آخ آخ آخ، بن ریل!
چندی پیش قطار مسافری بن ریل را سوار شدیم. در کوپه بسته نمی شد، تختها شکسته بود و...
پول قطار چهار ستاره را گرفته بودند. در نظرسنجی این سوال بود که حاضرید پول بیشتری بدهید تا امکانات بهتری دریافت کنید؟! یعنی داشت تفهیم می کرد که گله و نقدتان بی راه است و هر چقدر پول داده اید آش خورده اید!
تلویزیون قطار، قبل و بعد فیلم چند بار این سرود مزخرف را پخش می کرد: بن ریل یعنی عزم سفر ... بعد هی تشکر میکرد که شرکت ما را برای سفر انتخاب کرده اید! در حالی که اساسا گزینه دیگری برای انتخاب وجود نداشت و آن روز فقط همین یک قطار برای پیمودن این مسیر تعیین شده بود و اگر به موقع نمی جنبیدیم و بلیت تهیه نمی کردیم همان هم از دستمان در می رفت. حالا اینها به کنار، در معرفی خدمات شرکت، بارها این تبلیغ را پخش میکرد که اگر در قطار خریدی انجام دهید، به شما رسید می دهند!! جان من میخواستی رسید هم ندهی؟! الان دستفروش سر محل ما هم کارتخوان دارد و خرید کنی رسید میدهد! واقعا اینها ملت را گیر آورده اند. مدیریت بن ریل، دستش خالی است و خودش میداند در ازای پولی که بابت ارائه خدمات گرفته حرف خاصی برای گفتن ندارد، سالنهای قطار کهنه و زهوار در رفته شده اند، با اعتماد به نفس دارد بخاطر پیش پا افتاده ترین خدمات هم روی سر مردم منّت می گذارد.
از دوستان دیگر هم که از سر ناچاری بلیت بن ریل را تهیه کرده بودند پرسیدم آنها هم از درب و داغانی قطار گله داشتند. قطار طلاییه هم 4 ستاره است و واقعا یک سر و گردن بالاتر از بن ریل به حساب می آید.
