حاشیه ای بر ناامنی در گتاب

گتاب یکی از بخش های تابعه شهرستان بابل، هر از گاه شاهد ایجاد ناامنی توسط برخی از اراذل و اوباش منطقه است که به رغم تذکرات مکرر امام جمعه این شهر، اقدام مشهودی از سوی مسئولان انتظامی و قضایی در مواجهه با این نوع وقایع صورت نگرفته است. در تازه ترین حادثه تلخی که در این شهر اتفاق افتاد، دبیر بازنشسته ای به نام قربان قنبری از متدینین این خطه که یکی از اوباش را به دلیل فحاشی رکیک و خلاف عفت در میدان شهر و سلب آسایش عمومی مورد تذکر و نهی از منکر قرار داده بود با شمشیر! تهدید به مرگ شد. سپس آن شرور با خودروی خود وی را مورد حمله قرار داد و به شدت مصدوم ساخت. این فاجعه به طور علنی و در مقابل چشم مردم به وقوع پیوست و باعث جریحه دار شدن احساسات عموم گردید. فیلم این حادثه نیز توسط ناظران، ثبت و ضبط گردیده است. در خصوص این جنایت فجیع تذکر چند نکته لازم به نظر می رسد:

1- بزرگترین رسالت حاکمیت دینی از منظر فقه حکومتی، برقراری امنیت برای عموم مسلمین بوده و هیچ توجیه و مصلحتی برای کوتاهی در انجام این رسالت خطیر پذیرفته نیست. بنا براین هر مسئولی که به رغم اطلاع از توصیه ها و دغدغه های امام جمعه محترم گتاب و دلسوزان این خطه، تا کنون قدمی برای ریشه کنی ناامنی و برخورد قاطع با سلب کنندگان امنیت و آسایش عمومی برنداشته است باید در قبال حادثه مذکور پاسخ گو باشد.

2- بنا بر دستور صریح ریاست محترم قوه قضائیه که بارها در رسانه ها منعکس گردید، کسی که با سلاح سرد در جامعه ایجاد رعب و وحشت نماید حکم محارب را دارد. از این رو از مسئولان دستگاه قضا در شهرستان بابل انتظار می رود با توجه به گستاخی های مکرر اشرار منطقه، حکمی کمتر از اشدّ مجازات را برای فرد ضارب در نظر نگیرند.

3- اگر چه یکی از علل گستاخی اوباش در گتاب، فاصله غیر منطقی پاسگاه انتظامی با مرکز شهر بوده و باید هر چه زودتر فکری برای رفع این معضل صورت بگیرد؛ اما بسط ید نیروهای با غیرت بسیجی گتاب برای برقراری نظم و امنیت در این منطقه، مهم ترین اقدام برای ریشه کنی فساد و ناامنی علنی در گتاب محسوب می شود. لازم است با تدبیر فرماندهی محترم سپاه شهرستان و همکاری دستگاه قضا، تعدادی از بسیجیان منتخب گتاب در اسرع وقت به عنوان ضابط قضایی معرفی و مورد حمایت قرار بگیرند.

4- از نخبگان دینی و سیاسی شهرستان و فضلای این شهر در حوزه علمیه قم انتظار می رود حمایت قاطع خود را از عملکرد امام جمعه محترم گتاب در مقابله با ناامنی های پدید آمده در این منطقه اعلام کرده و به هر شکل ممکن مسئولان امر را به جدّیت بیشتر در برخورد با اراذل و اوباش ترغیب نمایند.

5- وقتی به حضرت امام (ره) اطلاع دادند که دشمن به دروازه اهواز رسیده و عن قریب این شهر سقوط خواهد کرد، پیر خمین تنها به ارسال یک پیام شفاهی بسنده نمود. پیام یک جمله ای ایشان روح تازه ای در مردم اهواز دمید و به فاصله چند ساعت با شکل گیری عملیاتی به فرماندهی شهید "غیور اصلی" باعث شد دشمن کیلومترها از دروازه این شهر عقب رانده شود. جمله تاریخی امام این بود: مگر جوانان اهواز مرده اند؟! در این راستا از جوانان برومند و با غیرت گتاب انتظار می رود ضمن هماهنگی با امام جمعه بسیجی این خطه شهیدپرور، با تشکیل جلسات و همایش های متعدد و گشت های امر به معروف و نهی از منکر در سطح معابر، عزم و آمادگی خود را برای مقابله با اشرار جسور به نمایش بگذارند. بی شک مسئولان مربوطه نیز با مشاهده این اراده عمومی متوجه خواهند شد که در صورت اهمال و تعلل در انجام وظایف خود، تکلیف دینی مؤمنان در این خصوص کاملاً روشن می باشد. همچنین پیشنهاد می شود فیلم مربوط به این فاجعه سیاه هر چه سریعتر به نشانی مسئولان ارشد امنیتی و قضایی کشور ارسال گردد.

6- تجلیل از قربان قنبری، جانباز با افتخار جهاد فی سبیل الله در جبهه امر به معروف و نهی از منکر و ارج نهادن به غیرت و شهامت این مؤمن واقعی مکتب اسلام و زدودن گرد غربت و مظلومیت از چهره ایشان، بر همه  مسئولان استان، شهرستان و مردم این منطقه لازم می باشد. دست و پای این بسیجی بی ادعای امام خامنه ای، بوسیدنی است.

راست یا دروغ؛ چه کسی متهم است؟!

این تصویر مربوط به حضور اخیر جناب رویانیان در تشییع پیکر یک خبرنگار ورزشی است.

همان طور که می دانید چندی پیش اخباری مربوط به دستگیری برخی مسئولان سابق ستاد بهینه سازی مصرف سوخت در نشریات مختلف منتشر گردید. بلافاصله نام محمد رویانیان و خبر بازداشت وی بر سر زبان ها افتاد.

این وبلاگ همان وقت نیز به این امر اعتراض کرد که چرا نام برخی افراد متهم که اتفاقاً ممکن است نسبتی با جریانات ارزشی داشته باشند به راحتی در رسانه ها منتشر می شود اما نام متهمان دانه درشتی مانند مهدی هاشمی باید با اختصار ذکر شود؟!

این دوگانگی آیا منجر به بی اعتمادی نسبت به عزم مسئولان در حفظ حریم و حقوق شهروندی نخواهد شد؟

اکنون حضور سردار رویانیان با لباس انتظامی در انظار عموم، این شائبه را دامن خواهد زد که اگر او بی گناه دستگیر شده چرا اقدامی برای احیای حرمت او از سوی دستگاه قضا صورت نمی گیرد و اگر واقعاً متهم است چرا ستاد کل نیروهای مسلح نسبت به استفاده از این لباس فرم توسط یک متهم واکنشی نشان نمی دهد؟

این قلم فارغ از اینکه شأنیت قضاوت در خصوص صحت یا عدم صحت برخی اتهامات درباره اشخاص و منتسبینشان را برای خود قائل باشد صرفاً می خواهد به این مقوله بپردازد که در ابهام نگه داشتن مردم، آن هم در عصر ارتباطات و حاکمیت رسانه، نتیجه ای جز بی اعتمادی به دنبال نخواهد داشت.

چندی پیش احمد توکلی در صحن علنی مجلس مدعی زمین خواری مقداد نجف نژاد، نماینده مردم بابلسر گردید که در همه رسانه ها بازتاب داشت. نجف نژاد نیز به طو متقابل ضمن دفاع از خود، توکلی را متهم به زمین خواری نمود.

فراموش نکنیم که مردم عادی جامعه، بدون دسته بندی های سیاسی مرسوم بین جناح ها و ارگان های مطبوعاتی شان، کلیت این فضا را منتسب به نظام می دانند و ضمن تعمیم آن به سایر خدمتگذاران، از خود می پرسند بر فرض اگر چنین اتهاماتی دروغ باشد چرا کسی نسبت به تکذیب آن اقدامی رسمی صورت نمی دهد؟

پیش تر از این نیز برادر یکی از سران قوا به زمین خواری در اطراف تهران متهم شد و نتیجه بررسی آن مشخص نگردید.

همزمان با آن مسئله، در جریان یکشنبه معروف مجلس، نام برادر یک رئیس قوه به عنوان فرد پیشنهاد دهند رشوه مطرح شد که حتی اگر هم مورد رسیدگی قرار گرفته باشد بالاخره کسی از نتیجه آن با خبر نگردید.

به این نوع اتهامات منتشر شده در رسانه ها، خاطرات مشعشع جناب ناطق از استیضاحش را هم اضافه کنید که در آن مدعی شد بسیاری از نمایندگان وقت از او زمین دریافت کرده بودند و برای آن که نامشان از تریبون مجلس خوانده نشود استیضاحشان را پس گرفتند! واقعاً آنان اگر این زمین ها را طبق قانون و بر حق دریافت کرده بودند دیگر از اعلام چه چیز واهمه داشتند؟!

این خاطره البته ثابت کرد افشاگری کار خوبی است مگر آن که علیه ما باشد!

به هر حال لازم است مسئولان محترم دستگاه های نظارتی و قضایی نسبت به فضای بدبینی جامعه که ممکن است منشأ آن از ابهام و بی خبری باشد، حساسیت بیشتری نشان بدهند. عزم عمومی مسئولان برای شفاف سازی و خروج از مظان اتهام بی شک اعتماد جامعه نسبت به سلامت آنان را افزایش خواهد داد. 

یکشنبه، فرصتها و چالشهای انقلاب اسلامی از نگاه حجت الاسلام ایزدهی!

فرصت ها و چالش های انقلاب اسلامی را از دو منظر می توان مورد بررسی قرار داد:

الف- نگاه به گذشته. ارزیابی شعارها و آرمان های طرح شده در ابتدای شکل گیری انقلاب اسلامی و قیاس آن با شرایط موجود گاه موجب شکل گیری این تصور می شود که جمهوری اسلامی نتوانسته به بخشی از اهداف خود دست یابد. این ادعا البته در مواردی مانند بحث عفاف و حجاب و یا مقوله سلامت نظام اداری و ... صحیح و انکارناشدنی است. برخی جهت گیری ها مانند برقراری عدالت اجتماعی نیز گاه دچار انحرافاتی ریز یا درشت گردیده است. نکته ای که در این ارزیابی باید مورد توجه قرار بگیرد این است که آیا انقلاب و انقلابیون از سر عمد و خود خواسته به برخی اهداف اسلامی بی توجهی نشان داده اند و یا اینکه می توان موانع فراوان این مسیر را به عنوان چالشی بزرگ برای دستیابی کامل به شعائر انقلاب اسلامی ذکر نمود؟ انقلاب در بیش از سه دهه از عمر خود با فراز و نشیب های فراوانی مواجه بوده است. نظام نوپای اسلامی در شرایطی که از وجود نیروهای نظامی و انتظامی کارآزموده و یا مدیران مجرّب بهره چندانی نداشت با ده ها مانع و کارشکنی دشمنان داخلی و خارجی مانند ترور، خیانت، جاسوسی، خرابکاری، جدایی طلبی، کودتا، جنگ تحمیلی، انواع تحریم های اقتصادی، سیاسی و ... مواجه بود که وجود هر یک به تنهایی می توانست یک حکومت مستقل را از پای درآورد. اتحاد جهانی جبهه باطل بر ضد اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی که تا کنون نیز ادامه یافته، هر بار با ایراد فشارها و ایجاد مشکلاتی طاقت فرسا توان نظام را به خود معطوف می ساخت و فرصت زمینه سازی برای دستیابی به برخی اهداف به خصوص در ابعاد فرهنگی را با چالش جدی مواجه می نمود.

با وجود همه این مشکلات و فرصت سوزی ها که البته گاه با مدیریت برخی عناصر سست باور و ضعیف النفس نیز توأم می شد انقلاب اسلامی امروز یکی از تأثیرگذارترین جریان های تاریخ معاصر در معادلات سیاسی، فرهنگی و اقتصادی بین اللمل محسوب می شود.

ب- نگاه به آینده. از منظر دیگر اما هنوز برای قضاوت درباره فرصت ها و چالش های انقلاب اسلامی، زمان بسیار باقی است. انقلاب هنوز جوان و با طراوت بوده و قرار است به حول و قوه الهی در سایه توکل بر ذات یگانه هستی و اتحاد و بصیرت جوانان مؤمن و ولایی این مرز و بوم، تمدن بزرگ و جهانی اسلام را رقم بزند. از این رو باید با انگیزه و توانی مضاعف از شکست ها و تلخی ها عبرت گرفت و با کوله بار ایمان و تجربه برای پیمودن قله های پیروزی و افتخار گام هایی بزرگ برداشت.

انقلاب به رغم همه تبلیغات و تلقین های شبانه روزی بوق های رسانه ای دشمن، هنوز در دل ملت زنده و دوست داشتنی است. از این روست که حتی نگاه انتقادی جامعه به تحولات جاری در کشور و محک عملکرد مسئولان، بر مبنای میزان پایبندی آنان به اصول و خط قرمزهای انقلاب و اسلام صورت می گیرد؛ هر چند که از منظر اربابان قدرت، منتقدان دلسوز باید بروند به جهنم!

در مسیر نیل به آرمان های جهانی جبهه حق، شناخت فرصت ها و چالش ها امری بایسته و مدبّرانه تلقی می شود. در این بین بررسی جریان های موجود و تأثیرگذار و سهم آنان در پویایی انقلاب و یا ناکامی های احتمالی می تواند استراتژی تمدن اسلامی را جامع تر و بی نقص تر بنماید.

دانشمند جوان حوزه علمیه قم حجت الاسلام دکتر سید سجاد ایزدهی که پس از سال های ستیز مسلحانه با دشمنان ایران اسلامی، گستره حوزه دین را تجلی ظهور آرمان های انقلاب و جهاد علمی و فرهنگی دانست و پای در این عرصه نورانی گذاشت اینک به عنوان مدرس خارج فقه سیاسی در حوزه علمیه و مدیریت گروه سیاست پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه، یکی از برجسته ترین صاحب نظران و اندیشمندان حوزه دین و سیاست در ترسیم نظام سیاسی مطلوب از نگاه دین و ارائه الگوی جهانی از مردمسالاری دینی محسوب می گردد.

قرار است این چهره فاخر شهرستان بابل و استان مازندران در یکشنبه آتی، 26 مرداد، بعد از نماز مغرب و عشا میهمان کرسی آزاد اندیشی جوانان حزب الله بابل در مسجد ولایت این شهر باشد.

برخی نظریات طرح شده در آثار ارزشمند این استاد جوان حوزه که کسب رتبه نخست جشنواره ملی فارابی و عنوان پرافتخار کتاب سال حوزه را به خود اختصاص داده هم اکنون در محافل علمی دانشگاه های کشور تدریس می شود.

ضمن آرزوی توفیق برای این چهره پرافتخار حوزه و دیگر نخبگان حوزوی و دانشگاهی این شهر و استان جا دارد که مسئولان فرهنگی، رسانه ای، اجتماعی و سیاسی مازندران را به شناسایی، معرفی و بهره گیری از توانمندی ها و ظرفیت های انسانی موجود در این خطّه که اغلب به دلیل تواضع و بی ادعایی، در کهف گمنامی و غربت به سر می برند، دعوت نماییم. 

یک یادآوری برای مسئولان

سفارش می کنم حتما دست پدرم به بدنم برسد. اگر میل داشته باشد مرا کفن هم بکند و با دست خودش مرا به قبر بگذارد، چشمهایم را باز بگذارید که نگویند کورکورانه در این راه قدم نهاده و مشتهایم را گره نمایید که آمریکا و جنایتکاران غرب و شرق بدانند به هنگام شهادت با دستان گره کرده و با دهان باز فریاد مرگ بر آمریکا سر می دادم.

شهید محمد مصطفی پور

از طرف بیسوادهای مزدور فاقد شناسنامه و جهنمی!

خودتان اهل تحلیلید و من ترجیح می دهم به درج این سه گزاره بدون هیچ توضیحی بسنده کنم. فقط خیلی دلم می خواهد ته مطلب بنویسم الناس علی دین ملوکهم! تیتر مطلب را هم خوب بود می گذاشتم درس صداقت و ادب!

1- روحانی: دولت در برابر همه موافقان، حامیان، منتقدان و حتی مخالفان سر تکریم و تعظیم فرود می‌آورد. گرچه گروهی با زبان تکریم با دولت سخن نگویند، اما پاسخ ما به آنها با ‌ادب و احترام و کرامت خواهد بود و ما برای صلح، آشتی و برادری کنار هم جمع شده‌ایم.

22/3/93

2- روحانی: عده‌ای شعار سیاسی می‌دهند اما بزدل سیاسی‌ هستند هر وقت مذاکره می‌شود، می‌گویند می‌لرزیم؛ به جهنم، بروید جای گرم که نلرزید، خدا شما را ترسو و لرزان آفریده است.

20/5/93

3- سید حسن خمینی: جامعه بی ادب شده است!!

24/12/92

یک تشکر و تذکر امنیتی

برخورد با دفاتر شبکه های ماهواره ای وابسته به یک مرجع تفرقه افکن اگر چه اقدامی دیر هنگام بود اما به هر حال کاری لازم و بایسته به نظر می رسید. ضمن قدردانی از برخورد ضربتی وزارت اطلاعات با عناصر وطن فروش و بیگانه پرست وابسته به آن مرجع امیدوارم بیت فرد مذکور هشدار لازم را جهت اصلاح رویه غلط و انگلیسی خود دریافت کرده باشد.

نکته ای که حکایت از نوعی کژ سلیقگی در انتخاب زمان برخورد با این مراکز دارد آن است که متأسفانه همزمانی این اقدام ارزشمند با سفر یکی از علمای تفرقه افکن اهل سنت سیستان به تهران و دیدار وی با رئیس مجمع تشخیص – که باعث ذوق زدگی سایت ریاست مجمع گردید تا آن جا که از واژه " مولانا " برای توصیف فرد مذکور استفاده شد – در راستای برنامه اشتباهی ارزیابی می شود که بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم دنبال شده است.

نانی که عبدالحمید در انتخابات گذشته به برخی حضرات اعتدال گرا قرض داد باعث شد تا در ازای آن عده ای تلاش کنند تا وی را به عنوان رهبر اهل سنت ایران معرفی کرده و بی اعتنا به سوابق مشکوک نامبرده – که بررسی آن نشان از عزم او برای ایجاد تفرقه دارد – به پر و بال دادن به وی ادامه بدهند.

جریان گروگانگیری مرزبانان بی احتیاط کشورمان نمونه خوبی است برای اثبات فرصت طلبی عبدالحمید و اطرافیانش در بزرگنمایی و چهره سازی از او در بین برادران اهل سنت.

کسی نمی تواند مخالفت عبدالحمید با اعدام تروریست های جنایتکار، توهین به علمای بزرگ اسلام، عدم برائت صریح از سلفی های خبیث سوریه و ... را به راحتی از کارنامه خاکستری این چهره مورد علاقه رسانه های ضدانقلاب پاک نماید. بررسی سوابق و مواضع مشکوک عبدالحمید که بارها توسط کارشناسان و رسانه های دلسوز انقلاب منتشر گردیده در این مجال نمی گنجد. به تذکر این نکته بسنده می کنم که به اقتضای دوراندیشی و آینده نگری و ایجاد توازن، برخورد با سایت های تفرقه افکن فعال در مناطق اهل سنت نیز باید مورد توجه مسئولان امر قرار بگیرد.

مروری بر حوادث سال پنجاه و هشت خوزستان و ماجرای خلق عرب هشداری است برای مسئولان امنیتی که از ساخته و پرداخته شدن یک چهره دیگر مانند " شبیر خاقان " اجتناب بورزند.

آیا اقدام انصار حزب الله خلاف قانون است؟

در نیمه دوم دهه هفتاد، تلاش رسانه های اصلاح طلب بر این مدار متمرکز شده بود که انصار حزب الله و مجموعه جریان های ارزشی را نیروهای خودسر و قانون شکن جلوه بدهند. دیری نپائید که قائله 18 تیر و بعدها فتنه کور 88 نشان داد که همین حضرات به اصطلاح حامی قانون اگر آب پیدا کنند شناگری ماهر و قهّار خواهند بود!

در روزهای اخیر یکی از مسئولان وزارت کشور در مصاحبه ای اعلام کرده که اقدام انصار حزب الله برای امر به معروف گروهی در معابر نیازمند اخذ مجوز از آن وزارتخانه است. این مقام مسئول در پاسخ به خبرنگار که یادآور شد اصل امر به معروف و نهی از منکر یک فریضه دینی و بی نیاز از مجوز است توضیح داد: چون قرار است این حرکت به صورت دستجمعی و سازمان دهی شده انجام گردیده و برای این کار فراخوان داده می شود – حتی به صورت پیامکی – پس باید از وزارت کشور مجوز دریافت کنند!

ظاهراً این مقام محترم فراموش کرده است که در بیان بزرگان دین، امر به معروف و نهی از منکر مانند نماز واجب شمرده است. آیا برای اقامه نماز جماعت که اتفاقاً از طریق مأذنه مساجد فراخوان داده می شود هم باید از وزارت کشور مجوز گرفت؟!

تشییع جنازه اموات در سطح شهر که یک توصیه دینی برای یادآوری مرگ و معاد در سطح جامعه است نیز حرکتی جمعی، سازمان دهی شده و همراه با فراخوان است؛ آیا عمل به این توصیه دینی نیز محتاج اجازه حضرات است؟

البته اگر فراتر از مقوله تذکر لسانی نیاز به برخورد و دستگیری برخی از هنجارشکنان باشد نیاز به حکم قضایی وجود دارد که لابد مقام مسئول در وزارت کشور اطلاع دارد که بسیاری از اعضای انصار حزب الله از بسیجیان کارکشته و مجرّب و فعالی هستند که آموزش های مربوط به ضابطان قضایی را گذرانده و مجوز قضایی لازم را برای این امر کسب کرده اند.

نکته این جاست که وزارت کشور در حالی به صورت تلویحی انصار حزب الله را به خاطر اقدام برای امر به معروف و نهی از منکر تهدید به برخورد قانونی می کند که در مقابل قانون شکنی عناصر بدحجاب که اتفاقاً بر اساس تبلیغات سازمان دهی شده شبکه های معاند و دین ستیز اقدام به هنجار شکنی می کنند سکوت اختیار کرده است.

وزارت کشور در حالی دم از قانون مداری می زند که در موضوع شادی های بی دلیل بعد از مسابقات فوتبال جام جهانی که حرکتی فاقد مجوز و با فراخوان شبکه های مجازی ضدانقلاب نیز توأم بوده و منجر به انسداد معابر و رقص و پایکوبی های مختلط در سطح جامعه شده بود هیچ احساس مسئولیتی نداشت.

به نظر می رسد باز هم متولیان قانون، سیاست یک بام و دو هوا را در پیش گرفته اند. امیدواریم این بار تشت رسوایی برخی مدعیان در مهلکه آزمونی مانند تیر 78 و خرداد 88 به صدا در نیاید!

یا من اسمه دواء!!

دندان های من یکی یکی دارد می ریزد. موهای سرم سفید شد و محاسنم سفیدتر. چشمانم دارد کم سو می شود؛ ابروهایم در هم کشیده شده و صورتم پر از چین و چروک شده است ... من پیر شدم و آخرش نشد به داروخانه ای پا بگذارم و بتوانم دارویی را با دفترچه یا بدون آن به قیمت درج شده روی بسته یا شیشه اش تهیه کنم! نمی دانم چه اصراری است که حتی داروهایی که فقط چند روز از تاریخ تولیدشان گذشته را هم مقداری گران تر از قیمت واقعی بفروشند.

سوال این جاست آیا در تمام این سال ها فقط من مشتری داروخانه ها بودم یا احتمالاً مسئولان نظارتی وزارت بهداشت و تعزیرات و سازمان بازرسی هم گذرشان به داروخانه ها افتاده و خریدی از آنجا داشته اند؟!

چند روز پیش یکی از مسئولان وزارت بهداشت افاضه فرمود که مردم پول بیشتر از قیمت درج شده را به داروخانه ندهند! کسی نپرسید که اگر فروشنده هم از تحویل دارو سر باز زد تکلیف چه می شود؟ بیمار اگر به داروخانه های دیگر هم برود می بیند وضع بهتری نسبت به اولی ندارند. شما نمی خواهید درست کار کنید چرا مردم را به جان یکدیگر انداخته و برایشان دردسر ایجاد می کنید؟

برای بعضی حضرات داروخانه چی متأسفم که از بزنگاه حیات و سلامت مردم مضطر، نان خود و زن و بچه هایشان را تأمین می کنند.

برای مسئولان امر هم متأسفم که این همه دولت آمد و رفت؛ این همه مسئول نظارتی و بازرسی و قضایی آمدند و رفتند و آخرش نتوانستند با یک ظلم مشهود و مداوم و بی نیاز از کشف و گزارش، مقابله کنند.

کار زیربنایی!

به اتفاق چند نفر از بچه‌های رزمنده برای عیادت آقا مهدی[1] به بیمارستان رفتیم. با آن همه شدت بیماری و جراحت، روی تخت بیمارستان نشسته بود و نهج البلاغه می‌خواند. می‌دانستم در هیچ شرایطی از مطالعه دست نمی‌کشد، وقتی بچه ها به شوخی گفتند! «اینجا هم دست از مطالعه و خواندن بر نمی داری؟!» با لبخند ملیحی گفت: «چون برای حفظ ارزش‌ها و آرمانها می‌جنگیم، باید به ایدئولوژی ارزش ها مسلح باشیم و تنها راه آن، مطالعه و دانستن است.»

نرم افزار فاتح ماووت ویژه شهید مهدی خوش سیرت

 

---

[1]. شهید مهدی خوش سیرت.فرمانده تیپ2محرم ومعاون لشگرقدس گیلان- در تاریخ 6/4/1366 درعملیات نصر 4(فتح ماووت عراق) به شهادت رسید

فقط حوزوی ها بخوانند!

بعضی وقت ها خوب است غربگرا باشیم. می شود به غرب هم دلبستگی پیدا کرد. امید همه ما به این است که روزی خورشید از غرب طلوع کند. عراق در غرب ایران قرار دارد؛ یعنی برای رسیدن به کربلا هم باید به غرب رو بیاوریم. خدا را هم باید در خانقاه عرفان غرب جستجو کرد. من عاشق این نوع غربزدگی هستم ...

قرار است مدیریت حوزه علمیه قم اردویی را ویژه طلبه ها و روحانیون و فضلای حوزه برای یازدید از معراج عاشوراییان مکتب خمینی در جبهه های سنندج، مریوان، بانه و پیرانشهر برگزار کند.

همه روحانیون و طلاب سراسر کشور هم می توانند با خانواده هایشان و یا به صورت مجردی در این سفر معنوی و سازنده شرکت کنند. تلفن تماس برای کسب اطلاع بیشتر و ثبت نام و پرداخت هزینه:

09190500549

02537840203

کربلا در گستره زمان و پهنای مکان جاری است؛ پس در غرب هم می توان کربلایی شد.

هر که داردبه سرش شور و نوا بسم الله.

عاقبت وطن‌فروشی

در بین اسرای ایرانی، تعدادی هم بودند که به همکاری با نیروهای دشمن روی آورده و به اصطلاح، وطن‌فروشی می‌کردند. آنها با جاسوسی برای دشمن، گاه باعث می‌شدند برادر هم‌وطن اسیرشان که درد غربت و محرومیت را با تمام وجود خود چشیده است، به هر بهانه‌ای مورد آزار و شکنجه دشمن قرار بگیرد. این شرارت‌ها در مواردی باعث لطمات جبران‌ناپذیر جسمی و روحی بر آزادگان عزیز می‌گردید. معروف است که آزاده‌ها جاسوس‌ها را به دو دسته تقسیم می‌نمودند. مفید اسماعیلی از آزادگان اردوگاه‌های 13 و 17 در این‌باره می‌گوید:

«یک دسته از جاسوس‌ها، معروف بودند به جاسوس‌های شکمی! آنها اغلب نیروهای عادی جنگ بودند که به خاطر ضعف ایمان در مقابل فشارهای دشمن، سست شده و به خاطر دریافت چند نخ سیگار یا مقداری شکر و شیر خشک و نان، به خبرچینی برای دشمن می‌پرداختند.

دسته دیگر، جاسوس‌های حرفه‌ای! بودند. آنها اغلب از قاچاقچیان مرزی بودند که به چنگال نیروهای بعثی گرفتار شده بودند. بعضی از این جاسوس‌ها هم که به هر دلیل در میدان جنگ حاضر شده بودند، به خاطر کینه و عقده‌ای که از نیروهای مذهبی داشند، به همکاری خائنانه با دشمن روی می‌آوردند. البته گاهی تعدادی از نیروهای منافقین نیز به عنوان اسیر به داخل اردوگاه آمده و سعی می‌کردند به شناسایی نیروهای ایرانی و جایگاه نظامی و اجتماعی آنها پرداخته و به ایجاد اختلاف بین اسرا دامن بزنند. شرح بعضی از جنایت‌های این عده از افراد خائن در بسیاری از کتاب‌های خاطرات آزادگان نقل شده است. برای یک اسیر بسیار دشوار بود که ببیند هم‌وطن او به خاطر جلب رضایت دشمن، از فعالیت‌ها و کارهای او برای دشمن خبرچینی کند.»

حال جالب است بدانیم عاقبت این افراد چگونه رقم خورد؛

بسیاری از اسرایی که در دامن دشمن غلتیده بودند، در اواخر دوران اسرات، بر اثر فعالیت‌های فرهنگی و برخورد اسلامی اسرا و یا از ترس محاکمه در ایران! از رفتارهای غلط خود توبه کرده و به طلب حلالیت از اسرایی که برایشان ایجاد مزاحمت کرده بودند، روی آوردند.

عده‌ای از این جماعت که خیانت‌ها و جنایت‌های ننگینی را در حق هم‌وطنان خود مرتکب شده بودند یا احساس می‌کردند که دیگر جایی در بین مردم کشور خود نداشته و یا بر اثر نیرنگ‌های تبلیغاتی دشمن به کشور عراق و اردوگاه‌های منافقین پناهنده شدند. البته عده قابل توجهی از این افراد، پس از مدتی به ماهیت پلید منافقان پی برده و پس از فروپاشی رژیم بعث عراق، از نخستین فرصت برای گریز از اردوگاه منافقین و بازگشت به آغوش میهن اسلامی بهره بردند.

نکته‌ای که در بین خاطرات آزادگان در اردوگاه‌های مختلف بسیار حائز اهمیت بوده و عبرتی تاریخی به حساب می‌آید، این است که زندانبان‌های عراقی به رغم بهره‌گیری از خیانت جاسوس‌ها، برای کنترل اوضاع اردوگاه و پشتیبانی‌های مادی و معنوی از آنان، نگاه مثبتی به جاسوس‌ها نداشته و به خصوص در روزهای آخر اسارت که دیگر نیازی به شیرین‌کاری‌های جاسوس‌ها نداشتند، گاه آنها را مورد تمسخر و تحقیر قرار می‌دادند که چرا حاضر شده‌اند به هم‌وطن خود خیانت کنند!

حقیقت آن است که جاسوسی برای دشمن، خیانت و وطن‌فروشی از منظر فطرت همه انسان‌ها با هر کیش و مرامی، یک اخلاق زشت و ناپسند تلقی می‌شود. دشمن تا زمانی که منافعش اقتضا کند، از جاسوس‌ها حمایت می‌کند ولی همین‌که دیگر نیازی به آنها نداشته باشد، با توهین و تحقیر، آنان را از خود می‌راند. حجت‌الاسلام عبدالکریم مازندرانی از آزادگان اردوگاه‌های 11 و 18 در این‌باره می‌گوید: «علی پلنگ یا همان علی آمریکایی! زندانبان خبیث عراقی بود که به دلیل پوشیدن لباس پلنگی آمریکایی، از سوی اسرا این‌طور لقب گرفته بود. او در برخورد با اسرای ایرانی، رفتاری خشن و ناجوانمردانه داشت. با این حال، از جاسوس‌ها بدش می‌آمد. با اینکه از خبرچینی معدود اسرایی که برای آنها جاسوسی می‌کردند، بهره می‌برد؛ اما گاهی بر سر جاسوس‌ها می‌زد و می‌گفت: خاک بر سرتان! که به وطن خود خیانت می‌کنید...».

مواظب باشید غذای روحتان سرد نشود!

با آن همه تلاش و خستگی‌هایی که با این راهپیمایی‌های شبانه و برنامه‌های شناسایی داشت، نماز شبش را ترک نمی‌کرد و بعضاً که ما برای نماز صبح بیدار می‌شدیم، می‌دیدیم که در سجده‌ی نماز شب خوابش برده است.

وقتی صدای اذان را می‌شنید، از غذا خوردن دست می‌کشید. می‌گفت: می‌روم نماز، اصرار می کردیم غذات سرد می‌شه، تمومش کن و برو، می‌گفت: غذای روحم سرد می‌شه!

شهید محمود شهبازی، مجموعه خاطرات، ص 20

فریب نخورید! صدرایی همان اکبرین است!!

یک- مرحوم حجت الاسلام فلسفی در کتاب خاطرات خود اشاره ای به فرآیند عادی سازی استفاده از بلندگو در ایران داشته است! مردم ایران بنا بر نگرشی صحیح، هر آن چه از دنیای غرب وارد کشور می شد را ابتدا با بی اعتمادی می نگریستند و بعد از اثبات سلامت و فایده آن عنصر تمدنی مغرب زمین، به استفاده از آن روی می آوردند. مرحوم فلسفی می گفت مردم نمی پذیرفتند که پای بلندگو به مسجد باز شود. از طرفی کار هر سخنران و خطیبی با بلندگو بسیار راحت تر و تأثیرگذارتر می شود. ایشان برای رفع این مسئله فکری به ذهنش رسید. از مستخدم مسجد ارک خواست بلندگوها را روی دیوار مسجد نصب کرده و با پارچه ای بپوشاند تا دیده نشود. مردم یکی یکی مثل همیشه به مسجد آمدند و گوشه ای نشستند. فلسفی مرحوم هم آمد روی منبر و ناگهان میکروفون را دست گرفت و شروع کرد به سخنرانی. چند لحظه ای طول می کشید تا ملت از حالت هاج و واج بودن و شوک خارج شده و تصمیم به واکنش بگیرند. دو سه دقیقه که گذشت مستخدم طبق هماهنگی قبلی بلندگو را خاموش کرد. فلسفی داشت به صحبت هایش ادامه می داد که مردم متحیّر، ناخودآگاه فریاد زدند: صدا نمی رسد، صدا نمی رسد ... از آن پس مشکل استفاده از بلندگو در مساجد حل شد.

دو- سید عطاءالله مهاجرانی جنجالی ترین معاون هاشمی و پرحاشیه ترین وزیر کابینه خاتمی بود و سرانجام از اردوگاه دشمن سر درآورد. این عطا برادری در قم دارد که روحانی بزرگوار و سیدی اهل فضل و ادیب و انقلابی است. چندباری هم در تلویزیون برنامه داشته بی آن که کسی بخواهد اهمیت بدهد برادر او چه کاره است و چه نسبتی با ضدانقلاب دارد و...

سه – در جریان مناقشه آزاده غیور شهرمان، حسین منصف با دادستانی – که شرح آن در آرشیو وبلاگ موجود است - از قم با یکی از مسئولان قضایی شهر تماس گرفتم و دو طرف ده دقیقه ای را به جرّ و بحث با هم پرداختیم طوری که رنگ و روی اطرافیانم عوض شد. کلی رجز خواندم که اگر پایم به بابل برسد مقابل فلان جا نماز جماعت به پا می کنم و زباله های شهر را به آتش می کشم و ... بنده خدا دیگر مطمئن شد این طرف خط، چه گوآرا نشسته است. صدایش را آورد پایین و طوری که می خواهد مخاطبش را تحت تأثیر قرار دهد گفت: آقای مشتاقی نیا اصلاً شما می دانید منصف کیست؟ می خواهید بگویم او چه جور شخصیتی است؟ من هم صدایم را پایین کشیدم و وانمود کردم قرار است چیز عجیبی بشنوم. طرف با ذوق و هیجان گفت: منصف کسی است که یک برادرش به خاطر چک برگشتی دعوای حقوقی دارد! گفتم عجب! حالا می خواهید من بگویم حسین چه جور آدمی است؟ یک برادر او منافق بوده و اعدام شده و مادرش هم دو سالی را در اوین گذرانده است. می توانید ماجرا را در کتاب شب موصل بخوانید. بنده خدا ماند که چه بگوید. انگار یک نفر باید در زندگی برخی مسئولان پیدا شود و برایشان توضیح دهد که جعفر کذّاب هم امامزاده و هم برادر امام بود؛ اما هیچ احدالناسی حق ندارد صلاحیت و شأن و منزلت معصوم علیه السلام را به خاطر دارا بودن چنین نسبتی با او زیر سؤال ببرد.

چهار – قصد جسارت ندارم ولی به نظر من جلال اکبرین تاوان مازندرانی بودنش را پس می دهد. جلال برخلاف برادر ضدانقلاب و فراری اش بر میثاق معنوی خود با شهدا باقی ماند و صفا و طراوت نوجوانی اش را تا امروز نگاه داشته است. محمد جلال اکبرین اکنون استادی فرهیخته و از پژوهشگران و مبلّغان موفق حوزه علمیه قم محسوب می شود. او علاوه بر تدریس در مرکز تخصصی تبلیغ حوزه علمیه، مدتی نیز کرسی تدریس سیاسی و اعتقادی در مرکز آموزشی علویون سپاه را برعهده داشته است. غنای محتوایی، قدرت بیان و جاذبه رفتاری او باعث شده تا در هر دانشگاه یا منطقه ای که برای تبلیغ پا گذاشته – و اغلب این مناطق هم از نقاط محروم جنوب کشور بوده – در اعماق دل مخاطبانش جایگاهی ویژه و تأثیرگذار پیدا کند. آقا جلال از راویان بسیار موفق موسسه سیره شهدا و مولف چند کتاب و مقاله با موضوع جهاد و شهادت و فلسفه و عرفان نیز هست. او در تمام این سال ها به رغم همه فشارها و تنگ نظری هایی که تحمل کرده ذرّه ای از خط اصیل انقلاب و ولایت فقیه فاصله نگرفته است.

این دوست قدیمی ما در این سال های پر فراز و نشیب، مظلومیت های فراوانی را متحمل شده که چون می دانم از بازگو کردنشان راضی نیست صبر می کنم تا اگر عمری باقی ماند بعد از شهادتش! زبان باز کنم؛ اما آن چه که می توانم به اختصار اشاره کنم مربوط به بد دلی برخی همشهریان عزیز است. با این که جلال این همه سابقه درخشان در پرونده فعالیت های انقلابی و دینی خود دارد شاید برایتان جالب باشد که بدانید یکی از نشریات استان به دلیل اشتراک نام خانوادگی جلال با برادرش – به رغم اعلام برائت از او - حتی حاضر نمی شد مقاله ای که درباره شهدا نوشته است را منتشر کند! یا آن بزرگوار با جایگاه معنوی و سیاسی در شهر، خیل توفیقات تبلیغی جلال را نادیده گرفت و از او خواست برای منبر، نقطه ای غیر از شهر خودش را انتخاب نماید. بگذریم.

آقا جلال مدتی است که نام خانوادگی اش را در ثبت احوال عوض کرده و گذاشته است صدرایی. نمی خواهم بگویم این تغییر نام لزوماً برای فرار از هم نامی با جواد اکبرین است. آقا جلال ادله معنوی و فلسفی دیگری هم برای این کار خود دارد که از سطح ادراک و التفات من فراتر بوده و به گروه خونی ام سازگار نیست؛ ولی به هر حال نمی توان نقش بدبینی برخی از دوستان را در اتخاذ این تصمیم او نادیده گرفت.

این روزها دوستان و رفقایی که در فریدون کنار سکونت داشته و یا بر و بچه هایی که گذرشان به جمع بسیجیان هیئت زینبیون ساری خورده از حضور روحانی جوان و فوق العاده موفقی به نام حجت الاسلام محمدجلال صدرایی نام می برند که جذبه کلامش در منبر شب های پر فیض رمضان، همه را میخکوب کرده و سخنان سازنده اش راه گشای اهل طریقت و تشنگان جام وصال بوده است.

برای این دوست بزرگوار و نازنین آرزوی توفیق بیشتر و سربلندی روزافزون دارم و دعا می کنم با علمداران راستین و بی ادعای دین حق محشور شود؛ انشاءالله.

مقاومت یعنی این!

حمله منافقین به استان کرمانشاهان، غافل‌گیرانه بود. به رغم پذیرش قطعنامه 598 ارتش بعث عراق حملات شدیدی را در جنوب کشور آغاز کرده بود. برای همین بسیاری از نیروهای اسلام از غرب کشور به جبهه جنوب رفته و آن‌جا مشغول دفاع از میهن اسلامی بودند.

منافقین با سلاح‌های مدرن، مشغول پیشروی به سمت شهر کرمانشاه بودند. آنها در آستانه تنگه چهارزبر (مرصاد) قرار داشتند. رضا نادری و سه نفر دیگر از نیروهای اطلاعات ـ عملیات، برای شناسایی دقیق از موقعیت دشمن وارد تنگه شدند. آنها تعدادی گلوله آرپی‌جی و قبضه آن را نیز به همراه داشتند تا در صورت رویارویی با نیروهای دشمن، به مقابله با آنها بپردازند. معطل ساختن دشمن می‌توانست فرصتی را فراهم کند تا سایر نیروها به منطقه برسند.

 اطراف ساختمان راهدارخانه بودند که ستون نظامی منافقین از راه رسید. رضا به همرزمان خود آرایش نظامی داد و قبضه آرپی‌جی را به دست گرفت. او با شلیک دقیق خود چند خودروی نظامی منافقین را در جاده منهدم کرد. جاده اسلام‌آباد به کرمانشاه توسط ماشین‌های آتش گرفته منافقین بسته شد. منافقین با تمام توان به مقابله با آن چهار رزمنده دلاور پرداختند. حجم سنگین آتش دشمن، خاک را زیر و رو می‌کرد. رضا با تدبیری که اندیشیده بود، دشمن را معطل کرد و آن‌قدر از آنها زمان گرفت تا نیروهای تیپ قائم وارد منطقه شوند و پیشروی دشمن را به اتمام برسانند. در این فاصله، رزمندگان اسلام توانسته بودند خاکریزی را نیز بر روی جاده احداث کنند.

رضا نادری ساعاتی بعد به شهادت رسید، اما با حماسه خود، رؤیای اشغال کرمانشاه را برای منافقین باطل ساخت.

شهید رضا نادری باجگیران

تولد: شاهرود، 10/8/1346

شهادت: تنگه چهارزبر، 5/5/1367، عملیات مرصاد

راوی: حسین آقایی، همرزم شهید

به کوشش مهدی قربانی

حاشیه ای بر یک شعار انحرافی در روز قدس

ایده فلسطین از بحر تا نهر را ایران اسلامی در مقابل تئوری پردازان دنیای غرب و خودباختگانی طرح کرد که به گمان خود می خواستند ریش سفیدی کنند و با دیوارکشی بین اسرائیل و فلسطین، دو کشور مستقل را در جوار هم به خوبی و خوشی ترسیم کنند. این طوری هم یک اسرائیل قانونی شکل می گرفت و هم بهانه ای برای فلسطینی های اعصاب خورد کن باقی نمی ماند!

اکنون این جا در پایتخت جمهوری اسلامی، جماعت منقل نشان و پیپ کشان وقتی می خواهند محبت حضرات متولی فرهنگ و هنر را جبران کنند و به پاس عرصه ای که برای بازگشایی عقده های فروخورده شان در جشنواره فجر فراهم شده بود حالا بیایند جلوی دوربین و خودی نشان بدهند، شعاری را دست می گیرند که درست در نقطه مقابل استراتژی انقلاب اسلامی قرار داشته و بر مبنای مشی اعتدالی یکی به نعل و یکی به میخ، همکاران بی بی سی را هم راضی نگاه می دارد.

ته آرمان گرایی صنف سینماگران مهناز و شهنازی و روشنفکر نماهای مستر یزیدی و مسیو حسینی این است که مردم فلسطین هم باید سرزمین مستقلی برای خود داشته باشند، همین. گور پدر حق و باطل. دعوا سر تعیین مرز است والّا موجودیت اسرائیل جعلی باشد یا نباشد، بیت المقدس در اشغال و غصب باشد یا نباشد، آرمان اسلام محو رژیم صهیونیستی از کره خاک باشد یا نباشد فرقی نمی کند؛ از نگاه هنر، مرزی بین ارزش و ضد ارزش وجود ندارد، اسرائیل این ور آب، شما فلسطینی هاهم آن طرف؛ والسلام، به پای هم پیر شوید انشاءالله! دو روز دنیا ارزش این دعواها را ندارد.؛ بروید دنبال ویلا و ژیلایتان.

زندان از نگاه دین

منع حبس بی دلیل: امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: به صرف اتهام نمی توان کسی را زندانی کرد، مگر متهم به قتل را، چون اتهام قتل امر مهمی است و ممکن است اثبات آن طول بکشد.

 منع از حبس دراز مدت: امام صادق علیه السلام فرمود: پیامبر اکرم (ص) متهم به قتل را تا شش روز زندانی می کرد. اگر خویشان مقتول دلیل و ملاکی می آوردند زندانی را نگه می داشت وگرنه وی را آزاد می کرد.

منع حبس پس از شناسایی: امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: حبس پس از شناسایی حق، ظلم است، چون پس از آن، زمان اجرا شدن حق است، نه حبس.

آیت الله جوادی آملی، مفاتیح الحیاة، صفحه 421

یک سلام از راه دور

محضر حجت الاسلام بابایی، امام جمعه محبوب و موفق لاله آباد پیش از آن که امام جمعه این منطقه بشود، پیش از آن که امام جمعه فیروزکوه بشود، پیش از آن که امام جمعه بندرترکمن بشود ارادتی عمیق و قلبی داشته و دارم.

این روحانی نجف دیده که سالیانی نه چندان دور مسئولیت سازمان تبلیغات اسلامی مازندران و ریاست شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی این استان و نمایندگی شورای نگهبان برای نظارت بر انتخابات استان و امامت مسجد جامع شهرستان بابل و نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه آزاد را نیز دارا بود عالمی فرهیخته و بزرگوار والبته فعال و خستگی ناپذیر است که بعید می دانم روزی کسی بخواهد تاریخ سیاست و فرهنگ این شهر را تدوین کند و بتواند از کنار اسم و رسم شیخ عبدالحسین بابایی به راحتی عبور کند.

از آن جا که ایشان در بین هفت امام جمعه محترم این شهرستان از همه با تجربه تر و ریش سفیدتر است باید حاج آقای بابایی را "شیخ الائمه" بابل لقب داد.

با توجه به ارتباطات گسترده حاج آقا بابایی و سعه صدر و روحیه پدرانه ایشان، دفتر امام جمعه لاله آباد را باید یکی از پر ترددترین مراکز سیاسی و اجتماعی استان دانست. از این منظر می توان به صراحت ادعا کرد که عملکرد فراگیر ایشان در عرصه های سیاسی و اجتماعی شهرستان و استان و حتی کشور باعث شده که یک بابل دیگر در کنار شهر بابل شکل بگیرد.

این روزها شایعاتی جدی در خصوص کاندیداتوری حجت الاسلام بابایی برای انتخابات مجلس خبرگان مطرح شده که ترجیح دادم از نظر ایشان در این خصوص مطلع شوم. البته بخشی از این شایعات واقعی بود. بسیاری از چهره های سرشناس شهر و استان بارها به ایشان مراجعه کرده و پیشنهاد کاندیداتوری در مجلس خبرگان را طرح نموده اند.

حاج آقا اما ضمن ابلاغ سلام به خوانندگان محترم اشک آتش، نامزدی خود برای انتخابات خبرگان را در شرایط فعلی منتفی دانستند.

این حقیر نیز برای آن عالم فرهیخته و وارسته آرزوی سلامت و توفیق و طول عمر دارد.

شب گذشته سری به سایت امام جمعه لاله آباد زده بودم. از لا به لای آلبوم تصاویر سایت، این عکس که مربوط به دیدار استاندار مازندران با ایشان است را برای درج در وبلاگ مناسب دیدم: