متنی جاندار از حسین قدیانی درباره انتخابات اخیر:

آقایون نظام مقدس جمهوری اسلامی!

 آیا این فقط حسن روحانیه که می‌تونه در عرض ی ماه، قوه‌ی قضائیه‌ی مملکت و سپاه و بسیج و صدا و سیما و کوفت و زهر مار را با خاک یکسان کند و «تو» هم نشنود یا من و ما هم آزادیم که مدعی باشیم دستگاه قضا، جز اعدام و بگیر و ببند و حصر علما و ال و بل، هیچ کارنامه‌ی دیگری ندارد؟!

 اصلا سئوالی از عزیز دلم آقاعزیز! برای چی روی موشک‌ها برداشی نوشتی «مرگ بر اسرائیل» که تحریم‌ها لغو نشود؟! 

حضرت قاسم! یارانه‌ی قطع شده‌ی مرا چرا خرج آسایش قددراز چشم‌تیله‌ای می‌کنی؟! به تو چه سوریه؟! به من چه عراق؟! 

یا نه؟! فقط روحانی و جهانگیری آزادند برای این اباطیل؟!

🔹 والله حاج‌قاسم! برادران شهید نامزد پوششی مناظرات که جای خود دارند؛ نزد مهدی جهانگیری هم بروی، ما عمرا حسادت کنیم! ما فقط یک حرف داریم! خطاب به همه‌ی شما! به همه‌ی شماها! به همه‌ی سران لشکری و کشوری! بی‌آنکه ناظر بر این همه تخلف، دولت و یا نظام را متهم به تقلب کنیم، سئوالی از محضرتان می‌پرسیم: اگر مصلحت در ابقای رئیس‌جمهور فعلی بود و اگر او، این همه آزاد است که حتی منقل را هم ببندد به بیت بزرگان و جیک احدی از شما هم درنیاید، معذرت می‌خواهم، مگر مرض دارید انتخابات برگزار می‌کنید؟! و احساسات پابرهنه‌ها را جریحه‌دار می‌کنید؟! پاپتی گرسنه‌ی نالایق، تعرفه می‌خواهد چه کار؟! تعرفه‌ی رأی، مفت چنگ ذخیر‌ه‌های طلایی؛ دختر صفدر! دختر کفتر! ترانه‌ علیدوستی! باران کوثری!    @rasad_h

والله پابرهنه‌ها، بخصوص از نوع انقلابی و حزب‌اللهی آن، آنقدر خر نظام هستند که حتی با انتصاب هم،  به روحانی بگویند؛ رئیس‌جمهور قانونی! اینکه دیگر انتخابات نمی‌خواهد!

 آقای آملی! با جان علما چه کار داری؟! آقای جعفری! سپاه را چه به سیاست؟! موشک‌های حضرتعالی، شکم این ملت را پاره کرده! مهمات تو نبود، تا الان لغو شده بود تحریم‌ها!

 و من عاشق حسن روحانی هستم! پرزیدنتی که از دروغ و تهمت، کوه هم بسازد، باز مصلحت نیست صلاحیتش رد شود! مصلحت فقط این است: ما برای همیشه، اسگل نظام مقدس جمهوری اسلامی باقی بمانیم! در صف رأی بیاستیم اما حق رأی نداشته باشیم! 

شهدای مدافع حرم، یعنی بادیگاردهای امنیت نجومی‌بگیران! من این را تازه فهمیدم!    @rasad_h

آهای امیر جعفری! حق با تو بود! لیاقت ما همین است! فقط خواهشا ژست اپوزیسیون نگیر! صفا کن با نظام مقدسی که از تو رأی می‌گیرد و از پدر من جان!

رونوشت: علی‌بن‌ابی‌طالب!

اولین صبح بعد از انتخابات

"شاید نفع انقلاب همین باشه ما که نمیدونیم. توکل بر خدا. الخیر فی ما وقع. گاهی الطاف الهی مخفیه و به چشم نمیاد. فراموش نکنیم که ما صاحب داریم. ابدا نیازی به حرص و جوش نیست. انشالله با صبر و بصیرت و توکل، راه شهدا رو ادامه میدیم. ما باید خودمون رو برای روزهای سخت تر از این، بسازیم. خنده رو هم فراموش نکنیم. بغض ما دشمن رو شاد میکنه"

پیام بالا رو برای دوستان خودم در ستاد اقای رییسی فرستادم.

امیدوارم عقلای قوم اصولگرا بالاخره حالی شان بشود به همان نسبت که جذب آرای بدنه اجتماعی حامی احمدی نژاد برایشان مهم است احترام به آنها و باورهایشان نیز باید مهم باشد. بزرگواری که می خواهد محبوب این طیف از جامعه باشد اما ناجوانمردانه، احمدی نژاد را همسنگ فتنه می داند باید بفهمد که نیروهای باانگیزه و شورآفرین حامی خودش را یا از دست داده و یا دلسرد می نماید. بار میدانی و خط مقدمی دفاع از انقلاب با جوانهای احمدی نژادی است و توهین مکرر به آنها از سوی اصولگرایان منافی با خردورزی و ادعای دروغین وحدت درون گفتمانی است. امیدوارم انتخابات اخیر باعث رشد شعور آقایان شده باشد.

از نظر من چه رییسی انتخاب می شد و چه روحانی، برنده این انتخاب، کسی نبود جز علی لاریجانی که حامیانش در ستادهای رییسی مسئولیت مستقیم داشتند و نیز با روحانی چی ها هم حسابی بسته بودند!

این انتخابات اصلاً برای من لذت و هیجانی نداشت جز در یک مورد و آن هم استعفای اکبر ناطق از سمت بازرسی رهبری بود. همین یک دستاورد برای ما کافی است.

او رفتنی بود!

چه فرقی می کند ناطق نوری، استعفا داده یا عزل شده باشد؟

مهم این است امروز ناطق نوری راهش را کشید و از بیت رهبری رفت بی آن که آب از آب تکان بخورد یا اصلاً این موضوع برای کسی اهمیتی داشته باشد.

گذشت آن زمانی که از ما می خواستند یک صدا فریاد بزنیم و ناطق نوری را مالک اشتر علی بنامیم.

و گذشت آن زمانی که از ما می خواستند یک صدا فریاد بزنیم و مخالف هاشمی را دشمن پیغمبر بنامیم.

بت بزرگ هاشمی و ناطق در شب چهارده خرداد 88 شکسته شد و فرو ریخت و خدایان دروغین ملت رسوا شدند.

ابراهیم واقعی این سال های عرصه سیاست ایران، محمود احمدی نژاد است.

قمی ها بخوانند

زیر برگه های آرای انتخابات شورای شهر قم این جمله را حتما بنویسید:

زباله های پردیسان را هر روز جمع آوری کنید

مرگ بر تبعیض و بی عدالتی

به بهانه میخ هایی که بر درخت ها کوبیدند

خدا از دروغ گو ها بدش می آید

و از آدم های پرادعا

و طبل های توخالی

گاهی خدا سیلی اش را درست به پس گردن آدم های ظاهرنمایی می نوازد که مدت ها داعیه اخلاق و شعورشان گوش ها را پر کرده بود و رسوایشان می سازد.

همه آنهایی که دست به دست هم داده بودند تا به بهانه زیباسازی، نگذارند شهر رنگ و بوی محرم به خودش بگیرد؛ همان هایی که بنرهای تبلیغاتی هیأت های عزای حسین علیه السلام را از هر جا که توانستند، پایین کشیدند،

حالا از در دیوار شهر گرفته تا تنه سبز درختان، بنرها و پوسترهای تبلیغاتی خود را نصب کرده و در زیر پوزخندهای تلخشان زمزمه می کنند: گور پدر زیبایی و چشم انداز شهر!

زنگ رسوایی مدعیان دروغین فرهنگ و حقوق شهروندی به صدا درآمده است. برای شناخت بی فرهنگ هایی که این سال ها با ارتزاق ار بودجه های عمومی، در ذیل هیاهوی روشنفکرانه خود، سودای صندلی شورای شهر را داشتند، نگاهی به چهره خسته شهر مدفون در غبار تبلیغات انتخاباتی بیندازید.

واکنش انصار حزب الله بابل به مماشات در تأیید صلاحیت عناصر معلوم الحال

بسم الله القاصم الجبارین

اعلام نتیجه بررسی صلاحیت نامزدهای این دور از انتخابات شورای اسلامی شهرستان بابل، چنان که انتظار می رفت نشان از نفوذ باندهای قدرت و ثروت در بین تصمیم گیرندگان این عرصه داشت.

آن گونه که دلسوزان نظام و انقلاب اسلامی بارها تذکر داده بودند متأسفانه امر مهم تعیین صلاحیت های انتخابات شورا در دست افرادی قرار می گیرد که بیشتر از آن که دلبسته آرمان های امام و شهدا باشند تعلق خاطر خود به جناح های سیاسی را دنبال می نمایند. این گونه است که هر سال شاهد ورود چهره هایی به شوراها هستیم که بی اعتنا به منافع ملت، هدفی جز کیسه دوختن و چپاول اموال عمومی و زد و بند با صاحبان قدرت و مکنت ندارند.

باید تأسف خورد به حال نهادهای نظارتی که به سادگی از کنار تعاملات پیدا و پنهان عرصه انتخابات شورا می گذرند و در قبال راه یابی و تأیید صلاحیت عناصر بدنامی که فسق و خیانتشان زبانزد عام و خاص است سکوت می نمایند.

به راستی چرا عنان امور جامعه اسلامی در عرصه انتخابات شورا به دست افراد سست عنصری می افتد که بی توجه به سوابق پلید چهره های معلوم الحال و محکومیت قضایی و بی آبرویی اجتماعی آنان بر پرونده اعمال ننگینشان مهر تأیید می زنند؟!

تأیید صلاحیت فردی که در بین تک تک مردم بابل به عنوان عنصری نامطلوب شناخته شده و یک بار نیز به دلیل محکومیت قضایی از شورای شهر اخراج گردیده چه پیامی برای عدالت خواهان به همراه دارد؟ آیا این اقدام دهن کجی به حیثیت دستگاه قضا محسوب نمی شود؟ چرا باید فردی مورد تأیید قرار بگیرد که پیش از این به رغم حضور در پست مدیریت سیاسی شهر، از مجرای وکالت حقوقی در برخی پرونده های عمرانی و یا تصرف در موقوفات، پول حرام به جیب زده است؟ تأیید صلاحیت فردی که از فعالیت های مشکوک ضد فرهنگی خود و باند بی اعتقادش عکس و فیلم تهیه کرده و در اختیار رسانه های ضدانقلاب مانند بی بی سی قرار می دهد و قرار است در صورت راهیابی به شورا برخلاف فلسفه وجودی آن به فرمان برداری محض از مقام شهرداری پرداخته و به زعم خود پایگاه فرهنگی حامیان فتنه را مستحکم نماید، آیا معنایی جز اهمال در برابر دلبستگان به اجانب و خائنان وطن فروش به همراه دارد؟ عنصر ناصالح دیگری نیز به رغم شهرت به بی مبالاتی اعتقادی و گرایش های رفتاری غیر دینی و دارا بودن اتهامات عدیده اخلاقی که به اقتضای تربیت چاله میدانی خود، شورای شهر را با رینگ کشتی کج اشتباه گرفته است، توانست با زد و بندهای پشت پرده و حمایت های خائنانه یکی از نمایندگان موسوم به وکیل الدوله، اعتماد هیأت نظارت را به دست آورده و با حضور خود در رقابت های انتخابات شورا به وجهه دارالمومنین لطمه وارد آورد. جالب آن که امام جمعه و علمای شهر بابل نیز نسبت به تأیید افراد مسأله دار هشدارهایی را به مسئولان امر داده بودند که با کمال وقاحت مورد بی توجهی قرار گرفت.

انصار حزب الله شهرستان بابل پیش از این به صورت شفاهی و مکتوب در خفا یا علنی در خصوص ناپرهیزی احتمالی مسئولان امر در تأیید صلاحیت "اوباش سیاسی" و غارتگران و رانت خوارن منتسب به باندهای قدرت، هشدارهای لازم را بیان کرده بود. بی اعتنایی نهادهای ذی ربط و هیئت نظارت بر انتخابات شورا به هشدارهای مکرر دلسوزان انقلاب که در راستای اهداف تمامیت خواهانه و استیلا طلبانه دولت ناکارآمد یازدهم صورت گرفت، مصاف آشکار غارتگران بیت المال با جبهه عدالتخواه انقلاب اسلامی تلقی شده و پاسخی دندان شکن به همراه خواهد داشت.

از قوه قضائیه نیز انتظار می رود  نسبت به دهن کجی هیئت نظارت در تأیید صلاحیت محکومان قضایی و متجاهران به فسق، واکنش لازم را نشان داده و از ورود عناصر بدنام و فاسد در انتخابات شوراهای شهر و روستا جلوگیری به عمل آورد.

والسلام علی عبادالله الصالحین

انصار حزب الله شهرستان بابل

یک نظر کاملاً شخصی درباره نامزدهای شورای بابل

در این چند روز دوستانی تماس گرفته و یا پیغام داده و نظر حقیر را درباره حمایت از نامزدهای شورای اسلامی شهر بابل جویا شده اند. البته می دانم بیسیاری از دوستان پرسشگر نه از بابت مشورت که بیشتر از سر کنجکاوی و یا استنطاق این سوال را مطرح می کنند.

چنان که پیش از این دلایلی را ذکر کرده ام با شرایط موجود از اساس با تشکیل شوراهای شهر و روستا مخالف بوده و آن را هزینه ای اضافی و غیرضروری بر گرده ملت می دانم.

اما اگر قرار باشد در شرایط فعلی، چند نامزد را از نظر خود دارای صلاحیت ورود به شورا و خدمت به مردم معرفی کنم می توانم به اسامی زیر اشاره نمایم:

1- منصف

2- بناریان

3- دکتر کردی نژاد

4- هاشمی

5- شافعیان

6- جعفرزاده

7- حیدریان

8- فیروزپور

9- ولی نژاد

10- کاردگر

11- سه لاتهنه

12- خانلرزاده

13- قلی زاده

ذکر این نکته را ضروری می دانم که غیر از مورد اول که اولویتی انکار ناشدنی دارد، سایر نامزدهای بزرگواری که نامشان در این فهرست درج شده را در شرایطی نزدیک به هم دانسته و معتقدم هر عزیزی از بین این دوستان بنا بر سلیقه مردم به عنوان یکی از نه نماینده شهر، حائز اکثریت آرا برای ورود به شورا شود می تواند منشأ خیر و خدمت برای جامعه باشد.

به دوستانی که معتقدند هیچ یک از نامزدهای موجود در انتخابات شورای اسلامی شهر بابل به دلشان نچسبیده توصیه می کنم به امیرکلا رفته و به محمود نقویان رأی بدهند. مطمئن باشید خیری که از حضور محمود در شورای شهر امیرکلا حاصل می شود برای مردم بابل و استان مازندران نیز مبارک خواهد بود.

درباره انتخابات شورا

دزد مال

یا 

دزد دین؟!

خدا نیامرزد کسانی که ما را در این دو راهی ننگ آور قرار دادند.

آن چه از واقعیت ها پیداست آنهایی که شایسته اند بعید است در همهمه سرسام آور غارتگران دین و دنیا توفیقی به دست آورند.

حالا ما بر سر این دو راهی سخت، معرکه ای تلخ و عذاب آور را باید شاهد باشیم.

عده ای بر این گمانند که دزد مال بر دزد دین برتری دارد؛ چه این که او فقط به مال و مکنت ما چشم دوخته و آخرتمان را تباه نخواهد ساخت. در حالی که دزد دین، شرف و عزت و غیرت و انسانیت ما را در دنیا و آخرت نشانه گرفته است.

سخن دیگر آن است که دزدان مال، مبدع، منشأ و مادر دزدان دین هستند؛ چرا که گفته اند سخن حق دین در باور آنانی رسوخ نخواهد کرد که شکم هایشان از مال حرام انباشته گردیده است. پاسخ آن که، دزدان مال در دامان دزدان دین پرورش یافته اند و مگر اصلاً می شود دین داشت و دنیا را غارت کرد و یا آن که دین را به یغما برد و کار به دنیای مردم نداشت؟ این دور، تا ابد ادامه خواهد داشت.

خدا ما را از این ابهام ملال آور نجات دهد. این درد را باید به کجا برد که ما را در انتخابی مخیّر گذاشته اند که خشت اول هر دو طرف آن به گونه ای چیده شده که دیوار مدیریت جامعه را تا ثریا کج خواهد ساخت. عرصه انتخابات شورای شهر، بازی دو سر باخت است.

نظام بدون عدالت یعنی هیچ!

گاهی وقت ها آدم از دست قوه قضاییه فقط می تواند عصبانی باشد.

وقتی چپ علیه راست سند رو می کند و راست علیه چپ،

یعنی عدالتخانه ای نداریم که اگر ادعاها درست است یقه مجرمان و دزدان غارتگر را بگیرد و اگر حرف ها دروغ بود یقه دروغ گویان را.

اتفاقاً به شدت معتقدم آن چه باعث شد این سال ها به آن جا برسیم که هم چپ علیه راست بتواند سند رو کند و هم راست علیه چپ، فقدان روحیه وطیفه شناسی در متولیان امور نظارتی و قضایی بوده است.

چپ یا راست، درست می گوید یا اشتباه، فرقی نمی کند. اولین و بالاترین انتظار مردم از نظام دینی، اجرای عدالت است.

وقتی باور به عدالت از ذهن مردم پاک شود نظام دست چپ باشد یا راست، اعتماد عمومی را از دست داده و ممکن است دیر یا زود با بزرگترین چالش های امنیتی که تهدید کننده ثبات کشور است، مواجه شود. عدالت را جدی بگیریم.

مدعیان خدمت!

دوستی از بابل تماس گرفت و گفت از طرف من بنویس مگر مرحوم نوشیروانی یا سایر نیک اندیشانی که کار خیر کرده و منشأ خدمت به مردم قرار گرفتند عضو شورای شهر بودند؟

کاندیدایی که ادعای خدمت به مردم را دارد اما میلیون ها تومان را خرج اجاره ستاد و استخدام کارگر تبلیغاتی و چاپ پوستر و بنر و شام و ناهار و آوردن خواننده و هنرپیشه و ... می کند اگر صداقت دارد چرا همین پولها را در راه خدمت به مردم هزینه نمی کند؟

راستی جوجه روشنفکرهای تازه به دوران رسیده ای که هر سال موقع محرم از لانه عنکبوتی شان بیرون آمده و افاضه می فرمایند که به جای مجلس روضه، پول پذیرایی از مردم را به فلان کار خیر بدهید چرا این طور مواقع لال شده و صدایشان در نمی آید که به جای این همه بریز و بپاش و اسراف علنی برای تصاحب قدرت، دست فقیری را نگرفته و مشکل نیازمندی را برطرف نمی سازید؟

محمدتقی سالخورده

1- پیش خودم می گفتم لابد مثل خیلی از مردهای دیگر، زیاد بودن جهیزیه همسر را یک افتخار می داند و آن را به رخ دیگران می کشد؛ اما این طور نبود. می گفتم: تجملات نه، ولی در حد عرف خرید کنیم که اشکال ندارد! با همین هم مخالف بود. می گفت: زندگی هر چه ساده تر باشد صفا و صمیمیت بیشتری هم دارد. این زرق و برق ها ممکن است بین همسران فاصله بیندازد. اصرار مرا که می دید کوتاه می آمد تا آزرده خاطر نشوم.

قرار بود مبل هم جزو جهیزیه من باشد. جریان را که فهمید، رنگ صورتش تغییر کرد. آن جا دیگر من کوتاه آمدم. درست نبود که به خاطر مال و منال دنیا، همسرم را ناراحت کنم.

 

2- فرمانده بود؛ اما ژست فرماندهی نمی گرفت. جوری با نیروهایش کنار می آمد که بی نیاز از امر و نهی و تغیّر، خودشان از روی محبت و دوستی به دنبال انجام وظایفشان باشند. یک بار شاهد بودم یکی از بچه های افغانستانی که بعد از مدت ها او را دیده بود چنان در آغوشش گرفت که انگار با محمد نسبت قوم و خویشی دارد. یک بار با هم به سنگر برادران مخلص افغانستانی سرکشی کردیم. یکی از آنها آمد جلو و گله کرد که چرا فرمانده نمی آید و سری به ما نمی زند. وقتی محمد را به او معرفی کردم، خجالت کشید. یادش آمد که این پاسدار جوان را بارها در کنار خود دیده است که دوشادوش آنها به کارها رسیدگی می کند.

منصف را خدا تأیید کرد!

یک ماه پیش بود. گفتم: این طور که شنیده ام انگار خیلی ها دست به دست هم دادند تا این دور رد صلاحیت شوی. مکثی کرد و گفت: ما هم خدایی داریم.

برسد به دست جمنایی ها!

متن زیر نوشته یکی از دوستان خوب پزشک و خوش فکر است که تحلیلی منطقی در خصوص شرایط فعلی انتخابات ریاست جمهوری است. امیدوارم عقلای اصولگرا به این متن توجه ویژه داشته باشند:

 

1)  به این آمار وزارت کشور، توجه کنید:

-  تعداد افراد حق رای دار برای شرکت در انتخابات این دوره 52 میلیون نفر است.

-  تعداد رای دهندگان به تفکیک شهری و روستایی، شامل شش کلانشهر کشور 17 میلیون، شهرهای متوسط 17 میلیون و مناطق روستایی 18 میلیون است.

- میزان مشارکت در انتخابات در کلانشهرها 40درصد،  ‌در شهرهای متوسط 60 و در روستاها 90درصد است.

- بر اساس درصد مشارکت بالا، در کلانشهرها  7میلیون، در شهرهای متوسط 10 میلیون و در مناطق روستایی 16 میلیون رای در صندوق ها  ریخته می شود.

 

2)  نتیجه رای در سالهای 88 و 92 به این ترتیب بوده است:

-  سال 88: احمدی نژاد(24) و  موسوی(13)

-  سال 92: روحانی(18)- قالیباف(6) - جلیلی(4) - رضایی(3.8) و ولایتی(2.2)

 

3)  کلیدواژه پیروزی رای این دوره، در جذب حدود حداقل 5 میلیون رای خالص از نوع احمدی نژادی ست!

که عموماً قشر تا متوسط جامعه بوده و در حال حاضر بخاطر مشکلات عدیده اقتصادی و نبود شخص محبوبشان، دچار نوعی سرخوردگی هستند.

 

توجه شود به این آمار که:

در سال 88 اصلاح طلبان ۱۳میلیون رای و در سال 92، 18 میلیون رای خالص داشتند.

 

بنابراین با حدود 5 میلیون رای خاکستری یا رای احمدی نژادی مواجهیم!

 

4)  رفتار انتخاباتی دکتر احمدی نژاد، در مجموع به ضرر جمنا شده و موجب سوگیری رای به سمت روحانی خواهد شد.

به همان صورت که با حذف مشایی در سال 92 بشدت با طیف اصولگرایی مرسوم مقابله کردند، در این دوره نیز با حذف خود و آقای بقایی به مراتب سخت تر در مقابل اصولگرایان و جمنا جبهه خواهند گرفت.

(کافی ست نگاهی به مطالب جناب  آقای عبدالرضا داوری انداخته شود که رسما جمنا و آقای رئیسی را مورد شماتت قرار میدهند)

 

بماند که جمنا اساساً در شکل و محتوی قادر به تجمیع نظر دلسوزان نظام نیست!

 

5)  ستادهای انتخاباتی دکتر احمدی نژاد در کشور عموماٌ از قشر فعال، پرشور، میدانی و جوان هستند و بسیار در حوزه انتخاباتی و جلب آرای عمومی سریع و کارا عمل می کنند.

در حال حاضر، اکثریت این نیروها با حذف احمدی نژاد و بقایی عصبی هستند، و بدلیل قانع نشدن از حذف، بطور ناراحت کننده ای حتی از نظام دلگیرند.

 

مهم:

اگر جبهه اصولگرایی نتواند این قشر فعال را با خود همراه کند(که تابحال نکرده است!) بشدت رای از نوع احمدی نژادی را از دست رفته بداند!

 

6)  این بار هم شاهد رای دادن از طرف کسانی هستیم که قبلاً رای نمیدانند(به اصطلاح قشر مرفه و بیخیال جامعه) (چیزی شبیه به انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و انتخابات 95مجلس تهران).

 

7)  مسئله عدم حضور در انتخابات، از هیچ رسانه خارجی هم تبلیغ نمی شود و برعکس، رای به روحانی بطرق مختلف در حجم بالای خبری و رسانه ای فریاد می شود.

 

8)  از طرفی؛ شاهد رای "ندادن" افرادی از قشر ضعیف و متوسط جامعه خواهیم بود که بشدت دچار دلزدگی و مشکلات اقتصادی هستد و از سویی نگاه به حضور احمدی نژاد داشتند.

 

9)  کاندیدا و رای اصلاحات واحد بوده و به سادگی ریزش نخواهد کرد.

 

دولت با 90% ظرفیت اداری و دیوانی در کشور در اختیار اصلاحات است.

از طرفی قویترین گروه جنگ روانی را در اختیار داشته و با دروغ، تزویر، ریا، ریختن اشک تمساح و هرج و مرج طلبی و هوچیگری، در حال فعالیت بویژه در بخش آمارسازی و  اختلاف افکنی بین طیف اصولگرایان هستند که عموماً به نتیجه مطلوب هم می رسند!

 

10)  بر خلاف دوره قبل و باور فعلی عده ای، اصلاحات حتی یک رای به سبد قالیباف نخواهد ریخت.

این بار قالیباف یک تنه به جبهه اصلاحات زده و بازی مرگ و زندگی را به نمایش گذاشته است!

 

11)  با این آمار و تفاسیر، جبهه اصولگرا، توان به دوره دوم کشاندن انتخابات را با دو کاندیدای همسو نداشته و تنها راه پیروزی، ماندن یک نفر از جبهه اصولگرایی آنهم با اعلام از یک هفته قبل از روز رای گیری است!

چرا که:

1)آقایان اصولگرا بویژه در هفته آخر، معمولاً دچار  احساس "تکلیف" مضاعف شده و لذا از ترک صحنه خودداری می ورزند!

2) نیروهای تحت امر ستادی و مردم مشتاق و علاقه مند، فرصت بازیابی و تغییر نگرش به سمت کاندیدای دیگر هم طیف را پیدا می کنند.

بعبارتی برای تغییر این باور، حداقل به 7روز زمان نیاز است!

بعد از چهار سال سکوت

وزیر دفاع ما بعد از چهار سال بالاخره به تهدید نظامی جوجه دولت عربستان پاسخ داد و گفت در صورت لزوم غیر از مکه و مدینه، شهری را در عربستان باقی نخواهیم گذاشت. 

یکی نیست به او بگوید شما نگذار کشتی حامل کمک های انسان دوستانه ایران به مردم مظلوم یمن از جیبوتی سر در بیاورد، تهدید نظامی دم انتخاباتی تان را نخواستیم. 

رد صلاحیت منصف، قطعی شد

بر خلاف شایعه پراکنی منابع موثق که به نظر من هدفی جز فرصت سوزی نداشتند، محمد حسین منصف، جانباز و آزاده سرافراز شهرمان از سوی هیأت نظارت بر انتخابات شوراهای شهر، مورد تأیید قرار نگرفت.

راستش را بخواهید اگر منصف از سوی هیأت نظارتی که حاضر به تأیید صلاحیت بعضی از چهره های نا موجه گردیده، مجوز حضور در انتخابات را می گرفت جای تعجب داشت.

حسین منصف، یک پاسدار عدالتخواه و یک انقلابی خستگی ناپذیر است که بر سر منافع جامعه اسلامی و کمک به مظلومان با کسی مماشات نداشته و هیچ گاه در برابر کانون های قدرت و ثروت، سر تسلیم فرود نیاورده است. وجود چنین شخصیتی در جمع اعضای شورا در تضاد با منافع باندهایی است که خدمت رسانی به مردم را بهانه ای برای غارتگری اموال عمومی می دانند.

حسین منصف اما هر جا که باشد بر عهد انقلابی خود با شهیدان استوار بوده و باز هم نخواهد گذاشت آب خوش از گلوی زیاده خواهان پایین برود.

انقلاب اسلامی قائم به فرد است!

انقلاب نباید قائم به فرد باشد، این را همه می دانند.

دهه نخست انقلاب،دشمن همواره در تبلیغات خود این گونه وانمود می کرد که اگر امام در میان ما نباشد، انقلاب فرو خواهد پاشید. امام از دنیا رفت و ثابت شد که انقلاب قائم به فرد نبود که توانست دوام بیاورد.

دیروز رهبر انقلاب از تصویب محرمانه سندی آموزشی و فرهنگی که در تضاد با اهداف انقلاب اسلامی بود زبان به شکوه گشود. ایشان از شورای عالی انقلاب فرهنگی بابت بی تفاوتی در قبال امضای این سند گلایه نمود. بالتبع جای انتقاد از بی خاصیتی مجلس و بی غیرتی دولت جمهوری اسلامی هم در این خصوص وجود خواهد داشت. به عبارت دیگر اگر رهبر انقلاب به این قصه ورود پیدا نمی کرد همه مسئولین نظام حتی آنهایی که محصولات تربیتی حوزه ها هستند نیز رأی به تصویب قانونی داده بودند که برخلاف فرامین دین، موجب استیلای نظام فکری کفر بر کشور اسلامی می گردید.

گاهی وقت ها آدم به این نتیجه می رسد که انقلاب، قائم به فرد است.

به این بخش از سخنان دردمندانه رهبرمان توجه کنید:

این سند ۲۰۳۰ یونسکو و ازاین‌قبیل، چیزهایی نیست که جمهوری اسلامی بتواند زیر اینها شانه قرار بدهد و تسلیم شود.

🔹به چه مناسبت یک مجموعه‌ی به‌اصطلاح بین‌المللی که قطعاً تحت نفوذ قدرت‌های دنیاست، این حق را داشته باشه که برای ملتهای دنیا با فرهنگهای مختلف، تکلیف مشخص کند؟

🔹اصل کار غلط است. اینکه ما برویم سندی را امضا کنیم و بعد هم بیایم بی‌سروصدا آن را اجرا کنیم؛ نخیر! مطلقاً مجاز نیست؛ ما اعلام کردیم.

🔺بنده از شورای عالی انقلاب فرهنگی هم گله‌مند هستم. آنها باید مراقبت میکردند و نباید میگذاشتند که کار به اینجا بکشد که ما بیاییم و جلوی این کار را بگیریم. اینجا جمهوری اسلامی است. ۹۶/۰۲/۱٧

یک جای کار می لنگد

خودتان را بگذارید در کنار مردمی که صد یا دویست سال بعد کتاب تاریخ ایران را ورق می زنند و در صفحه مربوط به هفدهم اردیبهشت هزار و سیصد و نود و شش می خوانند که رییس جمهور کشور وقتی برای بازدید به معدنی رفت که به تازگی چهل نفر در آن جان سپردند، با هیاهوی کارگران خشمگینی مواجه شد که فریاد می زدند "این سال ها کجا بودید و چرا موقع انتخابات پیدایتان شده؟ ما حتی ده هزار تومان هم  برای دکتر بردن فرزند بیمارمان نداریم و ... " و سپس مجبور به ترک محل گردید.

بعد هر چقدر هم قسم بخورید که این اتفاق در جمهوری اسلامی و درست در زمانی رخ داد که رئیس جمهور آن فردی روحانی بود، بعید است چیزی جز پوزخند تحویلتان بدهند.

اسلام که درباره رسیدگی به امور ضعفا، صدها صفحه مطلب و توصیه دارد؛ این ما هستیم که یک جای کارمان می لنگد.

یاران سلامت می کنند ...!

به بهانه تأیید صلاحیت حسین منصف

تغییر و اصلاح نظر هیئت نظارت بر انتخابات شورای استان در تأیید صلاحیت محمد حسین منصف را تبریک می گویم.

تقارن اعلان این خبر مسرت بخش درباره برادر پاسدار، جانباز و آزاده مان با اعیاد خجسته شعبانیه و میلاد بزرگ پاسدار مکتب اسلام و زاد روز جانباز رشید دشت نینوا و ولادت آزاده قیام جهانی حضرت اباعبدالله علیهم السلام را هم باید به فال نیک گرفت.

به یقین می دانم تمام دوستان بسیجی و انقلابی که این روزها در تلاطم دفاع از حرمت و احقاق حق محمدحسین منصف برآمدند هدفی جز کسب رضای الهی و عمل به تکلیف دینی و انسانی خویش نداشته و در این خصوص منتی بر کسی ندارند.

در این میان عزیزان و سرورانی نیز پای در عرصه دفاع از حیثیت این برادر جهادگرمان گذاشتند که اگر چه خود در زمره منتقدین بعضی از رویکردهای حسین منصف بودند؛ اما به اقتضای فطرت زلال و عدالت طلب خویش برای صیانت از حریم حق به حمایت از او برخواستند.

به نوبه خود تشکر ویژه ای از امام جمعه محترم بابل دارم که به رغم بعضی دلخوری ها و سوءتفاهمات، برای احقاق حق یک مومن آزاده و انقلابی وارد میدان شد.

در شرایطی که بعضی افراد دارای سوءپیشینه و متهم قضایی نیز توانستند در مواردی اعتماد شورای نظارت بر انتخابات را به دست بیاورند، رد صلاحیت یک پاسدار و راوی فرهنگ ایثار و شهادت و مدافع خستگی ناپذیر ولایت فقیه و آرمان های خمینی کبیر، به اتهام ناراوای عدم التزام عملی به اسلام و ولایت مطلقه فقیه، جفایی بس سترگ به شمار می آمد.

خوشمان بیاید یا نه، عموم مردم خاستگاه حسین منصف را هیئات مذهبی و پایگاه های بسیج می دانند. این روزها خوش رقصی بعضی از منافق صفتان و فتنه گران وطن فروش از رد صلاحیت مردی که عیش خیانت هایشان را همواره تبدیل به زهر کرده بود، بسیار دردآور به نظر می رسید.

الحمدلله که باز هم اتحاد نیروهای خط مقدمی انقلاب، چشم بدخواهان اسلام انقلابی را کور ساخت. امیدوارم این همدلی با برگزاری سلسله نشست های صمیمی و رو در رو به حل و رفع اختلاف سلایق درون گفتمانی موجود بین خانواده بزرگ انقلاب اسلامی و معتقدان به مبانی دینی در بابل منجر بشود.

ورود حسین منصف به عرصه رقابت ها، انتخاباتی پرشور را در دیار مومنان نوید می دهد. حسین، ائتلاف نانوشته چپ و راست شهر بر سر منفعتی مشترک را بر هم زده و رقابت بین مردم و کانون های قدرت را شکل خواهد داد. برای او و همه عدالتخواهان و حق طلبان جبهه مستضعفین آرزوی توفیق و سربلندی دارم.

یک پیشنهاد برای شورای نگهبان

در احکام اسلام، "قصد" و اراده در اثبات صحت عمل (اعم از عقد و ایقاع)، اصلی مهم و لازم محسوب می شود.

مثلاً کسی که لفظ بیع را بر زبان آورده و یا رفتاری دال بر معامله انجام بدهد؛ اما به دلیل سفاهت و عدم بلوغ فکری و یا از سر مزاح و یا عدم تعادل روانی و یا از روی اجبار، قصد و نیّتی پشت الفاظ و اعمال خود نداشته باشد، معامله اش از اساس باطل محسوب می شود.

در ازدواج نیز اصل قصد و نیت برای اثبات صحت عقد، لازم و ضروری است. کسی که به اجبار و یا از روی شوخی و یا بابت عدم تعادل روحی و ... بخواهد صیغه عقد را بر زبان جاری کند، تأثیری در انعقاد آن نداشته و شرع و عقل نخواهد پذیرفت که او به تزویج کسی درآمده است.

به نظر من شورای نگهبان وقتی می بیند کسی بدون آن که قصد داشته باشد رئیس جمهور شود فقط از سر تفنن و یا خودنمایی و یا کمک به رقیب مورد نظر در انتخابات وارد شده و قبل از رأی گیری انصراف خواهد داد، ثبت نام او را باید کأن لم یکن تلقی نموده و او را فاقد شرط لازم برای ورود به عرصه رقابت ها بداند. این گونه لااقل از اتلاف وقت مردم نیز جلوگیری به عمل می آید.

تهرانی ها! به این نامزد شورا رای دهید:

پلان یک

سال 1350، آغاز دهه ای تاریخ ساز بود که سرنوشت یک ملت را تا ابد الگوی ملت های آزاده جهان قرار می داد. علی اکبر محمدزاده در آغاز دهه ای پا به عرصه زندگی گذاشت که در صفحات کتاب تاریخ ایران سربلند، درخشان و پر نور خواهد ماند.

او مشق مبارزه با ظلم و ستم و زیاده خواهی را در مکتب ایمان و حماسه خانواده ای آموخت که تار و پود وجودشان در اسلام برآمده از نهضت عاشورا ریشه داشت.

علی اکبر در بستر اندیشه و زبان و دست پدر و مادری رشد و تربیت یافت که حلال و حرام خدا را تا قیامت، حلال و حرام دانسته و مردم داری و خدمت به خلق را سرلوحه حیات خویش می دانستند.

علی اکبر سال های شیرین کودکی را در مهد محبت به اهل بیت علیهم السلام و اجرای فرامین اسلام در گستره زندگی، پرورش یافت و آماده ورود به عرصه جهاد فی سبیل الله در احقاق حق مظلومان گردید.

پلان دو

ایران پهناور در طول تاریخ، هیچ گاه از چشم طمع چپاولگران عالم مصون نبوده است. هر جا که پای اراده مردم ایران به میان آمد آنانی که این آب و خاک را فقط برای استثمار خویش می پسندیدند هر بار خدعه و فتنه ای را رقم زده اند.

جنگ تحمیلی عراق با پشتیبانی ابرقدرت های شرق و غرب و ورود به حریم مقدس ایران اسلامی، یکی از نمونه های خسارت بار از اقدامات ناجوانمردانه دشمنان بر ضد مردم این کشور بود.

مردم می خواستند روی پای خودشان بایستند و سرنوشت خود را با دستان خود و بی دخالت جهانخواران رقم بزنند. این مطالبه بر حق، به مذاق غارتگران بین المللی خوش نیامد. خانواده محمدزاده از پشت جبهه و جمع آوری کمک های مردمی تا حضور مستقیم در خطوط مقدم نبرد با متجاوزین، در صف نخست دفاع از جبهه حق قرار گرفته و زندگی خود را وقف این آب و خاک نمودند.

علی اکبر، شهادت برادرانش را با چشمانی غمزده نظاره می کرد. ابولحسن، ابوالقاسم و هادی محمدزاده، سه برادر شهید او، گران بهاترین داشته خویش را در طبق اخلاص نهاده و تقدیم محضر اباعبدالله علیه السلام نمودند.

مادر هر بار که پیکر یکی از فرزندانش را می آوردند درست بعد از تشییع جنازه، پسران دیگرش را به حضور در جبهه تشویق می کرد.

علی اکبر، بیش از بیست ماه در جبهه ماند و بارها طعم جراحت و جانبازی را به جان خرید. او امروز بالاترین افتخار زندگی خود را همنشینی و همنفسی با شهدا در سال های درخشان ایمان و شهادت می داند.

پلان سه

اتمام جنگ مسلحانه با ایران، اتمام دشمنی بدخواهان ایران نبود. تغییر در صحنه جنگ و آغاز تهاجم گسترده فرهنگی و شبیخون ناجوانمردانه اعتقادی که دین و باورهای مذهبی مردم به خصوص نسل جوان را نشانه گرفته بود در واقع هجمه ای خانمان سوز تر از تهاجم نظامی دشمن محسوب می شود. این معرکه نیز به حضور مردان با شهامت و پرانگیزه ای نیاز داشت که از خواب و خوراک و راحت خویش گذشته و شب و روز خود را وقف ترویج مبانی اسلام و دفع ناتوی فرهنگی اجانب قرار دهند.

علی اکبر محمدزاده، پای بند به عهدی فراموش ناشدنی و استوار که با شهیدان بسته بود پای در این جبهه دشوار نهاد و از هر فرصتی برای دفاع از فرهنگ غنی اسلام و ایران اسلامی بهره گرفت.

پلان چهار

آنهایی که در سال های پرخطر، به لاک انزوا فرو رفته و دنبال عافیت طلبی و مال اندوزی خود بودند در زمان آرامش و ثبات کشور از مخفیگاه خود بیرون زده و سهام خویش را از سفره انقلاب! طلب می کردند. این افراد به دنبال آن بودند تا فضای فکری جامعه را به سمت و سویی سوق دهند که معنویت گریزی، یک ارزش تلقی شده و همگان مانند خود این افراد به دنبال زراندوزی و دست درازی به منافع عمومی باشند.

این عرصه نیاز به حضور مدیران سالم و با ایمان و پرصلابتی نیاز داشت که همچنان معتقد به فرهنگ خدمت رسانی بوده و امانت مردم در مدیریت جامعه را به خوبی پاس دارند.

علی اکبر محمدزاده از مسئولیت های فرهنگی و نظارتی در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی تا معاونت حوزه ریاست سازمان تعزیزات کشوری، همواره در تکاپوی حفاظت از آرمان ها و منافع مردمی و در تقابل با زیاده خواهانی بود که بیت المال را ملک طلق خویش می پنداشتند.

پلان پنج

نظام اسلامی در این چهار دهه ای که از عمر خود گذرانده، جفاهای فراوانی به خود دیده است. بدترین ظلمی که در حق این نظام صورت گرفت، نفوذ عناصر پر ادعا و ظاهرالصلاحی بود که تنها شعارهای انقلاب را لقلقه زبان خویش دانسته و در اعماق باورهایشان اعتقادی به مردم و آموزه های اسلام در امر خدمت رسانی به جامعه نداشتند. این طیف خائن بدترین آسیب را در بی اعتماد سازی مردم نسبت به نظام مظلوم اسلامی که حاصل خون هزاران شهید بی نام و نشان است روا داشته اند.

علی اکبر محمدزاده بالاترین فلسفه حضور خود در انتخابات شورای شهر تهران را ارائه صفحاتی روشن از مدیریت ایمانی نیروهای شهادت طلب انقلاب اسلامی می داند تا مردم طعم خدمت را زیر زبان خود چشیده و جوانان این مرز و بوم باور کنند که تفکر صحیح دلسوزان انقلاب، چیزی جز خدمت به مردم و گسترش رفاه عمومی را سرلوحه خود نمی داند.

جانباز جامانده نسل کربلائیان، بر این باور است که شورای اسلامی شهر تهران، شورای همه مناطق و محله ها و کوچه پس کوچه های شهر بزرگ تهران است. پایتخت، فقط هسته مرکزی شهر نیست و فاصله رفاهی بالای شهر و پایین شهر که ارمغان تلخ حاکمیت طاغوت است در فرهنگ ایرانی و اسلامی جایگاهی ندارد.

مردم تهران در هر نقطه ای که زندگی می کنند از نظر شرافت انسانی و شخصیت حقیقی با یکدیگر مساوی بوده و مستحق نگاه عادلانه مسئولان در ارائه خدمات هستند.

علی اکبر محمدزاده سال های سال تجربه مقابله با دست درازی به اموال عمومی را در کارنامه خود دارد. او می داند که جلوگیری از ریخت و پاش ها و حیف و میل اموال عمومی و پیشگیری از خرج های غیر ضروری، گامی لازم و جدی در بسترسازی برای ارائه خدمات بیشتر به مردم محسوب می شود.

بهیینه سازی اتوماسیون شهری و شفاف سازی و ایجاد سهولت در پیگیری مشکلات و خواسته های مردمی و تکریم ارباب رجوع را از دیگر وظایف تخطی ناپذیر خود می داند.

تشکیل مجمع متخصصین و بهره گیری از دیدگاه ها و نقدها و نظرات همه کارشناسان و صاحب نظران یکی از ضروری ترین نیازهای شورای اسلامی شهر می باشد. پر واضح است که میزان تجربه و تخصص اعضای شورای شهر در حوزه های علمی و مهندسی، بسیار محدود بوده و چه بسیار موارد فنی و تخصصی که در رشته های مطالعاتی اعضای شورا جایگاهی نداشته است.

از سوی دیگر تجربه ثابت کرده که جوانان مبتکر، ایده پرداز و خلاقی در شهر وجود دارند که کسی به نبوغ فکری آنها احترام نگذاشته است. تشکیل مجمع متخصصین در ذیل فعالیت های شورای شهر می تواند بهترین و اثرگذارترین شیوه های خدمت رسانی به شهروندان را همواره پیش روی تصمیم سازان امور شهری قرار دهد.

جامع ترین نگاه تربیتی در حل معضلات فرهنگی شهر مبتنی بر اعتلای سه عنصر منزل، مدرسه و مسجد است. هم عرض قرار دادن این سه مولفه فرهنگ ساز و برنامه ریزی برای بهره گیری بهتر از این سه ظرفیت انسان ساز، گامی مهم در تحکیم فرهنگ اسلامی و ایرانی و تقویت هویت ملی و روح خودباوری جوانان محسوب خواهد شد.

پلان آخر:

به علی اکبر محمدزاده رأی ندهید! آنهایی که این چهره خدمت گذار مردم را از نزدیک می شناسند نیک می دانند که یک جا نشینی و مسئولیت گریزی و منفعت گرایی با اخلاق و منش و اعتقاد او هیچ گاه سازگار نبوده است. حضور علی اکبر محمدزاده در شورای اسلامی شهر تهران، موتور محرکه فعالیت های خدماتی و عمرانی شورا و شهرداری خواهد بود و درآمد زایی و سلامت مالی در اولویت رویکردها و برنامه های او قرار خواهد داشت. اگر به پیشرفت شهر تهران دل نبسته اید، اگر در زد و بندهای پشت پرده منفعت طلبان سهمی دارید، اگر شورای شهر را تنها برای حفظ ظاهر و ارائه گزارش های صوری و نمایشی می پسندید، مطمئن باشید علی اکبر محمدزاده نمی تواند نماینده ایده آل شما باشد!

خصلت مدیریتی او همواره در همه عرصه ها به گونه ای بوده که هر گاه طرح و برنامه ای را برای حفظ منافع مردم و خدمت به جامعه، ضروی دید در راه اجرا و تحقق آن سستی نشان نداده است. از این رو برنامه ها و رویکردهایی که درباره این نامزد مردمی انتخابات شورای اسلامی شهر تهران می خوانید را نه یک شعار فریبنده که عزمی جدی و خلل ناپذیر در ادای امانت مردم و پاسخی عملی به اعتماد عمومی شهروندان دانسته و برای تحقق آن لحظه شماری کنید.

در اندیشه خدمت رسانی او، شهروند درجه یک و دو، معنایی نداشته و همه شهرنشینان استحقاق برخورداری عادلانه از مواهب خدماتی شهرداری را دارا خواهند بود. توجه ویژه به مردم ساکن در محله های غیرمرکزی شهر و محرومیت زدایی از محله های کمتر دیده شده! از دیگر اولویت های خدماتی او محسوب می شود. توسعه پارک ها و زیباسازی چهره شهر به خصوص در مبادی ورودی، تقویت فرهنگ بومی و ترویج سبک معماری ایرانی – اسلامی، مرمت و معرفی ابنیه تاریخی شهر، بهسازی اتوماسیون شهری و روانسازی گردش کار ارباب رجوع، تکریم مراجعان و راه اندازی سامانه پیگیری نقدها و نظرات شهروندان، مقابله جدی با مفاسد اداری، برخورد با رانت خواری ها و ویژه خواری ها و صیانت کامل از اموال عمومی، جلوگیری از ریخت و پاش های احتمالی، استفاده از نظرات کارشناسان و متخصصین امور شهری، توجه به مشکلات مبنایی شهر از جمله، معضل ترافیک، آلودگی های محیطی و توسعه معابر و خیابان ها، استفاده بهینه از ظرفیت های گردشگری شهری به منظور اشتغال زایی و تقویت اقتصاد مردم و ... بخشی از برنامه های حساب شده و عملیاتی علی اکبر محمدزاده در راستای ارتقای جایگاه پایتخت ایران عزیز خواهد بود. حضور این چهره با تجربه، قاطع و شهرآشنا در شورای اسلامی شهر تهران، مبدأ تحول در ارائه خدمات به شهروندان به شمار خواهد آمد.