حتی به قیمت جان

  خانم خدیجه میرشکار، امدادگر شجاعی است که  در جبهه به اسارت دشمن درآمد. روح سلحشوری و مقاومت جانانه او در اسارتگاه، دشمن را به ذلت و حقارت کشاند.

در خاطرات او آمده است زمانی که به دلیل بیماری و ضعف جسمی ناشی از شرایط غیرانسانی دوران اسارت، حالش رو به وخامت گذاشت، به دستور پزشک عراقی خواستند برای مداوایش به او خون تزریق کنند که رمق هایش را در حنجره آورد و فریاد زد: من خون بعثی نمی خواهم، بگذارید بمیرم.