یوم الله 26 اردیبهشت

فعالیت های فرقه ضاله بابیه در زمان محمد شاه قاجار به اوج رسید و با فشار علما منجر به نبرد نیروهای دولتی با آنان شد.

با مرگ محمدشاه و به پیشنهاد محمد علی بارفروش (قدوس) قوای بابیه به جنگل های مازندران به خصوص در اطراف شهر نور وارد شده و قرار شد تا شهر بارفروش (بابل) را به مرکزیت حکومت خود تبدیل کنند.

به دنبال صدور فتوای جهاد از سوی عالم برجسته جهان اسلام علامه سعیدالعلمای بارفروش، مومنین به کمک نیروهای دولت ناصرالدین شاه شتافته و با تقدیم شهیدانی جان برکف و فدایی اسلام بالاخره توانستند هزار و پانصد نفر از قوای مسلح این فرقه را به هلاکت رسانده و در تاریخ 23 جمادی الثانی 1265 قمری مصادف با 26 اردیبهشت 1228شمسی  بساط آنان را از استان مازندران جمع کنند.

بصیرت، شرط انقلابی گری

انقلابى باید بصیر باشد، باید بینا باشد، باید پیچیدگى‌هاى شرائط زمانه را درک کند. مسئله اینجور ساده نیست که یکى را رد کنیم، یکى را اثبات کنیم، یکى را قبول کنیم؛ اینجورى نمیشود. باید دقیق باشید، باید شور انقلابى را حفظ کنید، باید با مشکلات هم بسازید، باید از طعن و دق دیگران هم روگردان نشوید، اما باید خامى هم نکنید؛ مراقب باشید. مأیوس نشوید، در صحنه بمانید؛ اما دقت کنید و مواظب باشید رفتار بعضى از کسانى که به نظر شما جاى اعتراض دارد، شما را عصبانى نکند، شما را از کوره در نبرد. رفتار منطقى و عقلائى یک چیز لازمى است.29/7/1389 مقام معظم رهبری

پرنده تر ز مرغان هوایی

سال 61 در عملیات محرم با شهید حسن محمودنژاد در گردان محمّد رسول الله (ص) تیپ17 علی ابن ابی طالب (ع) بودم.

وسط عملیات رو کرد به من و گفت: شیخ! تا به حال حمام رفته ای؟ گفتم: بله، چطور؟!

گفت: کیسه کشیده ای؟ گفتم: بله.

گفت: چه احساسی داشتی؟ گفتم: احساس سبکی!

گفت: من چنین احساسی دارم.

اندکی مکث کرد. دوباره گفت: شیخ! تا به حال حمام رفته ای؟ گفتم: بله، همین الان پرسیدی!

اعتنایی نکرد. گفت: آیا پس از شست و شو، بوی خوشی حس کرده ای؟ گفتم: بله.

گفت: من الان چنین حسی دارم.

باز مکث کرد و پرسید: شیخ! تا به حال حس کرده ای که می خواهی پروازکنی؟

نگران شدم. گفتم: نکند می خواهی پرواز کنی؟

گفت: بله من چنین حسی دارم.

طولی نکشید درست دو ساعت بعد از شروع مرحله چهارم عملیات محرم با رمز ( یا زینب س ) ترکشی به نخاع گردن او اصابت کرد. او را به عقب بردند و بعد از چند روز در بیمارستان آیت الله کاشانی اصفهان به درجه شهادت نایل شد.

حجه الاسلام زارعی یزدی  ( همرزم شهید )

پا بر جام می مانیم!

ماه رمضان سال 94 بود. برای رفتن به مراسمی، از تاکسی تلفنی استفاده کردم. راننده پراید، مردی حدود سی و پنج ساله بود. وقتی دید مسافرش طلبه است شروع کرد به بیان درد دل و شکایت از زمانه. بعد هم انگار که راه حلی به ذهن رسیده باشد رو کرد به من و  گفت: حاج آقا دعا کن، توافق هسته ای امضا بشه، من هم بتونم پرایدمو رد کنم جاش پژو بگیرم!

پرسیدم: پس اندازی هم داری؟

گفت: نه:

گفتم: مومن خدا، بر فرض که با توافق هسته ای، ارزونی بشه، این ارزونی شامل پراید هم میشه، اون وقت چطور میتونی با پول فروش اون، بری پژو بخری؟

بنده خدا ناراحت شد و سکوت کرد. فقط نگاه خاصی به من انداخت که انگار یعنی شما چشم دیدن پیشرف و خوشبختی ما را نداری!

یادتان هست که شب اعلام تصویب برجام، یک عده به خیابان ریختند و اسکناس های دلار و هزار تومانی را کنار هم در دست گرفتند و رقصیدند؟ بنده های خدا فکر می کردند از این به بعد دیگر همه چیز ارزان خواهد شد.

از روز تصویب برجام تا همین حالا، که آمریکا از برجام خارج شده، شیب افزایش قیمت کالاها سیر صعودی داشته است. یکی دو ماهی هم هست که البته بازار ارز حالت آشفته ای به خود گرفته. دلار به مرز هشت هزار تومان هم نزدیک شده است.

آمار بیکاری و تعطیلی کارخانه ها در تمام این سال های پس از برجام بیش از همیشه تاریخ بعد از انقلاب اسلامی بوده. برای اولین بار ایران پس از انقلاب در زمستان 96 شاهد تظاهرات سراسری ضد گرانی و رکود اقتصادی بوده است.

همه این نتایج البته در قبال تعطیلی فعالیت های هسته ای و بتن ریزی خفت بار در قلب رآکتور اراک و هدر دادن خون شهدایی چون مصطفی احمدی روشن و تنزل جایگاه و شأن جمهوری اسلامی در نگاه آزادی خواهان و مستضعفان عالم صورت گرفته است.

مشکل را باید آن جایی جست که بخشی از جامعه به رغم باخت تیم فوتبال ایران در قبال آرژانتین به خیابان آمده و شادی نمودند!

مشکل ما ذهن هایی است که در قبال جوّسازی رسانه ها و القای ناراستی ها و عوامفریبی ها، تأثیرپذیر بوده و توان تحلیل و تشخیص واقعیت ها و بهره گیری از تجربیات تاریخ را ندارند.

امروز یکی از مهم ترین کارهای فرهنگی در جامعه، بیان حقایق تلخ و شیرین تاریخ است وگرنه باز هم پیروزی از آن سیاسگذارانی خواهد بود که برای تأمین منافع حزبی و باندی خود، بر مرکب خدعه و نیرنگ سوار می شوند.

برسد به دست رسانه های عرب

چند ماه پیش، نشریات و تریبون های رسانه ای عرب، نقل قولی را بارها منتشر کردند که متاسفانه در کشور ما نیز دست به دست چرخید.

حرف طعنه آمیزشان این بود که چرا سپاه قدس، برخلاف اسمش، به جای جنگ با اسرائیل در حال نبرد با شورشیان سوریه است؟

مضمون این سخن این بود که ایران دارد راهش را اشتباه می رود و دشمن اصلی را به حال خود رها کرده و ...

برای رد این حرف می شد کیلومترها جواب نوشت و اسنادی را رو کرد و ... کما این که رهبر معظم انقلاب نیز بارها تأکید فرمود: مسأله اصلی جهان اسلام، آزادی قدس شریف است.

الان اما فقط طرح یک سوال کافی است:

چرا رژیم غاصب صهیونیست بارها با موشک و هواپیما و ... به مواضع ایران و حزب الله و دولت سوریه حمله کرده اما حتی یک بار هم کاری به کار شورشیان سوریه نداشته است؟

دشمن اصلی، بهتر از هر کس می داند که بیخ گوشش چه اتفاقی در حال رخ دادن است، نیاز به سفسطه بازی رسانه های خودباخته عرب نیست.

از این محصولات فرهنگی حمایت کنید

جبهه فرهنگی فاطمیون در عمر کوتاه فعالیت فرهنگی خود، به لطف الهی و مساعدت یاران مخلص انقلاب، موفق به تولید محصولات متنوع فرهنگی در قالب کتاب، فلش کارت، تابلوهای هنری و نمایشگاهی، لوازم التحریر ارزشی و ... گردیده است.

مجموعه محصولات نفیس و اقلام برجسته فرهنگی جبهه فاطمیون بدون انگیزه درآمد زایی و تنها در مسیر تقویت جبهه مومن انقلاب اسلامی و تقابل با جنگ نرم دشمنان تولید و با قیمتی نازل عرضه گردیده و به سهم خود جایی در میان علاقمندان فرهنگ جهاد و مقاومت و پایداری به دست آورده است.

استمرار این مسیر، نیازمند همراهی و حمایت مادی و معنوی همه ارادتمندان راه شهدا و دلدادگان طریقت آسمان است.

به مدد امام عصر(عج) و همدلی سربازان بی ادعای جبهه اسلام، انشأءلله فراتر از مرزهای این آب و خاک، پهنه گیتی با رنگ و عطر معارف حق و مفاهیم بلند ایمان و حماسه، آشنا و مزیّن خواهد شد.

شما هم یک یاعلی بگویید

مرکز پخش: بابل، جنب سازمان تبلیغات اسلامی، فروشگاه شهید بصیر

09111119361

01132298155

مزد عاشقی

خاطره ای درباره شهید مدافع حرم، عبدالصالح زارع:

 وطیفه فرهنگی خودم می دانستم که خواهرزاده ها و گاه سایر بچه های کم سن و سال فامیل را با مطالعه کتاب و نیز معارف دینی آشنا کنم. هربار برای بچه ها کتابی مناسب سن و سالشان هدیه می اوردم و شرط می کردم که اگر برای دفعه بعد هم کتاب می خواهند باید این کتاب را خوب مطالعه و خلاصه نویسی کنند. همه خواهرزاده هایم از این حرکت استقبال می کردند. خواندن این کتاب ها ذهن انها را با پرسش های جدید آشنا می کرد. همه خواهرزاده هایم با من مأنوس بودند و به عنوان مشاوری امین در همه امور جزیی و محرمانه زندگی خود با من مشورت می کردند. در این بین صالح به نسبت سایر بچه ها ذوق و شوق بیشتری برای دانستن و پرسشگری از خود نشان می داد. گاه ساعت ها می نشست و درباره مسائل مختلف دینی به بحث و گفت و گو می پرداخت. یکی از روش های ابتکاری صالح برای آشنایی بیشتر فامیل با معارف اسلام این بود که در جمع های خانوادگی با طرح پرسش هایی جذاب، همه را وارد بحث می کرد و در نهایت من به عنوان روحانی جمع به بررسی جوانب مسأله و روشنگری پیرامون آن می پرداختم. قبل از ازدواج، اغلب سوال هایی که طرح می کرد جنبه اعتقادی داشت و بعد از ازدواج بیشتر پرسش هایی را در مهمانی ها و گعده های خانوادگی به زبان می آورد که به درد زندگی مشترک خانواده ها خورده و همسران را از حقوق و وظایفی که نسبت به یک دیگر دارند مطلع سازد.

دغدغه هایی که نسبت به مسائل اسلام داشت باعث شد تا چند بار با من در سفرهای تبلیغی به مناطق محروم که اغلب محل فعالیت گروه های تبلیغی غیرشیعی بود، همراهی کند. او در طول سال، مرخصی های خود را نگه می داشت تا بتواند در زمان همراهی با من از آن استفاده کند. همواره نسبت به جدیت و سخت کوشی دستگاه های تبلیغی وهابیت و کم کاری نهادهای خودی معترض بود و افسوس فرصت هایی را می خورد که به راحتی از دست می رفت. همین شناخت او نسبت به خباثت وهابیت باعث شد که آگاهانه به دنبال حضور در سوریه و نبرد با عناصر جنایتکار تکفیری باشد. در یادداشت هایش نیز تأکید کرده که بعد از جبهه سوریه به نبرد مستقیم با آل سعود کودک کش و تفرقه افکن می اندیشد.

در سفرهایی که صالح همراهی ام می کرد از انجام هر کاری که برایش مقدور بود ابایی نداشت. گاه همراه من مثل یک کارگر ساده به بازسازی و تعمیر مسجد و حسینیه آن منطقه می پرداخت و گاه به هماهنگی جلسات مردمی جهت ارتباط گسترده تر تبلیغی اهتمام می ورزید. یکسال در سفری که به نمایندگی از سوی دفتر آیت الله وحید خراسانی به استان بوشهر داشتم صالح با من آمد و به طور شبانه روزی به هماهنگی مسئولین استانی جهت ملاقات و تشویق آنها به برگزاری عاشورایی عزای حضرت زهرا سلام الله علیها پرداخت. آن سال ایام فاطمیه مصادف با مرداد ماه بود. گرمای هوای بوشهر و شهرهای اطراف، باعث شده بود پوست تنش پر از جوش شود. صالح یک بار هم اعتنایی به سوزش و خستگی و گرمای آزاردهنده نشان نداد و با علاقه ای وصف ناشدنی، بسیج امکانات استانی برای برگزاری باشکوه عزاداری روز شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها را دنبال می کرد. از نظر من او مزد مجاهدت هایی که برای بزرگداشت نام و هدف حضرت زهرا سلام الله علیها در شهرهای مرزی کشور کشید را گرفت و شهادتش به گونه ای رقم خورد که مراسم گرامیداشت خودش نیز با ایام فاطمیه مصادف شود.

راوی: حجت الاسلام والمسلمین مقداد پورکریم، دایی شهید

وکیل ملت یا وکیل دولت؟

شورای نگهبان اعلام کرد مصوبه مجلس در خصوص پیوستن ایران به کنوانسیون پالرمو به دلیل مغایرت ترجمه آن با متن اصلی قرارداد، از درجه اعتبار ساقط و باطل است.

هنوز هیچ نماینده ای در مجلس به خاطر این فریبکاری به هیات رئیسه و یا مرکز پژوهش ها و یا دولت،اعتراض نکرده است.

انگار بعضی ها از این که بازی خورده و مغبون باشند چندان ناراحت نمی شوند.

من هم مسئولم!

از این که پول هایش به سرقت رفته بود، ناراحت نبود. نه اینکه ناراحت نباشد! به هر حال باید دوباره به پدر و مادرش رو می انداخت و از آنها پولی می گرفت. اما آن چه که بیش از هر موضوعی آزارش می داد، این پرسش بود که چرا یک جوان، هر چند بی بضاعت، به خودش اجازه می دهد درِ کیف دیگران را باز کند و پولشان را بردارد؟ عاقبت این جوان چه خواهد شد؟

می خواست از قسمت عمومی حمام محل بیرون بیاید، چشمش به جوانی افتاد که دستش را داخل جیب های لباس او برده و دنبال چیزی می گشت. به آرامی پا پس گذاشت و از رختکن بیرون رفت. نخواست جوان خجالت بکشد. تا آخر هم اسمش را به کسی نگفت. ولی غصه می خورد که چرا یک بنده خدا کارش به این جا می کشد؟

دائم فکرش مشغول بود که چه باید بکند تا آن جوان را از این منجلاب بیرون کشیده و راه درست زندگی را به او بیاموزد؟

خاطره ای از طلبه شهید محمدزمان ولی پور، به روایت برادر شهید

مفهوم انقلابی گری در حوزه

این که انقلاب اسلامی بنا به ذات خود و به اقتضای شعار مبارزه با ظلم و چپاول و طرح ایده حاکمیتی مردم سالاری دینی و ... دارای دشمنان بسیاری است بارها مورد تأکید قرار گرفته است.

این که عده ای از دلبستگان یا وادادگان به دشمن در بطن حوزه علمیه درصدد تقابل با جریان فکری انقلاب اسلامی هستند نیز قابل کتمان نیست.

این که باید روحیه انقلابی را در حوزه های علیمه، یک اصل مهم تربیتی برشمرد و در راستای تعمیق آن گام هایی اساسی برداشت هم مورد قبول همه دلسوزان انقلاب اسلامی است.

آن چه که در این میان بسیار راهگشا و تعیین کننده است تعریف مفهوم انقلابی گری در حوزه است که گاه با امور سطحی و شعاری اشتباه گرفته می شود.

این نکته مهم را باید مورد توجه قرار داد که ضربه ضد انقلاب لزوماً به معنای پرخاشگری و مخالفت شعاری و سطحی و لج بازانه با انقلاب نیست. آن چه که می تواند ضربه ای تأثیرگذار و کاری بر پیکره انقلاب اسلامی محسوب شود، مخالفت و تشکیک در باورها و اصول و مبانی اندیشه انقلاب اسلامی است. چه بسا افرادی در ظاهر هیچ مخالفتی با انقلاب و نظام اسلامی نداشته و هیچ گاه گفتار و رفتاری بر خلاف قوانین جاری کشور از خود بروز ندهند؛ اما با خدعه و ترفندهایی خائنانه، به جریان سازی فکری بر ضد بنیان های اعتقادی و آرمان های راسخ انقلاب اسلامی پرداخته و از این طریق، پایه های تثبیت شده اندیشه انقلاب را متزلزل نمایند.

در تقابل با این حیله منافقانه، باید به جای اکتفا به شعار زدگی در انقلابی گری، جریان فکری مرتبط با جبهه انقلاب اسلامی را در بدنه حوزه علمیه تقویت نمود. تبیین چرایی خروش روحانیت و ملت بر ضد رژیم ستمشاهی، دلیل عقلی و شرعی تقابل با استکبار جهانی، بیان ضرورت ترویج فرهنگ ایثار و مقاومت، روشنگری پیرامون لزوم حاکمیت ارزش ها و احکام الهی در عرصه مدیریت جامعه و ... در واقع اقدامی بنیادین در جهت تقویت زیرساخت های تفکر انقلابی گری در حوزه های علمیه است. روحانیتی می تواند در صحنه جامعه منفعل نبوده و به مرحله تأثیرگذاری قدم بگذارد که نسبت خود را با انقلاب اسلامی دانسته و باور داشته باشد که پرچم حاکمیت اسلام هیچ گاه نباید بر زمین بداند. طلبه تراز انقلاب اسلامی، به فراخور دانش و تحلیل خود نسبت به چرایی وقوع انقلاب اسلامی و جایگاه آن در سیر تمدن جهانی، شعاع گسترده تری از اقشار جامعه را نسبت به وظایف انقلابی، دینی و آرمانی شان آشنا می نماید. مفهوم انقلابی گری در حوزه، چیزی جز تقویت بصیرت در بدنه طلاب و روحانیون نبوده و نتیجه آن هم بصیرت افزایی در سطح اجتماع خواهد بود.

در این فرآیند البته باید متون درسی حوزه های علمیه را نیز به مفاهیم انقلابی اسلام نزدیک نمود. به جاست تا در برنامه ریزی های آموزشی حوزه تدبیری اندیشیده شود تا طلاب جوان از بدو ورود به حوزه و آشنایی با علوم دین، اسلام را به عنوان یک مکتب اجتماعی شناخته و مبانی فقهی حاکمیت دینی را به خوبی فراگیرند. این که گاه به ندرت دیده می شود که معدودی از دانش آموختگان حوزه نیز نسبت به ضرورت و قابلیت نظام سازی در مکتب اسلام دچار تشکیک می شوند نشان از ضعف آموزشی در تحکیم بنیان های فکری طلاب نسبت به فراگیری بایسته های اجتماعی و سیاسی اسلام دارد که باید هر چه زودتر چاره ای برای علاج آن اندیشید. به این بخش از سخنان راهگشای مقام معظم رهبری توجه فرمایید:

"خب، عرض کردیم که طبیعت قم، طبیعت طلّاب، حوزه‌ی علمیّه، طبیعت دین است، طبیعت تبلیغ است، طبیعت قناعت است، طبیعت حضور مرجعیّت است که مرجعیّت خیلی مهم است؛ اینها همه از خصوصیّات حوزه است و همین موجب می شود که پایه‌ی انقلاب در اینجا محکم بشود. اگرچنان چه ما دیدیم تلاش هایی دارد انجام می گیرد برای اینکه از حوزه‌ی علمیّه‌ی قم انقلاب‌زدایی کنند، باید احساس خطر کنیم. عرض من با شما نمایندگان عزیز طلّاب و فضلا این است: اگر دیدید انقلاب‌زدایی دارد انجام می گیرد باید احساس خطر کنید. خب، احساس خطر کردن کافی نیست، باید به فکر علاج بود؛ علاج هم تدبیر لازم دارد، فکر لازم دارد؛ این اهمّیّت اجتماع شما را نشان می دهد. باید افراد صاحب فکر بنشینند فکر کنند؛ با کارهای سطحی، با فریاد کشیدن که احیاناً در یک جلسه‌ای آدم داد بکِشد و به یکی اعتراض کند، با این حرف ها مسئله درست نمی شود. راه، اینها نیست؛ راه، فکر کردن و اندیشیدن و حکمت‌آمیز برنامه‌ریزی کردن، مجموعه‌های برنامه‌ریزی شده را تهیّه کردن و دنبال کردن است؛ بنابراین بینش انقلابی در قم بایستی توسعه پیدا کند، حرکت انقلابی باید توسعه پیدا کند.

خب، مخالفت با انقلاب هم دوجور است: یک‌وقت صریحاً کسانی با انقلاب مخالفت می کنند -که این هم در حوزه وجود دارد، نه اینکه وجود نداشته باشد، ما بی‌اطّلاع نیستیم؛ حالا کسانی هستند صریحاً گوشه‌کنار [مخالفت میکنند]؛ البتّه کم هستند- یک‌وقت هست که نه، صریحاً با انقلاب مخالفت نمی شود، [بلکه] با مبانی و مبادی اعتقادی انقلاب مخالفت می شود؛ روی اینها باید حسّاس بود. این که ملاحظه می کنید بنده مرتّب روی مسئله‌ی استکبار تکیه می کنم، روی مسئله‌ی آمریکا تکیه می کنم، [به خاطر] این نیست که از روی عادت، آدم دائم بخواهد یک حرفی را تکرار کند؛ نه، اینها احساس خطر است. اگر نظام اسلامی در قبال نظم منحطّ جهانی هویّت خودش را از دست داد، شکست خواهد خورد؛ اهمّیّت نظام اسلامی -که می گوییم دنیا را تکان داد این انقلاب- به‌خاطر این است؛ یک چیز جدید آورد.

خب، این چیز جدید، نظام ظالمانه و غیر عادلانه و مبتنیِ بر ظلم و زور و تزویر و مانند اینها را به چالش کشید؛ جمهوری اسلامی، نظام جهانی ظالمانه را به چالش کشید؛ علّت مخالفت با ما هم همین است. [علّت] اینکه با نظام اسلامی مخالفت می شود این است؛ وَالّا اگر چنانچه اسلام غیر سیاسی، اسلامی که کاری به کار این‌وآن ندارد، اگر یک چنین اسلامی حاکم باشد، نه، هیچ اهمّیّتی هم نمی دهند و مخالفتی هم نمی کنند. شما با آمریکا، با دستگاه استکبار، با صهیونیسم همراه باشید -در کار اقتصادی‌شان، در کارهای سیاسی‌شان، در جهت‌گیری‌هایشان- و مثل آنها فکر کنید، مثل آنها حرف بزنید، مثل آنها مشی کنید، هیچ مخالفتی ندارند؛ اسمتان مسیحی باشد، اسمتان بودایی باشد، اسمتان مسلمان باشد برایشان هیچ اهمیّتی ندارد. (بله مرگ که حتماً بر آمریکا، امّا حالا اجازه بدهید صحبت بکنیم.) پس بنابراین، مسئله این است.

شما نگاه کنید به بیانات امام؛ امام، خیلی مرد عمیقی بود، خیلی مرد پُرمغزی بود؛ همین‌که معروف است:

آنچه در آینه جوان بیند

پیر در خشت خام آن بیند

در مورد امام واقعاً صادق بود. آن تحلیلی را که حالا باید جلوی انسان بیاورند، تماشا کند، بخواند، دقّت کند، تا به یک نتیجه‌ی عمقی برسد، این را امام همین‌طور نگاه که میکرد می فهمید؛ مرد پخته، مرد آگاه. شما نگاه کنید ببینید روی چه چیزهایی این مردِ حکیمِ پخته‌ی آگاه تکیه کرده، آنها اساسِ مسئله است، مسائل اساسی آنها است. اینها را نبایستی بتوانند تغییر بدهند؛ یک شکل مخالفت با نظام و مخالفت با انقلاب مخالفت با این چیزها است. اگر چنانچه در کارهای ما، در حرفهای ما، در جهت‌گیری‌ها و رویکردهای تبلیغی ما مخالفت با آن مبانی وجود داشته باشد ضدّیّت با انقلاب و ضدّیّت با نظام اسلامی و ضدّیّت با اسلام سیاسی‌ای است که تحقّق پیدا کرده.

بعد از دوران صدر اسلام، اوّلین باری است که اسلامِ صحیحِ نابِ متّکی به قرآن و حدیث در عالم واقع، دارد تحقّق پیدا می کند؛ حتّی در دوران هایی که مثلًا علما، محترم هم بودند، این‌جور نبوده. فرض کنیم در دوران صفویّه؛ خب علما، محترم بودند؛ محقّق‌کَرکی از شام پا می شود می‌آید در اصفهان یا در قزوین یا در کجا و شیخ‌الاسلام کلّ کشور هم میشود؛ پدر شیخ بهایی، خود شیخ بهایی، اینها همه کسانی هستند که جزو علمای بزرگ بودند، خیلی هم محترم بودند، امّا اینها حدّاکثر کاری که میکردند این بود که مثلاً فرض کنید که دستگاه قضاوت را برعهده بگیرند، آن‌هم تا جایی که منافات با برخی از تندروی‌های دستگاه حکومت و سلطنت نداشته باشد؛ وَالّا شاه‌عباس و شاه‌طهماسب و بقیّه‌ی سلاطین، کار خودشان را میکردند، حکومت اسلامی نبود، حکومت دینی نبود. اینکه منشأ و مبدأ احکام حکومتی کتاب و سنّت باشد، روایات ائمّه باشد، از صدر اسلام -یعنی حالا آن مقداری که صدر اسلام بوده، بعد از آن- تا امروز دیگر سابقه نداشته است. امروز در ایران اوّلین بار است که یک چنین حکومتی به‌وجود می‌آید. معنای اسلام سیاسی این است؛ اسلام سیاسی یعنی اسلامی که سیاست اداره‌ی جامعه را و مدیریّت جامعه را برعهده می گیرد؛ یعنی اسلام می شود مدیر جامعه. این بار اوّلی است که در اینجا اتّفاق افتاده است؛ این را می خواهند از بین ببرند، این را می خواهند نابود کنند؛ نابودکردنش هم به همین شکلی است که عرض کردم. بنابراین مسئله‌ی انقلابیگری در حوزه‌ی قم در معرض خطر است؛ این را باید توجّه کنید؛ باید جزو مسائل اصلی شما باشد".۱۳۹۴/۱۲/۲۵ بیانات در دیدار اعضای مجمع نمایندگان طلاب و فضلای حوزه علمیه قم

از دسته یک فوتبال کشور تا دسته اول پینگ پنگ دنیا!

بعضی ها که برای برد تیم فوتبال خونه به خونه برابر یک تیم دسته یکی، مسابقه سرعت عمل در صدور پیام تبریک برگزار میکردند، حالا با گذشت دو روز از صعود تیم ملی تنیس روی میز ایران به دسته یک جهانی که برای اولین بار آن هم توسط دو جوان بابلی رقم خورده است، همچنان سکوت اختیار کرده و به روی مبارکشان نمی آورند.

اهداف ورزشی آن بعضی ها را می توان این طور وقت ها کشف کرد!

تلاقی بهار و ماه رمضان از نگاه شهید آوینی

چند روزی به آغاز ماه میهمانی خدا بیشتر باقی نمانده است. همان طور که برای حضور در یک میهمانی مهم، از مدتی قبل خود را آماده می کنیم، برای حضور در میهمانی خدا هم باید کمی پیشتر مهیا شویم.

سید شهیدان اهل قلم، تعبیری زیبا از تلاقی پرمیمنت بهار طبیعت و بهار فطرت ها دارد که خواندن آن، انسان را به وجد می آورد. خود را برای زندگی دوباره و رویشی تازه تر، آماده سازیم. نوروز، نزدیک است:

"بهاران، از کجاست که روح روییدن و سبز شدن ناگاه در تن خاک مرده پدید می آید؟ و از کجاست که روح شکفتن ناگاه از تنِ چوب خشک چندین برگ های سبز و شکوفه های سفید و آبی و زرد و سرخ برمی آورد؟

بهاران رازدار رستاخیز پس از مرگ است و قبرستان ها مزارعی هستند که در آنها بذر مردگان افشانده اند و جسم تا نمیرد، کجا رستاخیز پذیرد؟

این بار انقلاب ربیع و انقلاب صیام به هم برافتاده اند تا آن یکی هسته ی جسم را بشکافد و این یکی هسته ی جان را، و زندگان از بطن مردگان سربرآورند.

با بهاران روزی نو می رسد و ما همچنان چشم به راه روزگاری نو. اکنون که جهان و جهانیان مرده اند، آیا وقت آن نرسیده است که مسیحای موعود سر رسد؟ و یحی الارضَ بعد مَوتِها... ."

سایت جامع فرهنگی مذهبی شهید آوینی

http://old.aviny.com/article/aviny/Chapters/RozegariNow.aspx

عبدالصالح

روز گذشته (پنج شنبه) در مراسم بزرگداشت شهدای جوان مدافع حرم که در قم برگزار شد از کتاب خاطرات شهید عبدالصالح زارع نیز رونمایی گردید.

توفیق نگارش کتاب عبدالصالح، با این حقیر بود که به همت مرکز فرهنگی مطاف عشق وابسته به موسسه روایت سیره شهدا منتشر شد.

به همین مناسبت، یادداشتی را که در مقدمه کتاب درج کرده ام به خوانندگان محترم وبلاگ تقدیم می کنم:

عبدالصالح زارع را که اصلاً نمی شناختم. بهمن 94خبر شهادتش که آمد، در روزهایی که اخبار شهادت سربازان بی ادعای سپاه توحید، نوید آزادسازی محاصره شیعیان نبل و الزهراء را می داد از این جهت برایم جلب توجه کرد که این شهید را هم استانی خود یافتم و محل کارش هم در شهر زادگاهم  بابل قرار داشت. تصاویر تشییع پیکرش در بابلسر را دنبال می کردم که صحنه عجیبی مقابل چشمانم نقش بست. پدر شهید، محکم و استوار، بی آن که ذره ای لرزش و خمودگی در زبان و دست و پایش دیده شود، در حالی که نوه کوچکش را در آغوش داشت مقابل دوربین خبرنگاران ایستاده بود و مصاحبه می کرد و از سرو رعنای شهیدش سخن می گفت.

تشییع پیکر اغلب شهدای ایرانی و افغانستانی و پاکستانی مدافع حرم را در قم درک کرده ام. وقتی شنیدم قرار است این شهید را به قم آورده و این جا بعد از تشییع به خاک بسپارند اشتیاقم برای دیدن پدر این شهید بسیار بیشتر از شرکت در خود تشییع و بهره مندی از فیض عظیم آن بود.

همه مسیر از مسجد امام حسن عسکری علیه السلام تا بارگاه ملکوتی بانوی آفتاب و از آن جا تا گلزار شهدای قم، به جای آن که پشت سر تابوت شهید باشم، پشت سر پدر شهید و سایه به سایه او گام بر می داشتم. آن هایی که او را می شناختند در آغوشش گرفته و تبریک و تسلیتی نثارش می کردند او با شکوه لبخندش، همه را به گرمی آغوش شهیدپرور خود پذیرفته و تشکری شیرین را روزی معنوی و نشاط جانشان می ساخت. گاه از ذوق استحکام روح و لبخندهای آسمانی این مرد رو می کردم به رهگذاران و مشایعات کنندگان و با دست نشانش می دادم که ایهاالناس! این مرد خوش رو و محکم و استوار که با گام های بلند، مسیر طولانی حرم تا گلزار شهدا را با شتاب طی می کند پدر همین جوان رعنایی است که چند متر آن طرف تر به روی دوش می کشید و در سوگش به اشک نشسته اید. نگاه عاقل اندر سفیه بعضی مخاطبان نشان می داد حرف من و انگشت نشانه ام برایشان باور پذیر نیست.

همان روز نوشتم و منتشر کردم: " کوه را اگر قرار باشد تصور کنی که راه می رود کافی است به قدم های محکم و استوار پدر شهید عبدالصالح زارع در خیابان چهارمردان قم نگاه کنی. تمام مسیر تشییع پیکر شهید را من در پشت سر این پدر راه رفتم. تبسّم، لحظه ای از قرص ماه چهره او محو نمی شد انگار که به عروسی فرزندش آمده اند و به او شادباش می گویند...."

دو سالی گذشت تا بدانم او دقیقاً در روزهایی تشییع شد که چند سال قبل در همان ایام رخت دامادی به تن کرده بود.

شناخت عظمت روحی و دل دریایی مادر عبدالصالح هم به تنهایی، کتاب مستقلی را نیاز دارد. این که می گویند موقع هدیه دادن و بخشش، بهترین های خود را هدیه بدهید، یک مصداق اتمّ و کاملی دارد به نام مادر عبدالصالح زارع که وقتی خواست هدیه ای به خدا بدهد، بهترین داشته خود را در طبق اخلاص، قربانی مسلخ عشق الهی کرد و تمثیل زیبای "راضیةً مرضیة" را جلوه ای دوباره بخشید. این زوج صالح، عاشق پرورش گل بودند. عبدالصالح، ناب ترین و زیباترین گل معطر بوستان این دو بود که در دامان حبّ معبود پرورش یافت و به آسمان وصال، عروج کرد.

من هم مثل خیلی از نویسندگان دلسوخته خادم فرهنگ ایثار و شهادت دلم می خواست به سهم خود ادای دینی نسبت به این شهید داشته باشم؛ اما نشد. این که می گویم مثل خیلی ها، به این معنی نیست که اسم همه این عزیزان دلسوخته را می دانم؛ اما مدتی نگذشت که فهمیدم سرکار خانم معصومه حیدری از نویسندگان عرصه دفاع مقدس در ساری هم قصد نوشتن کتابی را برای این شهید داشته، گام هایی را هم برداشت؛ اما به هر حال قسمتش این نبود. دوستان پاسداری چون برادر زین العابدینی نیز در این مسیر گام هایی موثر را برداشتند. برادر عزیزم آقا ابراهیم باقری حمیدآبادی با همکاری خانم آتنا طبری نیز برای ادای دین به این شهید پا پیش گذاشتند که قسمت آنها هم نبود. همه این عزیزان البته با خلوص نیّت، ثمره زحماتشان را در اختیار این اثر قرار دادند.

مهندس رضا کاظمی و برادرم مهدی منصوریان از انتشارات مطاف عشق وابسته به موسسه روایت سیره شهدا، تماس گرفتند؛ درست اواخر شهریور 96 و از حجم کار و فرصت های از دست رفته، شکوه نمودند. گفتند بیشتر خاطرات شهید جمع آوری شده و ... قرار شد نهایتاً ظرف یک ماه، کاری را در حد بضاعت، آماده انتشار کنم که حاصلش شد همین اثر که الان پیش روی خود می بینید.

اهل مبالغه و درشت نویسی و یا دستبرد در خاطرات شهدا نیستم. کسی نمی تواند ادعا کند با خواندن یا نوشتن یک کتاب توانسته شهیدی را شناخته یا معرفی کند، نه؛ اما آن چه را شنیدم و خواندم صادقانه خدمتتان ارائه دادم. با این خاطرات برای خودم یک درس قدیمی باز هم تکرار شد: جنس شهدا با جنس امثال من تفاوت دارد. خودمان را معطل حرف و ادعا نسازیم.

حرف آخر: عمر و فرصت و بضاعت همه ما محدود است. ناگفته ها درباره شهدا چه شهدای قبل از دفاع از حرم و چه شهدای مدافع حرم اعم از بسیجی و ارتشی و پاسدار چه ایرانی و افغانستانی و پاکستانی و .... یکی و دو تا نیست. کمترین وظیفه ما در ادای دین به این شهدا ثبت یاد و نام و خاطرات آنهاست. تعارف که نداریم. دست بنجنبانید که مبادا شکوه ایثار و منظر حماسه و اوج ایمان این جوانان نسل سومی سپاه خامنه ای، در گرد و غبار رسانه های اغواگر به فراموشی سپرده و میراث خون شریفشان که همان فرهنگ ماندگار جهاد فی سبیل الله و اخلاص در عمل به تکلیف است به دست نسل های بعد نرسد. دست بجنبانید که وقت تنگ است.

سید حمید مشتاقی نیا. حوزه علمیه قم اول آبان 1396

بایدها و نبایدهای ثبت خاطرات شهدا

به تازگی مصاحبه ای با نشریه پلاک هشت وابسته به بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس با موضوع خاطرات شهدا و آسیب شناسی فعالیت در این حوزه، داشتم که متن آن را در ذیل می خوانید:

1- از خودتان بگویید، چه زمانی فعالیت ادبی را آغاز کردید؟ از چه زمانی وارد فعالیت در حوزه خاطره نویسی شدید؟

بسم الله الرحمن الرحیم. با تشکر از دوستان عزیز که این فرصت را در اختیار حقیر قرار دادند. پیش از دبستان با کتاب آشنا شدم و از همان ابتدای دبستان و آموختن کامل نگارش، احساس کردم می توانم مشابه قصه هایی که می خوانم، بنویسم. زنگ انشای مدرسه برایم شیرین بود و نوشته هایم نظر معلمان را به خود جلب می کرد. فضای شیرین و به یاد ماندنی دهه شصت، شور و حال فرهنگ ایثار و شهادت را در جان و دل کودکان دبستانی حاکم می کرد. از همان روزهای نخست داستان نویسی و انشا و دلنوشته و یادداشت نگاری، ادای دین به ساحت شهدا و رزمندگان را وظیفه ای خدشه ناپذیر می دانستم؛ که به شکر خدا تا کنون نیز این باور درونی، مستدام ماند.

درباره قسمت دوم سوالتان باید عرض کنم، شور و شوق و لذت ورود به دنیای خاطره نویسی دفاع مقدس را مرهون محتوای غنی و سرشار از خلوص و معنویت ماهنامه فکه به سردبیری حمید داوودآبادی هستم. اگر چه کتاب های خاطرات دفاع مقدس را همیشه مطالعه می کردم ولی اگر فرصت داشتید و نگاهی دوباره به نخستین دوره نشریات فکه در اواخر دهه هفتاد بیندازید متوجه حس و حال و لذت من در آن دوران برای ورود به دنیای حیات بخش خاطره نگاری دفاع مقدس خواهید شد. بی اغراق می گویم بعد از آن دوران دیگر نشریه ای تخصصی به لطافت و غنا و معنویت دوره نخست ماهنامه فکه ندیدم. هنوز هم یکی از آرزوهایم این است خودم بتوانم نشریه ای با همان فضای "دلی" را در حوزه دفاع مقدس راه بیندازم.

2- تعریف خود را از خاطره و مستندنگاری و ضرورت نگارش و پرداختن به خاطرات رزمندگان بفرمایید.

بگذارید یک مطلب را همین اول کار خدمتتان عرض کنم. بنا بر تحقیق و مطالعه در احوال شهدای نسل سوم و چهارم انقلاب یعنی شهدای نبرد با پژاک یا شهدای مناطق شرقی کشور و نیز شهیدان گرانقدر مدافع حرم بر این باورم که همه این بچه ها تربیت شده شهدای نسل اول و دوم انقلاب اسلامی هستند. همه این بچه ها کم و بیش با خاطرات دفاع مقدس آشنا بوده و حسرت آن روزها را می خوردند. حتی شهدایی غیر ایرانی از فاطمیون و زینبیون سراغ دارم که با خاطرات همت و جهان آرا و کاوه و زین الدین مأنوس بودند. آن چه امروز در سوریه رقم خورد و ائتلاف جهانی استکبار در حمایت از تکفیری ها و سلفی های جنایتکار را به شکست کشاند، میراث فرهنگ انسان سازی بود که از دوران طلایی دفاع مقدس به یادگار ماند.

همین موضوع به تنهایی ضرورت ثبت خاطرات و حقایق نورانی دوران دفاع مقدس را به اثبات می رساند. حالا ابعاد دیگر فرهنگی در مواجهه با حرکت نرم جبهه فکری و فرهنگی دشمن و تقویت جهان بینی معنوی در جامعه و صیانت از هویت دینی و ملی و ... سر جای خود بحث مفصلی می طلبد.

به تعبیر ناب مقام معظم رهبری، جنگ ما یک گنج است و به فرموده امام راحل، هر روز ما در جنگ برکتی داشته ایم. بنابراین هیچ گاه نمی توان ادعا کرد که خاطرات و حقایق و ناگفته های جنگ، به طور کامل ثبت و ضبط شده و در این خصوص کار بر زمین مانده نداریم. خیلی از پدران و مادران شهدا که هر یک به اندازه یک کتاب حرف های گفتنی دارند بر اثر کهولت سن از بین ما رخت سفر بستند. بسیاری از رزمنده ها دیگر در میان ما نیستند. هنوز درباره بسیاری از شهدا حتی یک صفحه مطلب منتشر نشده است. از این رو هر قدمی که بتوان در راه افزودن ولو یک صفحه به گنجینه مکتوب خاطرات دفاع مقدس، برداشت ارزشمند و گرانبهاست. هر تصویری از دوران دفاع مقدس که در آلبوم خاطرات رزمندگان به جا مانده حرف ها و ناگفته هایی به همراه دارد. ما به یک نهضت بزرگ و فراگیر برای ثبت و البته نشر خاطرات دفاع مقدس نیازمندیم تا در همین چند دهه ای که فرصت همنفسی با یادگاران دفاع مقدس باقی است، مانع از هدر رفتن این گنجینه تمدن ساز بشویم. پشت جبهه ها، کنار حجله شهدا، زبان حال خانواده ها و ... ناگفته های بسیاری از دفاع مقدس در خود دارد. کسی هنوز از حال و روز همسران جوان شهدای مفقودالاثر که سال های سال در بی خبری و بلاتکلیفی به سر می بردند، کتابی ننوشته است ...

3- به نظر شما در مبحث ادبیات دفاع مقدس و خاطره نویسی دوران جنگ و جبهه چه عواملی می تواند به عنوان آسیب های جدی و اصلی این حوزه مطرح باشد؟

بپذریم که ذائقه مخاطبین، متنوع است پس از نگاه انحصاری به قالب آثار پرهیز کنیم. یک مخاطب از محتوای زیاد اثر و سبک رمان لذت می برد. مخاطب دیگر طرف دار سبک مینی مال است، یک مخاطب از متن های احساسی لذت می برد، یکی با قلم ادبی و دیگری با قلم روان و ساده بهتر ارتباط برقرار می کند و ... ما با یک دست و یک قشر و یک سطح فکر از مخاطب طرف نیستیم که بخواهیم فقط از یک سبک نوشتاری در تولید آثار حمایت کرده و بقیه سبک ها را به حال خود رها کنیم. فضا را برای پیدایش سلایق و ظهور خلاقیت ها باز بگذاریم.

مسأله دیگری که در این رابطه باید مورد توجه قرار بگیرد، تهیه فهرست سوژه های بر زمین مانده یا به عبارت دیگر، بانک ایده است. خیلی از سوژه ها و اتفاقات بکر دفاع مقدس وجود دارد که حتی اگر در قالب یک مجموعه و هر یک در حد دو صفحه به مخاطب معرفی شوند می توانند زمینه خلق آثار فاخر سینمایی یا مستند و داستانی و شعر و ... را فراهم بیاورند.

برای همه آثار دفاع مقدس و برای همه موضوعات اصلی و فرعی آن ارزش قائل شویم. فراموش نکنیم که ما مشغول تفحص یک گنج هستیم و برای رسیدن به نقطه مطلوب نیازمندیم در اطراف و پیرامون و همه جوانب کار خود کنکاش کنیم.

نکته بعد مستندسازی خاطرات دفاع مقدس است. یکی از راه های مستند سازی خاطرات و پیش گیری از اتهام تحریف به حقایق منتشر شده، تیهه امضا و تأییدیه شاهدان ماجراست. مشابه این کار در صفحات پایانی کتاب دا صورت گرفته است. چقدر خوب است عده ای از همقطاران شهدا کلیت یک اثر و خاطره را تأیید کنند. ممکن است صد سال بعد عده ای بخواهند تهمت جعل خاطرات را به ناشران دفاع مقدس وارد کنند. امضا و تأیید همرزمان و معاصران راوی و انتشار گواهی آنان، می تواند این خطر احتمالی را از پیش رفع نموده و درجه اتقان محتوا را بالا ببرد.

یکی از آسیب هایی که می تواند سندیت خاطرات را زیر سوال ببرد آغشتگی بیش از حد به جذابیت های داستانی و تخیل گرایانه است. جذابیت های خاطره نگاری نباید منجر به انقلاب محتوایی و رویا پردازی شود. استناد خاطره را فدای جذب مخاطب نکنیم. در این خصوص اصرار دارم سبک نگارش "خاطرات شفاهی" را به شیوه "گزارش جنگی" نزدیک تر بدانیم تا رمان نویسی.

وصیت نامه ها و یادداشت های شهدا یکی از متقن ترین اسناد دفاع مقدس و معارف فرهنگ ایثار و شهادت است که هنوز آن طور که باید مورد شناخت و معرفی قرار نگرفته است. آغاز "نهضت وصیت نامه خوانی" در محافل ارزشی، اقدامی موثر در زدودن غبار فراموشی از آثار و پیام هایی است که شهدا به طور مستقیم و بی واسطه برایمان به جا گذاشته اند. توصیه معروف حضرت امام (ره) در ضرورت مطالعه وصایای شهدا را که خوب به خاطر دارید؟

4- فعالیت های استانی صورت گرفته استانی در حوزه خاطره نویسی دفاع مقدس را چطور ارزیابی می کنید و آیا می توان به آینده امیدوار بود؟

نخستین جشنواره خاطره نویسی استان قم که با فراخوان اداره کل حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس این استان برگزار شد را هرگز از یاد نمی برم. خاطرات همه رزمندگان در همه استان ها ارزشمند و شنیدنی است؛ اما راستش را بخواهید معتقدم قم یک ویژگی خاصی در این خصوص دارد که در کمتر شهری دیده می شود. با توجه به بالا بودن آمار مهاجرت به استان قم، رزمندگان بسیاری از استان های مختلف در این استان حضور دارند. فضای قم هم الحمدلله یک فضای معنوی است. فراخوانی که برای خاطره نویسی منتشر شد با استقبال جالب رزمندگان مقیم این خطه مواجه گردید و بیش از دو هزار خاطره کوتاه و بلند و البته بکر و زیبا گردآوری شد. دوستان محتوای خاطرات را در اختیار این حقیر قرار دادند که با خلاصه نویسی تبدیل به دو جلد کتاب به نام آخرین حلقه رزم گردید. برایم جالب بود که این خاطرات به همان دلیلی که ذکر شد ابعاد مختلف دفاع مقدس و جغرافیای بزرگ آن را در بر می گرفت. خیلی از این خاطرات یک یا دو صفحه ای به تنهایی قابلیت تبدیل به یک کتاب را دارا بود. امیدوارم یک روز بتوان به تک تک این خاطرات ارزشمند به طور مفصل توجه نشان داد و البته امیدوارم این قبیل جشنواره ها به طور مستمر در قم و همه استان های کشور برگزار شود.

در این رابطه پیشنهاد دارم همه پایگاه های بسیج تشویق شوند که دستکم یک کتاب برای معرفی خاطرات شهدای محل و پایگاه خود منتشر کنند.

5- تعدادی از آثار خود را در حوزه خاطره و مستندنگاری معرفی نموده و از شیوه ها و راهکارهایی که برای نگارش آنها بهره برده اید بفرمایید.

کتاب "مسافر ملکوت" درباره زندگی طلبه شهید محمدزمان ولی پور را عاشقانه دوست دارم. خاطرات این کتاب را جمعی از طلبه های جوان و گمنام بسیجی در قالب گروه مستشهدین وصال گردآوری کرده و محبت کردند و نگارش آن را به این حقیر سپردند که توسط انتشارات موسسه شهید کاظمی روانه بازار نشر شد. کتاب "این عشق، الهی است" درباره دانشجو و فرمانده شهید سید علی اکبر شجاعیان که به همت بچه های ناب جبهه فرهنگی فاطمیون مازندران انتشار پیدا کرد، کتاب "بی نصیب" خاطرات شفاهی حجت الاسلام ماندگاری است که توسط انتشارات موسسه فرهنگی مطاف عشق و با حمایت اداره کل حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس استان قم منتشر شد. "واژه نامه ایثار" هم که برای آشنایی نوجوانان با مفاهیم دفاع مقدس نوشتم و توسط مرکز علمی آینده سازان منتشر شد را دوست دارم. بگذریم. بگذارید به جای استفاده از کلمات فنی و پیچیده هنری و بی اعتنا به سبک ها و سلیقه های نگارشی، یک نکته مهم و البته بسیار مهم و حیاتی را به عنوان اصلی اساسی در تولید آثار دفاع مقدس یادآور شوم. هر جا که اخلاص داشته باشیم و از سر عشق و ارادت به شهدا قلم بزنیم، تأثیری فراتر از همه سبک ها و متد ادبی به دنبال دارد و بذر دلدادگی به فرهنگ ایثار و جهاد و شهادت را در دل مخاطب، خواهد کاشت. یادمان نرود رمز ماندگاری شهدا این بود که جز خدا را ندیدند. آثار ما هر چقدر رنگ و بوی خدایی بگیرد، ماندگارتر خواهد شد.

بی صاحب نیستیم!

این مطلب را چند روز پیش در کانال شیرخوارگان حسینی شهرستان بابل به مدیریت برادر بزرگوارم علی آقای مهاجر خواندم:

شیخ جعفر مجتهدی:

این طور نیست که ائمه اطهار علیهم السلام دوستانشان رابه حال خود رها کنند، اگر از دوستان آنها غفلتی سر بزند آن بزرگواران مواظب هستند و بالاخره آنها را نجات می دهند.

بگذارید مطلبی را خدمتتان عرض کنم:

چند روز پیش با خبر شدم برادر یکی از دوستان طلبه ام که در بابل مغازه دار است و با او نیز سلام و علیکی دارم، به طور ناگهانی، ناپدید شده و هیچ ردی جز یک تماس نیمه کاره از او به جا نمانده است! رهگیری این تماس نشان می داد او ساعاتی بعد از ناپدید شدن در بابل در اطراف بهشت زهرای تهران حضور داشته است. در این رابطه پرونده ای در اداره آگاهی بابل تشکیل شد و گمانه هایی به میان آمد. در تهران نیز فعالیت هایی برای پیدا کردن او آغاز گردید.

در حد بضاعت خود تلاش داشتم موضوع را پیگیری کرده و قدمی برای این خانواده بردارم. آخرین تماس من با دوست طلبه ام امروز نزدیک اذان ظهر بود. بنده خدا مستأصل بود و از این که هنوز پیگیری ها به جایی نرسیده و پدر و مادر و اهل و عیال برادرش در اضطراب و نگرانی و بلاتکلیفی به سر می بردند ناراحت بود. احساس کردم دارد امیدش را از دست می دهد. بنده خدا حق داشت. هر کس خودش را در این وضعیت قرار بدهد می فهمد او و خانواده اش چه حال و روزی دارند.

برای تسکین خاطرش خواستم چیزی گفته باشم. یاد همان مطلب شیخ جعفر مجتهدی افتادم که چند روز قبل در کانال شیرخوارگان حسینی خوانده بودم.

گفتم: حسن جان! خانواده شما همگی یا طلبه اند و یا هیأتی و نوکر اهل بیت. امروز هم روز میلاد امام زمان است. ما بی صاحب نیستیم برادر. کسی هست موقع گرفتاری و اندوه و اضطراب به دادمان برسد. انشاءالله به برکت این روز شریف، خبری از برادرت شنیده و از بلاتکلیفی خارج شوید.

نزدیک اذان مغرب بود که حسن  زنگ زد. صدایش صاف و لحنش امیدوار و محکم بود. گفت: از آگاهی زنگ زدند و خبر دادند برادرم پیدا شده و در یکی از بیمارستان های شیراز بستری است.

گفتم: این هم عیدی امام زمان. الحمدلله رب العالمین. خدا را شکر که ما را از متمسکین به ولایت امیرالمومنین و اولادش قرار داد.

عرض ارادت به نماینده سابق و شاید، لاحق!

صبح روز دوشنبه، حجت الاسلام ناصری، نماینده سابق مردم بابل در مجلس شورای اسلامی را به طور اتفاقی مقابل حرم حضرت معصومه سلام الله علیها دیدم و دقایقی با ایشان همکلام شدم.

نزدیک بیست سال است که در حوزه علمیه هستم و با روحانیون و علمای زیادی نشست و برخاست داشته ام. از این رو جنس و قابلیت روحانیون را با چندبار دیدار و گفتگو به خوبی تشخیص می دهم.

حجت الاسلام ناصری در مجموع عملکرد خود در دو دوره نمایندگی مجلس، کارنامه قابل قبولی دارد. شاید اگر بخواهیم رکوردی برای محرومیت زدایی و کارآفرینی بین نمایندگانی که از حوزه انتخابیه بابل به مجلس راه پیدا کردند، ثبت نماییم بیشترین درصد آمار مختص به کارنامه عملکرد این روحانی با صداقت و پرکار باشد.

البته در موضوع تصویب برجام، انتقادی جدی به این بزرگوار دارم و داریم که همچنان سرجای خود باقی است.

راستش اگر من به جای سیاستگذاران شورای ائمه جمعه کشور باشم، امثال حجت الاسلام ناصری را برای تصدی گری سمت امامت جمعه شهر یا شهرستانی بر می گزینم. به نظرم حیف است به خاطر کرسی نمایندگی مجلس، چنین عناصر کارآمدی که از روحیه مردم داری برخوردارند را در چنبره رقابت های ویرانگر سیاسی، گرفتار کنیم.

از جمله ویژگی های مثبت یک امام جمعه، روحیه پدری و بزرگ منشی و گذشت، صداقت و پرهیز از نیرنگ و دو رویی، عدالت و مراقبت از تأثیرپذیری در ارتباط با صاحبان قدرت و ثروت، اجتناب از باندبازی و فامیل گرایی، حسن خلق و هوش اجتماعی است که به شکر خدا در رفتار و گفتار این روحانی با تجربه و با ذکاوت به طور برجسته ای مشهود است.

از مهمترین عواملی که بعضی ائمه جمعه را در کسب توفیق و انجام صحیح مأموریت خود ناکام می گذارد عبارت است از عدم خودسازی و سلامت نفس، قبیله گرایی و باندبازی، رودربایستی با صاحبان ثروت و مکنت و از همه بدتر دو رویی و نفاق، که در نهایت منجر به بدبینی، تفرقه و ریزش نیروهای انقلابی می گردد.

برای حجت الاسلام شیخ علی اکبر ناصری عزیز آرزوی سلامت و توفیق بیشتر دارم و امیدوارم تا ابد در شمار خادمین مخلص جامعه اسلامی محشور باشد.

پرسشگری و استیضاح، حق ماست

انتقاد ما از دادستان بابل درباره چرایی سکوت در مقابل انتشار مطالب خلاف دین و انقلاب توسط شخصیت های حقیقی و حقوقی شهر بابل در فضای مجازی و برخورد عجیب با یک چهره سرشناس جبهه فرهنگی انقلاب به اتهام ثابت نشده نشر مطلبی که میز بر و بچ را نشانه رفته بود همچنان به قوت خود باقی است.

دوستانی ریش سفیدی و وساطت کردند که این دعوا را فعلاً از طریقی غیر از فضای رسانه ای پیگیر باشیم.

به لطف خدا اتحاد نیروهای قدیمی و عدالتخواه شهر بابل با جوانان بسیجی نسل سوم و چهارم انقلاب در این خصوص بر مدار پیگیری کامل ماجرا تا حصول نتیجه مطلوب شکل گرفته است.

از علمای پرآوازه و خوشنامی که در این راستا قول همراهی داده اند نیز بسیار سپاسگذارم.

انشاء الله فرهنگ مطالبه گری و امر به معروف و نهی از منکر در حوزه مسئولان که سفارش اکید مقام معظم رهبری است به مرور ریشه رفتارهای زیان باری که ناخواسته باعث بدبینی و ریزش جوانان انقلابی به بهای حفظ میز اصحاب قدرت و نیز غفلت از اولویت هاست را از بین خواهد برد.

در این باره فعلاً مطلبی منتشر نخواهد شد تا ان شاءالله به زودی به شکل حضوری و تشکیلاتی، اقدام لازم صورت بگیرد، بأذن الله تعالی.

موجیم که آسودگی ما عدم ماست.

درباره نامه سرگشاده عضو شورا

چشم دیدن علیجانزاده کاشی را ندارم و برای رد صلاحیت او نیز تلاش کرده ام؛

اما این که می گوید بارها از امام جمعه درخواست دیدار داشته تا بتواند درباره مطالبی که پشت سر او و همفکرانش در شورا به گوش ایشان رسیده، توضیحاتی بدهد و موفق نشده، جای تأمل دارد.

شأن یک امام جمعه نیست که با استناد به سخنان یک طرف دعوا، وارد حیطه قضاوت شده و تریبونی که جایگاه صدق و عدل است را یکسویه استفاده نماید. امیدوارم شاهد حل این مسأله باشیم.

روز معلم و حرفی که باید گفت!

جماعت همیشه طلبکار، نمی توانند نسلی را تربیت کنند که خود را نسبت به جامعه، بدهکار دانسته و دنبال خدمت و ادای تکلیف باشد.

درود بر همه معلم های شریفی که درد دل ها و شکوه های اقتصادی و معیشتی خود را در کلاس درس فرو بلعیده و بر سر دانش آموزان بیگناه، خالی نمی کنند!

امیدوارم مسئولان دولت و مجلس هم بیشتر از پیش به فکر رفع معضلات معیشتی این قشر استراتژیک جامعه باشند.

شهید علی خلیلی در انگلستان!

هرکس با هر دین و مذهبی در هر جای عالم که در دفاع از مظلومین و ضعفا و نوامیس جامعه، مجاهدت کرده و خود را به خطر بیندازد یک قهرمان و ایثارگر است.

ابراهیم بدرو از همین دست آدم های شجاع و با غیرت است که دختری را از چنگال پانزده نفر از اوباش که قصد تجاوز به او را داتشند نجات داد و مدتی بعد توسط همان اوباش به قتل رسید. خدا روح این قهرمان نجیب و بریتانیایی با وجدان را با شهدا به خصوص علی خلیلی و دیگر مجاهدان عرصه امر به معروف و نهی از منکر محشور کند. گزارش این واقعه را به نقل از سایت تابناک می خوانیم. راستی در این گزارش ذکر شده که هر هفته چهار هزار نفر در انگلستان به ظاهر متمدن و پیشرفته به رغم وجود آزادی های جنسی، مورد تعرض قرار می گیرند که در نوع خودش عبرت آموز است:

یک باند نوجوانان در لندن جوان بریتانیایی را در جنایتی هولناک به قتل رساندند. این جوان بریتانیایی یک دختر نوجوان را از تجاوز دسته جمعی نجات داد ، اما چندی پس  از نجات دختر ، او را با شلیک گلوله کشتند تا علیه آنها شهادت ندهد.

بنا به گزارش روزنامه ی (سان) این جوان «ابراهیم بدرو» ۲۵ ساله برای کمک به دختری که مورد حمله ی گروه ۱۵ نفری در هانکی شرق لندن قرار گرفته بود وارد عمل می شود و او را نجات می دهد. مادر او در این باره می گوید: ابراهیم از آن پس تلفن های تهدید آمیزی را از سوی اوباش دریافت می کرد تا مانع او از ارائه ی مدارک و ادله در دادگاه شوند. او مجبور شد به بریستول نقل مکان کند.

عکس فارغ التحصیلی ابراهیم بدرو در دستان مادرش

ابراهیم بدرو در سال ۲۰۱۶ با تغییر نام و به عنوان مربی شخصی به لندن باز می گردد. یکی از اعضای باند او را می شناسد و اتومبیل او را تخریب می کند و یکی دیگر از اعضا نیز که سوار دوچرخه بوده به او شلیک می کند و در نهایت ابراهیم بدرو از دنیا می رود.

شایان ذکر است بر اساس داده های موجود از ابتدای سال ۲۰۱۶ تا پایان آن بیش از ۲۰۲ هزار و ۶۶۶ تعرض جنسی در انگلیس رخ داده است؛ به عبارت دیگر در هر هفته ۴ هزار نفر مورد تعرض جنسی قرار گرفته اند.

او مانع تجاوز اعضای باند پانزده نفره به یک دختر شد

گذاشتن گل جلوی درب ورودی خانه ی جوان کشته شده به پاس فداکاری