خل و چل بودن هم حدی دارد!

 

این توییت به دلم نشست. واقعا یک عده از قشر ضعیف جامعه چه جور برای فوتبالیستهایی با درآمد میلیاردی حرص و جوش میزنند و اصرار دارند از حقوق آنها دفاع کنند! تجمع و اعتراض و هیاهو میکنند که چرا دریافتی میلیاردی آنها به تاخیر افتاده!! در عالم سیاست هم همینطور است. گاهی جماعتی از پایین ترین لایه های اقتصادی جامعه گریبان هم را می درند که سیاستمدار تیلیاردر محبوبشان به قدرت برسد. خون و خون ریزی راه می اندازند که یک نفر دیگر با آقازاده ها و دامادها و باند و قبیله اش بر کیسه بیت المال بیشتر چرا کنند و بار نسلهای بعدش را ببندد. بعد همین بینوا بینواتر از قبل شده و عمری باید کاسه چه کنم به دست بگیرد. برای هنرپیشه ها هم همینطور. عده ای به جای آنکه از دستمزدهای نجومی و سبک زندگی هنجار ستیز آنها که کانون خانواده شان را از نظر اقتصادی و فرهنگی تهدید میکند به انتقاد برخیزند چنان محو جمال و کمال نداشته سلبریتی ها شده و در رفتار و گفتار و ... از آنها الگو میگیرند و احساساتشان را به خم ابروی آنها گره میزنند که آدم حیران می ماند. 

احمد آقاجانی

خدای من! شش سال گذشت. چنین روزی بود سیزده تیر 1396 که احمد آقاجانی را به خاک سپردیم. روحش شاد. این اطلاعیه را به یادگار نگه داشتم. سرطان داشت و زجر کشید اما قرآن به دست می گرفت تا تسکین دلش باشد و از آلامش بکاهد. مشهد بودم جوار حرم آقا به او زنگ زدم حالش را پرسیدم بی تابی نمیکرد که هیچ تلاش داشت به من هم روحیه بدهد. این آخرین تماس من با او بود. واقعا گمان کرده بودم حالش رو به بهبودی است. دوست دیگری داشتیم همزمان بیمار شد و شفا پیدا کرد.

احمد را اولین بار در مسجد کاظمبیک دیدم. نمیدانم چطور پایش آنجا باز شد لابد دوست و رفیقی داشت. بچه های گله محله هم مثل بچه های خیلی دیگر از نقاط شهر آنجا رفت و آمد داشتند. نکته قشنگش اینجاست. یادم نیست آن شب چه مراسمی بود ولی مسجد شام می داد. مسیر آشپزخانه تا شبستان مسجد باید مجمع غذا را دست به دست میکردیم. احمد با اینکه اولین شبش بود و اصلا با جمع دوستان ما انس نداشت پرید وسط و گوشه کار را گرفت. ریزه میزه بود اما چابک و سریع و متبسم و با روحیه. همان شب و همان همکاری و همراهی اولیه جایش را در دل همه باز کرد. این اولین تصویر من از احمد آقاجانی است اما به شما بگویم آخرین تصاویری که از احمد در ذهن دوستان نقش بست نیز اینگونه است. گوشه نشین و تنبل و بهانه گیر نبود. هر جا کاری بود یاعلی میگفت و می آمد وسط. روحش شاد. بسیجی مخلص و بی ادعا و سالم و دلسوز و پرکاری بود.

دورادور مطلعم همسر و دو فرزندش نیز در مسیر او قرار داشته و متعهد و انقلابی و دلسوزند. ان شاءالله نسل احمد هم تا ابد عاقبت بخیر و سر بلند باقی بماند. ممنون میشوم دسته گلی از صلوات را به روح پاک او هدیه کنید.

 

دمش گرم

سر صبحی دیدن تصویر نوشته پشت این مغازه دلم را جلا داد. یادم است یکبار در رستورانی غذای مفصل خوردیم. یکی از دوستان بعد از خوردن غذا و نوشابه احساس کرد به آب هم نیاز دارد. درخواست یک لیوان آب کرد. گفتند نداریم! آب معدنی بخرید. 

دوستی تعریف میکرد در خیابان تشنه اش شد. فقط یک مغازه ساندویجی سر راهش بود. یک لیوان آب خواست. فروشنده گفت نداریم! نوشابه بخر.

در مطب دندانپزشکی که شکر خدا حسابی هم مشتری داشت دیدم که رهگذری آمد و خواست از آبسردکن آنجا لیوانی آب بردارد مانع شدند که این مخصوص مشتریان مطب است!

راستش را بخواهید در دسته عزاداری روز عاشورا هم دیدم مسئول تقسیم آب، به نوجوانی که آب خنک خواست گفت این فقط مخصوص کسانی است که در دسته همین هیات شرکت کرده اند! در دلم گفتم میشود دم از حسین زد اما یزیدی بود.

البته این نمونه های کوچک و تأسف آور در قبال خیل مصادیق و موارد نیک از روحیه عطا و بخشش گری و محبت مردم سرزمینمان قابل اغماض است.

صدها بار هم دیده ام  ودیده اید کسانی آب یا حتی غذا در اختیار رهگذران قرار می دهند از ایستگاههای صلواتی گرفته تا نانوایی ها و حتی بعضی اغذیه فروشی های با معرفت.

عکسی که امروز صبح دیدم دستنوشته مغازه داری است که به دلیل گرمای هوا از همشهریان دعوت کرده میتوانند داخل بیایند و زیر کولر مغازه او ایستاده و منتظر اتوبوس بمانند و آب خنک بنوشند. مطمئن هستم چنین افراد نیک سیرتی حتما در بزنگاههای زندگی خود دست غیبی لطف و عطای خدا را خواهند دید.

 

آدم را برق بگیرد، جوّ نه!

نه اینکه با حضور اجتماعی خانمها مخالف باشم اما از طرفی با توجه به ویژگی احساسی در اغلب خانمها که البته جزو ذات آنها و بایسته قوام خانواده است معتقدم بسیاری از خانمها در حضور اجتماعی خود یا باید تجدید نظر کنند و یا لااقل یاد بگیرند که مکث و تامل بیشتری داشته باشند.

کم ندیده ایم خواهران بزرگواری که به راحتی فریب ادعای افراد ظاهرالصلاح را خورده و پول یا حیثیت خود را از دست داده اند. مردها هم گاهی دچار این نوع اشتباهات میشوند اما غلبه احساس در خانمها بیشتر است. جوگیر شدن در خانمها، دل بستن، زودباوری و غبطه خوردن، نمود بیشتری نسبت به آقایان دارد.

ماجرای ازدواج محمدرضا گلزار را که یادتان هست بعضی دخترخانمهای متوهم و خیال پرداز را راهی بیمارستان کرد حالا جدایی بیرو از پرسپولیس نیز چنین بازتابی در بعضی دختران داشته است:

 

یا للعجب!

 

امروز سالگرد سرنگونی هواپیمای مسافری ایران در 12 تیر 1367 توسط ناو وینسنس ایالات متحده در آبهای نیلگون خلیج فارس است.

خواستم مطلبی بنویسم با این موضوع که چرا این دست سوژه ها توسط هنرمندان و به خصوص قشر سینماگر به ندرت مورد توجه قرار میگیرد. از روی کنجکاوی سری به ویکی پدیا زدم که دیدم بعله طبق معمول روایت دست اول را هم به دشمن باخته ایم. در این روایت که نخستین پاسخ جستجوگران اینترنتی است جمهوری اسلامی مقصر اشتباه آمریکا در هدف قرار دادن هواپیمای مسافری شناخته شده است!

اندکی تحقیق پیرامون این واقعه دلخراش نشان می دهد که تجهیزات ناو جنگی آمریکا آنقدری پیشرفته بود که حتی اگر پاسخی از سوی خلبان پرواز دریافت نمی کرد در روز روشن متوجه تفاوت هواپیمای بزرگ مسافری با اف 14 بشود. جالب آنکه ایالات متحده، خودش این اشتباه را پذیرفته و حاضر به پرداخت غرامت شده اما بعضی هموطنان همچنان اصرار دارند نیروهای مسلح ایران را به دلیل درگیری قایقهای تندرو با ناوگان دریایی آمریکا مقصر هدف قرار گرفتن هواپیمای مسافری تلقی نمایند!

می ماند این پرسش تاریخی که چرا کاخ سفید به فرمانده ناوگانی که چنین اشتباه دهشتناکی را رقم زده بود جایزه داد؟!

و این پرسش مهم که اساسا ناو جنگی آمریکا در آبهای ایران چه میکرد و این اقدام در تغییر موازنه جنگ با رژیم صدام چه نقش پررنگی داشت؟

هنر و رسانه در ایران چه وقت قرار است در خدمت بیان حقایق تاریخی و بیدار سازی وجدان عمومی در بیاید؟

غرب که همواره در مقابل جنایات ضد بشری رژیم صدام در بمباران شیمیایی مناطق مسکونی کشورمان سکوت کرده و پناهگاه جانیان خبیثی چون منافقین بوده که دستشان در خون هزاران مرد و زن و کودک بیگناه آلوده است چگونه امروز با اهرم رسانه و البته به برکت روح خودباختگی و تغافل بعضی هموطنان به قبله گاه آزادی و ملجأ حقوق بشر در ذهن عده کثیری تبدیل شده است؟

فرار از حقیقت

 

کسی که به او توهین می کنی، تحمل می کند؛

تهمت می زنی تحمل می کند؛

اما عیب واقعی اش را که می گویی به هم می ریزد و می رود، آدم بدی نیست. او در باطن خود حقیقت را می شناسد و با فرار از آن بر صحت گفتار تو مهر تأیید می زند.

خدایی که ما باشیم!

 

سر مزار خدا که رفتید سلام ما را هم برسانید. سالهاست که او را به خاک سپرده ایم. جعبه سنگی یادمانش را زیارتگاه برآوردن حاجتمان می دانیم. حج را در حاجت معنا کرده ایم و حجت و دلیلش را از یاد برده ایم. خدای خوب، خدای مرده است. روح بزرگ از دست رفته ای که گاه میتوان با اتکال به او دستی بر قضا برد لقمه ای بیشتر غذا خورد و نفعی بیشتر به جیب زد. خدایی که مسبب همه بدبختی های ماست و خیری ندارد مگر آنگونه که ما می نوازیم ناز و زیبا به رقص آید.

خدای زنده دردسر دارد. نگرانی که تو را می بیند، شعور دارد، برنامه دارد و هدایتگر است. خدا زمانی خداست برای ما که خوب و حرف گوش کن باشد.

سر قبر خدا که رفتید از طرف ما هم فاتحه ای بخوانید. روحش شاد. هر چه سنگ و ننگ است نثار شیطان که قاتل خداست. ما فقط روزی چند بار در تشییع او شرکت می کنیم و زیر تلّی از خاک نسیان مدفونش می سازیم. بقیه تقصیرها بر گردن شیطان رجیم است. در دعوای رجیم و رحیم، ما بی طرف هستیم. صرفا چون خدا بزرگ است و زور بیشتری دارد کمی هوای ابلیس را داریم. برای خدا قبر درست کردیم، برای شیطان سنگ پرت میکنیم و قصه این دعواها را به تاریخ سپرده ایم. راه خودمان را می رویم و با این دو قطبی ها کاری نداریم. حالا گاهی شیطان خوشش می آید گاهی خدا. اصلا چه کسی گفت این دو با هم قابل جمع نیستند؟ اتحاد چه اشکالی دارد؟ چرا همه اش قهر و دعوا؟ چنگ و دندان؟ ما بین خدا و شیطان سازش بر قرار میکنیم. مگر قرار نیست همه چیز در خدمت انسان باشد؟ خدایی که نگذارد گاهی شیطنت کنیم که خدا نیست. توحید یعنی یگانگی، باور وحدانیت. انیگونه که نمی شود بین خدا و شیطان سرگردان باشیم. خدا و شیطان را که ذیل وجود خودمان تعریف کنیم وحدت برقرار می شود. هر جا خوشی و لذت است با شیطانیم هر جا مشکل و نقص و ضعفی بود از خدا کمک میخواهیم. اعجوبه جهان هستی، ماییم!

عکس باز

و باز هم گذری بر تصاویر آرشیوی در گوشی

 

دولتی ها هم سوت میزنند؟!

 

روستا‌های زیر ۲۰ خانوار مازندران در تسخیر ویلاها

احمد توکلی سرپرست معاون عمرانی استانداری مازندران:
🔹ساخت و ساز‌ها در روستا‌های بدون طرح‌هادی مصوب به ویژه روستا‌های زیر ۲۰ خانوار مناطق ییلاقی استان افزایش یافته است. 
 

 

خب، دادستان نداریم؟ دادگستری نداریم؟ نظارت نداریم؟ اداره منابع طبیعی و جنگلداری و ... نداریم؟ چطور آلونکهای اهالی بومی منطقه که چند دهه جنگل نشین هستند بر سرشان ویران می شود اما کسی با این ویلاهای غیرمجاز مرتبط با مایه دارها و گردن کلفتها کاری ندارد؟

وا رفتگی فرهنگی!

 

هر دو ازدواج یک طلاق؛ اوضاع وحشتناک طلاق در مازندران!

🔹️داده های موجود در سایت سازمان ثبت احوال نشان می‌دهد نسبت طلاق به ازدواج در سه‌ماهه ابتدایی سال جاری به شدت افزایش یافته است.
🔹از ابتدای سال تاکنون ٧٩٢۶٠ ازدواج و ٣٧٧٠١ طلاق ثبت شده که نسبت طلاق به ازدواج را به عدد ۴٧.۵ درصد رسانده است.
🔹نسبت طلاق به ازدواج در استان‌هایی چون البرز، مازندران، سمنان، تهران و مرکزی بحرانی‌تر از سایر نقاط کشور است.
🔹در ١٢ استان کشور به ازای هر دو ازدواج حداقل یک طلاق ثبت شد.
 

 

نمی گویم صد در صد اما بنا بر تجربه و تحقیق و مطالعه عرض میکنم هر اجتماع و محدوده و افرادی که از جوامع مادی تأثیرپذیر تر و خودباخته تر باشند آمار طلاق بیشتری دارند. 

بزنید همدیگر را!

 

پریشب دوست طلبه ای زنگ زد که البته با لباس شخصی از کربلا بر می گشت. توی راه، استراحتگاهی در شهر حمیل اسلام آباد غرب، چشمش به زنها و مردهایی افتاد که با وضعی بسیار زننده از اتوبوسی دیگر پیاده شده بودند. رفت و تذکر داد. فایده ای نداشت که هیچ، مردها چند نفره ریختند روی سرش، کتکش زدند که هیچ تلفن همراهش را نیز سرقت کرده و سوار اتوبوس شدند و رفتند. او بلافاصله با 110 تماس گرفت و شماره اتوبوس را داد و عزیزان انتظامی هم توضیح دادند که کار خاصی از دستشان بر نمی آید.

امروز صبح پیامی از خواهری بزرگوار به دستم رسید. فرهنگی است و خواهر شهید در ترمینال کاوه اصفهان به خانم مسافری تذکر داد که هم از سوی او و هم از طرف راننده مورد توهین قرار گرفت. او هم با نیروی انتظامی تماس گرفت که به روی مبارک نیاوردند.

از این نوع اخبار را هر روز گوشه و کنار می شنویم. مسبب اصلی این وضعیت هم مسئولانی هستند که هیچ برنامه ای برای پیشبرد اهداف فرهنگی انقلاب نداشته و ندارند و صرفا به میز و فیش های تپل حقوقی شان چسبیده و بار چند نسلشان را بسته اند. الان هم که به نظر می رسد صاحبان قدرت، دعوا بر سر حجاب را مجالی برای در امان قرار گرفتن از تیغ مطالبات معیشتی ملت شمرده و بدشان نمی آید با سکوت و این دست و آن دست کردن در تنور آن بدمند.

برویم

 

پدر بزرگ ما خدا رحمتی سید جلیل القدری بود. یک شب مار سیاه بزرگی وارد اتاقش شد. خانه اش کاهگلی و قدیمی بود. میهمان داشت. پسر عمویم که او هم به رحمت خدا رفته دوستانش را از تهران آورده بود که بروند دریا. پدر بزرگ دید اگر سر و صدا بشود آنها هم بی خواب و هم دچار واهمه خواهند شد. سرجایش نشست به مار سیاه نگاهی کرد و با جدیت و آهسته گفت: برو، برو. مار فس و فسی کرد، پیچ خورد و  از اتاق بیرون رفت.

دیروز فیلم کوتاهی دیدم محیط بان در وسط جنگل های مازندران، خرس مادر را با دو توله اش دید که به سمت او می آمدند. با زبان محلی گفت برو. آنها هم راهشان را کج کردند و رفتند.

ما که اشرف مخلوقاتیم. اگر یکی به ما گفت برو، برویم و پشت سرمان را هم نگاه نکنیم. نگذاریم کسی احساس کند زیادی و مزاحم هستیم.

یا آدم بدی بودیم و شرّی داشتیم که این رفتنمان نجات او و سبکی بار آخرت خودمان است

یا آدم خوبی بودیم که او روزی خلأ وجودمان را درک خواهد کرد و یاد میگیرد که زین پس در مراحل دیگر زندگی قدر آدمهای خوب دور و برش را دانسته و گرفتار جدایی و فراق و طلاق و... نشود. این رفتن شما اثر تربیتی خواهد داشت. اگر هم دلتان گره خورده بود که کمی سختی می کشید، به خدا توکل کنید، زیاد صلوات بفرستید. نفس عمیق بکشید؛ اما آه عمیق، نه. صبور باشید به زودی خدا دلتان را آرام میسازد. هوالذی انزل السکینه فی قلوب المومنین...

به پای ما ننویسید

 

«اکبر لاجوردیان از خویشاوندان حبیب لاجوردی تلاش کرد تا گروه صنعتی بهشهر را حفظ کند. او پس از دیدار با مهدی بازرگان دریافت که ممکن است دولت وی نتواند جلوی مصادره اموال خانوادگی آنها را بگیرد. برای همین دیداری با ابوالحسن بنی‌صدر در خانه خواهر بنی‌صدر ترتیب داد تا او را با گروه صنعتی بهشهر بیشتر آشنا کند. او می‌گوید که آنها را به یک اتاق کوچک راهنمایی کردند و ابوالحسن بنی‌صدر با پیژامه و صورت نتراشیده وارد شد. بنی‌صدر پس از سلام بلافاصله گفت که همه صنایع ایران مونتاژی هستند و برای کشور مفید نیستند. او در هنگام گفتگو توجهی به حرف‌های اکبر لاجوردیان نکرد و یکباره از جای خود بلند شد و گفت که برای سخنرانی باید برود و جلسه را ترک کرد.»

^{ویکی پدیا دانشنامه آزاد با موضوع حبیب لاجوردی}

حوزه انقلابی، پاستوریزه نیست!

 

چند روز دیگر میخواهند تعدادی از طلاب را به دیدار سالانه با آقا ببرند. همه شان هم خوب و محترم و بزرگوارند اما طبق معمول گزینش ها برای ارائه مباحث منتخب، سمت و سویی را اتخاذ نموده که آزاری برای کانونهای قدرت نداشته باشد. در سالهای اخیر طلاب جوان و اندیشمند با کار و دقت و تحقیق شبانه روزی صاحب مکتب و سخن و نگاه نو پیرامون حل بسیاری از معضلات جامعه هستند که به مذاق برخی از صاحبان قدرت خوش نمی آید.

اسلامی و انسانی سازی علوم، اصلاح سبک معماری، طب سنتی، بانکداری و اقتصاد مردم محور، عدالت آموزشی، هنر و رسانه منطبق با مبانی دین، صنعت و اصلاح ساختار تولید با نفی واسطه گری، ازدواج و خانواده، نظام اداری با رویکرد خدمت محور و نفی فرهنگ ریاست و منفعت طلبی، پیوست فرهنگی در تصمیمات حاکمیتی و ... حرفهای تازه و راهگشایی در چنته جوانان صاحب فضل و انقلابی حوزه قرار دارد که البته منافع کارتل ها و مجامع دلال مسلک و رانت خوار و باندهای چپاولگر خیمه زده بر بازار مسکن و خوردو و دارو و رسانه و کنکور و ... را به خطر می اندازد.

طلاب انقلابی معتقد به نظام اسلامی و منتقد نظام دیوانسالاری در این روزها خواهند کوشید نگاه پاستوریزه و کارمندی به حوزه را که مطلوب صاحبان عافیت طلب قدرت است به چالش بکشانند. شاید شاهد تغییراتی در نشست آتی با آقا باشیم.

گاهی باید خندید و رد شد

این تصاویر آرشیوی است حالا دیگر گذشت و خاطره شد.

 

 

مرسی که هستید!

 

معاون دیوان محاسبات گفت: ما همچنان نمیدانیم اقتصاد کشور دست کیست؟ دست دولت است یا دست وزارت اقتصاد و بانک مرکزی یا سازمان برنامه و بودجه کشور! جواب سوال را نمیدانیم، چون سیاست مالی نداریم.

 

والا ما هم آخرش نفهمیدیم امور بانکی و ساخت و ساز و نظارت و بورس و خودروسازی و ... دست کیست. مسئولین یک چیزی میگویند واقعیتها هم جور دیگری رقم می خورد. دوستی به شوخی میگفت همین که نمیدانیم مملکت چطور اداره میشود یعنی باید بیش از پیش به عالم غیب ایمان بیاوریم.

اما واقعش آن است ما هر روز که خبر از گرانی جدید ارزاق و کالا و خدمات میشنویم خیالمان راحت میشود که الحمدلله حال مسئولان خوب است و همچنان بر سر کارشان حاضر میشوند. اگر روزی گرانی نباشد نگران خواهیم شد مبادا برای مسئولانمان اتفاقی افتاده باشد!

آیا گوش شنوایی هست؟

 

یک جوری از آزادی اکبر طبری تعجب کرده و قوه قضاییه را به تبعیض و بی عدالتی و عدم رعایت مساوات در برخورد با دانه درشتها و نورچشمی ها متهم میکنند که انگار تا به حال با دانه درشتهایی مثل متهمان پرونده اختلاس فولاد مبارکه و بدهکاران نجومی بانک دی و واگذاری مشکوک پتروشیمی میانکاله و ... برخورد قاطع و عادلانه صورت گرفته بود. انگار بانکها در نحوه ارائه خدمات به مردم عادی و گردن کلفت ها مساوات را رعایت می کنند؛ انگار نورچشمی ها در همان مدارسی درس می خوانند که مردم عادی بچه هایشان را می فرستند؛ انگار آنها همان جایی سربازی می روند که بچه های مردم می روند، انگار خدمات بهداشت و درمانشان با ما یکی است، انگار موقع اشتغال با همان موانعی مواجهند که جوانهای ملت مواجهند و مسکن و.... و جالب است همانها مردم را به صبر و قناعت دعوت میکنند.

بیخود که نیست هیچ نهاد و ارگان و جناحی حاضر نیست عباراتی از گفتارهای عدالت خواهانه شهید مظلوم بهشتی را تبدیل به بیلبورد کند و شورای سیاستگذاری ائمه جمعه از رحیم پور ازغدی ها و سید سعید لواسانی ها واهمه دارد. انقلاب، انقلاب مستضعفان است اما نظام لزوما نظام مستضعفان نیست. با آن چه که ادعا کردیم فرسنگ ها فاصله داریم. منکر دستاوردها نیستیم اما تبعیض و بی عدالتی و آقازاده بازی و رانت خواری و حقوقهای نجومی و شکاف طبقاتی، ملت را نسبت به شعارهای علوی ما بدبین و نامطمئن می سازد. 

حرکت زیبای زائران ترک

 

آتاترک خیلی زحمت کشید علقه های مذهبی و ملی مردم ترکیه را کنار بزند و هویتشان را از آنها بگیرد. حکومت عثمانی زمانی سردمدار نصفه و نیمه احکام دین بود که همان را هم غربی ها تاب نیاورده و با لطایف الحیلی درصدد تغییر ذائقه مردم ترکیه و رواج سکولاریسم برآمدند. نمیتوان توفیقات فرهنگ مهاج غرب در زدودن باورهای دینی مردم ترکیه را نادیده گرفت، رواج بی حجابی، مشروبات الکلی، ترویج روابط آزاد و عشق مثلثی و ...

اما هنوز هم در میان مردم این کشور مسلمینی هستند که غیرت دارند و دلشان برای ناموس می تپد. عکس بالا مربوط است به مراسم حج امسال. مردهای ترک با لباس مشخص، حریم خانمهای همراه خود را حفظ نموده و فضایی کنترل شده و آسوده را برای زیارت آنها فراهم آوردند تا اختلاط و فشار ناشی از حجم بالای زائران بیت الله موجب آزارشان نشود.

عدالت و یک چشمک!

 

چاقو دسته خودش را که نمی برد. اکبر اتباعی طبری دارای سابقه گروهکی، سالهای سال در عالی ترین طبقات قوه قضاییه حضور فعال و موثر داشت. حجت الاسلام مروی، معاون وقت قضایی نامه ای محرمانه نوشت و تخلفات علنی او را شرح داد. این نامه راه به جایی نبرد. مروی مدتی بعد استعفا داد و اندکی بعد هم به رحمت خدا رفت. مرحوم هاشمی شاهرودی و شیخ صادق لاریجانی پشت اکبر خان بودند. آقای اژه ای هم که خودش همیشه در قوه حضور داشت. یک مدت بحث این مطرح بود پرونده هایی را که اکبر اتباعی رویشان تاثیر داشت را دوباره بررسی کنند که فراموش شد. کیومرث نیازآذری آشنای امنیتی طبری را تبرئه کردند. اکبر اتباعی هم با آن حجم انبوه پرونده به رغم محکومیت قطعی و در حال گذراندن دوره محکومیت اجازه اعاده دادرسی گرفت و با وثیقه از زندان بیرون آمد. صلاح کار خویش خسروان دانند اما برایم سوال است خداییش حضرات وقتی از عدالت صحبت میکنند خودشان خنده شان نمی گیرد؟! بدبخت آن شیخ قاضی همدست اکبر که ترسید و از کشور گریخت و در ابهام و بطور مرموز جان سپرد.

راستی جناب سلاح ورزی با سابقه حمایت از اغتشاشات و رد صلاحیت توسط وزارت اطلاعات به «همایش امنیت» در قوه قضائیه دعوت شده و سخنرانی کرده‌! حالا حالاها مانده است بفهمیم آب از کجا گل آلود میشود.

تکمیلی:

قوه قضاییه اعلام کرده تصویر مربوط به حضور سلاح ورزی در کنار اژه ای قدیمی است. قبول. ولی دعوت از سلاح ورزی برای سخنرانی در همایش قوه مربوط به همین چند روز اخیر است. مگر انتخاب سلاح ورزی بر خلاف قانون نبوده؟ چرا مدعی العموم ساکت است؟

گذشت!

 

این مطلب را که در عکس می بینید به نظرم سال گذشته از سایت کپی کردم برای استوری. فرزند مقتول، خواب پدرش را در شب عید قربان می بیند که در حال ذبح گوسفند است و از او می خواهد که از قاتلش درگذرد و می گذرد بدون هیچ چشمداشتی.

قرب به خدا در گرو عبور از تمنیات دنیایی است. هر چقدر بخشنده تر باشیم به خدا نزدیک تریم. هر روز که پا بر نفس گذاشته و خدا را بر خود ترجیح بدهیم عید است.