اشک آتش

از اسلام ناب آمریکایی بیزارم!از ادعای برتری هویج بر بسیج!از اسلام بی خطر بیزارم...از اسلام آسه برو آسه بیا...اسلام پاستوریزه...اسلام عبدالملک مروان...اسلام بنی امیه و بنی العباس...اسلام شیوخ منطقه!!...اسلام پر عافیت و بی عاقبت...
----------------------------------------------------------------------------------
باید گذشتن از دنیا به آسانی
باید مهیا شد از بهر قربانی
با چهره خونین سوی حسین رفتن
زیبا بود اینسان معراج انسانی

پیام های کوتاه
بایگانی
آخرین نظرات

اسرار حق و مُهر دهان!

سیدحمید مشتاقی نیا | چهارشنبه, ۲۳ مهر ۱۳۹۳، ۰۴:۵۵ ب.ظ


مدرسه قدیم روحیه واقع در چهارراه شهدای بابل، که هم اکنون به محلی برای فعالیت های فرهنگی جمعی از دانشجویان و طلاب تبدیل شده، در زمان تحصیل ما حدود شصت طلبه داشت. وسط حیاط باغچه ای بود که بخشی از فضا را اشغال می کرد. یعنی اگر قرار بود هر شصت نفر در یک زمان در حیاط قدم بزنند قطعاً دچار مشکل می شدند.

حجره یک مدرسه روحیه قدیم، آن موقع دارای مطبخ بود و فضای حجره از موقعیت امروز آن جای کمتری داشت. در همان جای اندک هفت یا هشت نفر حضور داشتیم. یادم است موقع خواب از یک طرف باید مراقب بودم که شست پای محسن علیجانزاده توی چشمم نرود و از سوی دیگر باید صدای اگزوز تراکتوری که به جای بینی در صورت سید محسن احمدی قرار گرفته بود را بیخ گوش خودم تحمل می کردم.

گاه به رفقای دانشجوی پزشکی بابل که محل تحصیلشان در قصر شاه است به کنایه می گفتم انقلاب را طلبه ها به سرانجام رساندند اما کاخ شاه رسید به دانشجوها!

من و دوستانم وقتی برای ادامه تحصیل به قم منتقل شدیم تا مدت ها حجره و خوابگاهی نداشتیم. همه حجره ها پر شده بود. شاید کسی باور نکند که ما شب هایی را روی چمن های اطراف حرم به صبح می رساندیم و گاه با سر و صدای مأمور فضای سبز شهرداری مجبور به تغییر مکان می شدیم.

این عکس را که می بینید از کیفیت خوبی برخوردار نیست. اما با همین کیفیت نامطلوب هم می توان استاد بزرگواری را دید که به دلیل ازدحام شاگردانش مجبور است ورودی کلاس صندلی بگذارد و درس بدهد تا صدایش را هم طلبه های داخل کلاس بشنوند و هم آنهایی که بیرون از کلاس در مسیر تردد سایر طلاب نشسته اند. این جا مدرسه خان (بروجردی) مقابل حرم کریمه اهل بیت سلام الله علیهاست. آن موقع که قم پنج هزار طلبه داشت همین فیضیه و خان و مدرسه گلپایگانی در اطراف حرم مدرس طلاب بود. امروز هم که پنجاه هزار نفر باید در قم تحصیل کنند باز هم همان سه مدرسه به محل تدریس و تحصیل طلاب اختصاص دارد.

باور کنید هیچ دانشگاهی در کشور پیدا نمی شود که دانشجویانش این چنین با کمبود فضای تحصیل مواجه باشند.

البته طلاب و فضلای گرانقدر حوزه به حکم مناعت طبع، اهل اعتراض و گله و شکوه از کمبودهای مادی نیستند و بی هیچ ادعا و توقعی با همه کاستی ها به انجام رسالت علمی و فرهنگی خود ادامه می دهند؛ اما واقعاً در این بین دولت ها که هر بار توپ کم کاری های خود در عرصه فرهنگ را به زمین حوزه شوت می کنند چه قدم مؤثر و ماندگاری را برای حوزه های علمیه برداشته اند؟! شأن حوزه و روحانیت فراتر از آن است که برای اثبات این سخن خود بخواهم دلایل و شواهد دیگری را در فضای عمومی طرح کنم، اما آیا لااقل دولت هایی که رؤسای آن روحانی بوده اند واقعاً با این نواقص و کمبودهای باورنکردنی آشنا نیستند؟!

  • سیدحمید مشتاقی نیا

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">