فعل خواستن

 

تیم ملی کشتی فرنگی جمهوری اسلامی ایران در مسابقات جهانی المپیک درخشید. پنج نفر از شش نفر اعضای این تیم اهل خوزستان و یک نفر اهل مازندران بود، بچه های ایذه و بهبهان و دزفول و گتوند و اندیمشک و آمل. این ویژگی فقط مختص ورزش کشتی نیست. در بسیاری از رشته های ورزشی و هنری و علمی مختلف شاهد درخشش جهانی کسانی بودیم که از شهرهای محروم و دور دست برخاسته بودند. برای کسب موفقیت لزوما نباید ساکن پایتخت و کلان شهرها بود. امید و تلاش فراتر از همه قواعد و ملزومات مادی می تواند در زندگی موثر باشد.

دار مکافات

 

فیلم خارجی و سیاه و سفید وسترن "تیرانداز" تولید 1950 آمریکا، قهرمان فیلم در لحظات پایانی توسط یک جوان از پشت تیر می خورد و از اسب بر زمین می افتد. کلانتر آنجاست و جوان را دستگیر می کند. قهرمان فیلم دارد نفس های آخرش را می کشد، اصرار می کند که جوان بی گناه است و تقصیری ندارد و رهایش کنند. رهایش می کنند.

جوان که همچنان سر لج و بغض است می گوید نیازی به حمایت تو ندارم. مرد پوزخندی می زند. می گوید اگر می خواستم از تو حمایت کنم چنین حرفی نمی زدم و می گذاشتم دستگیر و حتی اعدامت کنند. اتفاقا برای آن که مجازات شوی باید زنده بمانی. روزگار با تو کاری خواهد کرد که دیگر روی خوش نبینی، زندگی دشواری را توأم با خشونت و دربدری تجربه کنی و ناجوانمردانه کشته شوی.

بعضی بزرگان ما هم توصیه ای دارند به این مضمون که اگر میخواهی ریشه ظالم را خشک کنی او را به خدا بسپار. البته این توصیه به معنای سکوت و ظلم پذیر بودن نیست؛ اما یادآوری می کند خدا جای حق نشسته و داد مظلوم را حتما از ظالم می ستاند. کسی نیست که بدی کند و بدی نبیند. برای همین گفته اند از ظلم به کسی که پناه و یاوری جز خدا ندارد حتماً بپرهیز.

حتی برای یک لحظه

 

برای برد کیانی از علیزاده نذر کرده بودم، به دو دلیل. کلا از علیزاده خوشم نمی آید. دوست ندارم آدمهای وطن فروش را خوشحال ببینم.

در مسابقه چند سال پیش کیانی باخت و گریه کرد که دلم می خواست جبران شود.

شکر خدا جبران شد. اواخر مسابقه داشتم ناامید میشدم. امیدم را از دست داده بودم؛ اما در پنج ثانیه آخر ورق برگشت و کیانی پیروز شد.

رضا علیپور هم همین امروز در یک صدم ثانیه رقابت را واگذار کرد و به مدال برنز سنگ نوردی دست پیدا نکرد.

خیلی از وقایع سرنوشت ساز و مهم زندگی ما در لحظه ای که اصلا گمانش را نمی کنیم رخ می دهد. هیچ وقت جای ناامیدی نیست. قدر هر لحظه زندگی را باید دانست و برایش برنامه داشت.

قبل از انتخابات، بعد از انتخابات

 

این خبر را اوایل تیرماه خواندم یعنی قبل از انتخابات. مشمولان بالای 35 سال که دارای دو فرزند باشند از خدمت نظام وظیفه معاف شدند.

حدس زدم شاید جزو وعده هایی است که به طور معمول قبل از هر انتخابات منتشر می شود. همان موقع از صفحه سایت عکس گرفتم.

امروز این خبر را در ایتا خواندم:

چرا معافیت مشمولان ۳۵ سال دارای ۲ فرزند اجرا نمی‌شود؟ 

چهارم تیرماه قانون معافیت مشمولان ۳۵ سال که دو فرزند دارند به ستاد کل نیروهای مسلح ابلاغ شد. طبق قانون ۱۵ روز بعد از ابلاغ (یا چاپ در روزنامه رسمی) ستاد کل نیروهای مسلح ملزم به ایجاد شرایط اعمال و اجرای این قانون است.

اما بر اساس پیگیری‌ها خبرنگار اجتماعی تسنیم و بررسی میدانی از دفاتر پلیس +۱۰ هنوز این قانون از سوی ستاد کل به دستگاه‌های مربوطه و دفاتر پلیس +۱۰ ابلاغ نشده و مشمولان این قانون عملاً امکان برخورداری از این معافیت جدید را ندارند.

متاسفانه تا امروز که ۴۴ روز از تصویب این قانون می‌گذرد، هنوز خبری از اجرای آن نیست؛ انتظار می‌رود تا مسئولان مربوطه درباره چرایی این تاخیر توضیح دهند و اعلام کنند چه زمانی قرار است تا این قانون اجرا شود.

به شما تبریک نمی گویم

 

بسیاری از خبرنگارها انسانهای شریفی هستند بر اساس رسالت شغلی خود حرفی می زنند، خبری منتشر می کنند، سوالی مطرح می کنند، به دل خطر می زنند و... دم شان گرم.

بسیاری از خبرنگارها باج گیرند! پول می گیرند که حرفی بزنند یا خبری را منتشر کنند، پول می گیرند تا حرفی نزنند و خبری را منتشر نکنند. بارها به خصوص در محدوده های شهری و استانی، معضلی برای مردم به وجود آمده اما خبرنگارها با گرفتن کارت هدیه از مجموعه مربوطه، زبان به کام کشیده و حق را نادیده انگاشتند یا هدیه ای گرفتند تا فرد یا مجموعه ای را ناکارآمد جلوه بدهند. این رفتارها مشمئزکننده و دون شأن انسانیت و مخالف شرافت شغل خبرنگاری است. دلم نمیخواهد روز خبرنگار را به این افراد تبریک بگویم.

قلبی به اندازه یک شهر

 

قهرمان فیلم، دلی صاف و مهربان دارد. دلسوز همه است و به همه خوبی می کند، حتی به آنهایی که به او خوبی نمی کنند و درکی از رفتار محبت آمیز او ندارند. او از دار دنیا چیزی ندارد. کارگر موقت روزمزد شرکتی خدماتی است که هر جا کسی سر کارش نبود او جایگزین می شود. هر کاری از تبلیغ دم در فروشگاه تا شستن دستشویی ورزشگاه و ماساژ صاحبکار طماع مبتلا به نقرس و... یک شعار دارد: خوشبخت کسی است کاری را که دوست دارد انجام می دهد. او به گوهر قناعت و رضایت دست یافته و به رغم همه فشارهای اقتصادی و دشواریهای شغلی، کم نمی آورد، خسته نمی شود و برای آینده تلاش می کند. هیچ کس به فکر او نیست و تفکرش را درک نمی کند. پسرش اهل موسیقی است. مجرد و مستقل است. زیر فشار مشکلات دارد سر خم می کند. به پدر روی خوش نشان نمی دهد. پدر با طمانینه و صبوری سخن می گوید. رضایت و تلاش را به او یادآور می شود و می رود. ساز او روح دوباره ای می یابد، دوباره می نوازد... زندگی ادامه دارد. آرامش از آن کسی است که تلاش می کند اما به آنچه دست می یابد قانع ست.

تدبیر بیشتر در مدیریت ورزش

 

ایران در رشته ژیمناستیک حرف چندانی در رقابتهای جهانی نداشته. امسال مهدی الفتی توانست اسم ایران را در این رشته المپیکی بر سر زبانها بیندازد که جای تقدیر دارد. جوان دیگری هم دلش میخواست زیر پرچم ایران به میدان برود که نشد. میلاد کریمی دو رگه است، پدر ایرانی و مادر قزاق یا روس دارد که برای کشور قزاقستان به میدان رفت و جایگاه خوبی را به دست آورد. گفته میشود پدر او بارها با مسئولان فدراسیون وارد مذاکره شد و به شرط اختصاص یک واحد مسکونی و حقوق ماهیانه برای عضویت پسرش در تیم ملی ایران ابراز علاقه کرد. فدراسیونهای ورزشی در سطح بازی های ملی چنین اختیاری برای تخصیص امکانات رفاهی به دو رگه ها ندارند مگر در قالب فعالیت باشگاهی که البته در رشته ژیمناستیک چندان به چشم نمی خورد.

کاش برای حل چنین مسائلی تدبیر بیشتری به کار رفته و از سایر ظرفیتهای قانونی بهره گرفته شود.

کجایند مستان جام الست؟

 

جامه پشمینه و ضخیمش مرتب و تمیز بود. بالای تخته سنگ، حرفهایش را که زد، اشک همه را که درآورد، دلتنگی هایش را بیرون ریخت، اشکهای خودش جاری شد و روایتگری اش را آغاز کرد:

کجایند دوستان و رهروان طریق خدا؟ کجا رفتند آنهایی که در راه حق قدم گذاشتند؟ کجا هستند عزیزانی که در راه حق جان دادند؟ کجاست عمار؟ کجاست ابوالهیثم؟ کجاست خزیمه؟ حسرت می خورم از رفتن آنها که هم قاری قرآن بودند و هم عامل آن. افسوس که یاران، همه رفتند. آنهایی که دین خدا را درست انتخاب کردند، درست شناختند و درست اقامه نمودند. آنها که سنت پیغمبر را زنده کردند به حقیقت رسیدند...

نهج البلاغه مولا خطبه 182

به نیابت از همه شهدا که آرزوی نبرد با اسرائیل و شهادت در راه آزادی قدس را داشتند... بچه های "الی بیت المقدس" لحظه موعود نزدیک است. شمارش معکوس برای نبرد آخرالزمانی با اذناب ابلیس آغاز گردیده. کربلا دوباره ما را به خود فرا می خواند. بساط شهادت دارد دوباره پهن می شود. ناقوس مرگ صهیون به صدا درآمده. شاگردان مکتب حیدر کرار به خط شده اند. تاریخ به مهمترین مقطع خود نزدیک می شود. شیپور جنگ، مرد را از نامرد مشخص خواهد کرد. رائحه وصال به مشام می رسد. ضربت ذوالفقار سپاه حیدر، خیبر صهیون را بر سرشان ویران خواهد نمود. هر کس در این عصر زیسته و این روزها را دیده بعدها به خود مباهات می کند. هر که در این مقطع از تاریخ اثرگذار است تا ابد مایه مباهات آزادگان عالم قرار خواهد گرفت اگر یک قدم برای نبرد بزرگ با لشکر سفیان و نسل بوسفیان بردارد. بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده ست. شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده ست... قدس را ولو با خون خود آزاد خواهیم کرد. بسم الله و بالله و فی سبیل الله و علی ملة رسول الله.

کمی ظرفیتتان را بالا ببرید

 

موافق ممیزی کتاب هستم اما با اعمال سلیقه شخصی و سیاسی، نه.

یادم است سالها پیش کتاب سرِ سبز را برای اخذ مجوز به وزارت ارشاد بردم. مطالب متعددی را گفتند که باید حذف کنی. برایشان توضیح دادم که جملات من در قالب کاریکلماتور و طنزآلود هستم. بالاخره راضی شان کردم اما یک جمله را به هیچ وجه اجازه نشر ندادند گفتند ممکن است به بعضی ها بر بخورد. عبارت این بود: فرزند فاضل هم ممکن است فاضلاب باشد؛ چونان گلاب از گل!

در جریان فتنه مهسا یادداشتهایی از منظر عدالتخواهانه نوشتم. دوستی پیشنهاد داد آنها را در قالب کتاب منتشر کنم در تاریخ بماند. دوست داشتم همان اواخر سال 1401 منتشر شود که نشد. الان در مرحله مجوز گیر افتاده است. هر جا گفته ام بعضی ائمه جمعه جاه طلب و باندباز هستند یا بعضی عوامل امنیتی و انتظامی نفوذی هستند را قلم گرفته اند. واقعاً این حرفها نیاز به سانسور دارد؟ اولاً دروغ نیست در هر مجموعه ای اعم از فرهنگیان و تجار و طلاب و ... بالاخره آدمهای ناباب هم پیدا می شوند، دوماً این موضوع بارها در رسانه های مختلف و در سطح وسیع منتشر شده و حرف تازه ای نیست. این حرفها را بچه های حزب اللهی نتوانند بزنند دشمن می زند اما با این تفاوت که ما علت وجود ضعف ها را فاصله از دستورات و آداب دین دانسته و به پای اصل نطام و انقلاب نمیگذاریم اما دشمن همین را به حساب اسلام و انقلاب نوشته و اساس حرکت نظام را مخدوش می سازد.

در دنیای ارتباطات آزاد و حاکمیت بی در و پیکر رسانه، سانسور چنین حرفهایی نشانه ترس و یا شیرین کاری کارشناسان ممیزی کتاب است.

اقتصاد بیمار

 

تولیدکننده بلد است چگونه از سرمایه خود استفاده کند و آن را در چرخه تولید به کار بگیرد و معمولا پول مازاد و بیکاری ندارد.

کسی که تولید کننده نیست پول مازاد و معطلی دارد که در بانک می گذارد.

بانک می گوید به کسی وام می دهم که سرمایه اش را اینجا بخواباند.

با این وصف حمایت بانک به جای کمک به تولیدکننده و صنعتگر و کارآفرین به خدمت کسانی در می آید که کار کردن بلد نیستند و به طور معمول سراغ دلالی و واسطه گری می روند و به گرانی دامن می زنند. اقتصاد کشور بیش از پیش بیمار می شود. کارآفرینی کمتری صورت می گیرد. تولیدکننده هم در شرایط اضطرار وقتی می بیند حامی رسمی ندارد سراغ نزول و ربا دادن می رود.

این روند معیوب، روزی باید اصلاح شود.

استاندارد دوگانه

 

یک بسیجی پاپتی را گیر بیاورید که اهل انتقاد و مطالبه گری و عدالتخواهی است چند نفر را می سپارید کنترلش کنند، نوشته هایش را سند سازی کنند، پرونده قطور تشکیل بشود، زیرآبش بخورد، محدود شود، پر و بالش قیچی شود، امکان رشد نداشته باشد خانه نشین شود...

برای چندمین بار است چنین اتفاقی دارد در مملکت رخ می دهد. در همه دولتها هم کم و بیش وجود داشته. رییس جمهور جدید یکی را مسئول برنامه و بودجه گذاشته که جزو متهمان بازداشتی پرونده اختلاس است، معاون امور زنانش رد صلاحیت شده انتخابات به علت عدم التزام به اسلام بوده، معاون امور مجلس او هم به اتهام مشارکت در فساد شهرداری تبریز بازداشت شده و ...

اینطور مواقع هیچ نهادی بر گزینش ها نظارت ندارد؟ استعلام ها دیگر معتبر نیست؟ ماشالله به این همه عدالت! ماشالله به این همه نظارت!

آواز دهل

 

شما نه به مقدسات ما احترام می گذارید نه به مقدسات خودتان.

ما هم به مقدسات خودمان پایبندیم هم برای مقدسات شما احترام قائلیم؛

جالب آن که شما داعیه روشنفکری و مدنیّت دارید و ما را دگم و عقب افتاده می دانید!

درست مثل صدها جنایاتی که در آفریقا و آمریکا و آسیا و حتی خود غرب مرتکب شدید اما اسلام را جنگ طلب و شرق را مصداق بربریت معرفی می کنید. تمدن غرب، یک طبل تو خالی است. 

مهسا نظام را شکست داد

در نزدیک به این دو سال اخیر بارها به نقاط مختلف کشور سفر داشته ام. با شنیده ها کاری ندارم دیده ها را عرض میکنم. به خصوص صحنه هایی که در تهران و اصفهان و شمال شاهد بوده ام. به تفرجگاههای مختلف محدوده داخلی شهرها سر زده ام. آنچه بی تعارف باید از وضعیت حجاب و عفاف اذعان داشت این است که نظام از مهسا امینی شکست خورد. جنجال مرتبط با مرگ این دختر جوان توانست جمهوری اسلامی را به انفعال وا دارد.

تجربه کار اجرایی و عملیاتی در موضوع نهی از منکر دارم و میدانم که با اندک اراده ای میتوان لااقل در شهرستانها این معضل را به کنترل در آورد اما هیچ اراده ای در مسئولان دیده نمیشود.

در ماجرای فتنه ۱۴۰۱ خیلی از بچه های بسسجی شهید و مجروح شدند و حرمت خانمهای مذهبی بسیاری شکسته شد.

آنطرفی ها هم زیاد کشته و مجروح داده و آینده شان تباه شد.

اگر قرار بود به این راحتی در مقابل گناه سیاسی و شرعی کشف حجاب عقب نشینی کنیم چه نیازی بود اینهمه جوان به خاک و خون بغلتند؟ جواب علی وردی ها زاهدلویی ها عجمیان ها و... را کدام صاحب مسندی خواهد داد؟

اوباش و فواحش در فتنه مهسا دنبال عادی سازی کشف حجاب بودند که موفق شدند.

تقوا و بهداشت‌

 

امیرالمؤمنین درباره تقوا فرمود:

شِفاءُ مَرَضِ اجْسادِکُمْ...

بهبود بیمارى تن شماست.

و شاید بخواهید بپرسید چه رابطه‌اى است بین تقوا که امرى روحى و معنوى است با سلامت بدن؟ مى‌گویم البته تقوا گَرد یا آمپول نیست، اما اگر تقوا نباشد بیمارستانِ خوب نیست، طبیبِ خوب نیست، پرستارِ خوب نیست، دواى خوب نیست؛ اگر تقوا نباشد آدمى حتى تن خود و سلامت تن خود را قادر نیست حفظ کند. آدم متقى که به حدّ خود و حق خود قانع و راضى است روحى مطمئن‌تر و اعصابى آرامتر و قلبى سالمتر دارد، دائماً در فکر نیست کجا را ببرد و کجا را بخورد و کجا را ببلعد، ناراحتی‌هاى عصبى او را به زخم روده و زخم معده مبتلا نمى‌سازد، افراط در شهوت او را ضعیف و ناتوان نمى‌کند، عمرش طولانى‌تر مى‌شود. سلامت تن و سلامت روح و سلامت اجتماع، همگى بستگى دارد به تقوا.

مرتضی مطهری/ کتاب ده گفتار

حقیقت محض

 

زن‌، قهرمان داستان حقیقت محض، خبرنگار یک روزنامه پر مخاطب است. به اخباری دسترسی پیدا می کند که نشان میدهد ترور رییس جمهور آمریکا توسط یک زن جاسوس سیا که از قضا دخترش با پسر او همکلاس است صورت گرفته. عوامل روزنامه تحریکش میکنند برای شکست رقیب سیاسی انتخابات، خبر را افشا کند. خبر را افشا میکند. سیا از او میخواهد نام کسی که این اطلاعات را در اختیارش قرار داده لو بدهد. زن به تعهدات خبری پایبند است و یاداوری میکند طبق قانون کسی حق چنین درخواستی را از او ندارد. تهدیدها نتیجه نمیدهد. او را به دادگاه و سپس زندان می برند. همسرش به مرور تصمیم بر جدایی می گیرد. مدیران روزنامه پشتش را خالی میکنند و دنبال منافع خودشان می روند. سیا همچنان با نفوذ در دادگستری به آزار جسمی و روحی او در زندان می پردازد. بعد از یکسال و خورده ای بازداشت به پنج سال زندان محکوم می شود. او هیچ گاه نام منبع خبر را فاش نکرد و نگفت دختر خردسال قاتل، اخبار و اسناد را در اختیارش قرار داده است. دو بار این جمله را در فیلم تکرار کرد: مقابل زور نباید تسلیم شد. این فیلم آمریکایی ساخته راد لوری چند بار از شبکه نمایش و افق سیما پخش شده و خواهد شد. دیدن چندباره اش می ارزد.

آقای کارگردان چه گفت؟

 

کارگردان سریال ماندگار و بصیرت آموز مختارنامه بیانیه ای انقلابی در خصوص شهادت اسماعیل هنیه منتشر کرد. دمت گرم سید بزرگوار!

 

«إنّا مِنَ المُجرِمینَ منتَقِمون

 

بی اعتناییِ گناهکار به تذکّر، بدتر از گناه است و در مورد مجرمان، شدّت عمل لازم است.

شهادت جناب آقای اسماعیل هنیه، مجاهد جبهە مقاومت، موجب تأثر و تأسف گردید. اینجانب، ضمن عرض تسلیت به ملّت‌های آزادە فلسطین و آزردە ایرانِ میهمان نوازمان، از خداوند متعال، علو درجات برای آن شهید بزرگوار و برای جنایتکارانِ میهمان‌کُشِ صهیونیست که بدون توجّه به عواقب سیاسی و قانونی این جنایت خصمانه و ضدّ انسانی، دست به اقدامی از سر استیصال زده‌اند، شدّت عمل در وخیم‌تر شدن روزگارشان را از خداوند منتقم مسألت می‌نمایم.

سیّد داود میرباقری»

بین هوا و زمین

 

به نظرم همین حالت لنگ در هوا که برای اسرائیل ایجاد شده خوب و مطلوب است. هزینه های مادی و معنوی ناشی از ترس و فضای روانی حاکم بر رژیم غاصب و حامیانش به اندازه هزینه یک حمله نظامی رو در رو خسارت بار است. ایران قطعا اسرائیل را می زند. در جریان حمله قبلی اثبات شد که دیگر  تعارفی در مصاف نظامی در کار نخواهد بود. اما معطلی چند روزه باعث ضررهای مالی و حیثیتی کلان بر قامت خمیده دشمن خواهد گردید. اصل غافلگیری هم البته این بار مدّنظر خواهد یود.

چوب غفلت

 

همه سرویسهای جاسوسی بزرگ دنیا کارهای بزرگی انجام داده اند اشتباهات بزرگی هم داشته اند. این ویژگی مربوط و منحصر به سرویس امنیتی کشور خاصی نیست و در کارنامه همه کشورها به چشم می خورد. همه سرویسهای بزرگ دنیا مکلف به حفظ امنیت اسرائلیند اما در حمله حماس مشخص شد که غافلگیر شده اند.

پرداختن به امور فرعی و کم اهمیت، ورود به عرصه انتخابات و گاه فعالیت به نفع یک کاندیدای خاص، اصرار بر حفظ میز مسئولان و زیر نظر گرفتن بی فایده منتقدان و پرونده سازی برای آنها و ... از جمله امور غیر ضروری و فرسایشی است که مانع از انجام وظایف اصلی نهادهای اطلاعاتی شده و منجر به تقویت حفره های امنیتی می گردد.

من و دبورا

 

من و دبورا ساخته ای زیبا از مرحوم سید ضیاءالدین درّی است که سال 84 تولید شد اما به دلیل پاره ای اختلافات اداری بین سیما و سینما معطل ماند.

امروز این کار دیدنی از شبکه نمایش پخش شد که موفق به تماشای آن شدم.

دبورا دختری آمریکایی و علاقمند به گزارشگری و تولید خبر است. پدرش را در حادثه یازده سپتامبر از دست داده. دولت آمریکا به تحقیقات مستقل او روی خوش نشان نمی دهد. دبورا به فرانسه می آید. مدارک و اموالش به سرقت می رود. یک استاد دانشگاه ایرانی به نام علی که همسرش را در حادثه تروریستی منافقین از دست داده سر راه او سبز می شود و کمکش می کند و نهایتا با هم ازدواج می کنند.

علی کاملا بر اساس سنتهای شرقی و دینی زندگی می کند و این رویه باعث تقویت حس آرامش در دبورا می شود. علی تلاش دارد در یونسکو سمیناری را با موضوع تروریسم ترتیب داده و با ارائه اسنادی سابقه کهن ایران در فرهنگ و صلح گرایی و نیز خشونت طلبی دشمنانش را یادآور شود. سازمان سیا به دنبال توقف این سمینار است و منشی لبنانی و همسر آمریکایی علی را در این مسیر به خدمت می گیرد. این دو نهایتا عذاب وجدان گرفته و آگاهی یافته و با علی همکاری می کنند. دبورا توسط تروریستهای آمریکایی به قتل می رسد.

تیزبنی ضیاءالدین درّی در نقد فضای رسانه ای حاکم بر جهان البته در قالبی عاطفی به غنای اثر افزوده است. امام خمینی ره در وصیتنامه خود جمله ای دارد که می فرماید امروز دنیا روی تبلیغات می چرخد و ما در تبلیغات عقب هستیم. به نظر، کارگردان تلاش داشت این مهم را در فیلم یادآور شود. فشل بودن دستگاه فرهنگ و ارشاد و رایزنی های فرهنگی خارج از کشور هم از تیغ تیز کنایه فیلم دور نمانده است.

یک قسمت از فیلم، امین زندگانی تکه جالبی به زبان می آورد: به ایران که می روی رییس جمهورش معترض است! دولت معترض است! مجلس معترض است! مردم معترضند. آمریکا از بیرون که می بیند فکر می کند چنین مملکتی با یک تلنگر از هم می پاشد. اما پای کشورشان که وسط می آید یکهو همه ایران با شعار مرگ بر آمریکا به خیابان می ریزند.

خدا و تاریخ

 

آیت الله سید محمد خامنه ای برادر بزرگتر رهبر است. سه برادرش که همگی از او کوچکتر هستند سابقه زندان رژیم طاغوت دارند جز خودش. او البته بعنوان پسر بزرگ آ سید جواد، غمخوار و یار پدر و مادر و پیگیر امور برادرانش بود. 

کتاب قطور خاطرات سید محمد خامنه ای را خواندم. اهل علم و فرهیخته و خوش ذوق است. گویا اولین وکیل روحانی کشور و جزو نخستین دانشجویان معمم دانشگاه زمان طاغوت به شمار می آید. او ذهن نکته سنجی دارد. وقایعی از دوران شاه را بیان می کند که کمتر کسی به آن توجه نشان داده است. شخصیتش زلال است و حرفهایش را صادقانه بیان می کند. چه آنجا که مبانی انقلاب و مبارزه با طاغوت را به شکل مستدل و مستند بیان می کند تا مخاطب را قانع سازد و چه آنجا که بی طرفانه گاه از بعضی رفتارهای دادگستری زمان شاه تمجید نموده و ریزنقدهایی به دفتر حضرت امام هم وارد می داند. از نگاه و تحلیلش اینگونه بر می آید که شخصیت حساس و زودرنجی دارد و برای همین هیچگاه تبدیل به یک سیاستمدار مطرح و گردن کلفت و پرهیاهو نشد. 

یک نکته را با ربط یا بی ربط میخواهم خدمتتان عارض شوم. سالها پیش یعنی موقعی که دبیرستانی بودم در نشریه ای (بنظرم هفته نامه صبح) جمله ای از حضرت امام خواندم که فرمود ما باید تمام عشقمان به خدا باشد نه تاریخ! آن موقع خیلی این سخن ذهنم را به خود مشغول کرد.

این نقد به بعضی مسئولین وارد است که در انجام وظایف خود گاه نگاه میکنند که ممکن است بعدها درباره آنها چه بگویند. بعضی ها دوست دارند همیشه قهرمان و خوشایند مردم باقی بمانند. این نگرش منفعت طلبانه منجر به عقب نشینی از ادای تکالیفی می شود که به عنوان امانت به آنها محول گردیده و در ازای انجام آن پول و پستی اشغال شده است. آنچه که مبنای نگرش شهدا و امام و مکتب اهل بیت بوده عمل به تکلیف و جلب رضایت خدا ولو در گمنامی و غربت و عزلت است. یزید خواست نام و یاد حسین را برای همیشه محو سازد. زینب سلام الله قسم خورد که چنین نخواهد شد و نشد. آن که برای خدا قدم بردارد خدا عزتش را ضمانت می کند.