یک سوال از خود!
محمد رویانیان بازداشت شد. این خبر را همه رسانه های مجازی و کاغذی اعلام کردند. بعدش هم نوشتند که اتهامات او مالی است و فقط مربوط به دوران مدیریت فوتبالی اش نمی شود و....
بعضی رسانه های مغرض هم تیتر زدند که یک مدیر احمدی نژادی با اتهام مالی روانه زندان شد و...
البته رویانیان در همان اواخر عمر دولت دهم مدعی بود که مبغوض سران اجرایی است و... جناب دادکان که خودش هم رابطه خوبی با مدیران سابق پرسپولیس نداشته این مچ گیری ها را سیاسی تلقی کرده است.
بگذریم از این حرف های سیاسی و بی فایده. به هر حال رویانیان هم مانند هر کس دیگر با هر گرایش سیاسی و حزبی اگر واقعاً دچار خبط و خطایی شده باید مورد پیگرد قرار بگیرد. حرف من چیز دیگری است.
همین چند روز پیش محسنی اژه ای سخنگوی دستگاه قضا اعلام کرد چهار نفر از عوامل فراری فتنه، دقت کنید: عوامل فراری فتنه؛ غیاباً محاکمه شدند. بعد خبرنگاری اسم آنها را پرسید. جناب سخنگو گفت: چون احکام قطعی نیست نمی توانم نامشان را بر زبان بیاورم!!
یادتان است فرزند شهیدی در روزنامه ای از مهدی هاشمی رفسنجانی فراری به عنوان یکی از عوامل فتنه نام برد و از سوی دستگاه قضا مورد محاکمه قرار گرفت که چرا اتهامی ثابت نشده را در رسانه ها اعلام کرده است؟!
همین الان حضرات حاضر نیستند اسم بدهکاران بزرگ بانکی را اعلام کنند. همین الان حاضر نیستند نام آن رفیق گرمابه و گلستان وزیر صنعت که رانت 650 میلیون یورویی برابر همان تخلف 3هزار میلیاردی را دریافت کرده، رسانه ای کنند. آقایان می گویند اگر کسی در باره فساد بزرگ نفتی صحبت کند جرمی خلاف امنیت ملی را مرتکب شده است!
من می گویم اگر عدالت این است باید در برابر همه انسان ها مانند رویانیان و شیرینی و زنجانی و ملک زاده و امثال و ذلک رعایت شود. چطور می شود اگر کسی بگوید فرزندان ناطق نوری دارایی هایشان را از کجا آورده اند می شود مظهر بی اخلاقی اما آبروی سایر اقشار جامعه یا لااقل آنهایی که با اصحاب قدرت زد و بندی ندارند پشیزی ارزش نداشته باشد؟!
گاهی وقت ها از خودم می پرسم چند درصد ما وقتی به پست و مقام و جایگاهی برسیم باز هم به خدا و پیغمبر و قبر و قیامت و حساب و کتاب اعتقاد خواهیم داشت؟!
