حاشیه ای بر جلسات بررسی صلاحیت وزرا

شروع به کار کابینه یازدهم را به جناب آقای روحانی تبریک می گویم. چند نکته را در خصوص جلسات بررسی صلاحیت وزرا قابل عرض می دانم:

1- زنگنه توانست رأی اعتماد بگیرد تا یک بار دیگر به امثال من اثبات شود که متأسفانه در مملکت ما فساد سیاسی بدتر از فساد اقتصادی به نظر می رسد. در حالی که نباید این طور باشد. بنده در سال های پیش چندین بار مفاسد اداری و اقتصادی بعضی مسئولان را پیگیری کردم ولی معمولا به نتیجه ای نرسیدم، اما هرگاه که همان مسئول خاطی مورد مغفرت، خطایی سیاسی مرتکب می شد بلافاصله همه راه ها برای برخورد با او هموار می گردید. این مسئله تصویری غلط از عدالت خواهی است که اشاعه آن به مرور باعث سلب اعتماد مردم نسبت به مسئولان کشور می شود. جالب آن که آقای زنگنه که انشالله انسانی پاکدست است به رغم افشای زد و بندهایی در دوران مدیریت وی لااقل حاضر به اعلام برائت از آن نگردید و همواره به دفاع مطلق از عملکرد خود پرداخت، در حالی که رئیس جمهور نیز در دفاعیه آخر خود سعی می کرد حساب زنگنه را از سوءاستفاده های مالی وزارت نفت جدا کند.

2- در مورد وزیر اطلاعات با بعضی از نمایندگان محترم مجلس تماس گرفتم. آن بزرگواران اگر چه در خصوص توانایی وزیر در تصدی این پست اظهار نگرانی می کردند ولی حرفشان این بود که احتمال زیادی است که در صورت رد این وزیر، با توجه به قحط الرجال چهره های امنیتی صالح در اطراف رئیس جمهور، فرد پیشنهادی بعدی به نسبت وزیر فعلی ضعف بیشتری داشته باشد.

3- آقای روحانی در دفاعیه پایانی خود در توصیف وزیر علوم و تحقیقات، از واژه "کاملاً معتدل!" بهره گرفت. به تعبیر ایشان فردی که جزو نیروهای میدانی فتنه بوده و با وی برخورد انتظامی صورت گرفته انسان معتدلی است. این مسئله البته برای چندمین بار ثابت کرد که ادعاهایی مانند اصلاحات و آزادی و مصلحت و اعتدال و... تنها کاربرد منفعت طلبانه دارند و بس.

4- من از رأی اعتماد به پورمحمدی و رفتن وی از سازمان بازرسی خوشحال شدم. خدا کند این دفعه آقای صادق لاریجانی فردی غیر جناحی را برای تصدی بازرسی کل کشور انتخاب کند. متأسفانه آقای پورمحمدی هیچ گاه حاضر نشد برای ادای تکلیف اداری و نظارتی خود وارد حریم همفکرانش شود. نمونه بارز آن پرونده های قطور شکایت از دانشگاه آزاد است که نیم نگاهی هم از سوی پورمحمدی به آنها صورت نگرفت.

5- این نماینده های محترم شهرستان بابل نفیاً و اثباتاً تأثیری در روند مباحث مجلس در دو سال اخیر نداشته اند. بعضی دوستان شهرهای همجوار به ما طعنه می زنند که اگر بابل سیاسی ترین و انقلابی ترین شهر مازندران است چرا نمایندگان آن همواره اهل مدارا و گوشه نشینی هستند؟! جالب آن که مهندس نریمان، نماینده سابق این شهر که فردی اصلاح طلب و البته عافیت طلب بود نیز در زمان نمایندگی خود یک بار زبان به شکوه از عملکرد وزارت نفت زنگنه گشود ولی از این حضرات در این مباحث خبری نبود که نبود. دم احمد امیرآبادی گرم. امیرآبادی یک بسیجی خادم مردم قم در شورای شهر بود که تنها مردم بومی شهر او را می شناختند و نامش در محافل سیاسی قم مطرح نبود. وقتی وی کاندیدای مجلس شد خیلی ها به رغم اذعان به سلامت وی او را دارای ویژگی های لازم برای نمایندگی مهم ترین شهر سیاسی کشور نمی دانستند. جبهه پایداری به خاطر سوابق خدماتی و انقلابی امیرآبادی پشت او ایستاد. او توانست از ذوالنور که اسم و رسم بیشتری داشت رأی بالاتری بیاورد. مباحث داغ طرح شده از سوی احمد امیرآبادی در طول حوادث مهمی مانند رأی اعتماد به کابینه و... هموراه باعث افتخار و عزت مردم شهر مقدس قم بوده است.

6- ازصدا و سیما باید به خاطر پوشش تصویری جلسات مجلس در روزهای اخیر تشکر کرد. شاید کسی گمان نمی کرد شبکه خبر بتواند در جذب مخاطب گوی سبقت را از شبکه های یک و سه برباید. نیروهای ارزشی جامعه با دیدن مباحث مجلس و رویکردهای حاکم برآن پی بردند که اگر قرار است تحولی در ساختار فرهنگی و انقلابی کشور اتفاق بیفتد امیدی به سطوح بالا نبوده و باید در لایه های زیرین جامعه به دنبال تحول بنیادین برای تقویت بنیه های اعتقادی و فرهنگ عمومی بود.