شاید شکایت از عباسی به نفعتان تمام نشود

 

اوایل روی کار آمدن دولت روحانی، حسن عباسی کتابی نوشت و در فضای مجازی منتشر کرد با نام تماس درباره سوابق مشکوک روحانی در سالهای پس از پیروزی انقلاب که در بخشی از آن به ارتباط و دیدار وی با یکی از عناصر مطرح سرویس جاسوسی موساد نیز اشاره گردید.

حسن روحانی از او به اتهام نشر اکاذیب شکایت کرد اما عباسی مدارکی در دادگاه نشان داد که توانست از این اتهام مبرا شود. از آن پس بود که نیروهای انقلابی با دستی پرتر یقه شورای مصلحت اندیش نگهبان را گرفتند که با چه مجوز شرعی آدم مشکوکی در قامت حسن روحانی را در سال 92 برای تصدی مسئولیت خطیر ریاست جمهوری حائز صلاحیت تشخیص داد در حالی که بهترین فرزندان این مرز و بوم مثل باقری لنکرانی و محمدمهدی زاهدی و سعیدی کیا و متکی و ... که لااقل چیزی از حسن روحانی کم نداشتند را رد صلاحیت نمود؟ دردآورتر آنکه حسن روحانی به رغم اشتهار در عدم اشراف بر احادیث و مبانی دین که اشتباهات فاحشش بارها باعث تمسخر وی در محافل علمی و حوزوی گردید از سوی شورای نگهبان بدون آزمون بعنوان مجتهد تاییدیه گرفت و وارد مجلس خبرگان شد اما اساتید مسلّمی چون آقاتهرانی که سالها در قم کرسی تدریس سطوح عالی داشت و نیز سقای بی ریا و ... رد صلاحیت شدند.

این روزها که بحث شکایت فدراسیون فوتبال از حسن عباسی بابت زیرسوال بردن تقیّد دینی و اخلاقی و خانوادگی بعضی فوتبالیستها مطرح شده خواستم با یادآوری آنچه در دادگاه کتاب تماس گذشت این هشدار را به فدراسیون مربوطه داده باشم که ضمن تأکید بر اخلاق مداری و تدین شماری قابل توجه از ورزشکاران اما واقعا اثبات لاقیدی بعضی فوتبالیستها کار دشواری نیست و چه بسا جز آبروریزی بیشتر برای این جماعت و مدافعانشان دستاورد دیگری نداشته باشد.

حسن عباسی تنها نیست

 

دوستان از من نرنجند! سراج و خاتم و انواع و اقسام نهادهای موازی مثلا فرهنگی را کاشته اند برای انتخابات!

مرد باید خودش وظیفه اش را تشخیص بدهد و وارد میدان شود. سر حسن عباسی و سعید قاسمی با اسپانسرهای خود معامله می کنید!

اتفاقاً امثال من چه بسا به حسن عباسی بابت بعضی مواضعش گله داشته و هیچ گاه مجیزگوی او نبوده ایم

اما 

نمی شود کتمان کرد استاد حسن عباسی یک پدیده جریان ساز در تقویت گفتمان تئوریک انقلاب اسلامی است که تقریباً مشابه دیگری نداشته است.

وزارت اطلاعات غلط کرد که حرف یک نیروی خودی را ولو ناصواب، تاب نیاورد و پایش را به دادگاه کشاند. چطور است بچه های بالا هر چه صبوری و متانت دارند پای اوباش سیاسی خرج می کنند و به انقلابی ها می رسند زور بازو نشان می دهند؟! چرا امثال آشنا و نبوی و تاجزاده و زیباکلام و صادقی و ... می توانند آزادانه به نظام اتهام بزنند و با سعه صدر حضرات سیاست باز مواجه شوند؟

یک ادعا درباره یک وزیر، حتی اگر نادرست باشد مستوجب هفت ماه زندان نیست. قاضی می توانست از مجازات های جایگزین استفاده کرده و نیروهای انقلاب را دشمن شاد نکند. قطعا اقدام قاضی هم قابل شماتت است.

حمایت از حسن عباسی و تقبیح رفتار شاکی او را بر خود لازم می دانیم.