امام کدام دین را افیون ملت ها می دانست؟!
حرفی که مارکسیست ها روی زبان ها انداختند و در بسیاری از جوامع دین گریز و ناآشنا با حقایق عالم مورد توجه قرار گرفت مبنی بر این که دین افیون ملت هاست، متکی بر اندیشه ای است که شناختش از دین در سطح قرائت فردی و انزوا طلبانه از ادیان آسمانی است.
امام خمینی(ره) در پیام تاریخی خود خطاب به میخاییل گورباچف، با بیان ادله ای، دین حقیقی و اسلام کامل و تحریف ناشده را مصون از این تلقی مارکسیستی دانسته و البته به وضوح به تبیین قرائت ناقص دیندارانی می پردازد که مذهب و آیین وحی را با تحریف و انحصار در شئون فردی و غیراجتماعی، به عنصری تخدیر کننده برای جوامع انسانی تبدیل می سازند.
به عبارت دقیق تر، امام(ره) در جایگاه یک اندیشمند اسلامی، مخدر بودن دین و هر نوع اندیشه ای را ممکن می داند؛ اما امکان وقوع آن منوط به گریز از حقایقی است که در بطن دین نادیده انگاشته شده است. امام معتقد است که انقلاب اسلامی ایران، جلوه ای شکوهمند از اسلام اصیل و ناب محمدی(ص) است که انسان را از انزوا و غربت و مظلومیت بیرون کشیده و مردانگی و غیرت در مقابل زیاده خواهی مستکبران را احیا نموده و نشاط و پویایی جامعه را در گروی خودباوری و استقلال طلبی برمی شمارد:
"راستی مذهبی که ایران را در مقابل ابرقدرتها چون کوه، استوار کرده است، مخدر جامعه است؟ آیا مذهبی که طالب اجرای عدالت در جهان و خواهان آزادی انسان از قیود مادی و معنوی است، مخدر جامعه است؟
آری مذهبی که وسیله شود تا سرمایه های مادی و معنوی کشورهای اسلامی و غیراسلامی، در اختیار ابرقدرتها و قدرتها قرار گیرد و بر سر مردم فریاد کشد که دین از سیاست جدا است، مخدر جامعه است. ولی این دیگر، مذهب واقعی نیست، بلکه مذهبی است که مردم ما آن را مذهب آمریکایی می نامند."
