یک خواهش از داعش!
وقتی داعشی ها در سایه خیانت فرماندهان ارتشی و انتظامی موصل موفق به تصرف این شهر شدند مغرورانه رجز خواندند که به زودی در مشهد و قم و ... نیز ناامنی هایی را دامن خواهند زد. از آن روز تا کنون مدت ها گذشت و تاریخ دوباره ثابت کرد که اذناب آمریکا هم مانند اربابشان هیچ غلطی نمی توانند بکنند. اگر یادتان باشد که هست داعشی ها قرار بود روز عید قربان به عربستان حمله کنند که معلوم شد این تهدید هم پوچ و توخالی بوده است.
اخیراً یک بابایی در یکی از تؤالت های عمومی اطراف حرم حضرت معصومه سلام الله علیها با استفاده از هنر کند و کاری و البته با خطی ناموزون در حمایت از داعش جمله ای را نوشت. اندکی بعد یک بابای دیگر – شاید هم خودش - از در همان تؤالت عکس گرفت و در فضای وایبر منتشر کرد که ای داد بیداد، داعش به قم رسیده است!
البته همواره یکی از رسانه های غیررسمی و منحصر به فرد در کشور ما در و دیوار دستشویی های عمومی بوده که از انواع دلنوشته های احساسی و عاشقانه تا شعائر سیاسی و حماسی را در خود جای داده است! همان طور که می دانید واژه مستراح به معنای محل استراحت و راحتی و ... است و شاید ریشه تراوش ذوق و احساس برخی افراد در چنین مکانی از همین موضوع نشأت می گیرد!
حک یک خط نوشته روی در یک تؤالت می تواند کار شیطنت آلود هر فرد ماجراجو و بازیگوشی باشد. چه این که اگر واقعاً دست داعش به قم برسد مطمئن باشید به ثبت یک خط یادگاری بسنده نمی کند.
نکته دیگری که در ردّ این ادعای کذب و بچه گانه باید گفت این است که داعشی ها از اساس خودشان را داعشی نمی خوانند و اصلاً از این واژه دل خوشی ندارند. آنها مدعی خلافت بر پهنه سرزمین های اسلامی هستند و نه مدیریت یک دولت در عراق و شام. از این رو این بابایی که خواسته فضایی را با استفاده از رسانه معتبری به نام در و دیوار توالت ایجاد کند حواسش نبوده که مراقب باشد مرتکب چنین اشتباه ناشیانه و فاحشی در کاربرد کلمه داعش نشود.
همه این حرف ها یک طرف، راقم این سطور اطلاع کامل دارد که نهادهای امنیتی قم از اشراف جامعی نسبت به اوضاع این شهر برخوردارند. چه این که حتی اگر دشمنی به نام داعش هم وجود نمی داشت بسیاری از شخصیت های برجسته ساکن در شهر مهم قم به اندازه کافی دارای دشمن و بدخواه هستند که اگر اشراف امنیتی نهادها نمی بود شما باید هر روز خبری را از یک واقعه تلخ در این شهر می شنیدید.
از سر شوخی به یکی از رفقایی که پیام حضور داعش در قم را دریافت کرده بود گفتم: اگر دستت به این داعشی ها می رسد بگو شما را به جان خلیفه تان هر جا را می زنید بزنید ولی دست از سر دستشویی های عمومی ما بردارید! چون ما ممکن است هر روز توفیق رفتن به حرم را نداشته باشیم ولی مطمئن باشید هر روز گذرمان به دستشویی های اطراف حرم می افتد!
حالا که بحث به طنز کشید بگذارید خاطره ای را هم برایتان تعریف کنم. محرم دو سال پیش بود. رسانه ها خبری را از وقوع یک عملیات انتحاری توسط عناصر وهابیت در جمع عزاداران حسینی چابهار منتشر کردند. رسانه های ضدانقلاب هم بر اساس رسالت خصمانه و منافقانه خود احتمال تکرار این نوع جنایات را در دیگر شهرهای کشور دامن زدند. من آن ایام در بابل بودم. شب رفته بودم به هیئت حسین زاده نوری در مسجد چهارسوق. درست موقعی که برق ها خاموش شد یک جوان خوش تیپ با شمایلی کاملاً امروزی در حالی که کوله ای بزرگ به پشت بسته بود آمد و کنار من ایستاد. یک لحظه تمامی اخبار مربوط به چابهار و فضاسازی رسانه های ضدانقلاب در ذهنم مرور شد. هم می خواستم جانب احتیاط را مراعات کنم و هم مانده بودم چگونه واکنش نشان بدهم که ضایع نشوم. خیلی آرام زدم روی کتف آن جوان. طفلک برگشت و با تعجب نگاهم کرد. آهسته گفتم: داداش قربون شکلت، تو رو خدا اگه بمب ممب داری برو این بغل، مسجد کاظمبیک جمعیتش خیلی بیشتره!
بنده خدا نگاه عاقل اندرسفیهی به من انداخت و رفت و من هم البته یک نفس راحت کشیدم.
