قدر زر، زرگر شناسد...!
سیدحمید مشتاقی نیا | چهارشنبه, ۳۰ آبان ۱۳۹۷، ۱۰:۳۷ ق.ظ
چند سال پیش بازدیدی از موزه شهرستان بابل داشتم. عینک نیما یوشیج و قواله ازدواج او یکی از اشیایی بود که برای تماشا در منظر بازدید کنندگان قرار گرفته بود. نمیا یوشیج بابلی نیست و فقط چند سال در این شهر زندگی کرده است.
خدا رحمت کند شهید هنرمند، بهروز مرادی را که در همان نخستین روزهای جنگ و گریز خیابانی در خرمشهر، دروازه مسجد جامع را که آثار تیر و ترکش بر آن نمایان بود از جا کند و در جایی مخفی نگاه داشت. او معتقد بود روزی این در می تواند در موزه ای به نمایش درآمده و پیامی از استقامت مردم این دیار را به نسل های بعد منتقل نماید. این دروازه امروز در موزه دفاع مقدس خرمشهر به زیبایی خودنمایی کرد و یاد و خاطره رشادت ها را زنده می سازد.
آوینی هم بی هیچ چشمداشتی از طرف جهاد سازندگی به خطوط مقدم می رفت و تصاویری ناب از صفای باطن رزمندگان و دلاورمردی های مردان بی نام و نشان این مرز و بوم برای آیندگان ثبت می نمود.
امثال شهیدان مرادی و آوینی بسیار کم بودند و الا امروز صدها اثر در خور از حماسه مرد و زن این دیار برای ثبت در تاریخ باقی می ماند. اتفاقی که در ویتنام و لبنان و ... افتاد و مناطقی از شهرهای جنگ زده به عنوان سندی گویا از جنایات دشمن، مورد حفاظت قرار گرفت و ماندگار شد.
موزه جنگ مسکو، معروف ترین موزه جنگی دنیاست و هر سال هزاران نفر از سراسر جهان برای بازدید از آن به روسیه سفر می کنند در حالی که به اذعان بسیاری از بازدیدکنندگان این موزه، آثاری چون کلاه خود ترکش خورده، لباس خونی، کوله پشتی پاره، دست خط یک سرباز و ... که چه بسا در انباری پایگاه های بسیج مساجد ما به وفور یافت می شود با آرایه ای بی نظیر و نورپردازی زیبا در معرض دید علاقمندان قرار گرفته و ترکیبی است که این موزه مشهور را تشکیل داده است.
دیروز مصاحبه ای خواندم از محسن رفیق دوست که اعتراف کرد: "خودروی بلیزر حامل امام به علت بی عرضگی ما مفقود شد!"
این خودرو می توانست بهانه ای برای روایت لحظه به لحظه و شورآفرین خاطرات بهمن 57 برای نسل های آینده باشد.
می خواهم آخر این یادداشت کوتاه، خواهشی از تصمیم سازان فرهنگی کشور داشته باشم. اگر به ضرورت حفظ میراث فرهنگی انقلاب و دفاع مقدس پی برده اید، لطفاً حفظ و ثبت و نشر ارزش های نورانی آن سال ها را به کسانی که در همان سال ها درک درستی از لزوم ثبت این میراث گرانسنگ نداشتند، نسپارید. بگردید و برای مدیریت های فرهنگی و هنری مرتبط با فرهنگ ایثار و شهادت، امثال آوینی و مرادی را پیدا کنید.