این پست، دلی است

صبح توی مسیر سفر به ری و دستبوسی سیدالکریم، توقفی در مزار شهدای مدافع حرم بهشت معصومه قم داشتم. حالی بود با مهدی صابری.

بهشت زهرای تهران، از چمران و بهشتی و رجایی تا محمدحسین محمدخانی و هادی ذوالفقاری و ری کنار طیب حاج رضایی، جایتان خالی بود.

یادم آمد طلاییه حالی بود با مهدی صابری و محمدحسین محمدخانی؛ راهیان امسال.

آن جا هوای علی اکبری دست داد به یاد مهدی صابری که هیات علی اکبر یزدان شهر قم عطر وجود او را به خود داشت و به نیابت از محمدحسن محمدخانی که علی اکبری می خواند، خواندم:

انگار بنا نیست سری داشته باشی

سر داشته باشی جگری داشته باشی

انگار بنا نیست که ای پیر محاسن

این آخر عمری پسری داشته باشی

کنار همه بچه های باصفای خمینی دعاگوی دوستان بودم. خدا ما را از قافله شهدا جدا نکند.