ایران، وِل آباد!

دوستانی که در اردوهای جهادی زحمت می کشند، دمشان گرم، اجرشان عندالله، محفوظ.

اما راستش را بخواهید معتقدم همان قدر ظرفیتی که برای کار نیک عمرانی و فرهنگی مبتنی بر اندیشه جهاد در مناطق محروم از نظر وقت و انرژی صرف می شود باید وقت و انرژی گذاشت و مطالبه گری کرد و یقه مسئولانی که تحت لواء و شعائر و آرمان های جمهوری اسلامی بر کرسی صدارت جلوس نموده؛ اما در انجام وظایف خود در رسیدگی به پابرهنگان و محرومان کوتاهی کرده اند را گرفت.

برای من قابل هضم نیست عده ای حقوق های نجومی و مزایای پنهان مادی را از بودجه بیت المال بمکند و چند کیلومتر آن طرف تر عده ای در برخورداری از یک مدرسه سه کلاسه یا جاده و ... در مضیقه باشند. این اتفاق با شعارها و مبانی نظام اسلامی سازگار نیست.

وِل آباد! منطقه ای محروم است که فقط یک کیلومتر با شهر کرمان فاصله دارد که مردم آن بعضا در چادر زندگی کرده و از آب آشامیدنی و ... نیز محروم هستند. به راستی اگر یک نفر از این مناظر فیلمبرداری کرده و به دلبستگان جمهوری اسلامی و آزادگان و مبارزان عالم نشان بدهد چه آبرویی برای کشورمان باقی می ماند؟

کرمان مسئولانی دارد که در طراز اول مدیریت کشور حضور داشته و در زمره پایتخت نشینان سرمایه دار درآمده اند آن وقت در یک کیلومتری زادگاهشان اوضاع این طور رقت بار باشد؟!

این گزارش تابناک را بخوانید:

محله «ول‌آباد» یا «صیاد شیرازی» یکی از محله‌های حاشیه‌ای شهر کرمان است که در یک کیلومتری شهر قرار دارد. این محله از یک طرف به شهر کرمان و از طرف دیگر به روستای شرف‌آباد راه دارد. این محله در بین مردمان ساکن به «ول‌آباد» مشهور است؛ چون این محله نه به شهر تعلق دارد که از خدمات شهری بهره ببرد و نه به روستا که از خدمات روستای و دهیاری بهره‌مند شود. مردم این محله‌ در کوچه‌های خاکی و انبوه از نخاله‌های ساختمانی که به صورت غیرقانونی در اطراف آنجا تخلیه می‌شود روزگار می‌گذرانند، که مکانی امن برای سگان ولگرد است. مردم این محله از داشتن آب لوله کشی، تلفن، گاز و برق محرومند.اما خود اقدام به کابل‌کشی از تیرهای برق کرده‌اند.اینجا محله‌ایست که بعضی از خانواده‌ها هنوز در چادر زندگی می‌کنند. در این محله جانبازی شیمیایی به جامانده از دوران جنگ تحمیلی هشت ساله زندگی می‌کند که مسئولین او را فراموش کرده‌اند.