ضرورت اصلاح یک تفکر غلط حراستی!
تشکل حراست در هر نهاد و مجموعه ای با همه وظایفی که برعهده دارد، در راستای سلامت نظام اداری قابل تعریف و ارزیابی است.
ضمن تقدیر از زحماتی که نیروهای این مجموعه در ادارات متحمل می شوند بیان یک تذکر در خصوص باوری که ممکن است ثمره آن در تضاد با فلسفه تشکیل حراست باشد، لازم به نظر می رسد.
یک مورد از وظایف حراست ها ( عرض کردم یک مورد ) حفاظت فیزیکی از مجموعه اداری مرتبط است. مثلاً اگر کسی بخواهد یقه یک کارمند را گرفته و تعرضی نسبت به او بکند حراست موظف به حفظ آرامش و امنیت در آن مجموعه می باشد. بنابر این، وظیفه انظباطی، یکی از رسالت های تشکل حراست قلمداد می گردد.
نکته این جاست که آیا در تعرضات غیر فیزیکی و غیر موهن هم حراست باید با چشم و گوش بسته به حمایت متعصبانه از ریاست یا کارکنان مجموعه ذی ربط بپردازد؟ اگر حراست بخواهد از مدار تشخیص حق و باطل خارج شده و صرف همکار بودن را دلیل کافی برای دفاع تمام قد از مجموعه خود بداند آیا دچار تعارض با یک رسالت ذاتی دیگر خود یعنی کشف تخلفات اداری نگردیده است؟
بگذارید در قالب یک مثال منظور خود را توضیح بدهم.
اخیراً با مسئول حراست یکی از نهادهای خدماتی شمال کشور تماس داشتم و علت عدم برخورد و حتی دفاع او از کارمندان متخلف اداره اش را جویا شدم. او جوابی داد که بسیار برایم عجیب بود. مسئول مربوطه گفت: درست است که ممکن است کارمندانی از مجموعه ما تخلف کرده باشند ولی ما چون حراست هستیم باید از همکار خود در برابر اتهامات طرح شده دفاع کنیم!
هر چه من برایش استدلال آوردم که در حوزه امور غیر فیزیکی، انتقاد از هر مجموعه ای حق دیگران بوده و تقابل با انتقادهای قانونی و رسانه ای، جزو وظایف حراست ها محسوب نمی شود توی گوش این بابا فرو نرفت.
اخیراً نیز در دانشکده پزشکی همان شهر در مراسمی که به مناسبت روز شانزده آذر با حضور رئیس آن مجموعه برگزار گردید، وقتی یکی از دانشجویان بسیجی در کمال احترام و ادب از ریاست محترم خواست تا مانع از ترویج رفتارهای غیراخلاقی در اتهام زنی به نیروهای ارزشی و شب نامه نویسی و افشاگری های دروغ در مجموعه های ذی ربط بشود از مسئول حراست دانشکده خود پیامی را با این مضمون دریافت کرد که مواظب باش پایت را داری بیشتر از گلیمت دراز می کنی!
به نظر می رسد مسئولان حراست ها باید مراقب باشند سطح کاری خود را در رتبه مأموران مبارزه با سدّ معبر و شرخر و ... تقلیل ندهند! هر چند در این میان نمی توان از نقش تأثیرگذار نهادهای فرا دست در پیشگیری از ایجاد رویکردهای جناحی و قدرت محورانه نمایندگان غیررسمی خود در ادارات غافل ماند. به هر حال حلقه مفقوده ای که هر از گاه باید مورد بازبینی قرار بگیرد، نسبت عملکرد حراست ها با فلسفه وجودی شان یعنی تقویت سلامت نظام اداری است.
