غزلی نو سروده از حجت الاسلام سید امیر سخاوتیان

«من که یک عمر گرفتار توام، می دانم»

چشم طناز، ز تر دستی غزل می خوانم

این گرفتاری من مژده آن وعده توست

تاب گیسوی تو شد نور مه تابانم

من و این ناز و کرشمه، چه تعحب دارد!

عاقبت خاک حریم حرمت می مانم

صد غزل را نسرودم که به امید شبی

در نماز سحری باد دهم سامانم

گر چه دلبر به بر و دور از ان هجرانم

لیک بازم به دلم شوق تو را خواهانم

صبح گفتا که سخا حسرت دیشب دارد

غافل از آنکه سحر مست شبانگاهانم

جناب حاج آقا! فاجعه یعنی این：

https://www.farsnews.com/news/13970603000595/%D8%B3%D8%B1%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA-%D9%86%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%84%D9%88%D9%85-%D8%AF%D9%88-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9-%D9%BE%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B9-%D8%B0%D8%B1%D8%AA

حتی یک جرعه مشروب!

سایت بی بی سی فارسی مقاله ای منتشر کرده و اذعان نموده که نوشیدن مشروبات الکی حتی اگر در مقدار کم باشد نیز برای بدن مضر است. این مقاله پاسخی است برای آنانی که شبهه داشتند مصرف مقدار ناچیز مشروبات الکی که مست کننده نبوده و لذت آمیز است چرا باید حرام باشد؟

در بخشی از این مطلب می خوانیم:

"یک تحقیق جهانی به این نتیجه رسیده که مصرف الکل هر چقدر هم کم برای سلامتی مفید نیست و بهترین توصیه پرهیز کامل از نوشیدن الکل است.

 این تحقیق در نشریه لنست منتشر شده و نتیجه بررسی مصرف الکل در افراد ١٥ تا ٩٥ سال در ١٩٥ کشور دنیا بین سال‌های ١٩٩٠ تا ٢٠١٦ است.

برای این پژوهش، محققان کسانی را که اصلا الکل نمی‌نوشند با کسانی مقایسه کردند که روزی یک نوشیدنی الکلی می‌نوشند.

این تحقیق پذیرفته که نوشیدن متعادل الکل ممکن است فوایدی برای قلب داشته باشد اما مجموع خطراتی که الکل به همراه می‌آورد مثل سرطان و بیماری‌های دیگر فراتر از فواید آن است."

ادبیات ضدجنگ، ادبیات ذلت و فرومایگی!

رادیو زمانه مقاله مفصلی درباره ادبیات دفاع مقدس منتشر کرده که در نوع خودش قابل توجه است.

یک دو جمله را می خواهم خدمتتان عرض کنم ولی قبلش یک مقدمه ای لازم است:

زمان ریاست جمهوری بوش پسر، آمریکا مدعی بود که با فشار و تهدید توانسته سیاست های مدنظر خود را در ایران به کرسی بنشاند. همان وقت یکی از اساتید دانشگاه آمریکا نامه ای به رئیس جمهور ایالات متحده نوشت و تأکید کرد: اگر می خواهی تأثیر برنامه های فرهنگی آمریکا و اصلاحات موردنظرتان را در ایران ببینید عصرهای پنج شنبه سری به بهشت زهرا بزنید!

همان وقت البته با استناد به این جمله استاد مذکور، از این قلم و نیز برخی دیگر پیرامون اهمیت نمادها و نشانه ها و آداب و مراسم یادبود شهدا مطالبی در سطح نشریات منتشر گردید و در تبیین این موضوع که میزان توجه به فرهنگ ایثار و شهادت و پررنگ یا کمرنگ بودن یاد و خاطره شهدا، معیاری مهم برای ارزیابی سیاستگذاران بیگانه است قلم فرسایی صورت شد. بمب گذاری در هیأت رهروان وصال شیراز که اهتمام ویژه ای در احیای نام و یاد شهدا داشت، هجمه تبلیغی بر ضد اردوهای راهیان نور، مخالفت با دفن شهدا در دانشگاه ها، اصرار بر حذف نام شهدا از کتب درسی، معابر و ... و ده ها نمونه دیگر از این دست شواهد ثابت می کند که دشمن از اسلامی هراسان است که آموزه های آن در زندگی فردی و اجتماعی بشر ظهور داشته و الگوهای عملی و نسخه های سازنده ای را به منظور بسط اندیشه حق طلبی و ظلم ستیزی ارائه می دهد.

سایت رادیو زمانه دقیقاً با همین رویکرد مقاله ای را با عنوان "ادبیات جنگ، ضدجنگ و زوال آرمانگرایی" به قلم بهمن پنجعلی منتشر نموده و در عرصه ادبیات دفاع مقدس به آثاری روی خوش نشان داده که از اساس با هر نوع جنگی در تضاد باشند.

از نظر نگارنده مقاله، رمان های دفاع مقدس در ایران به سه قسمت جنگ طلبانه، دفاع مشروع و ضد جنگ تقسیم می شوند.

بر فرض صحت این مدعا و انتشار رمان هایی حاکمیتی! که جنگ و تجاوزگری را مقبول جلوه می دهد – که قطعاً چنین نیست- او نه تنها نوع اول، بلکه نگاه دوم در ادبیات دفاع مقدس که متضمن مشروع دانستن دفاع در مقابل زیاده خواهی و تجاوز دشمن است را نیز مردود دانسته و درصدد برآمده تا آن نوع از ادبیات را مهم و مردمی و مستقل جلوه بدهد که از اساس با هر نوع جنگی مخالفت داشته باشد.

نتیجه این طرز نگرش، چیزی جز ترس همیشگی از آثار جنگ نبوده و مخاطب را به سمتی سوق می دهد که برای در امان ماندن از وقوع جنگ و تجاوزگری بیگانه به هر دستاویزی چون عقب نشینی از معیارها و باج دهی به دشمن چنگ بزند. با این وصف ادبیات ضدجنگ در واقع ادبیات ذلت و فرومایگی است که انسان را در تمایلات حیوانی خلاصه نموده و برای دستیابی به خورد و خوراک بهتر، تن دادن به ذلت و بی غیرتی را توجیه پذیر می داند.

خوب است مسئولان فرهنگی جامعه با دقت و تمرکز بیشتر نسبت به خط فرهنگی مطلوب بیگانه در زدودن آثار مرتبط با ادبیات و هنر و فرهنگ ایثار و مقاومت و جهاد و شهادت حساسیت نشان داده و در تقویت هر چه بیشتر محصولات ادبی و هنری و نمادهای فرهنگی انقلاب اسلامی و ترویج روحیه مردانگی و غیرت اهتمام ویژه ای داشته باشند.

سقفی برای عمر امامت جمعه

حکم همه امام جمعه ها به غیر از نمایندگان ولی فقیه در استان ها، سه ساله است و بنا بر تشخیص ناظران و رصد توانایی ها و اقتضائات، قابل تمدید خواهد بود.

صرف تعیین محدوده زمانی معیّن نشان می دهد که امام جمعه ها هم در انجام امور محوله، ملزم به رعایت معیارها و الزاماتی هستند و سمت امامت جمعه، ملک طلق و عرصه بی قید فرمانروایی آنها نیست.

امامت جمعه یک شهر در واقع نمایش زوایایی از رابطه امام و امت است و بالطبع رفتار یک امام جمعه باید فارغ از گرایش های جناحی یا قبیله ای، مبتنی بر منش پدرانه در راستای ایجاد وحدت در جامعه و تقویت جبهه فکری انقلاب اسلامی باشد. برخی رفتارهای دوگانه و برآمده از ضعف شخصیتی البته گاه باعث می شود که مومنین نسبت به میزان توانایی امام جمعه دچار تردید شده و از حول محور او متفرق شوند. به بیان دیگر اگر نیروهای انقلاب احساس کنند که امام جمعه بضاعت لازم را برای پیشقراولی جبهه انقلاب دارا نبوده و معمولاً یک منزل از سایرین، عقب است هیچ گاه نمی توانند او را به عنوان نخ تسبیح جماعت حزب الله پذیرفته و جبهه واحدی را با او تشکیل دهند.

درک اقتضائات جامعه و ضرورت ساماندهی فضای فرهنگی و اعتقادی در جغرافیای منتسب و ضرورت اشراف بر تئوری انقلاب اسلامی و مسیر دستیابی به قله های آرمانی در فرآیند تمدن نوین اسلامی، اهمیت بهره گیری از حضور ائمه جمعه باسواد، دانا، نخبه و با درایت را در جای جای سرزمین اسلامی گوشزد می نماید.

در این راستا به نظر می رسد لازم است نگاه تازه ای در رأس هرم تصمیم ساز شورای سیاستگذاری ائمه جمعه شکل بگیرد که البته حضور حجت الاسلام علی اکبری -که خود از نخبگان صاحب فضل و دغدغه مند در عرصه مدیریت فرهنگی جامعه دینی است- بارقه امیدی در استفاده شایسته تر از ظرفیت سنگر نمازجمعه به منظور ایجاد جهش و شتاب در اشاعه فرهنگ انقلاب و تبیین مبانی تمدنی اسلام انقلابی به وجود آورده است.

تعیین سقف برای میزان مدت حضور یک روحانی در مسند امامت جمعه، بی تردید از فرسایش و روزمرگی این جایگاه پیشگیری می نماید.

به طور مشخص پیشنهاد می شود تدبیری اندیشیده شود که هیچ امام جمعه ای لااقل بیشتر از بیست سال بر این مسند تکیه نزده و راه برای بهره گیری از استعدادهای جوان و آشنا با اقتضائات نسل جدید انقلاب و روی کارآمدن نیروهای باانگیزه و تازه نفس هموار شود.

برنده نمک نشناس این بازی!

چندمین بار است که مرجع بزرگواری چون آیت الله مکارم شیرازی، از آبرو و اعتبار جایگاه خود برای تثبیت موقعیت این دولت بهره می گیرد.

در خواست از مردم برای انصراف از دریافت یارانه

حمایت از برجام و هشدار در خصوص مضرات و خسارت های مالی ناشی از تأخیر در تصویب آن

تماس تلفنی و البته سرگشاده با وزیر بهداشت و درخواست از ایشان برای حضور دوباره در دولت روحانی

صدور بیانیه در ماجرای اخیر فیضیه و انتقاد عجیب از شعار یک طلبه و مخالفت با اظهارات سخنران

و ...

در ماجرای اخیر اما منتقدان دولت ضمن حفظ احترام این مرجع عالیقدر به انتقاد از موضع تند ایشان و برداشت عجیب از یک شعار کنایه آمیز نموده و در سطح رسانه های مجازی اقدام به پاسخ گویی کردند.

نکته این جاست که مجموعه رسانه های زنجیره ای وابسته به دولتی که بخشی از حیات و اعتبارش را مرهون حمایت های بی دریغ مراجع عظام است کمترین قدمی برای حمایت و دفاع از این بزرگوار برنداشته اند.

تحلیل و عبرتش بماند برای اولوالابصار!