صدا و سیما متعلق به یک جریان خاص نیست
ماجرای رأی الهه راستگو به باقر قالیباف ممکن است پشت پرده هایی داشته باشد که کشف آن نیاز به مرور زمان دارد. برای اثبات اصولگرا نبودن راستگو یک جستجوی ساده در فضای مجازی و بازخوانی مواضع پر از حاشیه وی در سال های نه چندان دور کفایت می کند.
اخراج راستگو از حزب متبوعش نیز رفتار قابل توجیهی نیست.
این وسط باید به این نکته توجه کرد که پرداختن بیش از حد صدا و سیما به این موضوع که به نوعی تبلیغات تخریبی یکجانبه بر ضد بخشی از جریان های سیاسی داخل نظام محسوب می شود وجهه خوشایندی ندارد و ممکن است بهانه ای برای مظلوم نمایی آنها فراهم کند.
زمانی علت این هجمه واضح می شود که بدانیم جناب دارابی معاون ضرغامی و مسئول سابق حراست فروشگاه رفاه از هم طیفان قدیمی شهردار فعلی تهران است. مضحک ترین نتیجه این جهت گیری جناحی، پروژه بنی صدر سازی از احمدی نژاد بود که در سیمای جمهوری اسلامی رقم خورد اما مورد استقبال مردم قرار نگرفت.
البته شاید توجیه رسانه برای برجسته سازی این موضوع، جذب مخاطب از طریق پرداختن به حاشیه ها باشد، رسالتی که برنامه نود در عرصه فوتبال به دنبال آن است. اگر چنین باشد باید از مسئولان سیما خواست به حواشی جذاب دیگری مانند خبر تکذیب نشده دیدار چندباره قالیباف با سید محمد خاتمی نیز بپردازند. زیگزاگ رفتن های باقر قالیباف همواره از وی چهره ای غیرقابل اعتماد برای بچه های ارزشی و نیروهای خط مقدمی انقلاب ساخته است. آیا قالیبافی که ده ها نشریه زیر دست او تا نوروز سال 89 حاضر به استفاده از وا‍ژه "فتنه" نبودند این بار نیز در صدد خودشیرینی برای وادادگان انقلاب برآمده است؟ دارابی مطمئن باشد پرداختن به حاشیه های مرتبط با دوستانش برای شفافیت مرزبندی های سیاسی نیروهای انقلاب بسیار حائز اهمیت و مخاطب پسند خواهد بود.
