پایی که در مسجد جاماند!

چند سالی از پیروزی انقلاب می گذشت؛ اما حقیقت آن بود که مسجد هنوز در محله ما از غربت بیرون نیامده بود. فرهنگ زمان طاغوت هنوز در بین بسیاری از اهالی دیده می شد. آنها البته این فرهنگ و باور غلط را به فرزندان خود نیز انتقال می دادند.

تصور خیلی ها این بود که مسجد تنها برای زمان مرگ و میر افراد کارآیی دارد و غیر از این ضرورتی ندارد که سر و کارمان به مسجد بیفتد. عده ای هم گمان می کردند نماز خواندن در مسجد مخصوص پیرمردها و پیرزن هاست و جوان ها و نوجوان ها جایی در مسجد ندارند. آنها حتی مسیرشان هم به مسجد نیفتاده بود که ببینند بر خلاف تصورشان همه طیف و همه سنین می توانند در مسجد جایگاهی داشته باشند.

حسن، صورتی بشّاش و دوست داشتنی داشت. چهره باصفایش از او نوجوانی ساخته بود که در بین هم سن و سال هایش دارای محبوبیت بود. حسن با خنده و شوخی هایش با بچه های محل ارتباط برقرار می کرد و توی دلشان جایی را به خودش اختصاص می داد. پدر حسن برایش یک موتور گازی آبی رنگ دست دوم خریده بود. وقتی حسن با موتورش توی محل ویراژ می داد بچه ها دوست داشتند ترک آن سوار شده و دوری بزنند و صفایی بکنند.

حسن سلیقه و زیرکی خاصی را در این باره نشان می داد. او عصرها نزدیک اذان، با موتور می آمد داخل محل، بچه ها با هیاهو صدایش می کردند و دورش جمع می شدند. او با ناز و کرشمه و منّت، بالاخره یکی شان را پشت موتورش سواری می کرد و بقیه هم دنبالش می دویدند. او چرخی در محل می زد و سپس مسیر مسجد را پیش می گرفت.

بچه ها بی آن که به طور مستقیم متوجه چیزی بشوند، ناگهان خودشان را دور و بر حیاط و شبستان مسجد می دیدند و چشمشان به مردم به خصوص نوجوان های هم سن و سالشان می افتاد که در حال وضو گرفتن و آماده شدن برای نماز بودند.

حسن هم از بچه ها خداحافظی می کرد، موتورش را گوشه ای می بست و خودش را به صفوف نماز می رساند. از بین بچه هایی که همراهش دویده بودند عده ای از روی کنجکاوی نگاهی به داخل مسجد می انداختند. به مرور رفت و آمد به مسجد برای آنها عادی می شد و احساس غربت و فاصله داشتن با مسجد از آنها دور می گشت. بعضی ها داخل مسجد می نشستند تا نفسی چاق کنند، یا آبی به دست و رویشان بزنند.

رفت و آمدها که به مسجد عادی شد و آن احساس به یادگار مانده عصر جاهلیت طاغوت که از دلشان بیرون رفت به مرور پاتوق بچه های محل شد همان مسجدی که با آن احساس غریبی کرده و حضور در آن را مخصوص پیرمردها و پیرزن ها و یا در ایام عزا می دانستند. پای بچه ها که به مسجد باز شد رغبتشان برای حضور در نماز هم تقویت شد و مدتی بعد آنها هم به جمع نمازگزاران پیوستند. حسن بعدها در عملیات خیبر در جزیره مجنون شهید شد؛ اما بچه هایی که ترک موتور گازی آبی رنگش سوار می شدند امروز مردانی بزرگ و با ایمان هستند که نمی توانند از مسجد و نماز جماعت دل بکنند.

بر اساس خاطره ای از شهید حسن مهدی پور، نسل نیکان

شیطونک هایی که مبصر کلاسن!

نکته دردناک اتفاقات سخیف جاری در مجلس ما اینه که همین نماینده هایی که خودشون صلاحیت کافی برای یدک کشیدن جایگاه مرتبط با شان جامعه اسلامی رو ندارن مسوول تایید صلاحیت کاندیداهای انتخابات شورای شهرن!

همینه که می بینید هیچ چی سرجای خودش نیست.

حاج مهدی به روایت جانبازی جامانده از قافله شهدا

وقتی صحبت از روایت و راویان دفاع مقدس میشه یاد جانباز بسیجی مرحوم حاج مهدی مرندی بسیار بجاست که روایتگر دیار عشق بود و مقام شهادت یاران شهید را شاهد .

مرحوم حاج مهدی مرندی رو همه ی بچه های رزمنده ی محلات مرکزی بابل میشناسن عارف و عاشقی که با شهدای عزیز دمخور و همراه و همراز بود عشق او همراهی و همنشینی با بچه های جبهه ای و شهدا بود. این رو میشد از بیان خاطره گویی او از شهدا فهمید اون هم چه شهدایی و چه خاطراتی 😔 و البته شوخی ها و خنده هایی هم چاشنی صحبت هاش میشد که به ارتباط و محبت بیشترش با ما بچه های نوجوان  جلسه ای و محفلی منجر می شد ☺️ یادش بخیر😔 او راوی فتح از شهدا و رفقایی بود که خود با اونا همنفس و همراز بود و در تعریف از اونا تأسف و تأثر عقیقی داشت و دل ما رو با خودش می برد😔 از عقب ماندگی از قافله ی نور میگفت و بیقراری اش و تلاش می کرد که در جمع بر و بچه های جبهه ای نفس بکشه یا به هر شکلی خود رو به فضای معنوی جنگ نزدیک کنه .

 بعد از عملیات کربلای ۱۰ اردیبهشت  سال ۶۶ در ماوؤت عراق و شهادت سرداران عزیزمون حاج حسین بصیر و سید علی اکبر شجاعیان و علی اکرم رضانیا و سایر رفقا در اون عملیات ، بیقراری اش بیشتر  شد . بعد از اون عملیات و شهادت غم انگیز سردار عشق ما  حاج حسین بصیر 😔 لشکر به استراحت و مرخصی رفته بود جز چند نفر نیروهای وظیفه پاسدار  مشمول . با اون وضعی که لشگر در حالت استراحت بود حاج مهدی بی تاب حضور در منطقه بود و می خواست که در هر وضعیتی توی هفت تپه و گردان و در

کنار رزمنده ها باشه . در چنین ماه گرم و داغ تابستونی بود که من و حاج مهدی و شهید محمد عباسی و دوسه تا از رفقای دیگه کارت جنگی اعزام انفرادی گرفتیم ولی یقین به حضور مؤثر  و لازم در لشگر و گردان یا رسول نداشتیم که آیا میشه توی منطقه و خط مقدم رسید یا نه !؟ اما حاج مهدی اصرار بر حضور داشت که بریم اونجا شاید گردان سر و سامانی داشت و شایدم عملیاتی و خط مقدمی و ... !  به اتفاق رفتیم هفت تپه و با اون گرمای داغ سوزان  وارد لشگر و گردان شدیم و همانطور که انتظار داشتیم گردان جز حضور چندتا پاسدار مشمول خلوت خلوت بود و 😔 بیشتر از همه حاج مهدی ناامید و دل شکسته شد که با این همه راه انتظار ماندن در گردان را داشت و خود اون چند تا پاسدار هم اقرار به بیکاری و بیحالی خود داشتند واقعا گرمای سوزان طاقت فرسایی بود که انگار توی آتش داغی فرو رفته باشیم😩 و دلمون به حال اون نیروهای معدود سوخت که چه جوری تحمل می کنن آخه تا اون موقع تابستون داغ توی هفت تپه نبودیم  . مدتی کنارشون موندیم و چند تا بادبزن دستی که از قم آوردیم دادیم به اونا و با ناامیدی از عدم فعالیت گردان و لشگر ، اعزام دیگه ای رو در زمان مناسب  در نظر گرفتیم 😔 و...

 حدود سه ماه بعد به گردان یا رسول با نیروهای تازه نفس برگشتیم و حاج مهدی و شهید محمد عباسی و بعضی رفقا توی گردان حضرت فاطمه الزهرا (س) رسیدند به فرماندهی قاسم آقا جعفریان و با علمایی چون حاج  آقا پروانه و ابدی و شامخی  ( که قبل از اون بنام گردان ویژه شهدا به فرماندهی آقا غلام اوصیا بود) و حاج مهدی در اونجا به جمع یاران و شهدای زنده ای برگشت که عشق میکرد و شاهد حضور دوستان خاص خدا در محضر خدا بود و مدتی بعد به جمع با صفا و پر محبت رفقای صمیمی در تیپ ادوات  القارعه رسید و در اونجا هم روایتگر معنویت و اخلاص بچه هایی بود که حضور استاد معرفت حاج آقا مهدوی شمع جمع نورانی اونها شده بود 😔 یادش به خیر

به قلم جانباز بسیجی جعفر سراجیان

مجلس در راس امور بود!

مجلس در راس امور است؛ قبول

به شرط آن که خودش هم بخواهد در راس امور بماند

مجلسی که نمایندگانش در احقاق حقوق ملت و نظارت بر رفتار دولت کوتاهی می ورزند و به خاطر یک عکس سلفی، شخصیت جامعه اسلامی را زیر سوال می برند در راس امور که نه در زیر پای ملت هم جای ندارد.

مادر و عشق پسر

علیجان ابراهیمی در اصل، علیجان ابراهیم زاده بازگیر است که نام خانوادگی اش تغییر پیدا کرد.

محافظ مرحوم آیت الله روحانی بود. هیچ فرصتی را برای رفتن به جبهه از دست نمی داد.

یک روز آمد و مادر را بوسید، بغل کرد و با دست بالا برد. گفت: من به گذشته خودم که نگاه می کنم نقطه سیاهی نمی بینم که بخواهد مانع از شهادتم بشود. هر چه فکر می کنم فقط این به دهنم می آید که دعاهای تو نمی گذارد من به این آرزوی دیرینه خود دست پیدا کنم.

شنید: اگر خواسته تو این است من هم برای شهادتت دعا می کنم.

رفت و دیگر بازنگشت. مادر برای همیشه در انتظار گام های او ماند.

مشهد یعنی محل شهود

از مدت ها قبل تصمیم داری به پابوس آقا که مشرف شدی فهرستی از دعاها و آرزوهایت را ردیف کنی و از محضرشان طلب نمایی 

پایت که به حریم قدس رضوی می رسد می بینی خواسته ای جز تکرار و تداوم این حضور نداری

در حرم که نفس می کشی یعنی به همه آن چه که باید بخواهی دست پیدا کرده ای

این که می گویند امام رافت یعنی همین که امام به رغم آن چه که از من و تو می داند باز هم به سرای خود دعوتمان می کند

این را که بدانی، توفیق زیارت همراه با معرفت را کسب کرده ای

دیگر می فهمی که هیچ آرزویی برای تو بالاتر از آن نیست که بخواهی باز هم حال و هوای شب و روز میلاد آقا را در کنار بارگاهش درک کنی

علما و اطلاع از اوضاع جامعه

اصل آگاهی از وقایع و اوضاع جامعه، یک تعارف و حاشیه ای غیر ضروری نیست. عالم اسلامی امروز در جایگاهی قرار دارد که نگاه جامعه به کلمات و رفتار او دوخته شده و کوچک ترین واکنش ها و موضع گیری های او به طور کامل در منظر عموم، رصد می شود.

مردم از علمای دین انتظار هدایت و رهبری معنوی و فکری جامعه را دارند. کسی که در چنین جایگاهی قرار می گیرد نمی تواند نسبت به مسئولیت خود بی تفاوت بوده و اصل آگاهی از امور را از نظر اهمیت، یک مسئله دست چندم تلقی نماید. کمترین اشتباه یک عالم دینی در اتخاذ موضعی مناسب و راهبردی، چه بسا باعث انحراف و یا تفرقه ای ناخواسته در جامعه شود که خسارات ناشی از آن را نتوان به راحتی مرتفع ساخت.

اهمیت این موضوع تا بدان جاست که صرف آگاهی از اوضاع و یا اکتفا به اخبار نقل شده از سوی اطرافیان نمی تواند نقطه مورد انتظار را ترسیم نمی کند. جایگاه تأثیرگذار علمای دین در جامعه اقتضا می کند که صحت اخبار از چند منبع مورد اعتماد بررسی شده تا در اتخاذ تصمیمات صحیح و راهگشا به نحو احسن عمل شود:

"نظام جمهوری اسلامی به طبیعت خود، نظامی وابسته ی به علمای دین است؛ و علمای دین، هم از این حیث که در پدید آوردن این نظام سهم اوفر را داشته اند و هم از این جهت که مردم درباره ی نظام به آن ها مراجعه می کنند و هم از این جهت که خود از جهات مختلف و در مشاغل مختلف، در نظام مسؤولند... باید از وضعیت و موجودیت نظام، آن چنان که هست، مطلع باشند؛ نقایص را بشناسند و پیشرفت ها را بدانند؛ آن جا که کمک لازم است، آن را تشخیص بدهند؛ آن جا که دشمن به آن توجه پیدا کرده و هدف گرفته است، آن را شناسایی کنند تا بتوانند نقش صحیح خود را در تداوم این نظام ایفا کنند. حوزه ی علمیه و علمای دین و جوامع دینی و روحانی نمی توانند از وضع نظام بی خبر باشند و بی خبر بمانند و این بی خبری را تحمل کنند."1

 1-  سخنرانی در جمع علما، مدرّسان و فضلای حوزه ی علمیه ی قم30/11/70

فاروق و آل علی!

فاروق و آل علی در کنار هم؛ قم، خیابان عمار یاسر

جاده خدمت، مسدود نیست

ساخت یک مدرسه سه کلاسه توسط گروهان جهادی مسلم در روستای محروم کنسلو واقع در بندپی شرقی بابل، حدود بیست میلیون تومان هزینه دارد.

امسال فقط در شهر بابل و نه شهرستان، بیش از صد نفر نامزد انتخابات شورای شهر بودند که فقط نه نفرشان می توانستند جواز ورود به شورای به اصطلاح اسلامی را به دست بیاورند.

همه این نامزدها مدعی بودند که قصدشان خدمت رسانی به مردم است. از نامزدهای مایه دار که ده ها میلیون تومان خرج تبلیغاتشان شد بگذریم، به طور متوسط هر کاندیدایی دستکم بیست سی میلیون تومان برای ستاد انتخاباتی خود هزینه کرده است.

آیا واقعاً اگر این افراد دنبال خدمت به مردم بودند یک روستای بدون مدرسه در سطح این شهرستان باقی می ماند؟

آیا اگر هر یک از این افراد یک آبسرد کن در خیابان نصب کرده و خیرش را برای امواتش می فرستاد کسی در تابستان شرجی این شهر تشنه می ماند؟

یک سال، یک کانال و یاد شهدا

نمی گویم بابل روز تنها کانال خبری ارزشی این شهر است؛ اما این اظمینان را دارم که بابل روز، کانال خبری پیشتاز جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در دیار مومنان محسوب می شود.

وقتی گروه ها و گروهک ها و کانون ها و حلقه ها و باندها و نهادهای مفت خور و نفت خور مدافع پول و پُست پَست اصحاب قدرت و ثروت، با احضاریه ها و اخطاریه ها و ابلاغیه هایشان تلاش در فرصت سوزی و ملال آفرینی و سنگ اندازی در مسیر فعالیت این شبکه خبری مجازی شهر را دارند معلوم می شود بابل روز در تشخیص گرا و نشانه گیری خود به درستی و هدفمندعمل کرده است که گفته اند: تُعرف الاشیاء باضدادها!

امروز اما به یادآوری دقیق دوستان دلسوز شهر به یاد آوردم که یکسال است بابل روز هر روز، بی وقفه و منظم و دقیق در لا به لای اخبار و گزراش های خود به معرفی شهدای پرافتخار این دیار بر اساس تقویم عروجشان پرداخته و به سهم خود نقشی در زدودن لایه های ضخیم غربت و گمنامی از یاد و نام و راه فرزندان راستین خمینی دارد.

به نمایندگی از دوستان پرتلاش و دغدغه مند خویش به برادر عزیزم مهندس بسیجی آقا عین الله حسین پور خستگی ناپذیر، عرض ارادت و خداقوت گفته و امید آن دارم کانال وزین بابل روز با مدیریت هوشمندانه و انقلابی این نیروی خط مقدمی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی، بیش از پش خار چشم زیاده خواهان و فرصت طلبان بوده و در مسیر نورانی صیانت از آرمان های انقلاب جهانی اسلام، محکم و استوار به راه خود ادامه دهد، ان شاءالله؛ ولو کره المشرکون والکافرون والمنافقون والمستبدون والمستکبرون واهل التزویر والخدعة و الفتنه!

برسد به دست ترامپ: ما از شهادت نمی هراسیم

مادرشهید در حال شستن پیکر مطهر فرزند شهیدش

شهید سیدزمان سیدنژاد

نام پدر : سید آقاجان

تاریخ تولد :1345/01/03

تاریخ شهادت : 1364/12/14

محل شهادت : فاو

گلزار : شهید اسدی گتاب، بابل

اپوزیسیون نوازی بنیاد شهید!

طرف، خودش سابقه عضویت تو گروهک منافقین رو داشته. یه برادرش اعدامیه. یه برادرش الان تو اسراییله. تو فتنه 88 معلوم نیست چرا و چطور جلوی خونه ش یه تیر مستقیم خورد به شکمش و کشته شد. مشخص نشد تسویه حساب سازمانی بوده یا هر چی دیگه. الان یه کارت بنیاد شهید تو دست خانواده شه.

اونایی که تو کهریزک کشته شدن رو هم شهید اعلام کردن.

الان نزدیک یه ساله، یه پیرمرد بسیجی جانباز که داوطلبانه به سوریه رفت تا تو بازسازی حرم حضرت زینب سلام الله علیها کمک کنه و به تأیید پزشک قانونی، بر اثر اصابت پرتابه های جنگی جونشو از دست داده، هنوز سنگ قبر نداره. چرا؟ چون بنیاد ایثارگران، ایشونو شهید نمیدونه.

یعنی الان اگه سید حسین رییسی اپوزیسیون بود تا به حال کارش راه افتاده بود و خانواده ش یه سال سرگردون نبودن!

یادی از یک شاعر بسیجی زندانی

یادی از شاعر بسیجی عدالتخواه، منصور نظری که مدت هاست به جرم پیگیری تخلفات بعضی از قضات دستگاه قضا، روزگار خود را در زندان سپری کرده تا برگی دیگر از مظلومیت سربازان بی ادعای خمینی و سکوت مرگبار و ذلت آور مدعیان حق و عدالت را در صفحات تاریخ انقلاب اسلامی ثبت نماید:

تاوان کسی که دهانش بوی خمینی می دهد!

http://www.rajanews.com/news/258892/%D8%AA%D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%B3%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%AF%D9%87%D8%A7%D9%86%D8%B4-%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D8%AE%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D9%87%D8%AF

منصور نظری: با فساد قوه ی قضائیه مبارزه کردم

http://www.aparat.com/v/96Xlh/%D9%85%D9%86%D8%B5%D9%88%D8%B1_%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%3A_%D8%A8%D8%A7_%D9%81%D8%B3%D8%A7%D8%AF_%D9%82%D9%88%D9%87_%DB%8C_%D9%82%D8%B6%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D9%87_%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%87_%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%85

  نامه تشکل های دانشجویی به آملی لاریجانی درباره بازداشت منصور نظری

 

  http://alef.ir/vdcji8exxuqe8iz.fsfu.html?422554     

به مناسبت رحلت مادر شهید نصیرایی، تورقی در آرشیو اشک آتش

دردسر شهرت !

 

اگر جرأت داشته باشیم و بخواهیم راستش را بگوییم ، همه ی ما به نوعی از شهرت خوش مان می آید . بعضی هایمان حاضریم به هر کاری دست بزنیم تا اسم مان سرزبان ها بیفتد . بین خودمان بماند ، بعضی هم متاسفانه ادای آدم های خوب را در می آوریم و با ریا کاری می خواهیم شهرتی کسب کنیم . به هر حال ، هر کس باید به دل خودش رجوع کند . اما نباید غافل بود که مشهور شدن ( منظور ، جنبه ی مثبت آن ) هم درد سرهای خاص خودش را دارد .

مثلاً خیلی ها تا یک هنرپیشه یا ورزشکار معروف را می بینند ، می ریزند دور و برش و می خواهند امضای یادگاری و … از او بگیرند . آن بنده ی خدا حتی اگر کار واجبی هم داشته باشد ، باید حوصله به خرج دهد تا کسی از او رنجیده خاطر نشود .

سخنران معروفی می گفت « من تا وارد جمعی می شوم حتی اگر خسته و بیمار هم باشم از من توقع دارند چند لحظه ای برای شان حرف بزنم و این برایم تبدیل به یک معضل شده است . » یا مثلاً کسی که در جامعه به عنوان فرد خیّر و نیکوکار شناخته شده است همه از او توقع کمک به فلان فقیر و مشارکت در فلان امر خیر مورد نظر خود را دارند .

به هر حال ، از معایب مشهور شدن که بگذریم همه می دانند که این شهرت اگر هیچ جا به درد نخورد لااقل وقت خواستگاری ، خیلی به کار می آید . چون همه پدر و مادرها دوست دارند دامادشان انسانی نجیب ، خوب و معروف باشد .

اما آیا تا به حال شنیده اید که شخصی در جامعه ، سرشناس و مشهور باشد آن هم از نوع مثبت ، ولی هر جا که به خواستگاری برود با پاسخ منفی خانواده ها مواجه شده و کسی حاضر نباشد دخترش را به او بدهد ؟! نشنیده اید هان ؟ مهدی نصیرایی با چنین مشکلی مواجه بود . بنده ی خدا مهدی ، از آن جوان های اهل حال بود . مداح اهل بیت بود هم با زبان و هم در عمل . یک پایش جبهه بود و یک پایش در شهر . به بابل که می رسید ، خستگی اش را فراموش می کرد . آرام و قرار نداشت . نمی توانست یک جا بنشیند . هر جا کار خیری بود او هم از دور یا نزدیک ، دستی بر آتش داشت . این کارهایش برای او شهرت زیادی به همراه داشت . اما این که فهمیده بودند او اهل حال است برایش دردسر ساز شده بود . هر جا که برای خواستگاری می رفت با اولین تحقیق می فهمیدند که او چطور آدمی است . گویا همه می دانستند که او دیگر ماندنی نیست . برای همین خیلی محترمانه دست رد بر سینه اش می زدند . می گفتند اگر شهید شدی چی ؟ بچه مان را که از سر راه نیاورده ایم . دل مان نمی خواهد دخترمان زود بیوه شود .

جالب است نه ؟! بقیه مطلب را هم بخوانید .

مهدی این اواخر کم طاقت شده بود . از این حرف ها دلش می گرفت . یک بار بغضش گرفت و توسل کرد به حضرت زهرا (س) . بعد هم رفت به خواستگاری خانمی از تبار همان حضرت .

این بار موفق شد تا رضایت خانواده عروس را جلب کند . « بله » را که گرفت در پوست خودش نمی گنجید . مهدی و این همه شادی آن هم به خاطر ازدواج ؟ برای همه تعجب آور بود . یعنی مهدی عوض شده بود ؟! بالاخره روزها به سرعت گذشت و شد موقع جشن . مهدی ، شب عروسی اش مداحی راه انداخت . مجلس ، سراسر شده بود ذکر اهل بیت علیهم السلام . همان شب چند تا از بچه ها به او اصرار کردند که « خودت هم چون چشم و چراغ هیات هستی باید مداحی کنی . » مهدی اولش قبول نکرد اما بعد تسلیم شد و رفت پشت تریبون . قبل از خواندن مکثی کرد . یک لحظه رنگ چهره اش عوض شد . نگاهی به جمعیت انداخت و بعد با دل سوخته اش شروع کرد به خواندن :

از سنگر حق شیر شکاران همه رفتند                مستان می پیر جماران همه رفتند

غمنامه بود ناله پر سوز شهیدان                      ما با که نشینیم که یاران همه رفتند

آن شب او اشک همه را در آورد . خیلی ها تعجب کرده بودند . آن شادی های غیر عادی و این نجواهای غم انگیز . اما آن هایی که مثل خودش اهل دل بودند فهمیدند که گویا خبرهایی هست . سه چهار ماه بعد ، شب عملیات والفجر 8 ، مهدی پاسخ همه این ابهامات را داد . او حرف هایی زد که برای همه بچه بسیجی ها اتمام حجت بود . مهدی یکی از دوستانش را کنار کشید و گفت :

« سید ! من امتحان سختی رو گذروندم . خودت می دونی که روزهای اول زندگی چقدر شیرینه . من می تونستم تو سپاه بابل بمونم و همون جا خدمت کنم . اما خیلی با خودم کلنجار رفتم . بالاخره حریف نفسم شدم و وسوسه ها رو کنار زدم . با خودم گفتم مهدی ! پس امام زمان چی ؟ مگه قرار نبود یاورش باشی . یعنی این قدر نا مردی که تا زن گرفتی آقا رو فراموش کردی ؟

من می دونستم که شهادتم در گرو ازدواجه . این طوری باید نصف دینم رو کامل می کردم . بقیه اش با خدا . حالا خوشحالم که به واسطه ی این سیده خانم با حضرت زهرا (س) هم محرم شدم . سلام منو به بچه ها برسون ، بگو گول دنیا رو نخورند … »                                                        

براساس خاطره ای از برادر سید حسین مشهد سری

                                                                                   بازنویس: سید حمید مشتاقی نیا

بر گرفته از وبلاگ اشک آتش

خدا از سر تقصیرات همه ما بگذرد

خدا او را بیامرزد.

پای مزار دختر بی حجابت نشسته ای و قرآن می خوانی برای شادی روحش.

این قرآن بیشتر از آن که بعد از مرگ به کار انسان بیاید برای زندگی او نوشته شده است.

حالا که قرآن را به دست گرفته ای و بالای مزار دختر دانشمندت نشسته ای، خودت قضاوت کن این آیات برای زندگی است یا برای مرگ:

«وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلى‏ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ؛[نور/۳۱] و به زنان مؤمن بگو که چشمان خویش فروگیرند و شرمگاه خود نگه دارند و زینتهاى خود را جز آن مقدار که پیداست آشکار نکنند و مقنعه ‏هاى خود را تا گریبان فروگذارند و زینتهاى خود را آشکار نکنند، جز براى شوهر خود یا پدر خود یا پدر شوهر خود یا پسر خود یا پسر شوهر خود یا برادر خود یا پسر برادر خود، یا پسر خواهر خود یا زنان همکیش خود، یا بندگان خود، یا مردان خدمتگزار خود که رغبت به آن ندارند، یا کودکانى که از شرمگاه زنان بى‏ خبرند. و نیز چنان پاى بر زمین نزنند تا آن زینت که پنهان کرده‏اند دانسته شود. اى مؤمنان، همگان به درگاه خدا توبه کنید، باشد که رستگار گردید.»

«یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لازْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنى‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً؛[احزاب/۵۹] اى پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: جلبابها [روسرى ‏هاى بلند] خود را بر خویش فروافکنند، این کار براى اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است (و اگر تا کنون خطا و کوتاهى از آنها سر زده توبه کنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است.»

جوابِ "های"

قبول، حرف شما درست! احمدی نژاد یک جریان مرده و فاقد بدنه مردمی است.

شما هر بلایی که دلت می خواهد بر سر احمدی نژادی ها در بیاور؛ به ما هم مربوط نیست.

اما اگر فردا روزی باز هم نامزد ایده آل شما نتوانست مقبولیت مردمی را به دست بیاورد و برای چندمین بار پیاپی طعم تلخ شکست را زیر زبان مبارکت احساس کردی، نپر و یقه احمدی نژادی ها را نگیر که چرا بصیرت ندارید و تمام قد برای حمایت از ما و جیب های ما وسط میدان نیامدید!

بصیرت وارونه

قانون اعدام برای قاچاق مواد مخدر را برداشتند.

بخشی از مواد مخدر را هم به زودی آزاد می کنند.

موضوع حجاب و عفاف و مفاسد اجتماعی به طور کامل رها شده است.

کانال های تلگرامی ضدانقلاب که البته کاری به کار دولت مستقر ندارند، به رغم دستور دادستان، در سایه سکوت نحس وزارت ارتباطات، همچنان آزادنه به کار خود ادامه می دهند.

سند 2030 به طور نا محسوس در حال اجراست. دروس دفاع مقدس در سطوح عالی تحصیلی در حال حذف هستند.

قراردادهای ترکمانچای نفتی بی اعتنا به منافع ملی، یکی پس از دیگری در حال تصویب و اجراست.

رشد قیمت اقلام خوراکی، روندی صعودی پیدا کرده است.

آمریکا جامع ترین تحریم ها را بر ضد ایران تصویب می کند و بعد هشدار می دهد که مبادا ایران در عمل به برجام از خودش اهمال نشان بدهد.

رییس جمهور ایران تأکید دارد به برجام متعهد بوده و آن را لغو نخواهد کرد.

دیگر هیچ کس به فکر دانشمندان بیکار شده هسته ای و قلب بتن ریزی شده رآکتور اراک نیست. دیگر کسی با عزت پایمال شده ایران در سطح جهان و ناامیدی جنبش های مستضعف و آزادی خواه عالم کاری ندارد.

الان همه حواسشان به جملاتی است که احمدی نژاد در حین استقبال از بقایی به زبان آورده و نگرانند کی قرار است احمدی نژاد به حدی از بلوغ فکری و سیاسی برسد که بتوان او را با بصیرت خواند؟!

ادعایی به نام دغدغه مردم!

درست روز 29 اسفند گذشته، شهرداری بابل به بهانه عدم رعایت استانداردهای ایمنی، در اقدامی غافلگیرانه، شهربازی خصوصی پارک نوشیروانی بابل -که به دلیل قرار گرفتن در مسیر مسافران دریا، از موقعیت درآمد زایی خوبی برخوردار است- را پلمپ کرد.

در روزهای تعطیل نوروز، مدیریت این مجتمع تفریحی تنها توانست از طریق بعضی از گروه های مجازی، صدای اعتراض خود را نسبت به این اقدام مشکوک شهرداری بلند کرده و مدارک خود پیرامون اخذ تأییدیه های قانونی در خصوص امنیت دستگاه ها و تجهیزات این مجتمع را منتشر نماید. با اتمام تعطیلات نوروز، مدیریت شهربازی مذکور موفق شد حقانیت ادعای خویش را در نهادهای نظارتی ذی ربط به اثبات رسانده و پلمپ شهرداری را از جا در بیاورد. طی شدن این فرآیند قانونی با توجه به ایام تعطیلات نوروز، دو هفته به طول انجامید. در این روزها تنها یک شهربازی مجهز دیگر در بابل فعال بود که به طور کاملاً اتفاقی، بعضی از بستگان نزدیک شهردار در مناصب اصلی و درآمدزای آن مشغول به کار بودند.

سرمایه گذار پارک نوشیروانی در مصاحبه ای ضمن ابراز تأسف از اقدام شهردار بابل، از احتمال خروج سرمایه خود از این شهر خبر داد.

بیش از یک ماه از حادثه دلخراشی که برای یک کودک در یکی از پارک های عمومی شهر بابل اتفاق افتاد و منجر به نقص عضو او گردید می گذرد. مدیریت شهرداری بابل متعهد شد تا نسبت به ایمنی و تأمین استانداردهای لازم برای تجهیزاتی که در فضاهای سبز این شهر کار گذاشته شده اقدام کند. روز گذشته کانال های تلگرامی بابل باز هم از خلف وعده شهرداری در عمل به این تعهد خبر داده و خواستار توجه مسئولان امر به حقوق مدنی شهروندان گردیدند.

مدیریت امور مرتبط با فضای سبز شهرداری بابل دست یکی از جوان های تحصیل کرده و مذهبی و خوشنام شهر قرار دارد. عجیب است که این چهره موجه هم در انجام وظایف اداری خود ناتوان مانده است.

گذشته از اعتراض بعضی از دلسوزان اجتماعی، در گروه های مجازی بیشترین هیاهو پیرامون تعلل شهرداری در تعمیر لوازم تفریحی عمومی پارک ها از سوی گروه های حقوق بگیر و پیمان کارهای قلم فروش وابسته به یکی از زیرمجموعه های شهرداری صورت می گیرد.

به نظر می رسد باز هم دود تسویه حساب های مدیریتی و رقابت های داخلی و منفعت طلبی بعضی از افراد قرار است به چشم شهروندان برود. 

نقدی بر عملکرد یارانه ای دولت در حوزه سلامت

دکتر محمد رحیمی از پزشکان متعهد و بسیجی شهرستان بابل در یادداشتی نوشت:

یارانه ی ناعادلانه ی سلامت

سخن از طرح تحول نظام سلامت بسیار رفته و شاید همین تعدد و تکثر مطالب و انتقادات و تکذیبیه ها و تاییدیه ها باعث شده آن چنان که باید و شاید زوایا و خفایای این طرح که بر جغرافیای سلامت ایران زمین سایه انداخته بر همگان واضح و مبرهن نشده باشد.

اردیبهشت 1393 بود که به سان پیشینیان وزیر جدید بهداشت برای به یادگار گذاشتن یک طرح در سیستم سلامت طرحی را مبنی بر طرح تحول در نظام سلامت اجرایی ساخت، طرحی در 9 محور و با اما و اگرهای فراوان.

اینکه آیا مطالعاتی پیرامون اثرات اجرایی شدن این طرح در میزان افزایش سطح سلامت مردم تحت پوشش صورت گرفته بوده یا خیر جای خود؟

اینکه آیا این طرح به صورت پایلوت و در مقیاس کوچکتر برای تصحیح و رفع نواقص احتمالی اجرایی و سپس به تمام ایران زمین تعمیم پیدا کرده یا خیر به جای خود؟

اینکه برای چنین طرحی با این وسعت و تعهدات مالی آنچنانی در بلبشوی اوضاع اقتصادی کشور منابع مالی پایدار در نظر گرفته شده بوده یا خیر به جای خود؟

اینکه این طرح با تمامی انتظارات و توقعاتی که در مردم و حتی کادر بهداشتی علی الخصوص پزشکان بوجود آورده قابلیت کنارگذاشتن و چشم پوشی در آینده به مثابه تمامی طرح های چهارساله یک وزارت دارد یا خیر به جای خود؟

عرض بنده فقط و فقط و فقط در این نوشتار کوتاه، توجه به گوشه ای بسیار کوچک است و آن مبحثی به نام عدالت سلامت و واژه ای به نام یارانه سلامت...

اقتصاددانان به خوبی با مباحث یارانه ای و کوپن و تاثیرات هر روش تخصیصی در معیشت مردم آگاه هستند.

در دولت نهم با همکاری مجلس به دلایلی اقتصاددانان به این نتیجه رسیدند که کوپن شکر و قند و روغن و آرد و سوخت و .... عادلانه نیست که یک دلیل کوچک آن با یک مثال ساده آن است که به فرض فرد الف یک شورلت هشت سیلندر قدیمی دارد و هفته ای شصت لیتر بنزین یارانه ای مصرف میکند یا خانواده ب چهار خودرو با مصرف بنزین یارانه ای فراوان دارد در حالی که خانواده ج که اتفاقا به لحاظ اقتصادی در مضیقه است از این یارانه استفاده نمیکند مضاف بر اینکه مصرف اصلی خانواده ج مثلا برنج هست که یارانه دولتی کفاف میزان مصرفشان را نمیکند بنابراین اجناس با قیمت بالاتری عرضه و پول یارانه در دست مردم قرار گرفته تا با توجه به نیاز خود در جایی که بیشتر مورد نیازشان هست خرج نمایند.

اینکه طرح هدفمندی یارانه ها درست بوده یا خیر و چه تبعاتی به بار گذاشت اینجا محل بحث بنده نیست.

در شروع طرح هدفمندی یارانه ها سرانه ماهانه 45500 تومان به هر فرد تعلق گرفت که تا به امروز این رقم افزایش پیدا نکرده است.

شاید بدانید که یکی از منابع مالی طرح تحول نظام سلامت از محل هدفمندی یارانه ها می باشد.

حال با پیش فرض بالا و با توجه به اطلاعاتی که در رابطه با طرح تحول نظام سلامت دارید به این موضوع یک بار دیگر با دید اقتصادی می نگریم.

در طرح تحول نظام سلامت، بخشی از منبع مالی طرح هدفمندی یارانه ها به وزارت بهداشت تخصیص داده شده است و این وزارت خانه متولی خرج کرد آن می باشد حال بنگریم این یارانه سلامت به چه طریق مصرف می شود: فرد الف رئیس شورای روستایی یکی از روستاهای کشور که صاحب چهار هکتار باغ مرکبات می باشد دارای بیماری مزمن سرطان می باشد و سال 94، بیست نوبت در بیمارستان بستری و تحت رادیوتراپی قرار گرفته و سپس به تعداد 10 نوبت در بیمارستان دولتی دیگری بستری و تحت شیمی درمانی قرار گرفته و سپس برای وی جراحی جهت خارج سازی توده انجام که به دلیل عوارض جراحی و سن بالای وی، پس از پانزده روز بستری در آی سی یوی جراحی و انواع ویزیت های مختلف نامبرده فوت مینماید و در تمامی این مدت وی به دلیل استفاده از دفترچه بیمه روستایی سه الی پنج درصد هزینه ها را پرداخت کرده است.

خانواده ب حاصل یک ازدواج فامیلی با سه فرزند مبتلا به بیماری ژنتیکی می باشد که در دوران بارداری توصیه به انجام غربالگری شده اند که به دلیل هزینه ی بالای تصویربرادری و آزمایشات تکمیلی از انجام آن امتناع کرده اند؛ فرزندان وی بایستی هر دو ماه یکبار در درمانگاه و یا مطب برایشان آزمایشی نوشته و بدلیل عدم اعتماد متخصص به آزمایشگاه بیمارستان دولتی و یا عدم انجام بعضی از آزمایش ها در بیمارستان دولتی و از دیگر سوی بدلیل نیاز به تصویربرداری های سالانه این خانواده با هزینه کمرشکن سلامت مواجه شده و این خود در حالی است که مادر خانواده بدلیل عدم رضایت به معاینه توده پستان (که منجر به تغییر ظاهر پوست ناحیه شده) در درمانگاه تنها بیمارستان دولتی شهرشان و در حضور دانشجویان پسر، ناگزیر به مراجعه به مطب متخصص جراحی و انجام ماموگرافی بوده که از پیگیری بیشتر بدلیل مخارج بالای آن صرف نظر می نماید.

با توجه به مثالهای فرضی فوق که در دنیای واقعی در مقیاس های مختلف هر لحظه در جای جای کشور در حال رخ دادن است، اگر اجازه داشته باشیم نام لااقل بخشی از بودجه طرح تحول سلامت را یارانه سلامت بگذاریم بخشی از این یارانه صرف افزایش کارانه های کادر بهداشتی علی الخصوص پزشکان، بخشی از آن صرف بیماران بستری و بخش دیگری صرف خدمات هتلینگ و ساخت و سازها و نوسازی های آن چنانی شده است که در هر قسمتی ضرورتی موجود و با این وجود بر هر کدام نقدی واجب می باشد.

ناگفته پیداست در بحث اقتصاد مقاومتی اگر شما در حال مقاوت اقتصادی باشید به مثابه آن پدر که از برج ها کاسته و فقط خرج های اصلی خانه را پرداخت میکند تا بتواند ضرورت های اولیه مثل خوراک و پوشاک و مسکن را تامین نماید؛ بایستی در جای جای اقتصاد ایران از برج های غیرضرور در این شرایط کاست، از دیگر سوی آیا این عادلانه است که یارانه و یا همان سوپسید سلامت در جیب پزشکان و خرج بیماران بستری شود در حالی که بحث پیشگیری ها و اقدامات سرپایی از این یارانه محروم باشند؟

بی شک قابل تقدیر است اینکه بیمار بستری دیگر دغدغه مالی آن چنانی ندارد اما این تمام ماجرا نیست، در حالی که منابع محدود است بایستی بدانیم که چاه درمان چاهی است که انتها ندارد و هر چه در این چاه پول بریزید سیر نخواهد شد و رغبت به بستری شدن زیاد و صف انتظار در بیمارستان های دولتی طولانی خواهد شد که شد...

آیا وقت آن نیست که به دور از تعصبات جناحی و خودخواهی های روشنفکرانه از درمان به سمت پیشگیری پیش رویم تا تاثیر آن را در طولانی مدت بر سلامت فرزندانمان مشاهده نماییم؟

انتخاب با ماست اینکه صبر کنیم سرطان بگیریم و در شیک ترین بیمارستانها مجانی جان سپاریم یا اینکه در طول سالیانِ درازِ زندگی با مراقبت های تنگاتنگ سلامت و با هزینه عقلانی از مجرای بیمه سلامت همگانی کارآمد جامعه ای شاداب و پویا داشته باشیم که بتواند چرخ صنعت و اقتصاد و کارخانه ها را بچرخاند و موجب پیشرفتمان گردد.

نوبت آن است که چهارساله و برای خود فکر نکنیم و تصمیم نگیریم و یادگار به جای نگذاریم گاهی باید گمنام بود و چرخ دنده ها را چهل سال روی هم سوار کرد تا نوادگانمان سوار بر مرکبی رهوار تا به ثریا بتازند ان شاالله.

محمد رحیمی

3 مرداد 1396

مصادف با ولادت حضرت معصومه(س)

تشکر از برادری دوست داشتنی

دکتر سید حسین حاج میرزایی از جراحان بسیجی و متعهد بابلی مقیم تهران است که در صفحه اینستاگرام خود نسبت به این حقیر اظهار لطف نمود: