بدون تیتر
این روزها روزه سکوت گرفته ام. اشکالی دارد؟ چه می شود یک مدت من هم محافظه کار بشوم؟ آدم وقتی زور ندارد گاه منطق به کارش نمی آید. آدم وقتی پول و قدرت ندارد گاهی نمی تواند حق خودش را هم طلب کند.
نوبت ما هم می شود حتماً. من نمی میرم تا انتقام خودم را ...
بی خیال. شما فیش حقوقی تان را چک کنید تا خدای ناکرده تنها پل ارتباطی تان با نظام سست نشود. شما شکم های ور آمده تان را بخارانید و خمیازه ای از سر شکم سیری بکشید و بر صندلی ریاست بر کارخانه ضدانقلاب پروری تان تکیه بدهید که فعلاً اسب مراد را سوارید؛ البته قید کردم" فعلاً "
نوبت به ما هم خواهد رسید. شما فعلاً ترکتازی کنید بگیرید و ببندید و بخورید و خوشحال باشید که برای رضای خدا میزتان را بالاتر از میزان دانسته اید.
این روزها من روزه سکوت گرفته ام. این تازه نشانه سکوت این قلم است. دیر نیست که دوباره آن چه را که می خواهم نه آن چه را که می خواهند به قلم جاری کنم.
من همچنان معتقدم انقلاب اسلامی زود به پیروزی رسید. انقلاب اسلامی باید سرشار از انقلابی مسلمان باشد. مسلمانی هم که به ظاهر و شعار و فیش حقوقی نیست.
من واقعاً معتقدم جمهوری اسلامی نیاز به دشمن ندارد. این حرف را از ته دلم می زنم و از سر تجربه و واقعیاتی که لمس کرده ام. خرس خاله های دوست نما پدری از انقلاب و فرزندانش در می آورند که توان هیچ دشمنی به انجام آن قد نمی دهد.
این روزها روزه سکوت گرفته ام. بگذارید این صبر به اتمام برسد آن وقت من می دانم و خودم! یعنی من حق ندارم خودم را هم تهدید کنم؟!
