ایمان، بصیرت و عمل؛ شرایط نزول نصرت الهی

روزی که جوانهای قم از طلبه و غیرطلبه و اقشار گوناگون و مردم مؤمن آمدند در کوچه و خیابان قم و به دفاع از امام، به دفاع از حقیقت، به دفاع از پرچم برافراشته‌ی مبارزه‌ی علیه طاغوت و در مقابل گلوله‌های مزدوران رژیم طاغوت قرار گرفتند و خونشان روی آسفالتهای خیابان ریخته شد، هیچ‌کس از آن مردم و از حول‌وحوش آن مردم هرگز گمان نمیکرد که این حادثه چه اثری خواهد گذاشت. احساس تکلیف کردند، نیروی خودشان را و آنچه داشتند روی دست گرفتند، آمدند میدان. [مردم قم] فکر میکردند که نوزده دی منشأ این تحوّل عظیمِ زنجیره‌ی مبارزات و اعتراضات بشود و منتهی بشود به خیزش بزرگ عمومی مردم و کار را تمام کند؟ مردم قم فکر میکردند کاری که دارند میکنند این‌قدر برکت داشته باشد؟ فکر نمیکردند؛ امّا: وَ کانَ حَقًّا عَلَینا نَصرُ المُؤمِنین.(۱) عامل پیروزی این است که یک جماعتی - در یک مقیاس بزرگ، یک ملّتی - ایمان درستی داشته باشد، و این ایمان راسخ باشد، و این ایمان با بصیرت همراه باشد، و این ایمان و بصیرت با عمل و اقدام همراه باشد؛ اینها وقتی روی هم گذاشته شد، نصرت قطعی است. آنجایی که شما می‌بینید مؤمنینی هستند و نصرت پیدا نمیکنند، به خاطر این است که یا ایمان ضعیف است، یا ایمان غلط است - ایمان به چیزی است که نباید به آن مؤمن بود - یا ایمان همراه با بصیرت نسبت به مسائل جهان و مسائل حول‌وحوش خودشان نیست. نداشتن بصیرت مثل نداشتن چشم است؛ راه را انسان نمیبیند. بله، عزم هم دارید، اراده هم دارید، امّا نمیدانید کجا باید بروید. ما که این همه در باب قضیّه‌ی حوادث نُه دی روی بصیرت تکیه کردیم و بعضی‌ها خوششان نیامد، به خاطر این است؛ اگر بصیرت نبود، همان ایمان ممکن است انسان را به بیراهه بکشاند. کسی که علم ندارد، بصیرت درست ندارد به آنچه پیرامون او دارد میگذرد، گاهی اوقات میشود که راه را عوضی طی میکند؛ همه‌ی نیروی او نه فقط هدر میرود، بلکه به کج‌راهه او را میرساند و میکشاند؛ پس بصیرت لازم است. عمل صالح بر اساس ایمان، ایمان راسخ و ایمان درست، ایمان همراه با بصیرت، و تداوم و استقامت، اگر چنانچه بود، پیروزی قطعی است. اینهایی که پیروز نمیشوند، یکی از اینها را ندارند: یا ایمان نیست، یا ایمانِ درست نیست، یا استقامت نیست، یا بصیرت نیست؛ در نیمه‌راه بار را بر زمین گذاشتن است؛ طبعاً به نتیجه نمیرسند. ملّت ایران این شرایط را فراهم کرد؛ ایمان او درست بود، چون راهنمای او راهنمای صادقی بود، راهنمای ماهر و خبیری بود؛ یک فقیه آگاه به مسائل جهان، و بریده‌ی از مطامع و منافع مادّی شخصی، و آگاه به کتاب و سنّت؛ راه را به مردم نشان میداد، مردم هم با بصیرت حرکت کردند؛ فهمیدند که چه کار باید بکنند؛ آن کار را انجام دادند، وَ کانَ حَقًّا عَلَینا نَصرُ المُؤمِنینَ؛ حالا هم همین‌جور است.1

 عرض من به عناصر داخلی، به مردم دلسوز، به برادران و خواهرانی که در داخل با مسائل تبلیغاتی سر و کار دارند، این است که سعی کنند به این آشفتگی کمک نکنند. این که تحلیل بگذارند، یکی از آن طرف، یکی از این طرف، این علیه آن، آن علیه این، برای هیچ و پوچ، چه لزومی دارد؟ نه، دستگاه بحمداللَّه دستگاه مقتدری است، مسئولین مشغول کارشان هستند، رهبری هم که بنده‌ی حقیر هستم با همه‌ی حقارت، خدای متعال کمک کرده، ما در مواضع صحیحِ خودمان محکم ایستاده‌ایم. تا من زنده هستم، تا من مسئولیت دارم، به حول و قوه‌ی الهی نخواهم گذاشت این حرکت عظیم ملت به سوی آرمانها ذره‌ای منحرف شود. تا مردم عزیزمان اینجور با شور، با شعور، با بصیرت، با عزم راسخ در میدان هستند، لطف الهی شامل است؛ این را بدانید. تا ما توی میدان هستیم، سایه‌ی لطف الهی هست. ماها - من یک جور، شما یک جور، آن دیگری یک جور، چهارمی یک جور - اگر سراغ مسائل شخصی خودمان برویم و اهداف را فراموش کنیم، البته کمک الهی هم کم خواهد شد.

اما امروز ملاحظه میکنید که مردم خوشبختانه در همه جای کشور در صحنه‌اند، در عرصه‌اند؛ مسئولین همین جور، قوای سه گانه بکلیتها همین جور. قوای سه گانه - هم قوه‌ی مقننه، هم قوه‌ی مجریه، هم قوه‌ی قضائیه - واقعاً وارد میدانند؛ من دارم از نزدیک مشاهده میکنم، می‌بینم؛ دارند تلاش میکنند، دارند کار میکنند، دارند مجاهدت میکنند، عرقشان در می‌آید. کارها کارهای سنگینی است؛ کارهای کوچکی نیست.2

1.      ۱۳۹۲/۱۰/۱۹ بیانات در دیدار مردم قم

2.      ۱۳۹۰/۰۲/۰۳ بیانات در دیدار مردم استان فارس

حفظ نظام از اوجب واجبات است، یعنی چه؟

فارغ از مفهوم فقهی عبارت "حفظ نظام از اوجب واجبات است" که مشعر بر ضرورت صیانت از نظام اجتماعی در جوامع دینی بوده و هر عاملی که ثبات نظام دینی را به خطر بیندازد بر نمی تاید؛ باید به این حقیقت نیز واقف بود که گاه، حفظ نظام موجود در تعارض با نظام دلخواه اسلام می باشد. از این رو در مفهوم سیاسی این عبارت باید دقت و تامل بیشتری را نشان داد.

 این سخن که حفظ نظام از اوجب واجبات است، به یقین سخنی ناب و گوهربار است که تکلیف همه علاقمندان به انقلاب و نظام اسلامی را مشخص می کند؛ اما باید مراقب برخی کج فهمی ها هم بود.

معنای درست این عبارت آن است که یک نیروی علاقمند به اسلام و انقلاب اسلامی باید رسیدگی به امور انقلاب و جانبازی و فداکاری در این راه را بر همه امور دیگر خود رجحان بدهد. کسی که دنبال امور اقتصادی و منفعتی خود راه افتاده و از سر تفنن و رفع تکلیف، گاهی کاری هم در راه انقلاب انجام می دهد از آن چه به عنوان تکلیف در برابر صیانت از نظام برعهده دارد، غفلت ورزیده است.

معنی نادرست و مغالطه آلودی که گاه مورد سوءاستفاده بعضی از کانون های قدرت و ثروت قرار می گیرد آن است که به بهانه اوجب واجبات دانستن حفظ نظام، از خطاهای پیدا و پنهان بعضی اصحاب قدرت و وابستگانشان چشم پوشی نماییم تا مثلاً مبادا گزندی به نظام وارد شود! نتیجه حاکمیت این نگرش، انحراف و تهی شدن نظام از همه آن چیزهایی است که مبنای شکل گیری آن قرار گرفته بود.

در نگاه دوم، در واقع این "میز" است که به جای نظام اصالت یافته است.

منشأ بعضی ناعدالتی ها را باید در اشاعه این تعبیر غلط دانست.

سر کار نروید!

من دارم نظر خودم را می گویم. این روزها روی اتهاماتی که متوجه برادر رئیس جمهور شده، سر و صداها بلند است و خیلی ها باور کرده اند که عن قریب با دخالت قوه قضائیه شاهد احضار و بازداشت حسین فریدون خواهیم بود.

بنا بر تجربه شخصی معتقدم این باور، هیچ ارزش و اعتباری ندارد. امکان ندارد قوه قضائیه به چنین کاری دست بزند. راستش را بخواهید معتقدم قوه قضائیه شهامت برخورد جدی با دانه درشت ها را ندارد. نکته بعد این که خیلی از تصمیم ها و اتفاقات لزوماً در مقابل چشم مردم یا رسانه ها رقم نمی خورد. من به لابی های پشت پرده سال هاست که بی اعتمادم.

بیخود به خودتان امید ندهید که بعد دچار سرخوردگی شوید. اگر قرار بود دستگاه قضا ... بگذریم. حوصله دردسر ندارم. صبر کنید خودتان متوجه می شوید. فقط یادتان نرود دو جناح راست و چپ کشور اشتراکی عجیب در مبانی سیاسی و اعتقادی دارند که هیچ گاه منجر به تقابل جدی بین طرفین نخواهد شد.

جمهوری اسلامی و اعجاز ناتمام!

معجزه جمهوری اسلامی فقط این نیست که خطراتی چون جنگ جهانی تحمیلی، انواع کودتا، ترور، فتنه، درگیری های داخلی، شورش های جدایی طلبانه، نفوذ و جاسوسی، انواع محاصره های اقتصادی و سیاسی و ... رو به سلامت پشت سر گذاشته و اتفاقی براش نیفتاده. یکی از معجزات کشور ما اینه که تا به حال ده ها نفر ادعا کردن تو زندان هاش دست به اعتصاب غذا زدن و عن قریب مهمون ملک الموت میشن؛ اما تو تمام این سال ها برا هیچ کدومشون هیچ اتفاقی نیفتاده!

رسانه های بیگانه اگه این طوری به ماجرا نگاه کنن دیگه این قدر خودشونو به آب و آتیش نمیزنن و واسه حامیانشون دل نمی سوزونن.

دشمن، هر چه عریان تر، بهتر!!

در بین مدعیان دشمنی با نظام، احمق تر از اون زن ندیدم که تو یه خیابون خلوت، گوشه ای از لباسشو زد کنار و عکس گرفت و گفت: من با عریانی خودم قصد دشمنی با رژیم رو دارم!

این زن روشنفکرنما حالا که چند ماهی از کارش گذشته و به رغم انتشار اسم و مشخصاتش دستگیر نشده، باید فهمیده باشه که مخالفان اسلامیت نظام، اصلاً محلی از اعراب ندارن که بخوان جدی گرفته بشن.

این زن اون قدر احمق بود که نفهمید اگه مردم گله و شکایتی هم دارن، به خاطر پوشش سینه و شکم نیست!

بماند که تجربه ثابت کرده دشمن لخت، خطرناک نیست، باید از دشمنی ترسید که باطنش پوشیده ست.

مشکل اول مملکت

روشنفکر سیاسی یعنی کسی که هنوز فرق محمود صادقی با آرش صادقی رو نفهمیده؛ اما مطمئنه که مشکل اصلی زندگی مردم، قوه قضائیه است.

دعوت با غیر زبان!

شاید به هر جوانی اگر چند بار گفته شود که نمازت را بخوان، یا اینکه مواظب باش ثواب نماز اول وقت را از دست ندهی ممکن است به اقتضای سن جوانی و یا دیگر اقتضائات روحی، از انجام این توصیه سر باز بزند. این ویژگی البته تنها مخصوص جوان ها نیست. خیلی از آدم های پا به سن گذاشته هم خوششان نمی آید که کسی نصیحتشان کند.

دانشجوی شهید حسین بهرامی با این که در نزد دوستانش بسیار محبوبیت داشت؛ اما از توصیه مستقیم به آنها تا آن جا که می توانست پرهیز می کرد. رفقا وقتی حال و هوای حسین را می دیدند، می فهمیدند که وقت نماز شده و باید خودشان را برای گفتگوی با خدا آماده کنند. حسین لحظاتی قبل از اذان، وضو می گرفت و زیر لب زمزمه می کرد. گاه می شد حزن و اشک را موقع نماز در صورت او دید. احساس می کردیم در کنار یک عارف وارسته قرار گرفته ایم. خود به خود تشویق می شدیم که همپای او به نماز بایستیم. این که می گویند همنشین خوب اثر خوب دارد یک نمونه اش همین است. تأثیر یک انسان عامل به نیکی ها را نمی توان در اطرافیانش نادیده گرفت. شرممان می آمد در کنار حسین باشیم و او را آن گونه پای بند نماز و عبادات ببینیم و خودمان را به غفلت بزنیم. می ایستادیم همپای حسین و گاه پشت سر او نمازی می خواندیم و خدا را به خاطر داشتن چنین دوستی صالح و خداجو شکرگزار بودیم.

بر اساس خاطره ای از حسین تجویدی، شهدا و نماز

تک تیراندازی که اعتماد جامعه را نشانه رفته است!

حول و حوش اول دی ماه بود که حمید رسایی طی یادداشتی درباره دادگاهی که با شکایت مهدی هاشمی رفسنجانی برایش تشکیل شده بود، نوشت که در جلسه اولیه، وکیل مهدی اصرار اشت حتما شاکی در محکمه حضور داشته باشد. قاضی هم پذیرفت و زمان دادرسی بعدی را مشخص کرد.  در جلسه بعد، مهدی به دادگاه آمد و همان جا انصرافش از ادامه رسیدگی به شکایت خود را اعلام نمود. او به قاضی گفت قصدش از تقاضای حضور در دادگاه فقط این بود که سه روزی را به این بهانه از زندان مرخصی گرفته تا بتواند شب یلدا را در کنار خانواده بگذراند.

مهدی هاشمی رفسنجانی به خوبی می دانست که حمید رسایی، بسیار دست به قلم بوده و به یقین صحبت های او در جلسه دادگاه را به اطلاع عموم خواهد رساند. او این مسئله را می دانست و آگاهانه اقدام به بیان این سخن نمود.

یادتان هست مهدی هاشمی رفسنجانی در همان ماه های نخست ورودش به زندان، در حالی که هنوز اذهان عموم نسبت به حکم سبکی که از سوی دستگاه قضا برای او صادر شده بود در حیرت بود، به بهانه های واهی راهی بیمارستان می شد و هر بار تصویری از او مخابره می گردید که یا در حال خندیدن بود و یا شکلک در می آورد؟

به نطر می رسد این مدل از ژست ها و کنش های تمسخرآلود مهدی هاشمی رفسنجانی فقط می تواند حاوی یک پیام برای مردم و نیروهای وفادار به نظام باشد.

او قصد دارد به همه ثابت کند که قانون یعنی کشک!

ادعای جدیّت در مقابله با دانه درشت های فساد اقتصادی و ... یعنی کشک!

عدالت یعنی کشک! 

درس هایی از آیت الله جوادی آملی

تمدن قرآنی

صلح جهانی این نیست که جامعه وسایل کشتار جمعی نداشته باشد، الآن حداکثر تمدّن را در این میدانند که وسایل کشتار جمعی در کار نباشد؛ ولی تعبیر قرآن کریم این است که وسیله کشتن نباشد، چه جمعی و چه فردی. تفسیر سوره محمد ص جلسه4

چگونه می توان نامتناهی شد؟!

حق مطلق بودن، برای موجود محدود، ممکن نیست؛ اما همین موجود محدود اگر ارتباط داشته باشد به یک فیض بیکران، میشود نامحدود. رودخانه که آب نامتناهی ندارد! وقتی گفتیم این رودخانه وصل است به یک اقیانوس نامتناهی، معنایش این است که هر اندازه این نهر بخواهد به عنوان مَصَب  از اقیانوس بگیرد میتواند. اگر کسی «ولیِّ مطلق حق» شد، ﴿دَنَا فَتَدَلَّی﴾  شد و به علم نامتناهی ذات اقدس الهی مرتبط شد، دیگر در هیچ سؤالی نمیماند؛ لذا میفرماید: «سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی‏» تفسیر سوره محمد ص جلسه4

با عهدشکنان چه باید کرد؟

شما تعهّد میسپارید و امضا میکنید، گوش نمیدهند! میثاق می‌بندید، عمل نمیکنند! قرارداد میکنید، امضا نمیکنند! اینها نه چون ایمان ندارند و کافر هستند عمل نمی‌کنند، چون میشود با کافر هم کنار آمد! سرّ اینکه میگوییم با اینها مبارزه کنید، نه برای این است که «إنَّهم لا اِیمانَ لهم» و اینها کافر هستند، بلکه ﴿إِنَّهُمْ لاَ أَیْمَانَ لَهُمْ﴾؛ اینها یمین، سوگند، میثاق، قطعنامه و امضا، هیچ چیزی را رعایت نمیکنند! چگونه میخواهید با اینها زندگی کنید؟ تفسیر سوره محمد ص جلسه4

معجزه در طبس

در همین جریان جنگ احزاب با یک مُشت شن مسئله حلّ شد! در جریان عملیات طبس هم همین‌طور بود؛ منتها حالا کمتر کسی این عنایت را دارد. در مسئله طبس ـ معاذالله ـ تصادف و اتفاق که نبود، هر چیزی هم که حرکت میکند با نظم خاص حرکت میکند! جریان طبس هم با یک مُشت شن حلّ شد، هواشناسی را بررسی کردند، دریاشناسی را بررسی کردند، زمینشناسی را بررسی کردند، شن شناسی و خاکشناسی را بررسی کردند و آمدند؛ اما این شنِ ناشناخته راه افتاده! این صحرای ناشناخته راه آمده! دیگر معجزه چه میخواهد باشد؟! معجزه زید و عمرو و امام و مأموم نیست، معجزه قرآن و عترت است! تفسیر سوره محمد ص جلسه4

مسیر حیات

ما خلق شدیم برای این که به سمت فرشته شدن حرکت کنیم. تفسیر سوره محمد ص جلسه4

هنر حقیقی چیست؟

آن هنری که از خیال به حسّ میآید و از حسّ به خیال میآید یک دور باطلی است، این دیگر پرورنده نیست! این بازی است، نه هنر! هنر آن است که معقول را محسوس بکند و جامعه را عقلانی بکند؛ اگر پیامی از بالا نیاید که جامعه را بالا نمیبرد! تفسیر سوره محمد ص جلسه4

راز فتح ایران توسط اعراب

حجاز مگر میتوانست ایرانِ قَدَر را آرام بکند؟! ایرانی که قدم به قدمش یا سنگر است یا شیار است یا دفاع است، مگر چهار تا عرب حجازی میتوانستند این امپراطوری ایران و روم را در مدت کوتاه رام بکنند؟ هیچ ممکن نبود! این طبرستان قَدم به قَدم شیار است و کوه است و درّه، مگر ممکن بود کسی طبرستان را فتح کند؟! اما دفعتاً به استقبال قرآن و عترت آمدند! بشر تشنه «حق» است، اینها دیدند این پیام حق است. تفسیر سوره محمد ص جلسه4

انسان هایی که انسان نیستند!

خیلی ها هستند که تمام زندگیشان همین دو در دارد، یک در به آشپزخانه و یک در به دستشویی، همین است! چه وقت غذا میخورند و چه وقت خالی میکنند! این قرآن تحقیر نکرده کسی را که فرمود: ﴿أُولئِکَ کَالأنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ﴾،  این تحقیق است نه تحقیر! قرآن کتاب ادب است! اینکه فرمود: ﴿أُولئِکَ کَالأنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ﴾ نمیخواهد فحش بدهد به اینها، یا اینها را مثلاً تحقیر بکند، نه! حقیقت است! میگوید سه راه دارد: یا حرف ما را باور کن که اینها واقعاً حیوان هستند، یا چشم باز کن و باطن اینها را ببین، یا دو روز صبر کن، بعد از مرگ روشن میشود که اینها حیوان هستند یا انسان! تفسیر سوره محمد ص جلسه4

معنی "النکاح السنتی"

مسئله نکاح در اسلام یک امر خاص و ویژهای غیر از اجتماع مذکر و مؤنث است. اجتماع مذکر و مؤنث در همه انسانها هست در مادون انسان هم هست اما آنچه که اسلام آورد به عنوان نکاح، وجود مبارک پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «أَلنِّکَاحُ سُنَّتِی»  فرمود: «مَنْ تَزَوَّجَ فَقَد أَحْرَزَ نِصْفَ دِینِهِ»،  فرمود ما یک چیز تازه ای آوردیم ازدواج جمع شدنِ یک مذکر و مؤنث نیست، یک سازمانی است که اگر کسی وارد این سازمان و مؤسسه شد نصف دینش را حفظ کرد. مراسم عقد9/2/95

دو عنصر اصلی در سازمان خانواده

دو عنصر اصلی است که سازمان خانوادگی را تشکیل میدهد و آن این است که فرمود: ﴿خَلَقَ لَکُم مِنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَ جَعَلَ بَیْنَکُم مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً﴾،  این آیه قرآنی از طرف ذات اقدس الهی بیانگر کیفیت ازدواج و تأسیس خانوادگی است. فرمود حقیقت زن و حقیقت مرد یکی اند تفاوتی ندارند منتها از نظر ساختار بدنی فرق میکنند روح آنها انسان است و دو عنصر اصلی در تأسیس خانوادگی دخیل است، نه مَهریه و جهیزیه؛ آنها امر عادی است، آن دو عنصر اصلی یکی دوستی عاقلانه است، یکی گذشت از لغزشهای دیگری است. مراسم عقد9/2/95

ویرانه ای که به راحتی آباد نخواهد شد

ائمه(علیهم السلام) فرمودند که خانه ای که با طلاق ـ معاذالله ـ ویران بشود به این آسانی این بافت فرسوده ساخته نمیشود،  بافت فرسوده را شهرداری میتواند بعد از یک مدتی بسازد یک مخروبه است و میسازند؛ اما خدایی ناکرده اگر طلاق یک جایی راه پیدا کرد به این آسانی ساخته نمیشود، فرمود مواظب زبانتان، رفتارتان و گفتارتان باشید، ﴿وَ جَعَلَ بَیْنَکُم مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً﴾ مراسم عقد9/2/95

وعده خدا درباره ازدواج

در قرآن کریم فرمود: کسی به فکر این نباشد من اگر ازدواج بکنم چگونه تأمین میشود؟! فرمود: ﴿إِن یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ﴾  این دختر خانم که قبلاً در منزل پدرش بود روزی داشت حالا که آمده اینجا کانال روزی برمیگردد میآید اینجا، این طور نیست که روزی کم بشود! این طور نیست، خدای سبحان روزی او را کاملاً میرساند، خود ازدواج منشأ برکت خواهد بود روزی را هم میرساند. مراسم عقد9/2/95

قرآن ناطق

ولید کعبه وجود مبارک امیر مؤمنان(علیه و علی آله آلاف التحیّة و الثناء) قرآن ناطق است و برای امت اسلامی همانند قرآن منشأ برکت است. مراسم عمامه گذاری 13رجب

به این فخر خود مباهات کنیم

وجود مبارک پیامبر(علیه و علی آلاف التحیّة و الثناء) فرمودند: «أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ»  من و علی‌بن‌ابیطالب پدران این امتیم; یعنی شما هر کدامتان یک شناسنامه طبیعی دارید همه ما همین‌طوریم که پدران ما برای ما گرفتند؛ ولی وقتی بالغ شدیم باید برای خودمان یک شناسنامه‌ای بگیریم. وجود مبارک حضرت فرمود من و علی‌بن‌ابیطالب حاضریم شما را به عنوان فرزندی بپذیریم خب اگر وجود مبارک امیرالمؤمنین حاضر شد ما را به فرزندی بپذیرد یقیناً مادر ما هم صدیقه کبرا خواهد بود این یک فخری است. مراسم عمامه گذاری 13رجب

دعوت به خدا نه به خود!

بکوشید عالم ربانی بشوید عالم ربانی شدن ممکن است اما ما به هیچ پیامبری, به هیچ وصی و نبیّ‌ای هیچ سمتی ندادیم که مردم را به خودشان دعوت کنند. مراسم عمامه گذاری 13رجب

خودستایی و خودستانی!

اسلام به ما فرمود: خودستایی نکنید، خودستانی بکنید خود را بستانید نه بستایید. خودستایی، استکبار است خودستانی، زهد است و عرفان. تا آدم خودش را می‌خواهد هرگز به جایی نخواهد رسید چه در حوزه و چه در دانشگاه. مراسم عمامه گذاری 13رجب

غبطه به حال شهدا

ما الآن به حال شهدا غبطه می‌خوریم، واقعاً جای غبطه هم هست و در پیشگاه آنها در مزار شهدا می‌گوییم «یَا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَکُمْ» تنها درباره وجود مبارک سیدالشهداء(سلام الله علیه) نیست ضمیر جمع می‌آوریم «یَا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَکُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیما» مراسم عمامه گذاری 13رجب

سرّ تعدد بهشت

سرّ اینکه درجات جنّت متعدد است، این است که درجات ایمان متفاوت است و چون درجات ایمان متفاوت است مؤمنان هم درجاتشان فرق میکند. تفسیر سوره محمد ص جلسه6

ضرورت یادگیری و نشر علم

نه تنها در هر زمانی ما موظفیم عالِم شویم و به هیچ وجه دوران فراغت از تحصیل برای انسان مطرح نیست بلکه در هر مکانی ما موظفیم عالمانه به سر ببریم یا عالمانه سخن بگوییم یا سخن عالمانه را بشنویم یا عالمانه گفتگو کنیم : «مَنْ جَلَسَ مَجْلِسَاً وَ لَمْ یَزْدَد فِیهِ مِنَ الْعِلْمِ شَیْئَاً لَمْ یَزْدَدْ فِیهِ مِنَ اللهِ إِلاّ بُعْدَا»؛ آن‌گاه به ما فرمودند وقتی در جایی شرکت کردید مطالبی از قرآن و عترت ائمه اطهار(سلام الله علیهم) شنیدید آن‌ را به دیگران منتقل کنید تا فضای جامعه فضای فرهنگی شود: «رَحِمَ اللَّهُ [نَضَرَ اللَّهُ‏] مَنْ سَمِعَ مَقَالَتِی وَ بَلَّغَهَا مَنْ لَمْ یَبْلَغَهَا» درس اخلاق 24/10/94

سخنران یا نویسنده موحّد، چه کسی است؟!

اگر یک گوینده یا نویسنده‌ای سخن او و کتاب و کتابت او مورد اقبال و استقبال مردم قرار گرفت، او خوشحال شد که مردم حرف او را گوش دادند, حرف او و کتاب او پذیرفته شد این معلوم می‌شود جزء «أحسن الاقوال» نیست، چون «أحسن الاقوال» این نیست که انسان «دعا الی الحق»؛ بلکه «دعا الی الله»، نه اینکه هم خوشحال بشود که مردم این حرف را پذیرفتند, هم خوشحال شود که کتاب او فروش رفته ﴿وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَی اللَّهِ﴾. خاصیت توحید این است که نشاط او در این است که مردم به طرف «الله» جذب شدند همین! درس اخلاق 24/10/94

راهنمای آخرت چیست؟

خیلی سخت است انسان تنها وارد آن عالَم بشود، آن‌جا هیچ کس به داد انسان نمی‌رسد یک صحنه وسیعی است که ﴿إِنَّ الْأَوَّلینَ وَ الْآخِرینَ ٭ لَمَجْمُوعُونَ إِلی‏ میقاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ﴾  انسان باید یک آدرس دستش باشد کجا برود؟ کجا بایستد؟ چه بگوید؟ کسی, کسی را نمی‌شناسد آن روزی است که ﴿یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخیهِ ٭ وَ أُمِّهِ وَ أَبیهِ﴾  اگر آن روز هر کسی از دیگری فرار می‌کند و هیچ کس, کسی را نمی‌شناسد؛ چون ﴿فَلا أَنْسابَ بَیْنَهُمْ﴾  همه از خاک برخاستند مگر ذوات قدسی اهل بیت(علیهم السلام) که به هم مرتبط‌اند، انسان آن روز باید راهنما را همراه خودش داشته باشد. اگر کسی ـ خدای ناکرده ـ درس و بحثش الهی نبود چیزی به همراه او نیست. درس اخلاق 24/10/94

خاصیت پرسشگری

گفتند سؤال کنید, سؤالات علمی مطرح کنید، چون در طرح سؤالات علمی چند نفر بهره می‌برند، آن سائل بهره می‌برد, آن متکلّم بهره می‌برد, آن مستمع ولو سؤال نکرده بهره می‌برد, معنای آن این نیست که فقط مستمع ثواب می‌برد و متکلّم بی‌بهره است آن سؤال‌کننده ثواب می‌برد, آن جواب دهنده بهره می‌برد, آن شنونده هم بهره می‌برد. درس اخلاق 24/10/94

چرا دادگاه ها شلوغ شده است؟!

اینکه شما می‌بینید مسجدهای ما خالی است و مراکز شکایت فراوان هست، برای اینکه ما در بسیاری از امور و در امور خیلی نازل, قدرت تحمّل نداریم و تمام دشمنی‌های ما از همان درون ما برمی‌خیزد. وجود مبارک پیغمبر(علیه و علی آله آلاف التحیّة والثناء) فرمود شما اگر دشمن درون را حلّ کردید دشمن بیرون حلّ آن بسیار آسان است. درس اخلاق 24/10/94

دفاع از کشور در گرو صیانت از دین

مردم اگر دین خود را بخواهند حفظ کنند، هیچ عاملی توان آن را ندارد که آسیبی به این کشور برساند. درس اخلاق 1/11/94

دو عنصر حیاتی در حفاظت از کشور

شما اگر جبهه رفته باشید یا وصیت‌نامه‌های این‌ها را خوانده باشید می‌بینید چیزی این کشور را جز علاقه به قرآن و عترت حفظ نکرد، آن روز می‌دانید مرثیه «آمدم آمدم کربلا کربلا» مهم‌ترین آهنگی بود که می‌توانست جوان‌ها را بسیج کند. درس اخلاق 1/11/94

راه مقابله با جریان نفوذ

ما اگر طرزی زندگی کنیم گفتار ما, رفتار ما طوری باشد که دین در جامعه نهادینه شود دیگر هیچ بیگانه‌ای به تعبیر مقام معظم رهبری نفوذ نمی‌کند که بتواند مثلاً کشور را یا بعضی را تحت نفوذ خود قرار بدهد. درس اخلاق 1/11/94

با دین خدا بازی نکینم!

اگر مردم دین را با جان بپذیرند ما با دین بازی نکنیم, آنچه می‌دانیم بگوییم, آنچه نمی‌دانیم نگوییم, آنچه می‌گوییم عمل کنیم, آنچه عمل می‌کنیم بگوییم؛ مردم, مردم خوبی‌اند. درس اخلاق 1/11/94

کار هنرمندانه ای که به ما سپردند

یک کار هنرمندانه‌ای هم به ما سپردند و آن, این است که مظهر خالقیت خدای سبحان باشیم؛ البته تمام کارها مستحضرید به عنایت اوست, به اذن اوست, به تأیید اوست. ما آمدیم این‌جا خلقت کنیم, نوآوری داشته باشیم چیزی بیافرینیم, مسئله مهندسی در و دیوار و سدّ و این‌ها کارهای عادی است آن مهم نیست، آنچه مأموریت ماست این است که ما در درونمان یک انسان بیافرینیم و زیبا بیافرینیم. درس اخلاق 1/11/94

هیزم جهنم نباشیم!

این نیشی که آدم به دیگران می‌زند به صورت همان نیش در قیامت ظهور می‌کند. این بیان روشن قرآن کریم است که فرمود قاسطان, هیزم جهنم‌اند: ﴿وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَکانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً﴾؛  پس انسان اگر ـ خدای ناکرده ـ گرفتار اخلاق بد بود می‌شود هیزم جهنم و اگر خوب بود می‌شود روح و ریحان. درس اخلاق 1/11/94

منظور از اسارت فرهنگی چیست؟

حضرت امیرالمومنین علیه السلام درباره جنگ فرهنگی فرمود: مواظب باشید در جنگ فرهنگی بیگانه نیاید فرهنگ را به اسارت بگیرد بیگانه‌ای که با فرهنگ مبارزه می‌کند در صدد قتل فرهنگ نیست، در صدد اسارت فرهنگ است، می‌خواهد خُلق و خوی را اسیر خود قرار بدهد و اگر خُلق و خوی را اسیر خود قرار داد طولی نمی‌کشد که غدیر را به صورت سقیفه تبدیل می‌کند. درس اخلاق 1/11/94

برای پدری که این فرزند را تربیت کرد

ساعاتی پیش خبر درگذشت عالم مجاهد آیت الله شرعی در رسانه ها منتشر شد. این عالم وارسته پدر طلبه شهید محمدتقی شرعی است. عظمت روحی این پدر را از فرزند فاضل و اندیشمندی که در راه اسلام تربیت کرد بهتر می توان شناخت.

حجت الاسلام شهید شرعی در روز تولد امام محمد تقی علیه السلام به دنیا آمد. نامش را به میمنت این تقارن، محمد تقی گذاشتند. عمرش به اندازه امام محمدتقی علیه السلام بود و درست در روز میلاد آن امام (هجده اسفند 1365) در 25 سالگی به شهادت رسید و در گلزار شهدای قم به خاک سپرده شد. از شهید محمدتقی شرعی وصیت نامه جالبی به جای مانده که طلاب و حوزه های علمیه را مخاطب توصیه های خود قرار داده است. در بخشی از این وصیت نامه می خوانیم:

... اما نکته ای که غفلت از آن موجب انحرافی عظیم و ضربات جبران ناپذیر بر پیکر انحراف ستیز حوزات علمیه می شود این است که: ما در راه کسب یا گسترش بینش سیاسی – اجتماعی و نیز اقتصادی به علم رایج که محصول مجامع علمی شرق و غرب است، روی آورده و بنیان بینش خود در این امور را بر آن تنظیم کنیم و احیاناً با گزینش احادیث و فرازها منقطع از کتاب و سنت رنگ مذهبی نیز به آن بخشیم و به عنوان تحقیقاتی در این امور عرضه نمائیم و شاید این موضع، بعضاً مورد این اعتراض دلسوزانه واقع شود که نویسنده این سطور احادیثی چون اطلبواالعلم ولوبالصین را فراموش نموده است و در برخورد با مسائل راه افراط را پیشه ساخته است. اما به جاست که در آخرین گفتار رسمی حیاتم به این مهم اشاره کنم که علوم سیاسی- اجتماعی- اقتصادی و در یک کلام علوم انسانی ناظر بر بررسی روابط فردی و اجتماعی انسان است و مسلماً این علوم بدون یک بینش و تفسیر خاص از انسان در روابط اجتماعی، جز مسایل حیات اجتماعی و فردی بشر را بررسی نمی کنند و بدون شک، مبانی تحلیلی و بینش این علوم فرسنگ ها از اسلام فاصله داشته و در مورد مسائل بینش های متناقض و متضادی با اسلام را ارائه می دهند.

در صورتی که این علوم الگوی موضع گیری ما در قبال مسائل شود، مخصوصاً در حوزه ای که تنظیم اصول موضوعه علوم انسانی دانشگاه های دنیا بر اساس مبانی اسلامی بر عهده اوست، وضعیت ما که سال ها قدرت سامان دهی اسلام در روابط درونی و بیرونی بشر را سرلوحه مبارزاتمان قرار داده ایم، بسیار فاجعه آمیز خواهد بود و مصداق بارز "کر علی مافر" خواهیم شد...

اگر هدف حوزه، ابلاغ پیام انبیای الهی و ترسیم صحیح مسیر ائمه هدی و جهانی نمودن انقلاب اسلامی و مضمحل نمودن استکبار جهانی و دفاع از حریم ارزش ها در مقابل هجوم های سهمگین فرهنگی دشمن و نجات مستضعفین در بند گیتی و هدف های والای دیگر است، باید بدانیم که دسترسی به این اهداف گرانسنگ، جز با تهذیب نفس میسر نمی گردد که ذروة الغایات لاینالها الا اولی التهذیب.

حبّ ریاست

اگر چه حکومت، حق انسان های صاحب صلاحیت است و کسی که بدون دارا بودن ملاک های مورد قبول اسلام، مدیریت جامعه اسلامی را بر عهده بگیرد در حقیقت، این جایگاه را غصب کرده است؛ اما این مسئله نیز از منظر اسلام مورد تأکید قرار گرفته که حسّ قدرت طلبی و برتری جویی، زیبنده افراد با ایمان نیست. ناگفته پیداست که ریاست طلبی و حبّ جاه با آن چه که به عنوان تکلیف بر عهده فرد لایق و ذی صلاح برای پذیرش حاکمیت بر جامعه دینی گذاشته شده است، از اساس تفاوت دارد.

از منظر اسلام ریاست طلبی یک وصف ناصواب بوده و به خصوص برای دانشمندان و عالمان، امری نکوهیده تلقی می شود. کسی که حبّ ریاست دارد برای رسیدن به نقطه مطلوب خود گاه ممکن است از مدار عدالت و دین خارج شده و موجب پدید آمدن تفرقه و فتنه در بدنه جامعه دینی بشود. روحیه جاه طلبی در میان بزرگان یک جامعه، نتیجه ای جز شکاف و از هم گسیختگی در میان امت اسلام نخواهد داشت.

ـ آفة العلماء حبّ الرّیاسة. آفت دانشمندان دوستى ریاست است.

ـ حب الرئاسة رأس المحن دوستى ریاست اساس رنج ها است. 

آقای همیشه موافق و ساز مخالف!

دکتر نجفی، یکی از نمایندگان شهرستان بابل در مجلس شورای اسلامی، در هیچ یک از مراسم های مرتبط با حماسه نه دی - که در اتفاقی کم نظیر در محله های مختلف حوزه انتخابیه او برگزار گردید - مشاهده نشد.

در حالی که بیشترین عملکرد در کارنامه فعالیت های این نماینده مجلس را باید صدور بیانیه و پیام به بهانه ها و مناسبت های مختلف مثل شب یلدا و ... دانست، حتی یک خط یادداشت هم به مناسبت روز بزرگ نه دی از سوی وی انتشار نیافت.

چقدر آدم می تواند خوشبین باشد که تصور کند دکتر نجفی از نگاه مقام معظم رهبری نسبت به این حماسه تاریخی که کشور را از سراشیب یاغی گری دشمنان اسلام و انقلاب نجات داد، بی خبر است؟

عده ای از منتقدان دکتر نجفی به دلیل موافقت همیشگی وی با طرح ها و لوایح دولتی، گاه از او به عنوان "وکیل الدوله" یاد می کنند. با توجه به رویکرد بخش قابل توجهی از مسئولان دولتی در بی توجهی به منویات رهبری در خصوص حماسه نه دی، اتهام تحقیرآمیزی که منتقدان نجفی درباره او بر سر زبان ها انداخته اند، بیش از پیش تقویت خواهد شد.

یادی دوباره از شهید بصیرت

فرزند آسمان

 

قرار است نگذاریم حسین غلام کبیری بیش از این مظلوم بماند .

شاید به خاطر این که تا بود نمی گذاشت شهدا مظلوم بمانند . شاید برای آن که نگذاشت انقلاب ، مظلوم بماند . شاید  . . . .

ما ، مدیون حسین و همه حسینیان شهید فتنه 88 هستیم .

 باور داریم تا خون شهید نباشد ، هیچ کجا  سعادت آباد  نمی شود .

آن چه پیش رو دارید برشی کوتاه از زندگی جوان هجده ساله ای است که در بحبوحه فتنه رنگ و ننگ ، ریشه سبز انقلاب را با خون خود آبیاری کرد .

---------------------------------------------------------------------------------

حسین غلام کبیری

تولد : 9/8/1370 شهر ری

شهادت : 25/3/1388 تهران . سعادت آباد

---------------------------------------------------------------------------------------

۱- دکتر گفت : دیگر دیر شده . بچه که زردی می گیرد آن هم به این شدت زود باید جراحی شود .

دلم شکست . ملحفه پیچیدم و بردمش خانه . گفتم یا صاحب الزمان (عج) این پسر همنام جد بزرگوار شماست . او را بیمه موسی بن جعفر (ع) کرده ام . . .

خیلی گریه می کرد . آرام زدم به پهلویش . برای معاینه که بردیم گفتند : همان ضربه کوچک ، کار خودش را کرد . دیگر به عمل نیازی نیست . رئیس بیمارستان می گفت : عکسش را بدهید می خواهم این معجزه را به همه نشان بدهم .

۲- پیاده می رفت مدرسه و می آمد . تعجب کردم . پیگیر که شدم فهمیدم پول توجیبی هایش را می دهد به پیشنماز مسجد تا به نیاز مندان برساند .

۳- داشت مرد می شد ! راه می رفت و درباره انقلاب می پرسید . تحقیقاتش که کامل شد گفت : من به این نظام اعتقاد دارم .

چون با منطق پذیرفت دیگر کوتاه نمی آمد .

۴- درس که نداشت می رفت سر کار . برایش کم نمی گذاشتیم . اما می خواست روی پای خودش بایستد .

۵- با آن همه کار ، دم افطار دیگر رمق نداشتیم . حسین تازه می رفت صف نانوایی ، سنگک گرم ببرد سر سفره . می گفتم : عجب حالی داری تو .

می گفت : تو چرا بی حالی ؟!

۶- خودش می نشست لباسش را اتو می کرد . نامرتب بیرون نمی آمد . می خواستیم با او جایی برویم مجبور بودیم دستی به سر و وضعمان بکشیم .

۷- خستگی اش را ما ندیدیم . به کار ، نه نمی گفت . فرق نمی کرد روضه هیئت باشد یا عروسی بچه بسیجی ها در فرهنگسرا . پای کار محکم می ایستاد .

۸- می گفتم : بابا این از تو بزرگتر است . نگاه به هیکلش بکن . هوس کتک داری ؟

این حرف ها برایش معنا نداشت . می گفت : کسی که امنیت نوامیس جامعه را به خطر می اندازد باید نهی از منکر شود .

۹- تازه به آن محل رفته بودیم . غریب بودم . بچه های هم سن و سال من یک گوشه نشسته بودند . داشتم رد می شدم .چشمش به من افتاد . آمد جلو . زود گرم گرفت و مرا کشید وسط دوستانش . شدم بچه هیئتی . دیگر احساس غریبی نداشتم .

۱۰- بابام می گفت : آهان . . . ! رفیق یعنی این .

خیلی های دیگر هم به مادرش می گفتند : خوش به حالت . چه پسری داری .

۱۱- جانشین معاون عملیات پایگاه بود . پایگاه حجتیه شهر ری . با بسیجی هایی از محله شهادت که یکی از مذهبی ترین و پرافتخارترین نقاط این شهر است . کارت فعال نداشت اما فعال بود . اولین نفری بود که وارد پایگاه می شد و آخرین نفر بود که بیرون می رفت . کارش در بسیج از روی تکلیف بود .

۱۲- رفتیم فلافلی . قرار بود من مهمانش کنم . سیصد تومان بیشتر نداشت . همان را با اصرار گذاشت توی جیبم . می گفت : تو زن و بچه داری . لازمت می شود .

۱۳- زیارت شاه عبدالعظیم برایش تکراری نمی شد . دلش که می گرفت یک راست می رفت همان جا . انگار نه انگار این همان حسین قبلی است ! شوخی هایش کنار می رفت . روی صورتش فقط اشک بود و اشک .

۱۴- عشق زیارت بود ! هر برنامه ای بود خودش را می رساند . این وسط ، حال و هوایش در جمکران دیدنی تر می شد .

 ۱۵- منتظر مجلس نمی ماند . برای خودش هر جا که بود روضه می خواند و سینه می زد . همیشه زیر لب نجوا داشت . گفتم : پسر ! شاید مردم فکر کنند دیوانه ای ! گفت : من حسینم . عشق من هم حسین است .

۱۶- همه اش می گفت : من آخر شهید می شوم . می خندیدم . می گفت : حالا نگاه کن . اگر آخرش شهید نشدم !

به مادرش هم این را گفته بود .

۱۷- استعداد خوبی داشت . یک بار هم تجدید نیاورد . طرح ساختمانی اش در جشنواره مقام آورد و سکه گرفت . برای دانشگاه یک بار که امتحان داد قبول شد آن هم در شهر خودش ، بدون کلاس کنکور .

به آینده اش خیلی امید داشتیم .

۱۸- نگاهی به قبرها کرد و گفت : می خواهم بدهم سنگ قبرم را بنویسند . ورودی امامزاده عبدالله بود . شوخی کردم اما . . . توی حال خودش بود . گفت : برای رفتن خیالم راحت است . داشت استغفار می کرد . درست دو روز قبل از شهادتش .

۱۹- از راه که رسیدم دیدم ناراحت و افسرده است . هیچ وقت این طور ندیده بودمش . شروع کردم به حرف زدن . نمی خواستم چیزی روی دلش سنگینی کند . بغض کرده بود .

توی خیابان با چند نفر بحثش شده بود . می گفت : بر فرض تقلب شده ، دیگر چرا به عکس امام اهانت می کنید ؟

۲۰- قیافه اش ، صورتش ، حالتش ، نگاهش عوض شده بود . بگویم معصومیت یا نورانیت در چهره اش پیدا بود ، اغراق نکرده ام . از شوخی های همیشگی اش خبری نبود . گفت : می خواهند برایم زن بگیرند ! گفتم : برو تو که بچه ای هنوز ! چند ثانیه نگاهم کرد .

با هم شروع کردیم به نقشه کشیدن . با آن برنامه ریزی عجب مراسمی می شد . مگر چند روز طول کشید ؟ دنیا روی سرم خراب شد.

۲۱- از حمام که درآمد لباس های مرتبی پوشید و نشست سر سفره . گفت : مادر ، روزت مبارک . به شوخی گفتم : این طوری که قبول نیست ! سرش را پایین انداخت . گفت : الان دستم خالی است اما کار می کنم و . . .

از دلش درآوردم . اما ته دل خودم ماند . طاقت شرمندگی اش را نداشتم . چه می دانستم این آخرین روز دیدار است .

۲۲- جلوی آینه ایستاد . تمام قد ، خودش را ورانداز کرد . شب های قبل می گفتم : شلوغ است . خطر دارد مادر . اوباش از پشت خنجر می زنند ! آن شب زبانم باز نشد . برگشت نگاهم کرد . نگاهی که هنوز دلم را می لرزاند .

۲۳- بچه ها همه شان خسته بودند . صبح باید می رفتند سر کار . شب هم درگیری . یکی کاسب بود . یکی کارمند یا کارگر . فرقی نمی کرد . بسیجی ، بسیجی است .

حسین هم خسته بود . فقط یک لقمه نان خورد که گفتند عملیات است . راه افتاد و رفت سعادت آباد .

۲۴- دلم می خواهد آن راننده پرایدی که نصف شب بچه بسیجی ها را زیر می گرفت  ببینم . همان که حسینم را شهید کرد .

کاری اش ندارم به خدا ! فقط می خواهم بپرسم دلت آمد پسر به این قشنگی را از مادرش بگیری ؟!

۲۵- در آن اطراف شهیدی نبود که پیکرش را بیاورند و او به تشییعش نرفته باشد . برای شهدا از دل و جان مایه می گذاشت .

تشییع خودش هم دیدنی بود . در قطعه 55 همسایه شهدا شد . حالا هم به برکت شهدا اسمش سر زبان ها افتاده است .

۲۶- رفته بودیم مشهد انگار . دور سفره ای بزرگ نشسته بودیم . صدایی بلند شد : آقا دارد می آید . . . حسین پرید . آماده آماده بود . زد روی شانه من . گفتم : نه . من نمی توانم .

معطل نماند . رفت که رفت .

27-  خون شهید هیچ وقت هدر نمی رود . دیدید یک دفعه شورش ها خوابید . فتنه گرها رسوا شدند . خون پاک او چهره زشت و حیوانی منافقان را برملا کرد و سندی شد بر اثبات مظلومیت ناگفته بسیجیان خامنه ای .

28- آقا را که دیدیم دیگر نمی‌دانستیم چه‌کار کنیم. حسین دوست داشت آقا را ببیند. وقتی ایشان را دیدیم، گریه می کردیم. آقا گفتند دخترم خوشحال باشید که حسین دانشگاه اصلیش قبول شده است. دیدار آقا برای ما از همه بهتر بود.

بر اساس خاطراتی از : حسن غلام کبیری ( پدر شهید ) – مادر شهید -  حبیب غلام کبیری ( برادر شهید ) – آقایان : هومن آذرمیر – علی جوالی – امیر ناصری – حامد ملا – محمد جواد سعیدی – اصغر برزگری .

جمع آوری خاطرات : مهدی جعفری

تنظیم وبازنویسی : سید حمید مشتاقی نیا

عمر سعد و فتنه ناتمام 88!

سخنان صریح آیت الله توکل در آستانه سالروز حماسه نه دی

حضرت آیت الله توکل نماینده مردم ولایتمدار استان مازندران در مجلس خبرگان رهبری، صبح امروز در پایان درس خارج فقه خود در حوزه علمیه قم با اشاره به جنایاتی که فتنه گران نسبت به این کشور اسلامی روا داشتند، فرمود:

مطابق آیه 25 سوره انفال باید از فتنه هایی که دامن همه را می گیرد، واهمه داشت. "وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْکُمْ خَاصَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ" از فتنه ای بترسید که نکبت آن فقط صاحبانش را نگرفته و همه را در بر می گیرد.

سران فاسد فتنه، کار غلطی را آغاز کردند و به توصیه ها و سخنان دلسوزانه رهبر انقلاب گوش نداده و به لجاجت خود ادامه دادند. رهبر معظم از آنها خواست هر صندوق را در هر منطقه ای که به شمارش آن اعتراض دارند بازشماری نمایند؛ اما نپذیرفتند و بر زیاده خواهی های خود اصرار ورزیدند. رهبر با درایت انقلاب، نکته ای را به آنها گوشزد کرد که طولی نکشید صحت آن بر همگان ثابت شد. ایشان خطاب به سران فتنه فرمود: شروع کننده این جریان شما هستید؛ اما ادامه دهندگان آن کسان دیگری خواهند بود.

آنها جریانی اشتباه و خانمان سوز را ایجاد کردند اما مدیریت آن به دست دشمنان اسلام و انقلاب افتاد. نکبت این فتنه تا الان نیز ادامه دارد و به نسل بعد نیز منتقل خواهد شد. این مصداق همان آیه است که ظلم آن ها دامن خیلی ها را گرفت. چه افرادی به خاطر فتنه، کشته و زخمی شدند. چقدر به اموال عمومی یا شخصی مردم زیان وارد آمد، چقدر مملکت به خاطر حمایت کشورهای مستکبر از فتنه گران متحمل خسارت گردید، چه افرادی که به خاطر این فتنه از نظر اعتقادی دچار تزلزل شدند و ... خسارت های جاری این ظلم بزرگ نشان می دهد که توبه سران فتنه هم در قبول نگردیده و عقاب شدید الهی دامنگیرشان خواهد شد.

آن چه که در روز عاشورای 88 گذشت یک برنامه از پیش طراحی شده برای ضربه به اسلام بود. عده ای به خیابان ها آمدند و در آن روز بزرگ که همه انبیاء و ائمه و ملائکه گریان هستند به رقص و هلهله پرداختند، کشف حجاب کردند و به عزاداران حسینی حمله ور شدند. سران فتنه می توانستند اعلام کنند که اعتراضشان تنها به نتایج انتخابات بوده و رفتارهای هنجارشکن دشمنان دین و انقلاب را قبول ندارند؛ اما آنها نه تنها از حرمت شکنان عاشورا برائت نجستند حتی در بیانیه ای که آقای موسوی صادر کرد، هنجارشکنان وقیح عاشورا، خداجو لقب گرفتند!

این تعبیر او یادآور جمله معروف عمروسعد است که در روز عاشورا هنگام صدور دستور حمله به سپاه مظلوم اباعبدالله علیه السلام گفت: ای لشکر خدا به حسین حمله کنید و در رفتن به بهشت از هم سبقت بگیرید!!

نتیجه فتنه گری ها آن شد که دشمن زبون که در برابر عظمت اتحاد ملت به زانو در آمده بود، دوباره جری شده و احساس قدرت کند. دشمن فهمید که می تواند در داخل نظام روی عده ای سرمایه گذاری کرده و در حرکت انقلاب، خلل ایجاد کند. برای فتنه همین نکبت بس که تمام دشمنان ملت از آمریکا و انگلیس تا اسرائیل و آل سعود به حمایت و تایید آنها برخواستند.

بزرگ ترین ویژگی نه دی که در تاریخ ماندگار خواهد شد آن بود که مردم به طور خودجوش و بدون آن که امری از سوی مسئولان صادر شده باشد به خیابان ها آمده و عزم خود را برای خاموش سازی آتش فتنه نشان دادند.

دعا می کنیم خدا آن چنان که شأن نام "یامنتقم" اوست، فتنه گران را عقوبت نماید.

هر اصلاح طلبی، فتنه گر نیست

ما به کسانی که در انتخابات سال 88 به موسوی یا کروبی رأی دادند، فتنه گر نمی گوییم.

ما به کسانی که گمان کردند در انتخابات 88 تقلبی صورت گرفته اما معتقد به پیگیری قانونی ادعای خود بودند فتنه گر نمی گوییم.

ما به کسانی که در سال 88 دچار اشتباه شده و از روش ای غیرقانونی به مطالبه گری پرداختند؛ اما امروز پی به اشتباه خود بردند، فتنه گر نمی گوییم.

از نظر ما فتنه گر کسی است که هنوز هم بر طغیان گری و پیمودن مسیری خلاف قانون برای پیگیری حق فرضی خود اصرار داشته و از آن چه که به نا حق درباره این ملت گذشت، پشیمان نیست.

این ها را گفتم تا هم جماعت اصلاح طلب، دچار "خود فتنه گر پنداری" نشوند و هم این که بعضی از دوستان در مرزگذاری بین اصلاح طلب و فتنه گر، دقت بیشتری داشته باشند.

نظام نیز همین رویه را دارد که به اصلاح طلب شاخصی چون عارف اجازه حضور در رقابت های انتخاباتی ریاست جمهوری را داده است.

هر نظام و حاکمیتی در هر جای دنیا این حق را هم دارد به کسانی که از اساس به موجودیت یا استمرار آن نظام باور ندارند اعتماد نداشته و از سپردن کلید تصدی امور به آنها اجتناب بورزد.

باران، مادر شمالی

یا حافظه من ضعیف شده است یا واقعاً این طور نبوده که آسمان قم سه روز پیاپی اخم کند.

هفته نخست ماه دی به پایان رسید اما هوای قم کاملاً پاییزی است. آسمان ابری، هوای مه آلود، بارش نم نم باران و صدای زیبا و فرح بخش برخورد آن با سقف ها و دیوارها، خیسی کامل زمین، گل آلود شدن خاک ها، برگ های خیسی که روی زمین افتاده و بر کف پای رهگذران بوسه می زند، خلوتی خیابان ها و از همه روح انگیزتر، بوی نم و رطوبت و عطر گیاهان سیراب، قم را تبدیل به مازندران کرده است.

برای مثل منی که فرسنگ ها از زادگاه سبز خود دور افتاده، این دو سه روز سیری معنوی در حال و هوای طبیعت پاک و حیات بخش مازندران بوده است. قدم زدن طولانی در زیر نم نم باران قم، برای من حسّ شیرین ساعت ها آرامش کودکی در آغوش پرمهر مادر را می ماند. اگر قلبم دستی برای نوشتن داشت این گونه قلم می زد: ... باز جویم روزگار وصل خویش.

باران که می بارد، کویر قم نیز زنده می شود و طبیعت نصفه و نیمه آن جان گرفته و لب به سخن باز می کند.

باران یک عنصر مادی نیست که اگر چنین بود، زندگی را فقط به هر آن چه که از ماده است، می بخشید. باران احیاگر دل و طراوت بخش روح نیز هست. و جعلنا من الماء کل شیء. آب مادر جسم و جان ماست.

الحمدلله، الحمدلله، الحمدلله.

دو کلمه درباره ملابنویس!

حالا که کانال موسوم به ملابنویس، خیلی ها را سر کار گذاشته، ذهن هایی را به خود مشغول داشته و جیغ بنفش بعضی ها را هم به هوا فرستاده بد نیست من هم چند خطی درباره آن بنویسم:

1-      بخشی از مطالب ملابنویس را نمی پسندم و بخشی را هم جالب می دانم. به نظرم آن جاهایی که این کانال به مسائل ملی ورود پیدا کرد بیشتر موفق بود. درباره مسائل شهری هر بار که از عقبه لیبرالیسم فرهنگی شهر (تنیده در مراکز خدماتی و موسسات به ظاهر علمی اما در واقع بیمار سیاسی و ...) غفلت ورزید چنگی به دل نزد.

2-      1-عده ای از کسانی که امروز با این کانال مخالفت می ورزند شاید از سر خیرخواهی در نقد آن سخن می گویند؛ اما عده دیگری که به خود حق می دهند ژست مخالفت با بی اخلاقی های رسانه ای را بگیرند دقیقا مبدع بی اخلاقی رسانه ای در این شهر بوده اند. بابل در انتخابات گذشته مجلس شورای اسلامی شاهد روییدن قارچ گونه کانال هایی بود که در حمایت از یک نامزد مایه دار به سیاه نمایی و بداخلاقی نسبت به دیگران می پرداختند. همین مافیای رسانه ای اخلاق شکن، بعد از اتمام انتخابات در اختیار یکی از نهادهای شهر قرار گرفت و موظف شد تا کمترین نقدی که نسبت به مقام شامخ آقای رئیس وارد می شود را با بدترین شکل ممکن خفه سازد. کار به جایی رسید بعضی از منتقدان دلسوز امور شهری اذعان داشتند که از ترس حفظ شأن و شخصیت خود در فضای خفقان آور جماعت قلم به مزد، از بیان نظرات مشفقانه خود صرف نظر می نمایند.

2-سیر بی اخلاقی های رسانه ای در بابل اگر چه جهات مختلفی را پیمود اما تنها از یک آبشخور نشأت گرفت، از همان پایگاه فکری که عقبه لیبرالیسم فرهنگی شهر بوده و امروز که منافع خویش را در خطر می بیند بیشترین دغدغه را در مواجهه با کانال هایی مانند ملابنویس پیدا نموده است.

این عقبه فرهنگی بیمار و اخلاق شکن، همان پایگاه فکری است که بارها در صدد برگزاری کنسرت های موسیقی یا برنامه های مشابه برآمد و خون به دل علمای طراز اول شهر نمود اما با رحلت یکی از سرسخت ترین چهره های مخالف کنسرت و دیگر هجویات، زودتر از همه سیاه پوشید و با ترفندهای تبلیغاتی درصدد مصادره شخصیت ایشان بر آمد.

این همان عقبه بیمار فرهنگی است که بی ادب ترین و هتاک ترین منافقان عصر جدید را با پسوندهای هنری و فرهنگی برجسته نموده و تمام توان خویش را صرف خدشه بر حریم انقلاب ساخت؛ اما چند روزی است که حفظ منافع انتخاباتی خود را در حمایت عجیب و مشکوک از شخصیت محبوب و محترم مذهبی و سیاسی شهر یافته و خود را پاسدار حریم ایشان معرفی می نماید!

ملابنویس اگر قصد دارد به فعالیت های خودش ادامه دهد بهتر است در چارچوبی اخلاق محور، مهم ترین تهدیدهای فکری و فرهنگی و سیاسی را هدف قرار داده و از ورود به مسائل خاله زنکی و کم اهمیت پرهیز کند.

از مجموعه مطالبی که تا کنون در این کانال ناشناس خوانده ام عبارتی را بیشتر از همه پسندیده ام:

بر سر در شهرداری، این آیه را بنویسید: نون و القلم. قلمت را که به شهرداری بسپاری با خودت نان می بری!

بی پرده و صریح با محمد حسین منصف

بسم الله الرحمن الرحیم

برادر حسین سلام

فارغ از مسائل اختلافی بین شورا و شهردار و میزان حقانیت هر یک از طرفین، ضمن تأکید بر ضرورت حفظ حرمت امام جمعه و صیانت از جایگاه قانونی و نظارتی نهادهای مدنی، برادرانه گوشزد می کنم که حواستان به تردستی زیرکانه حریف در تغییر زمین بازی بوده و از غلتیدن در باتلاق حواشی بی فایده و ملال آور اجتناب نمایید.

نویسنده کتاب حیله های جنگی را زیرک تر از آن می دانم که بی توجه به تغییر تاکتیک رقیب، هدفی موهوم یا فرعی را نشانه برود. اختلاف اصلی ما با برادران اهل سنت بر سر صحت یا عدم صحت سجده بر مهر نماز نیست؛ مسأله اصلی، غصب خلافت مولا و تحریف دین رسول الله(ص) است.

والسلام. سید حمید مشتاقی نیا

مسیح و فتنه 88! در مقبره سعیدالعلما

نه کودتای نوژه از جنگ جداست، نه آشوب خلق عرب و بلوچ و ترک و ترکمن و نه یاغی گری کومله و دموکرات. نه ترورها و خیانت ها و جاسوسی ها و شرارت ها؛ نه پژاک و جندالشیطان و ریگی هایی که در کفش آمریکا و انگلیس خبیث و اذناب کاسه لیسشان پیدا شده و می شود؛ نه تحریم های سیاسی و اقتصادی و ... 

همه در طول یک ماجرا اتفاق افتاده و فراز و فرودهای یک داستان ناتمام محسوب می شوند.

شبیخون فرهنگی و اعتقادی و نفوذ جریان های التقاطی و واداده و وطن فروش نیز گره های دیگری از سر همان قصه دراز محسوب می شوند؛ و کشتار مردم یمن و بحرین و سوریه و لبنان و فلسطین و عراق و افغانستان و پاراچنار و نیجریه و ... نیز.

فتنه اهل تزویر هم گوشه دیگری از همین ماجرا بود که یک روی سکه آن در نه دی 88 به گورستان تاریخ رفت. اسلام که وجهه حقیقی خود را در بهمن 57 نشان داد، کفر و الحاد نیز در هر روز چهره واقعی خویش را عریان تر ساخت.

به یقین روزی که دیگر خدعه ای بر سر راهمان نبود، آن روز باید در طریقتی که می پیماییم، تردید نماییم.

ما به اشباح الرجال فتنه مدیونیم که نشان دادند هنوز هم آمریکا و انگلیس و اسرائیل و آل سعود خبیث، از دست ما عصبانی هستند.

ما نه تنها در جنگ که در همه ملحقات و متعلقات قبل و بعد از جنگ نیز ابهت ابرقدرت ها را در هم شکستیم. 

دی ماه، ماه مسیح است، ماه روح الله که نه دم او که عشق به او نیز در نه دی یا نوزده دی یا در کربلای پنج، فطرت و حقیقت را حیاتی دوباره بخشید و اعجاز اراده الهی را بر مصحف اندیشه بشر، حک نمود. هم حق، ولایت دارد و هم کفر. ولایت ما "یخرجهم من الظلمات" را نمایان ساخت و ولایت فتنه، "یخرجونهم من النور" را دوباره رقم زد.

به یاد حسین غلام کبیری، فیض، ذوالعلی و همه شهدا و جانبازان فتنه شوم 88، پنج شنبه نه دی 95 ساعت 20 در مقبره عالم فتنه ستیز جهان تشیع، علامه سعیدالعلمای بارفروش، سخنرانی توفنده و افشاگرانه سردار دکتر حسنی آهنگر ریاست دانشگاه امام حسین علیه السلام را به گوش می سپاریم.

هیئت انقلابی محبان المعصومین علیه السلام شهرستان بابل، خار چشم فتنه و نفاق که در هشت دی 88 (یک روز زودتر از تمام کشور)، عمق استراتژیک فتنه را نشانه رفت و شعار مرگ بر هاشمی را بر فضای شهر طنین انداز نمود، میزبان این تجمع باشکوه و تاریخی است.

توجیه به رنگ بنفش!

سعید اوحدی در توضیح علت برکناری خود می گوید: با توجه به این که اخیراً به عنوان "مشاور" اقتصادی معاون اول رئیس جمهور در امور عراق منصوب شده بودم، دو شغله به حساب آمده و چاره ای جز انتخاب یک شغل نداشتم.

سعید اوحدی پس از برکناری از سازمان حج و زیارت، به عنوان "مشاور" وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب گردید!