دوستی و گذشت

 

دیروز دیداری کوتاه اما دلنشین با دوست خوبی داشتم که برای سفری کوتاه در ایام رحلت امام به قم آمده است.

جریان دوستی خود با این بنده خدا را از ماجراهای عجیب زندگی ام میدانم. به رغم تفاوت نظر و نزاع متعدد و آتشین در طول سالهای آشنایی هنوز اما این رفاقت پایدار و مستدام و توأم با محبت و خیرخواهی باقی مانده است.

دو نفر هستند که هیچگاه دست از رفاقت با انسانها بر نمی دارند. یکی خداست که از روی کرامت و بزرگواری هر چقدر به او بدی کنی باز هوایت را دارد و به تو روزی می دهد و ...

یکی هم شیطان که هر چه به او بدی کنی، فاصله بگیری و لعن بفرستی باز هم از روی خباثت و شیطنت دست از سرت بر نداشته و رفاقتش را به هم نمی زند.

از قدیم گفته اند پیدا کردن دوست، راحت اما نگه داشتنش مهم و گاه دشوار است.

امیدوارم دوستی های ما خدایی و همواره پایدار باشد.