انقلاب جهانی مستضعفین

جهان سالها شاهد دو قطبی چپ و راست، ذیل عنوان کمونیسم و سرمایه داری بود. آن چه در تاریخ ثایت شد این است که حکام همه مکاتب مادی، از یک منشأ فکری الهام گرفته و در نهایت یک افق را برای تحقق آرمان هایشان دنبال می کنند. از نظر مکاتب مادی عالم، "قدرت" یک عنصر محوری و معیاری برای اثبات حقانیت است و در این چرخه، هر نوع مقاومت و مخالفتی مستحق نابودی است.

مکاتب مادی عالم، انسان را در قالبی حیوانی تعریف نموده و از این منظر موفق به تأمین نیازهای روحی و فطری بشر نگردیده اند.

درد مشترک دیگری که باطن حاکمیتهای برخاسته از مکاتب مادی چپ و راست را عیان می سازد، مقوله جاه طلبی و خودمحوری است؛ به گونه ای که در احزاب پرادعای حامی ظاهری طبقات کارگر و کشاورز، سهم خواهی بیشتر و منفعت جویی و عافیت طلبی باندی و جناحی بیداد نموده و در نهایت، شعار نجات محرومان را به داعیه ای پوچ و ریاکارانه بدل ساخته است.

انقلاب اسلامی ایران اما جنگ زرگری مکاتب دنیاطلب و مادی گرا را برهم زده و نظم نوینی در تقابل دو جبهه حق و باطل به معنای واقعی کلمه ایجاد کرده است.

انقلاب اسلامی ایران، تفکر حق طلبی را فارغ از هر نوع گرایش دینی و ملی، به عنوان یک معیار انسانی در جوامع بشری پررنگ ساخته و سرمنشأ تحول و جوشش نهضتهای آزادی بخش در سراسر پهنه گیتی قرار گرفته است.

گام دوم انقلاب، انسجام بیشتر ملتهای مستضعف جهان را رقم خواهد زد. گفتمان عدالتخواهی به عنوان رمز اتحاد فطری ملتهای دنیا با استفاده از ظرفیت رسانه و عنصر تبلیغ و احیای اندیشه های انسانی، صفی متحد و خلل ناپذیر را برای تقابل با جبهه زیاده طلبی و چپاولگری در عالم ایجاد خواهد نمود.

وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمْ الْوَارِثِینَ

انقلابی از درون!

اگر نوروز نبود و بهار، چگونه می شد معنی یا مقلب القلوب و یا محول الاحوال را درک نمود؟

بهار که می آید زمین زیر و رو می شود؛ زمستان خشک و سرد به ملاطفت و زیبایی و طراوت گره می خورد. درخت ها شکوفه می زنند، گل ها می رویند و همه جا معطر می شود. انقلابی در طبیعت به وجود می آید و روزگار، نو می شود.

حالا بخوانید یا مقلب القلوب و الابصار و یا محول الحول والاحوال. یعنی اراده کرده ایم که از زمستان حیاتمان به بهار زندگی قدم نهاده، تغییر کرده و زیر و رو شویم. خدایا کمکمان کن که پای اراده مان لنگ نزند و روزگارمان، نو شود. می خواهیم چهره باطن را عوض نموده و انسان دیگری شویم.

بهار، تزیین و دکور و آرایشی در پوسته زمین نیست؛ تحولی است در باطن طبیعت. حال ما هم باید مثل بهار، از عمق جان دگرگون شود و باطنمان معطر گردد. بهار، احسن الحال پس از دوره زمستان است.