میز برای شما میزان برای ما!

با بدحجابی بی پروای زنان خودنما فعلا کاری ندارم

با آلودگی صوتی باند خودروها هم همچنین

اما

روزه خواری علنی را که دیگر هیچ وجدانی نمی پذیرد. خودم هنوز شکر خدا حس و حال تذکر دادن را دارم. ولی همین یکی دو روز اول حسابی خسته شده ام. می دانم همین چند خط ناراحتی دوستان خوش نشین را رقم می زند و خواب خوششان را از بین می برد.

چه می شود کرد و چه می توان گفت وقتی دغدغه نخست بعضی حضرات حفظ میز اربابان قدرت است و حاضرند با سند و بی سند زندگی همه را زیر و رو کنند تا بالاخره آن ناجوانمرد خبیث بی دینی که به اسب داماد فلانی یابو گفت شناسایی شده و به سزای عمل قبیحش برسد.

 ما که دغدغه دین و ارزش ها را داریم متهمیم آن هم از سوی همان هایی که همه چیز را به حال خود رها کرده و دو دستی به میز متزلزلشان چنگ زده اند.

بعضی ها چه فهم سخیفی از مفهوم انقلاب دارند. گمان می کنند انقلابی تر از همه کسی است که فیش حقوقی چاق تری دارد. 

تنها دلخوشی ما این است که خدا می بیند و خون شهدا روزی گریبان مدعیان را خواهد گرفت.

آن گونه که اباعبدالله فرمود：هون علی ما نزل بی انه بعین الله.