بلاهت یا نفاق؟

 

اعراب منطقه می دانستند نظام نو تأسیس اسلامی در ایران بنا دارد علاوه بر ابستادگی مقابل ابرقدتهای شرق و غرب، اسرائیل جنایتکار را هم عقب براند. با تحریک ابرقدرتها رژیم بعث عراق به ایران نو پا حمله کرد. همه اعراب منطقه با تمام امکانات و نیرو و تسلیحات پشت عراق درآمدند.

الان کشورهای عرب می بینند که ایران در خط مقدم نبرد با صهیونیسم است. اتحادیه اروپا برای ایجاد تنش جدید در منطقه و تحریک همسایگان، سه شرکت هواپیمایی کشورمان را به بهانه انتقال موشک به روسیه و نیز اشغال سه جزیره خلیج فارس توسط ایران! تحریم نموده، کشورهای عرب می روند پای آن را امضا می زنند. همزمان ترکیه نیز که مدعی ضدیت با اسرائیل غاصب است از فرصت نزاع بین حزب الله و سوریه با رژیم اشغالگر قدس بهره برده و گروههای مسلح شورشی در سوریه را با حمایت غرب دوباره فعال ساخته است.

این سطح نفهمی و نفاق واقعاً نوبر است. خون همه کودکان و زنان بی پناه غزه و یمن و جنوب لبنان پای حکام نامرد به ظاهر مسلمان نیز هست.

مهدی عبوری برکنار شد

مهدی عبوری شهردار اسبق، جنجالی و پرحاشیه ساری، در دولت روحانی به معاونت وزارت مسکن رسید؛ اما مدتی بعد توسط شعبه سیزده رسیدگی به جرایم کارکنان دولت، دستگیر و بازداشت شد. در پرونده وی سوءمدیریت و حیف و میل بیت المال و... به چشم می خورد. وی اما نه تنها با لابی کانونهای قدرت آزاد گردید در اتفاقی عجیب به رغم آنکه پرونده اتهاماتش باز بود در دولت شهید رییسی (مخبر) به ریاست هلدینگ بزرگ اقتصادی غدیر زیر مجموعه وزارت دفاع رسید! مجموعه نیروهای عدالتخواه اعم از انقلابی و غیرانقلابی پیرامون صلاحیت وی دست به افشاگری هایی زدند که مورد اعتنای مسئولان عالی واقع نشد.

مهدی عبوری در انتخابات اخیر ابتدا به حمایت از قالیباف و در مرحله بعد به طرفداری از مسعود پزشکیان پرداخت.

به رغم این خوش خدمتی؛ اما وزیر جدید دفاع با اطلاع از پیشینه او دستور عزلش را صادر نمود و سید مجید هدایت را جایگزین وی ساخت.

اکرم عفیف

 

گزارشگر بازی دیشب ایران - قطر شاید حدود ده بار درباره اکرم عفیف صحبت کرد:

اکرم عفیف بازیکن خطرناکی است که میتواند برای ایران دردسر ساز باشد...

اکرم عفیف عصبی است و مستعد پرخاشگری و دریافت کارت زرد است...

اکرم عفیف مغرورانه بازی می کند و حضور او به تیمش ضرر می رساند...

اکرم عفیف امروز از همه ناراحت تر است....

و...

ایران در مسابقه ای که صرفا روی کاغذ میزبان آن بود و در کشوری عربی برگزار می شد، مسابقه ای که گل اول را ایران خورد و یک بر صفر عقب افتاد و شماتت گزارشگر و مجری و کارشناس و سیل پیامکهای اعتراضی صاحب نظران فوتبالی را برانگیخت، توانست نتیجه بازی را با تلاش بازیکنان و هدایت خوب مربیان به نفع خود برگردانده و چهار گل به دروازه حریف روانه کند. همیشه برنده کسی است که مأیوس نشده و بیشتر تلاش می کند.

ذات رسانه اینطور است. گاه به جای پرداختن به اصل ها و ضرورتها، برجسته سازی حواشی را سرلوحه قرار می دهد.

چه باک از موج بحر آن را که باشد نوح، کشتی بان

 

سال 91 در موسسه روایت سیره شهدا در قم دیدار و گفتگویی با آقای مصطفی السالمی داشتم. او جزو نیروهای نخبه سپاه بدر بود. لا به لای حرفها و خاطراتش تعریف کرد: در زمان جنگ رسم بود هر هفته تعدادی از اسرای شیعه عراقی را در روز و ساعتی مقرر به حرم حضرت معصومه سلام الله علیها می آوردند برای زیارت. یکبار هر چه تلاش کردند برنامه ردیف نشد و نتوانستند در روز و ساعت معمول این کار را انجام دهند. وقت دیگری اسرا را به حرم خانم آوردند. درست موقعی که اسرا از حیاط حرم به سمت ضریح می رفتند، ناگهان صدای جیغ زنی به هوا برخاست. صدای فریاد مردی هم به گوش رسید و همهمه ای بر پا شد. سریع دویدیم و اوضاع را تحت کنترل در آوردیم. قضیه از این قرار بود که رژیم بعث، خانواده ای شیعی را از عراق بیرون کرد، اموالشان را مصادره نمود و پسرشان را به خدمت سربازی برد. این خانواده به ایران آمد و ساکن قم شد. مادری که فرزندش در عراق مانده بود هر روز پریشان و دلگیر به حرم خانم می آمد از ته دل ضجه میزد و التماس می کرد فرزندش به او برگردانده شود. خب در حالت عادی چطور ممکن بود این اتفاق بیفتد؟ دو کشور با هم در حال جنگ بودند و امکان تردد وجود نداشت. خانواده در ایران و شهر قم بود و پسر جوان در مکانی نامعلوم از جبهه های جنگ عراق قرار داشت. اما به خواست خدا و عنایت حضرت معصومه این پسر در جنگ اسیر شد. بین همه شهرهایی که اسرای عراقی نگهداری می شدند به قم منتقل گردید. اگر طبق برنامه معمول به حرم آورده می شد هرگز چشم مادر به او نمی افتاد. مانعی پیش آمد و گرهی در کار افتاد تا برنامه با تأخیر مواجه شده و فرزند همراه سایر اسرا درست در ساعتی به حرم آورده شود که مادر هم حضور داشته و مشغول دعا و زیارت است، چشمشان به هم بیفتد و فریاد بهت و شادی شان به آسمان برود...

بعد از آنکه مصطفی السالمی این خاطره را نقل کرد و رفت حسرت خوردم که کاش آن را ضبط و ثبت می کردم. یکبار در اینترنت جستجو کردم که همان خاطره را با اندکی تفاوت مشاهده نمودم که در نشریه صبح صادق وابسته به دانشگاه امام صادق علیه السلام منتشر شده بود. عینا برای شما نقل میکنم:

"حجت الاسلام و المسلمین آقای ابن الرضا از حاج آقای کشفی از خدمتگزاران بلند پایه حرم حضرت معصومه سلام الله علیها نقل کردند که:

در ایام جنگ شبی از شب ها گروهی از اسرای عراقی را به حرم مطهر کریمه اهل بیت آورده بودند. در طرف بالای سر حضرت میله هایی نهاده شده بود که اسرا در داخل میله ها  و دیگر زائران در بیرون میله ها مشغول زیارت بودند یک مرتبه دیدم که زنی از میان تماشاگران جیغ می کشید و بلافاصله یکی از اسرا نیز جیغی کشید. معلوم شد که این اسیر از شیعیان عراقی بوده  که ارتش او را اجباراَ به جبهه برده اند و آنجا به اسارت نیروهای ایرانی در آمده است. مادرش نیز به جرم شیعه بودن از عراق اخراج شده، به ایران آمده، در قم اسکان داده شده و به کلی از سرنوشت پسرش بی خبر مانده است. این مادر بیچاره هر شب به حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها مشرف می شده و به خدمت بی بی عرض می کرده : بی بی جان من پسرم را از شما می خواهم.

آن شب نیز چون شب های دیگر به حرم مشرف شده برای پسرش دعا کرده، به حضرت معصومه سلام الله علیها متوسل شده است که یک مرتبه پسرش را در میان اسیران دیده، بی اختیار جیغ کشیده پسرش نیز متوجه مادر شده، متقابلا فریاد کشیده و اینگونه از عنایات حضرت معصومه سلام الله علیها پس از سالها جدایی، چشم مادر با دیدن میوه دلش روشن گردیده است. پس از این رخداد جالب، توسط جمهوری اسلامی ترتیبی داده شد که این پسر از اسارت آزاد شده به کانون گرم خانواده برگردد. "

به سلامتی

 

برق های مسجد خاموش بود. مداح داشت روضه شب شهادت حضرت معصومه را میخواند. در این فکر بودم یکی از بالاترین نعمتهایی که خدا به من داده همجواری با حرم کریمه اهل بیت است. از این بابت باید همیشه شکرگذار باشم. یک زیارت که می روم انگار چند سال جوان تر می شوم. سر حال می آیم و دلم سبک می شود.

وسطهای سینه زنی، پیرمردی از جلوی شبستان به سمت در خروجی مسجد حرکت کرد. قدش خمیده بود و پیراهن مشکی به تن داشت اما سفیدی موهای بلند سرش توی چشم می آمد. چند قدم آمد یکهو نشست. خلاف جهت بقیه هم نشست. معلوم بود مجبور شده است بنشیند. راه رفتن برایش دشوار است. بلند شد چند قدم دیگر رفت و باز نشست. از صف جدا شدم و رفتم طرفش. سرم را خم کردم و زیر گوشش البته با صدایی که بتواند از میان همهمه جمعیت و جیغ بلندگو بشنود پرسیدم: کمک میخوای حاج آقا؟ دستت رو بگیرم؟ رو کول من میای؟ خندید. گفت: نه چیزی نیست میرم خودم، گاهی پام میگیره خوب میشه... بلند شد و خمیده و آرام رفت.

پیش خودم گفتم یکی از بالاترین نعمتهای خدا سلامتی است. چه کسی قدرش را می داند جز انسان ضعیف و بیمار؟ آدم سالم باشد بتواند از نعمت زیارت و عبادت بیشتر لذت ببرد. باید خدا را همیشه بابت این لطف بزرگ و نادیده شاکر بود.

می مردید جواب می دادید؟!

چند نفر بچه حزب اللهی و ایثارگر در مشهد جمع شدند رفتند برای پرسش از استاندار جدید خراسان رضوی که چرا تصاویر بی حجاب دخترت در فضای مجازی منتشر است و اساسا تویی که نمیتوانی خانواده ات را کنترل کنی میتوانی قانون را در جامعه اجرا نمایی؟

از قبل هم اعلام شده بود که عده ای درباره این مساله سوال دارند.

این چند نفر را که نه پلاکارد داشتند نه بلندگو و نه شعار میدادند و نه راهی را سد کرده بودند با رفتاری که در سالهای اخیر دیگر نباید عجیب دانست دستگیر کردند و پنج شش ساعتی نگه داشتند.

اعتراضها که بالا گرفت، استاندار جدید رفت خانه یکی از دستگیرشدگان که دختر شهید بود و از او دلجویی کرد و توضیح داد که خبر کشف حجاب دختر او فیک و نادرست است.

خب، می مردید قبل از مراسم معارفه جوابیه ای می دادید؟ پیام این اتفاق تلخ این است که ما خود را پاسخگو نمی دانیم، اعتراض را ولو مدنی و بی مزاحمت باشد سرکوب میکنیم و اگر عشقمان کشید توضیح میدهیم. شما هم دستتان به جایی بند نیست.

اگر قرار است جامعه به رشد و بلوغ سیاسی برسد شرط اولش پاسخگو بودن و تحمل و نقد پذیری صاحبان قدرت است.

سر سفره کتاب!

 

علامه مجلسی صاحب بحارالانوار، کتابهای حدیث را به عنوان عاریه به شاگردانش می سپرد. هنگامی که شاگردان کتاب را تحویل می دادند، ریزه های فراوان نان در لا به لای اوراق آن یافت می شد.

از این رو علامه وقتی که کتابی در اختیار طلاب قرار می داد به آنها می گفت: اگر سفره ای داری در آن غذا بخوری که بسیار خوب وگرنه تا مدتی که کتاب پیش توست یک سفره هم به تو عاریه بدهم تا کتاب، نقش سفره و طَبَق نان نداشته باشد!

انوار نعمانیه، ج3، ص372

عطر زیارت

 

همه جای حرم بوی عطر می داد. نه تنها ضریح و صحن مطهر که حیاطها هم خوشبو و معطر بود. معلوم بود همه جا را در روز میلاد امام حسن عسکری علیه السلام عطرافشانی کرده اند.

تعداد عربهای زائر زیاد بود و حسابی جلب توجه میکرد. از پاکستانی ها خبری نبود. مردی عراقی با دختر کوچک و نازش که موهای گیس و بلندی داشت ورودی در آستان ایستاده بود. فهمیدم دنبال کسی است از آنها عکس بگیرد. رفتم و گوشی شان را گرفتم. عکس که تمام شد دختر کوچولو با لبخند آمد جلو، دست داد و گفت شکراً. میدان آستانه به سمت مسجد امام حسن عسکری که قدیمی ترین مسجد قم است حدود پانزده موکب مستقر شده بودند که آنها هم اغلبشان عرب زبان بودند. یک موکب هم از آبادان بود چای و حلیم میداد. البته آنها نیز عربی صحبت میکردند. نوارهای عربی هم پخش بود و دل ما را پر داد به فضای باب القبله کربلا و ثورة العشرین نجف. 

امروز میلاد امام یازدهم ماست و دو روز دیگر سالروز شهادت حضرت معصومه سلام الله علیها.

نایب الزیاره همه دوستان بودم.

یک عکس و هزار حرف

 

این عکس مربوط است به شهر سامرا در قدیم. وقتی شهر سامرا بنا شد محور و مرکزیت آن با دارالخلافه عباسی بود. بعد از شهادت و تدفین امامین عسکریین به مرور خانه های مردم به سمت مرقد این دو امام بزرگوار کشیده شده و شهر به این نقطه منتقل گردید و ساختمان دارالخلافه متروک و مطرود ماند.

شاید شما هم مقصر باشید

 

هر از گاه خبری منتشر میشود پیرامون حمله و ضرب و شتم عوامل اورژانس. بعد هم هشدار و خط و نشان برای کسانی که به این عزیزان در حین خدمت تعرض میکنند.

خب چرا این اتفاق می افتد؟ کسی که برای کمک به خود یا بیمار همراهش درخواست آمبولانس و امدادگر نموده مرض دارد که جای تشکر و قدردانی سنگ بزند شیشه آمبولانس را بشکند و یا با نیروی اورژانس درگیر شود؟

البته شاید عده ای مرض داشته باشند یا به اعصابشان مسلط نباشد.

بی شک بسیاری از عناصر زحمت کش اورژانس هم انسانهایی خدوم و دلسوز و متعهد هستند.

اما بپذیرید که بعضی از کارکنان این مرکز امدادی که با جان و زندگی مردم سر و کار دارند ممکن است نیروهایی بی انگیزه و فاقد تعهد و دلسوزی باشند که درک درستی از حساسیت شغل خود ندارند. نظارت بر کارکنان اورژانس را افزایش دهید. مردم و کارکنان اورژانس را با حقوق خود بیشتر آشنا کنید.

لبیک یا حسین

 

حسین القاضی شهروند شیعه لبنانی ۱۷ تن از اعضای خانواده خود را که در دره بقاع به شهادت رسیدند تشییع کرد و سپس در صفحه خود نوشت: خدایا شاهد باش گرانبهاترین چیزی را که داشتم فدای امام حسین (ع) کردم.

 

 

اهل دلی می گفت اوایل درگیری مستقیم ایران و اسرائیل که بسیار نگران اوضاع بود در خواب دید شبحی از تهدیدات صهیونیسم به سوی ایران می آید. آنچه باعث ناکامی آن شد ذکر شریف یا حسین بود. 

تعبیرش: سرمایه ما عشق اباعبدالله است. در فکر و بیان و عمل باید به آن امام تأسی کینم.

اجباری دختران

رژیم شاه اجباری کردن قانون سربازی برای دختران را از جمله برنامه های خود برای توجه به زنان و رفع تبعیض از آنان بر شمرده است!

 

این شیب ناتمام

 

دولت مدتی است شیب ملایم گرانی را با کاهش ارزهای حمایتی آغاز کرده است. روند گرانی البته سرعت بالایی ندارد اما قرار است همچنان ادامه یافته تا کالاها به سطحی نزدیک به قیمت کشورهای همسایه برسد. دولت معتقد است با این اقدام جلوی قاچاق و خروج سرمایه را میگیرد.

 این مساله نباید منجر به له شدن شانه های مردم زیر بار گرانی شود. نمایندگان مجلس هم تا اینجای کار اصلا به روی خودشان نیاورده اند و کسی پیگیر افزایش حقوق و یارانه اقشار عادی جامعه نیست. نمی شود درآمد مردم به ریال باشد و خرجشان به دلار.

چه

 

به مناسبت سالروز اعدام ارنستو گوارا معروف به چه گوارا فیلم سینمایی "چه" از سیمای جمهوری اسلامی پخش شد که البته ساعت مناسبی نداشت. تقارن آن با سالگرد عملیات چریکی طوفان الاقصی هم در نوع خود جالب است.

چگوارا شخصیت محبوب انقلابیون دنیاست به خصوص در جریان پیروزی انقلاب اسلامی نیز بسیاری از جوانان مبارز اعم از مسلمان یا مارکسیسم سعی در شبیه سازی خود با این اسطوره انقلابی گری و مبارزه با امپریالیسم داشتند. 

خیلی ها هم در کشور ما افرادی را شبیه به چه گوارا توصیف کرده اند، مثلا دباره شهید چمران، یا نادر مهدوی یا محسن چریک (سعید گلاب بخش) یا خسرو گلسرخی و ... چنین تعابیری به کار رفته است.

وارد این قیاسها نمیشوم و چنین قصدی ندارم؛ اما یک صحنه از فیلم ناخوآگاه مرا یاد سید علی اکبر ابوترابی انداخت. در اوایل فیلم فیدل به همراه ارنستو با یارانشان از جاده ای روستایی و خلوت عبور می کردند که کشاورزان به دیدنشان شتافتند و به آنها ابراز ارادت کردند. در کاروان پیاده مرحوم ابوترابی به سمت مرز خسروی صحنه ای مشابه را دیدم. کشاورزها که بعضا از برادران هل سنت بودند با دیدن سید ابوترابی ناگهان دست از کار کشیده به لب جاده می دویدند و او را در آغوش کشیده و می بوسیدند.

فیلم سینمایی "چه" ساختاری معمولی و حتی شبیه فیلمهای ایرانی داشت. البته بازیگر نقش ارنستو توانست در جشنواره کن مقام نخست را به عنوان بهترین بازیگر جهان در آن سال به خود اختصاص دهد.

فیدل بارها از ارنستو میخواهد که در کوبا بماند و به بولیوی یا آرژانتین نرود. او که بعد از دوره سخت انقلاب به ساحل آرامش رسیده اما معتقد است هر جا صدای مظلومی شنیده می شود باید به یاری اش شتافت. ترجیح میدهد دوباره راهی کوه و بیابان و میدان خطر شود. این سخن او ریشه فطری دارد و البته خاستگاه اسلامی.

سعدی شیرازی هم بنی آدم را اعضای یک دیگر می خواند. شعرش بر سردر سازمان ملل نصب شده و ما به آن افتخار می کنیم اما وقتی بخواهیم از مظلومی در فلسطین و لبنان و بوسنی و ... حمایت کنیم عده ای از مدعیان جیغشان بالا می رود که دیگران به ما چه؟ میگویند دین ما انسانیت است. کجای انسانیت اجازه میدهد درباره سبعیت صهیونیسم کودک کش سکوت کرد؟

سیاستمداران بسیاری در دنیا پزشک بوده و هستند. فهرست پزشکان سیاستمدار، فهرست بلندبالایی است. سرچ کردم این اسمها آمد: سون‌یات‌سن رهبر انقلاب چین، ژان پل مارا یکی از فعالان انقلاب فرانسه، پاپ جان بیست و یکم رهبر کاتولیک‌های جهان، جرج حبش بنیانگذار جبهه مردمی برای آزادی فلسطین، فتحی شقاقی و عبدالعزیز الرنتیسی از چهره‌های سرشناس جنبش حماس، پاپاداک دیکتاتور هائی‌تی، کوبی شک رئیس‌جمهور برزیل، ویلیام واکر رئیس‌جمهور نیکاراگوئه، گرو هارلم برونتلند نخست‌وزیر سابق سوئد، بشار اسد رییس جمهور سوریه، ابراهیم جعفری نخست وزیر پیشین عراق، سالوادور آلنده رییس جمهور پیشین شیلی و ...

چه گوارا پزشک بود. ماهاتیر محمد هم پزشک بود و هر دو نقش سازنده و چشمگیری در دوره خود داشتند. رادوان کارادزیچ رهبر شبه‌نظامیان صرب بوسنی و مسؤول نسل‌کشی مسلمانان هم پزشک بود.

پزشکها می توانند انسانها را نجات دهند یا بکشند. مسعود پزشکیان هم پزشک است. امیدوارم بتواند در سعادت و تعالی جامعه اثر محسوس داشته باشد.

هیچ غسلی واجب نیست!

نمیدانم این بنده خدا حرفش را ناقص زده و اشتباه توضیح داده است یا کلامش را نادرست و بد منتقل کرده اند باعث سوءتفاهم شده و عده ای را به شبهه انداخته است. از دیروز صبح تا به حال چند نفر پیام داده اند که طلبه ای پیدا شده میگوید غسل جنابت و حیض و... مستحبی است نه واجب!

در یکی از گروههای مجازی هم دیدم عده ای به این بنده خدا فحش داده اند عده ای هم به تردید افتادند که چرا آخوندها با خودشان مشکل دارند و حرفها و برداشتهایی با این سطح از تفاوت ارائه می دهند؟ و... 

البته بعضی دوستان بدشان نمی آید به برکت وجود فضای مجازی از خودشان چهره ای جنجالی و مشهور بسازند.

اما این موضوع؛

بعضی غسلها همیشه مستحب هستند مثل غسل جمعه و...

بعضی غسلها هم مستحب هستند هم واجب!

خدمتتان عرض شود که غسل جنابت و .... ذاتاً مستحب است اما وجوب غیری دارد. یعنی به خودی خود واجب نیست غسل انجام بدهید اما برای خواندن نماز یا گرفتن روزه یا ورود به مسجد و... واجب میشود غسل کنید. از آنجا که به طور طبیعی و معمول مسلمانان در روز چند بار نماز میخوانند پس واجب است غسلشان را هم انجام دهند.

بیان این مباحث در سطح عموم و خارج از محیطهای علمی حوزوی، ثمره عملی نداشته و واقعاً ملت را سر در گم میکند. 

از شما بپرسند وضو واجب است؛ چه جوابی می دهید؟ وضو به خودی خود واجب نیست اما از باب وجوب مقدمه واجب، واجب می شود. برای خواندن نماز وضو لازم است. غسل و زدودن نجاست و ... هم برای نماز واجب شمرده می شود. این وجوب غیری البته این توضیح را هم دارد که در روایات انجام امور عادی توسط انسان جنب، مکروه شمرده شده و بهتر است در صورت توان هر چه زودتر غسل انجام دهد.

مدرسه زندگی

 

مدرسه زندگی یک فیلم سینمایی فرانسوی است. دو بار آن را تماشا کردم. جذاب است و رشحاتی از طنز هم دارد و مطابق با فطرت و غرایز انسانی ساخته شده. یک نکته در آن برایم جالب بود.

آدمهایی که خطاهای کوچک انجام می دهند لزوما اهل انجام خطاهای بزرگ نیستند. یا شهامتش را ندارند یا برایشان خط قرمز به شمار می آید. گاهی حتی ممکن است با آنهایی که تخلفات بزرگ را مرتکب می شوند هم مقابله کنند. طرف با قلاب در منطقه ای که ممنوع است ماهی میگیرد اما مقابل شکارچی های گوزن کمیاب می ایستد.

بعضی از آدمهایی که خطاهای کوچک را انجام نداده و آن را خط قرمز خود می دانند ممکن است از ارتکاب تخلفات بزرگ خودداری نکنند. طرف ممکن است حاضر نباشد صد هزار تومان بدزدد اما پای میلیارد که وسط بیاید گونه ای دیگر رفتار کند. روی صید ماهی حساسیت نشان بدهد خودش برود گوزن در حال انقراض را شکار کند.

همه آدمها ممکن است برای خودشان خطوط قرمز و باورهایی داشته باشند.

و نیز هر انسانی ممکن است قیمتی داشته و در ازای منافع کلان دست به هر اقدامی بزند.

نباید درباره هر کس با مشاهده رفتار خوب یا بد حکم کلی داد. نه باید تهمت زد و بدبین بود نه باید غفلت ورزید.

البته خدا بندگان شریفی هم دارد که نه اهل انجام خطاهای کوچکند و نه ارتکاب خطاهای بزرگ.

یا رب به فضل خویش ببخشای بنده را

 

آقا مصطفی مولایی از دوستان خوب من است؛ پزشک متخصص و فرزند سردار شهید مولایی اهل قائمشهر. به تازگی برادر جوانش که ورزشکار هم بود به طور ناگهانی از دنیا رفت و به پدر بزرگوارش پیوست. روحش شاد، عرض تسلیت به این دوست خوب و مادر صبورش.

حجت الاسلام نمازی از همسایگان ماست. چند روز پیش همسر جوان او نیز به طور ناگهانی از دنیا رفت. فرزندانش وقتی از مدرسه برگشتند متوجه این اتفاق تلخ شدند. همسایه ها و اهالی محل الحمدلله خوب پای کار آمدند. روحش شاد و قرین رحمت حق.

حجت الاسلام والمسلمین شیخ ناصر نیکخو امیری حق بزرگی به گردن من دارد. سه چهار سالی کتاب مکاسب را به همراه یکی از دوستان پیش او به طور خصوصی خواندم. او استاد جوان دروس خارج فقه و اصول قم و از مفاخر حوزه های علمیه مازندران است. به تازگی در غم فراق مادر بزرگوارش به سوگ نشست. حاجیه خانم مرحومه سیده فاطمه علوی از سادات زهرایی بود که دل شیر داشت و فرزندانش را یک به یک راهی میدان نبرد با دشمن می نمود. به استاد بزرگوارم هم تسلیت می گویم.

مرگ پیر و جوان نمی شناسد و هر آن ممکن است قسمت هر کسی بشود، بدون هشدار، بدون هیچ زمینه قبلی. خدا کند نوبتمان که شد  رو سپید از این دنیا برویم. ممنون میشوم شادی روح این عزیزان و نیز رفتگان خودتان صلواتی هدیه کنید.

چگوارا در بوشهر!

 همین شهید نادر مهدوی که شما آقایان چند بار اسمش را اینجا آوردید، کسی از دوستان ما که وارد در این موضوعات است میگفت اگر ایشان متعلّق به کمونیست‌ها بود، یک چگوارا از او درست میکردند؛ یعنی یک چهره‌ی بین‌المللی مبارز. این جوان کم‌سال یک چهره‌ی این ‌جوری دارد: حضورش در منطقه‌ِی خلیج فارس، آن درگیری‌اش با آمریکایی‌ها، بعد هم دستگیری‌ و شکنجه و شهادتش؛

مقام معظم رهبری

 

قبله تهران

 

میلاد حضرت عبدالعظیم حسنی مبارک. اگر تا به حال به زیارت این امامزاده بزرگ و واجب التعظیم نرفته اید تا عمری باقی است حتماً از خدا بخواهید و اراده کنید که به زیارتش بروید. نشاط خاصی به شما میدهد که سوغات اصیل ری و برکت وجود و بارگاه این بنده عزیز خداست. غم عالم را هم که به سینه داشته باشید در محضر این انسان شریف و ذیل قبه نورانی حرمش با نخستین سلامی که تقدیمش میکنید از دلتان زدوده و شادی و راحتی و آرامش جایگزین آن خواهد شد.

هسته ای شدنمان مبارک

به قول جک لندن، کتاب آوای وحش، در دنیایی که جنگل است اگر نخوری خورده میشوی اگر نکشی کشته میشوی....

حرف این رمان نویس غربی را قبول نداریم اما

اگر قرار است شهروندان فلسطین و سوریه و لبنان در امنیت نباشند چرا باید شهروند رژیم اشغالگر در امنیت باشد؟

اگر میخواهید ایران را له کنید چرا خودتان له نشوید؟

ما از جنگ بیزاریم اما اگر بجنگید با شما خواهیم جنگید چشم در مقابل چشم...

لازم بود در مصاف با اتحاد دشمنان قسم خورده ای که از هیروشیما تا سردشت و حلبچه و یمن و غزه و بیروت ارتکاب هر جنایتی را روا میدانند به همه ابزارهای دفاعی مجهز باشیم.

اگر ایران نباید سلاح هسته ای داشته باشد بقیه چرا باید داشته باشند؟

اگر هسته ای برای دیگران بازدارنده است برای ایران هم همین کارکرد را دارد.