بنیاد شهید، این مدافع حرم را شهید نمی داند!

چند ماهی است که از شهادت سید حسین رئیسی از مدافعان و خادمان حرم اهل بیت علیهم السلام می گذرد. به رغم آن که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و پزشکی قانونی و ... شهادت او را در سوریه تأیید کرده اند؛ اما بنیاد شهید و امور ایثارگران هنوز با اعطای قانونی عنوان شهید برای این سید بزرگوار و پیر دلداده اسلام و انقلاب اسلامی موافقت نکرده است.

سید حسین رئیسی از جانبازان دفاع مقدس، بازنشسته آموزش و پرورش بابل بود که داوطلبانه به میادین جبهه جهانی اسلام در عراق و سوریه پیوست و به رغم تکرار جراحات ناشی از حضور در مناطق عملیاتی، باز هم با عشقی سرشار به خدمت در حرم حضرت زینب سلام الله علیها شتافت و در جوار مرقد شریف بانوی صبر و بصیرت، به آرزوی دیرینه خود دست پیدا کرد.

به رغم گذشت چند ماه از شهادت او به دلیل کارشکنی بنیاد شهید، هنوز سنگ مزاری برای وی در نظر گرفته نشده است.

تشییع و تدفین و مراسم یادبود این شهید گرامی نیز غریبانه برگزار شد. دوستان او بارها نقل کرده اند که این شهید از آن دست بسیجیانی بود که هیچ گاه علاقه ای برای بیان خاطرات و شرح ایثارگری ها و جانبازی هایش نداشت و گمنامی را سرلوحه راه خود قرار داده بود. انگار باز هم قرار است غربت این بسیجی بی ادعای مکتب خمینی، ادامه داشته باشد.

برای مسئولان عالی بنیاد شهید باید تأسف خورد که به رغم تسامح در شهید نامیدن بعضی اصناف و گروه ها مانند خبرنگار و ... که در سوانحی چون سقوط هواپیما جان خود را از دست داده اند، از اطلاق این واژه مقدس برای شهید سید حسین رئیسی که جانباز معرکه نبرد بود و در خدمت به آستان زینب کبرا سلام الله علیها به افتخار شهادت نائل آمد، اجتناب می ورزند.

از استاندار مازندران، نماینده ولی فقیه در استان و دیگر مسئولان صاحب نفوذ نیز انتظار می رود با توجه به مدارک موجود که تصاویری از آن در این وبلاگ منتشر شده است، به این جریان ورود پیدا کرده و مانع از تضییع حقوق شهدا و خانواده هایشان و ایجاد بدبینی در مردم نسبت به نهادهای ارزشی و انقلابی بشوند.

داد و دادگاه!

قبلاً مردم از دادگاه ها انتقاد می کردند، قوه قضائیه جواب می داد.

الان که دستگاه قضا هم دارد از خودش انتقاد می کند چه کسی باید پاسخ گو باشد؟!

فارس: انتقاد دادستان تهران از تصمیم دادگاه در پرونده بانک سرمایه/ دادگاه با چند خط قرار یک پرونده ۲۵ جلدی را نقض کرد/ ۳ متهم اصلی پرونده میلیاردها تومان تسهیلات از راه‌های غیرمتعارف دریافت کرده‌اند

با شهدای بابل آشنا شوید

هر وقت احساس کردین که رو صفحه سفید دلتون، غبار نشسته؛ هر وقت دیدین دلتون دنبال یه های تازه ست، هر بار حس کردین از قیل و قال های این دنیایی خسته شدین و میخواین قلبتون رو جلا بدین فقط کافیه سری به کانال سنگر شهدا بزنین. اون موقع است که وجودتون از عطر خوش عاشقی آکنده میشه و هوای پرواز میاد سراغتون. اون موقع است که معنی انی اعلم ما لاتعلمون خدا رو در پاسخ به منتقدین خلقت انسان، درک میکنین. دم حاج حسن آقای مهدی زاده گرم، اجرش با سیدالشهداء      @sangareshohadababol

رمز پیروزی انقلاب، راهی برای نجات ملت ها

آیت الله توکل استاد خارج فقه حوزه علمیه قم امروز در پایان درس خود به مناسبت یوم الله دوازده بهمن و آغاز دهه مبارک فجر، روز بازگشت حضرت امام راحل(ره) به میهن اسلامی را گرامی داشته و خاطر نشان نمود که انقلاب اسلامی، پایه گذار حکومتی است که پایه های ظلم و جنایات رژیم سفاک پهلوی را لرزاند و مقدماتی را فراهم کرد که منجر به قیام مستضعفان عالم بر ضد ستمکاران، با الگوگیری از انقلاب مردم ایران گردید.

آیت الله سید رحیم توکل، نماینده مردم شریف استان مازندران در مجلس خبرگان رهبری، رمز پیروزی امام خمینی (ره) را در همه برهه های مرتبط با انقلاب و شکل گیری و تثبیت نظام اسلامی، اتکال به خداوند متعال دانست و افزود:

"شاه تا بن دندان مسلح بود و از سوی جهانخواران عالم به خصوص آمریکای جنایتکار مورد حمایت شدید قرار داشت. این که امام امت رحمة الله علیه چگونه توانست با دست خالی، بنیان ستم پهلوی ملعون را از جا بکند، پرسشی است که پاسخ آن می تواند راه موفقیت را بر همه مظلومان جهان آشکار سازد. امام به نقطه ای متصل بود که قدرتی فراتر از همه قدرت های مادی محسوب می شد. اتکال او به خدای عالم، اراده او را بر همه اراده ها چیره ساخت.

در جنگ و دیگر فراز و نشیب های دشواری که نظام اسلامی پشت سر گذاشت نیز رمز پیروزی ما محوریت شعار "الله اکبر" و وحدت کلمه بود. خدا اگر محور امور باشد، "ان تنصروالله ینصرکم و یثبت اقدامکم" نیز محقق خواهد شد. این سخن، صرف اِخبار نبوده و وعده الهی محسوب می شود. خدا نیز به ما آموخته است: "ان الله لایخلف المیعاد".

اگر چه ما در درون کشور خود مشکلاتی داریم که وجود آن در هر حکومتی طبیعی به نظر می رسد؛ اما در نگاه دنیا، ایران ضعیفی که روزی باید به سگ خارجی هم حق توحش می داد، امروز به قدرت اول منطقه تبدیل شده است. همه می دانند هر برنامه و تصمیمی که قرار است در این منطقه صورت بگیرد باید با هماهنگی ایران باشد. روزی ژنرال طاغوت می گفت ما ناچاریم که با آمریکا ارتباط داشته باشیم؛ زیرا نمی توانیم حتی یک سوزن ته گرد بسازیم. امروز ایران اسلامی کشوری است که موفق به پرتاب ماهواره گردیده، توان هسته ای پیدا کرده، در نانو تکنولوژی پیشرفت هایی چشمگیر و خیره کننده داشته، موشک های دور برد نقطه زن تولید می کند و ....

وقتی چاه نفتی بزرگ در خلیج فارس مورد حمله دشمن قرار گرفت و موجی از آتش از دل آب فوران می کرد و خاموش نمی شد، دولت وقت آمریکا پیشنهاد داد که حاضر به مهار چاه خواهد بود به شرط آن که تمام هزینه های متخصصان آمریکایی از لحظه حرکت تا بازگشت به مبدأ از سوی ایران محاسبه و پرداخت شود. جمهوری اسلامی ایران این پیشنهاد را نپذیرفت. آمریکایی ها در مراحل دیگر، تخفیف هایی هم برای انجام این کار پیشنهاد دادند، باز هم ایران نپذیرفت. کار به جایی رسید که دولت آمریکا مدعی شد آماده است بی هیچ توقعی به مهار این چاه بزرگ نفتی بپردازد. جمهوری اسلامی زیر بار منّت آمریکا نرفت و از غرور ملی مردم ایران صیانت کرد. آنها در واقع می خواستند با این کار علاوه بر ارائه چهره ای انسان دوستانه از ایالات متحده آمریکا، این باور را در جهان تقویت کنند که نظام ایران قادر به حل مشکلات خود نبوده و باید با وابستگی به ابرقدرتی چون آمریکا به مسائل خود رسیدگی نماید. به حول و قوه الهی، جمعی از مهندسان جوان ایرانی با توکل بر خدا آماده انجام این عملیات تاریخی شدند. آنها قبل از آغاز کار بزرگی که در پیش گرفته بودند، زیارت عاشورا خواندند، به اهل بیت علیهم السلام توسل پیدا کردند، اشک ریختند و دل به دریای خطر زدند و با عنایت الهی توانستند چاه و آتش مهیب آن را مهار ساخته و به جهانیان نشان دهند که در پرتو معنویت و بی اعتنا به قدرت های ظالم می توان روی پای خود ایستاد.

ملت ایران در راه خدا قدم برداشت و از شهادت و جانبازی در این مسیر کوتاهی نورزید. خدا به خون شهدا و ایثار جوانان این کشور برکت داد و کاری کرد که امروز ملت ایران سرافزاز و عزتمند است. دشمن می خواست ظرف دو هفته، حکومت سوریه را از بین ببرد؛ اما پای ایران که به میان آمد، سال هاست نه تنها این آرزوی شوم محقق نشد بلکه هر روز خبری از پیروزی های پی در پی بر دشمنان به گوش می رسد. هفت استان کشور عراق با خیانت بعضی از مسئولان محلی به تصرف داعش درآمد. استان های دیگر این کشور هم خود را باخته و دچار واهمه شدند. بعضی از آنها گردن خود را برای تیغ داعش آماده ساختند. ایران پا به میدان گذاشت و اجازه نداد دشمنان اسلام بتوانند به اهداف خود دست پیدا کنند. بساط متجاوزان داعش در حال برچیده شدن از این منطقه است. الان اروپا دچار تب و لرز شده و بیم آن دارد که خود مبتلا به این بلای خانمان سوز بشود.

خدا به این انقلاب، برکت داد. دعاهای حضرت امام، مناجات های رهبر معظم انقلاب و دلدادگی مومنان و دعاهای شبانه آنان و دل های شکسته خانواده های شهدا، عنایت خدا را شامل حال این مردم نموده و مطمئن باشید که انقلاب اسلامی را به ظهور حضرت حجت (عج) گره خواهد زد. این هم از عنایات خداست که می بینید تا کنون هر کس که در مقابل این انقلاب قد علم کرد و یا خواست که چوبی لای چرخ آن بگذارد، خوار و ذلیل گردید. امید است همگان بیش از پیش به قدر و منزلت این انقلاب پی برده و به مسئولیت های خود در صیانت از آرمان های امام و شهدا بیشتر توجه کنند. این توصیه حضرت امام (ره) را هم باید آویزه گوش کرد که اگر مستضعف ها را یاری نکنید، به قعر جهنم خواهید رفت."

خدا پدر ترامپ را بیامرزد!

اگر ترامپ نبود ما شاید حالا حالاها آرزو به دل می ماندیم تا برای یک بار هم که شده از دهان بعضی ها یک کلمه از گل نازک تر درباره آمریکا بشنویم.

آنهایی که چشمشان را سال ها به روی پاره های به خون خفته دل این ملت بستند و یاغی گری حیوانات درنده حاکم بر کاخ سفید در حق مردم مظلوم ایران و افغانستان و عراق و لبنان و سوریه و یمن و بحرین و سومالی و ... را پشت گوش انداختند، حالا لااقل به خاطر حذف روادید سفرشان به ینگه دنیا وجدان درد گرفته و آهی از ته دل نثار یانکی ها کرده اند.

باز هم جای شکر دارد؛ همین که سفیران فرهنگی آمریکا هم برای لحظه ای به کدخدای زورگوی خود اخم کنند.

بیخود که نگفته اند: عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد.

روابط عمومی ها و مسئولان فرهنگی بابل، پاسخگو باشند

از سالی که به نام اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل نامیده شد حدود یک ماه و نیم دیگر باقی مانده است.

نمی توان تصور کرد اداره و سازمانی در دارالمومنین بابل وجود داشته باشد که در این ده ماه و نیم گذشته، نسبت به توصیه های موکد رهبر معظم انقلاب در این خصوص بی تفاوت مانده باشد.

الان فرصت خوبی برای حسابرسی و مطالبه گری از مسئولان است.

همه روابط عمومی های نهادها باید بتوانند گزارشی از اقدام و عمل مجموعه ذی ربط خود در تحقق دستورالعمل رهبر عزیز انقلاب را به مردم ارائه دهند.

مسئولان فرهنگی شهر اعم از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات، مدیریت فرهنگی اجتماعی سیاسی شهرداری، کمیسیون فرهنگی شورا، معاونت فرهنگی سپاه، معاونت های فرهنگی دانشگاه ها و ... نیز لابد می توانند شرحی از عملکرد خود برای فرهنگ سازی در راستای ترویج اقتصاد مقاومتی را بازگو نمایند.

ارائه این گزارش البته مستلزم وجود این باور درونی است که مسئولان شهر، همچنان مردم را صاحبان اصلی و ولی نعمت حقیقی انقلاب اسلامی بدانند.

خانم ابتکار و دغدغه حفظ آبروی خانواده!

خانم ابتکار تأکید دارد پسرش در ماجرای مربوط به پرونده اقتصادی خود بی تقصیر بوده و در واقع مغبون واقع شده است. او از این که در رسانه ها با آبروی فرزندش بازی شده، ناراحت است.

بی آن که بخواهم میزان قصور یا تقصیر فرزند نامبرده را در پرونده اخیر اقتصادی اش مورد قضاوت قرار بدهم؛ یادآوری یک نکته را خالی از لطف نمی دانم:

حدود سه سال پیش، جمعی از کارکنان سازمان محیط زیست در اقدامی غیر سیاسی، مقابل در ورودی سازمان متبوع خود تجمع کرده و کاغذهایی را در دست گرفتند که نشان می داد نسبت به وضعیت شغلی خود و نحوه مواجهه خانم ابتکار با مشکلات شان اعتراض دارند. بخش قابل توجهی از معترضین را خانم های شاغل در این سازمان تشکیل می دادند.

بلافاصله در اقدامی انتقام جویانه، ضداخلاقی و ناجوانمردانه، تصاویری فتوشاپ شده از همان خانم ها در شبکه های مجازی توزیع شد، در حالی که روی کاغذهایی که در دست داشتند عباراتی بدین مضمون نوشته شده بود: تا کی باید مجرد بمانم، من شوهر می خواهم و ... این اتفاق باعث شد دیگر صدایی از کارمندان معترض شنیده نشود.

خانم ابتکار در آن ماجرای کثیف، نسبت به حفظ آبرو و حیثیت کارکنان سازمانش که ظاهراً از سوی بعضی از هواداران یا اطرافیان او مورد هجمه قرار گرفته بود، بی تفاوت ماند. اکنون که به زعم او بی اخلاقی رسانه ای دامنگیر خانواده اش شده، خوب است یادی از آن اتفاق تلخ هم در ذهن داشته باشد.

رجالٌ صدقوا ...

یکی از صادقانه ترین وصایایی که از مومنین خوانده ام، وصیت نامه شهید عباس مجازی است.

اول بگذارید این خاطره کوتاه را برایتان تعریف کنم. همرزمان شهید گفته اند: یک بار عباس که بر اثر شدت جراحات وارده در بیمارستان بستری شده بود، دچار فراموشی گردید. هر روز در چند نوبت، پرستارها به سراغش آمده و اسامی مختلفی را نام بردند تا واکنش او را ببینند و برای شناسایی اش قدمی بردارند. هر اسمی را به زبان می آوردند او واکنشی نشان نمی داد؛ حتی وقتی نام خودش را هم می شنید، باز ساکت بود. با این حال تا نام "حسین" به گوشش می خورد، بی اختیار به سینه می کوبید و آن را تکرار می کرد ...

حالا این قسمت از وصیت نامه شهید عباس مجازی را که حاج حسن آقای مهدیزاده عزیز در کانال سنگر شهدا منتشر کرده است دوباره بخوانید:

"و اما چند سخن  از درد و  دل های  خودم را بگویم. من آن موقعی  که بچه بودم، شنیدم که حسین علیه السلام داریم. بزرگ هم که شدم شنیدم که حسین علیه السلام داریم. حسین جان! مرگ ما نزدیک شده؛ اما شهادت نرسیده. حسین جان! من می دانم  که گنهکارم؛ می دانم که گناهانم زیاد است. زنگار قلب باعث می شود که نتوانم به زیارت شما بیایم؛ اما حسین جان! رحمت بسیار است.  حسین جان تو شیعیانت را دوست داری. حسین  جان!  تو را به علی اکبرت قسم زیارت حرمت را نصیب ما کن.  اگر ما لیاقت زیارت حرمت را داریم،  شهادت  در راهت  را نصیب  ما کن. تا روح  ما به سوی حرمت بیاید.  حسین جان به ما اجازه بده  با  این اشک چشم هایمان حرمت را شستشو بدهیم. حرم مطهرت را با این  اشک چشم هایمان  بشوئیم. حسین جان!  ما عاشق  و دیوانه  تو هستیم. حسین  جان! ما در دنیا هیچ چیزی نمی خواهیم جز زیارت تو. حسین جان! این سعادت  را به  ما  بده. خدایا! خدایا!  تو را به آن کسانی که  از همه  بیشتر دوستشان داری به آن  کسانی که مقرب درگاهت هستند یا لیاقت زیارت  حسین (ع) و یا لیاقت شهادت به ما  بده."

حرف آخر: عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است /  دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است

داستان کوتاه و تکراری

شهردار یک شهر نه چندان بزرگ، در خانه ای زندگی می کند که بابت رهن آن 155 میلیون تومان از بودجه شهر را گرو گذاشته اند.

او به خانواده ای با سه فرشته کوچک که فاقد سرپناه هستند، سرکشی می کند، هدیه ای می دهد و عکس یادگاری می گیرد.

شرط می بندم او با نهج البلاغه علی هم عکسی به یادگار دارد.

وصیت نامه هاشمی رفسنجانی

این طور که مسلم است هاشمی رفسنجانی از خودش وصیتی مکتوب را بر جای گذاشته است. محسن هاشمی در مصاحبه با سیمای جمهوری اسلامی، دو بار به بخش هایی از وصیت او اشاره کرده و یادآور شد که این وصیت، چند سال پیش به نگارش درآمده است.

این که به رغم گذشت بیست روز از رحلت آن مرحوم، هنوز خانواده وی اقدامی برای انتشار وصیت نامه نکرده اند، با توجه به شناختی که از شیطنت های فرزندانش وجود دارد، این احتمال را تقویت کرده که وی برخلاف انتظار آنها به تعریف و تمجید از نظام اسلامی، رهبر معظم انقلاب و دیگر آرمان های این انقلاب مقدس پرداخته است.

مطمئن باشید با سوابقی که از فرززندان هاشمی وجود دارد اگر وی یک خط در انتقاد یا نفی بعضی رویکردهای نظام از خود به جای می گذاشت، وصیتنامه اش تا درونی ترین لایه های خانه مردم نیز توزیع می گردید و یا لااقل به دو واحد درسی در دانشگاه آزاد تبدیل می شد!

این نکته را هم اضافه کنم که با توجه به همان شناختی که از زیرآبی رفتن های فرزندان آن مرحوم وجود دارد، هر وصیت نامه ای که از این پس به نام او منتشر شود، قابل استناد و تأیید نخواهد بود.

این راه به مقصد می رسد!

او فقط شانزده یا نهایتاً هفده سال دارد که این جملات را می نویسد:

"اینک که در بین شما نیستم می دانم که چه احساسی دارید. امیدوارم که ذره ای غم و اندوه به خود راه ندهید؛ زیرا آن کس که به من جان حیات داد اینک جانم را خریده و با کمال میل جانم را تقدیمش می کنم و بسوی او باز می گردم. انالله و اناالیه راجعون"

امروز هشتم بهمن، سالگرد نوجوان بسیجی شهید اسماعیل مرادی است. عجیب نیست که حاج حسن مهدی زاده، هم نفس و خادم شهدا، برای معرفی او در کانال سنگر شهدا از عبارت "عارف شهید" استفاده می کند؛ وقتی این جملات را از او می خوانیم:

"وآنگاه که بوسیله دشمن شهید شدم در آن وقت است که احساس راحتی می کنم. آن لحظه که من دربین شما نیستم فقط روح من است که با شادابی تمام با شما خواهد بود  و این است جاودانگی که خداوند وعده داده است. ای مادرم برایم گریه نکن. اگر می خواهی گریه کنی برای امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) غمخوار آن حضرت، گریه کن. هرگز جلوی دشمنانم گریه نکن هر وقت جنازه ام را برایت آوردند بسوی پروردگارت نماز شکرانه بخوان و از خدا بخواه که این قربانی را بپذیرد."

یاد این سخن پیر میکده جماران افتادم که فرمود: رمز پیروزی ملت ما، معنویت و عشق به شهادت است.

احترام همه درگذشتگان اعم از ورزشکار و هنرمند و دیگر مشاهیر، محفوظ؛ اما دنیا و آخرت فرزندان ما را راه شهداست که تضمین می کند.

در اطراف هاشمی چه می گذشت؟

آخرین و بالاترین پستی که هاشمی رفسنجانی در سال های پایانی عمرش داشت، ریاست مجمع تشخیص ملحت نظام بود. او البته ریاست هیئت موسس دانشگاه آزاد اسلامی را نیز بر عهده داشت. جایگاه ریاست مجمع یکی از بالاترین مساند سیاسی کشور بوده و از ریاست بر هیئت موسس دانشگاه، در ظاهر ممتازتر است.

چند روز پس از فوت آن مرحوم، رهبر معظم انقلاب در حکمی که باید آن را ولایی خواند، دکتر علی اکبر ولایتی را به عنوان ریاست این هیئت برگزید. صدور این حکم در حالی است که هنوز ریاست مجمع تشخیص، منصوب نگردیده و نیز اساسنامه دانشگاه، نحوه انتخاب رئیس را مسکوت گذاشته است.

مصادف با این خبر، اتفاق مهم دیگری نیز روی داد. اتاق بعضی از مشاوران هاشمی در ساختمان مجمع پلمپ شد. این پلمپ آن قدر با سرعت انجام گرفت که گفته می شود مرتضی الویری و یاسر هاشمی فرصت خروج اسناد داخل دفترشان را هم پیدا نکردند. اصلاح طلبان نیز به رغم برتری رسانه ای نسبت به طیف رقیب، تمایل چندانی برای پیگیری این خبر از خود نشان ندادند.

به نظر می رسد اطلاعات ما در باره علت بروز این دو رویداد به اندازه کافی نیست؛ اما مرور زمان شاید روزی از پس پرده این وقایع، ناگفته هایی را آشکار سازد. هر چه هست می توان این گونه گفت که پیرامون مرحوم هاشمی رفسنجانی مسائل مهمی در جریان بود که بلافاصله بعد از مرگ او منجر به اتخاذ این دو تصمیم قاطع گردید.

الان می توان یقه شورای شهر قم را گرفت!

دو سال است که زباله های منطقه پردیسان قم که نزدیک به دویست هزار نفر جمعیت دارد، برخلاف سایر نقاط این شهر، یک روز در میان جمع آوری شده و آلودگی های محیطی را برای ساکنان آن به ارمغان آورده است.

بهمن سال 93 ادعا شد که اجرای این طرح به صورت آزمایشی بوده و اگر نتیجه ای مطلوب داشت در همه نقاط کلانشهر قم اجرا می شود و اگر نه، تعطیل خواهد شد.

تفاوت در ارائه خدمات به مردم پردیسان، تبعیضی آشکار و انکارناپذیر از سوی مدیریت خدمات شهری قم است که خواه ناخواه، شهروندان را به درجه یک و دو تقسیم نموده است!

اعضای شورای اسلامی شهر قم از این تبعیض و بی عدالتی، اطلاع کامل دارند؛ اما اقدامی برای رفع آن نکرده اند. اکنون در آستانه برگزاری دور دیگری از انتخابات شورای شهر، سر و کله بعضی از این نمایندگان با کاسه گدایی رأی، در مساجد و جلسات مردم پردیسان پیدا شده و می شود. الان فرصت مناسبی است تا یقه آنها را گرفته و بازخواستشان کرد که به راستی چرا در قبال تبعیض بین شهروندان یک شهر، مهر سکوت بر لب زده و درست موقع انتخابات یادشان آمده که مردم پردیسان هم بخش مهمی از شهر مقدس قم محسوب می شوند؟! 

تلاقی فتنه با نفاق، این بار در قم

چند روحانی نمای فتنه گر در قم، درست در روز نهم دی ماه امسال به بهانه سالگرد عالم بزرگوار مرحوم میلانی، رفتار شیطنت آمیزی از خود نشان دادند که جای تأمل و واکنش دارد.

این طیف با انتشار ویژه نامه ای مفصل، به بهانه پرداختن به شخصیت برجسته آیت الله العظمی میلانی، به ناگاه با فردی با نام مستعار آیت الله میرزا علی خراسانی! مصاحبه کردند که محتوای این گفتگو بارها با غفلت از موضوع اصلی بحث، به نقد و اهانت نسبت به شخصیت نورانی بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) متمرکز شد. به رغم وضوحی که در تناقض ادعاهای فرد مصاحبه شونده بر ضد امام راحل وجود داشت، تدوین گران این ویژه نامه، بی هیچ کم و کاست و توضیحی به درج مطالب خلاف واقع او در وهن نسبت به امام مبادرت ورزیدند که نشانگر عمق کینه این افراد نسبت به رویکردهای انقلاب اسلامی دارد.

به دنبال واکنش حجت الاسلام سید حمید روحانی، موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام نیز وادار به عکس العمل شد و نقاب از چهره پلید  آن به اصطلاح آیت الله کنار زد. با کمال تأسف فرد مصاحبه شونده کسی نبود جز روحانی نمای منافق و شارلاتان بی ادبی به نام شیخ علی تهرانی که سال ها در پناه رژیم بعث عراق، به خیانت نسبت به مردم کشور خویش مبادرت ورزید و اینک با سوءاستفاده از سوپر رانت ویژه رأفت اسلامی، آزادانه در خیابان های تهران و کرج تردد داشته و باز هم با همراهی اصحاب فتنه، درصدد تحریف چهره الهی حضرت امام قرار دارد.

نکته ای که در وهله نخست باید مورد توجه قرار داد، ظهور باطن کثیف فتنه گرانی است که همینک حریم باورهای انقلابی مردم را نشانه رفته و از ارتکاب هیچ خباثتی در پرتو اغماض مسئولان نهادهای نظارتی، در حق انقلاب اسلامی و بنیانگذار عظیم الشأن آن کوتاهی نمی ورزند.

نکته دیگر اما دردنامه ای است که بر دل نیروهای جوان و انقلابی حوزه علمیه سنگینی می کند. به راستی کاش نگاه نهادهای نظارتی مرتبط با حوزه به طلاب و فضلای انقلابی و پرخروش نیز همان نگاه تساهل مدارانه ای بود که نسبت به روحانی نماهای شیطان صفت و فتنه جو روا می شود.

معاون فرماندار بابل و واکنش به یک نقد

روز گذشته با انتشار مطلبی که البته با مشورت و همراهی بعضی از دوستان طلبه بود نسبت به این موضوع اعتراض کردم که چرا یک مقام سیاسی شهر بابل، تصویری از کودک خردسال خود به همراه عمامه را در پروفایلش قرار داده است؟ در این یادداشت ذکر شد که حدود یک ماه قبل هم بعضی از شهروندان بابل نسبت به این اقدام مقام مذکور واکنش اعتراضی نشان داده بودند که ایشان به روی مبارک خودش نیاورد!

الحمدلله ساعاتی بعد از انتشار یادداشت این حقیر، مقام مذکور اقدام به حذف تصویر مورد اشاره نمود که از این بابت باید از ایشان قدردانی کرد؛ اما ...!

باور کنید موقع انتشار یادداشت شب گذشته، به دوستان همراه گفتم که این مسئول جوان و کم اطلاع شهرمان برای توجیه اقدام خود به تصویر نوجوانی مقام معظم رهبری که ملبّس به لباس شریف روحانیت است، استناد خواهد کرد.

از قضا این مسئول جوان و کم اطلاع، پس از حذف تصویر کودک خود، تصویر نوجوانی مقام معظم رهبری را در پروفایلش قرار داد! به نظر می رسد ایشان با این کار قصد دارد منطق مستحکم و خلل ناپذیر خود در اصرار توجیه ناپذیری که در یک ماه اخیر به رغم تذکر علاقمندان روحانیت در نشر عکس فرزندش به خرج داد را نشان داده و منتقدان ناآگاهش را نزد همگان رسوا نماید!!

خوب است این برادر جوان که به هر دلیل در حال حاضر مسئولیت های مهمی چون معاونت فرماندار و مشاورت شهردار را برعهده دارد نگاهی هم به تاریخ داشته و یا لااقل، تصدی میز را دلیل بر حق اجتهاد خویش در امور غیرتخصصی ندانسته و به اهل نظر رجوع نماید.

در کتاب نفیس شرح اسم که به قلم استاد توانا و پژوهشگر بزرگ تاریخ، هدایت الله بهبودی زیر نظر رهبر معظم انقلاب و درباره زندگی پربرکت معظم له به رشته تحریر در آمده، می خوانیم:

"سید علی آموزش درس های طلبگی را از کلاس پنجم دبستان آغاز کرد"(ص52). "وی از پایان دوره دبستان تدریس می کرد؛ انموذج و صمدیه می خواند، شرح امثله و صرف میر درس می داد. شاگردان او دو روضه خوان مشهدی بودند. تا مدت ها به این دو مرد روضه خوان درس می داد. محل تدریس او مسجد شاه بود. تفاوت سن و جثه به اندازه ای بود که سید علی را در هاله ای از خجالت نگه دارد، اما او کارش را ادامه داد. آشنایی با این دو روضه خوان بزرگسال، زمینه منبر رفتن سیدعلی را فراهم کرد"(ص53).

در صفحه 48 این کتاب البته ذکر شده که آیت الله سید جواد خامنه ای، پدر مقام معظم رهبری اصرار داشت فرزندانش از کودکی قبا به تن کنند. (تأکید می کنم فقط قبا)، که آن هم البته علت مشخصی داشت:

"قبای سید محمد، سید علی و بعدها سید هادی، اگر سری در باورهای مذهبی پدر داشت، ریشه ای هم به دوران خلع لباس روحانیان، لباس متحدالشکل و تحدیدها و تهدیدهای رضاشاهی دوانده بود. سید جواد دوست نداشت لباس تحمیلی رضاشاه را به تن فرزندان خود کند."

همان طور که در یادداشت قبلی بیان کردم استفاده از لباس روحانیت که عمامه، شاخص ترین نماد آن است به عنوان جاذبه عکاسی، در نگاه متعارف جامعه شوخی و گاه تمسخر این لباس محسوب می شود که ارتکاب آن لااقل زیبنده مسئولان نظام جمهوری اسلامی نیست.

امیدوارم این مسئول جوان سیاسی شهر، که به اقتضای شغل خود وظیفه حفظ آرامش روانی جامعه را برعهده دارد، باز هم بر رویه غلطی که پیش گرفته اصرار نورزیده و از دامن زدن به التهاب های سیاسی غیرضروری اجتناب بورزد.

حاشیه نگاری آتش سوزی پلاسکو (1)

1- یکی از مشاوران رئیس جمهور پیش از این به ذهن مبارکش فشار آورده و طرح داده بود که برای در امان ماندن از بلایای ماه صفر! باید صدقه حکومتی بدهیم. دلم می خواهد قیافه این بابا را پس از اتفاقاتی که در دی ماه افتاده تماشا کنم.

2- تهران جای زندگی نیست. ازدحام و آلودگی و فقر فرهنگی اش یک طرف؛ یک حادثه فقط برای یک ساختمان، چند روز است که جماعتی را به خود مشغول کرده است. وای به روزی که تهران، صفحه حوادث کشور شود؛ خدا رحم کند.

3- در کل فقط ده دوازده نفر به خاطر آسیب دیدگی سانحه اخیر در بیمارستان بستری شدند. کار بقیه مصدومین، سرپایی راه افتاد. این وسط سازمان انتقال خون توانست به لطف مسئولیت پذیری مردم، هزاران کیسه خون را ذخیره کند.

4- اول گفتند هفتصد هشتصد و الان که دست بالا گرفته اند، می گویند هزار و پانصد میلیارد تومان خسارت وارد شده است. یک برج هفده طبقه تجاری با ده ها مغازه و انبار و جنس و ... منهدم شد، چهار هزار کارگر بیکار شدند و ...؛ همه اینها کلاً هزار و پانصد میلیارد تومان می ارزید. شما حساب کنید با دوازده هزار میلیارد تومان اختلاسی که در صندوق فرهنگیان صورت گرفت چه کارها که نمی شد کرد. به قول استاد بزرگوار ما اصلاً با این قدر پولی که اختلاس می کنند، چه کار می کنند اینها؟!

5- چقدر این کمپین قشنگ است. گفتند بیایید به خاطر حمایت از چهار هزار کارگر ساختمان پلاسکو که بیکار شدند، امسال برای عید فقط کفش و لباس ایرانی بخریم.

درود خدا بر شیخ عباس قمی

اول بهمن، یعنی همین امروز مصادف است با سالروز شمسی رحلت مرحوم شیخ عباس قمی، نویسنده کتاب مشهور و ماندگار مفاتیح الجنان. به لطف خدا و البته به صورت کاملاً تصادفی امروز کتاب تتمةالمنتهی، اثری خواندنی از این عالم جلیل القدر را به پایان رساندم.

حیفم آمد عرض ارادتی به ساحت این بزرگ مرد تاریخ فقه و معارف اهل بیت نداشته باشم.

در صفحه 153 این کتاب، اشاره ای جالب به جایگاه علمی ابان بن تغلب و علاقه امام باقر و امام صادق علیهما السلام نسبت به او گردیده است. باقرالعلوم به ابان می فرمود: در مسجد مدینه بنشین و مردم را فتوا بده، همانا من دوست می دارم که در شیعیان مثل تو دیده شود.

امام صادق نیز به او می فرمود: با اهل مدینه مناظره کن، چه من دوست می دارم که مثل تو از روات و رجال من باشد.

وقتی ابان از دنیا رفت، امام صادق علیه السلام اندوهگین شد و فرمود: اما والله لقد اوجع قلبی موت ابان؛ به خدا سوگند که مرگ ابان دل مرا به درد آورد.

این تعابیر به علاقمندان راه امامت می آموزد که جهاد علمی، یکی از محبوب ترین کارها در نزد اهل بیت علیهم السلام است. اگر می خواهیم به گونه ای زندگی کنیم که حیاتمان مورد رضای اهل بیت بوده و مرگمان باعث حزن امام زمان مان باشد این راه در مقابلمان قرار دارد: از نشر معارف دین و تعلیم و تعلّم در این مسیر، یک لحظه هم غفلت نورزیم.

برای آنان که قرض الحسنه را ربا نامیدند!

پول وقتی وارد حوزه شد یک آسیب جدی هم به همراه داشت.

منظور من از وارد شدن پول به حوزه این است که بعضی آقایان به خصوص فضلای جوان فهمیدند که از راه علم می توانند به ثروت دست پیدا کنند.

تغییر در سلوک طلبگی و روی آوردن به زندگی اشرافی و تجمل گرایی تنها یکی از آسیب های این اتفاق است که کمترین ثمره آن تغییر در نگرش و اعتماد مردم به این قشر خواهد بود.

حادثه دردناک تر اما آن جاست که شیرینی پول و خوی تکاثر منجر به آن شود که تغییری هم در ساحت احکام شرع به وجود بیاید.

این که می بینید عده ای از علمای جوان اصرار می ورزند که تعیین و دریافت سود نه تنها در مضاربه و مشارکت که حتی در ازای پولی که به عنوان قرض به کسی داده می شود، جایز است و البته بعضی هم آن را واجب! می دانند، نمونه ای از همین رویداد نامبارک است.

استدلال آقایان این است که امروز با توجه به وجود تورم و کم شدن تدریجی ارزش پول، اگر میزان کاسته شده از ارزش آن محاسبه و دریافت نشود مانند این می ماند که شما مالی را با مثل خودش که از نظر مقدار کمتر است، معامله کرده و در نتیجه مرتکب ربا شده اید. پس برای پیشگیری از ابتلا به معامله ربوی باید ارزش کاسته شده وجه شما مطابق نرخ تورم محاسبه و پرداخت شود!

این افراد چشم خود را به روی فلسفه قرض یا حتی مضاربه می بندند و فقط به روحیه تکثرطلبانه خود می اندیشند. برای این افراد تصور کاسته شدن از پول های هنگفتی که شیرینی آن در زیر زبانشان جا خوش کرده، محال و عذاب آور است. از این رو با تغییر در مبانی فقه و وارونه نمایی احکام، درصدد توجیه افزون طلبی های خود برمی آیند.

انگار نه انگار که در زمان رسول الله یعنی آن موقع هم که احکام ربا تشریع می گردید نیز این فرض وجود داشت. یعنی ممکن بود فردی ده کیلو گندم را برای یک ماه به کسی قرض بدهد؛ در حالی که آن روز می شد با آن مقدار گندم، مثلاً بیست کیلو خرما تهیه کرد، یا ده متر پارچه خرید یا ...؛ اما ماه بعد، پس گرفتن گندم مصادف با فصل برداشت آن و کاهش ارزش این محصول در بازار می گردید؛ طوری که دیگر نمی شد مثل ماه قبل با ده کیلو گندم، بیست کیلو خرما یا ده متر پارچه و ... را خریداری نمود. آن موقع هم جواز دریافت ما به تفاوت یک ماهه ارزش گندم صادر نگردید.

قرض الحسنه، از همین باب مورد تشویق فراوان قرار گرفته تا جایی که قرض به مومن، قرض دادن به خدا محسوب شده است. خدا هم می دانست که ما با قرض دادن بخشی از اموال خود به دیگران ممکن است از نظر مادی دچار ضرر شویم؛ اما مصالح جامعه اسلامی و ضرورت رفع گره از زندگی برادران دینی، ایجاب می کرد تا خداوند با اعطای جوایز اخروی و دنیوی، مومنان را به انجام این امر خیر که نوعی جهاد اکبر است، تشویق نماید.

علم اگر موجب ضعف اعتماد ما به خدا، عالم غیب و فلسفه احکام الهی شود، حجابی بیش نیست؛ حتی اگر این علم در ظاهر، فقه نامیده شود. 

هموطنانتان را مسخره نکنید!

اگر می بینید در حادثه ای مثل آن چه که امروز در خیابان استانبول تهران به وقوع پیوست حجم عظیمی از مردم تجمع می کنند لزوماً تعبیر منفی نداشته و از آن بهانه ای برای تحقیر و تمسخر هموطنانتان نسازید.

مردم ما سال هاست که عادت کرده اند با وقوع اتفاقی ناگوار، پای به میدان رشادت و ایثار نهاده و نقشی در کمک به دیگران داشته باشند. انقلاب اسلامی، جنگ تحمیلی، مبارزه با گروهک ها و خانه های تیمی، کمک به جنگ زدگان و زلزله زدگان، جشن های نیکوکاری و ... حسّ مسئولیت شناسی مردم را بارها به اثبات رسانده است. برای همین است که تا اعلام می شود بیمارستان ها آماده دریافت خون های اهدایی مردم هستند، صف هایی طویل از همه اقشار جامعه برای شرکت در این امر خیر تشکیل می گردد.

اگر چه گاه تجمعی نا به جا ممکن است منجر به اخلال در کمک رسانی به آسیب دیدگان شود که این امر نیاز به اطلاع رسانی و فرهنگ سازی دارد؛ اما اصل آمادگی مردم برای حضور در صحنه بحران را نباید به باد تمسخر گرفت. هر چقدر این روحیه به شکل صحیح و کاربردی آن تقویت شود، امنیت اخلاقی و اجتماعی جامعه نیز ثبات بیشتری یافته و کشور در مواقع پرخطر، بیمه خواهد شد.

از شهید اصفهانی تا مرحوم نوشیروانی!

سید حسین فلاح نوشیروانی، مردی بزرگ و نیک اندیش بود که "بخشی" از اموال خود را وقف خدمت به مردم بابل نمود.

رحمت الله اصفهانی، جوانی بابلی و دارای پنج فرزند بود. خودش در 33 سالگی به شهادت رسید و یک فرزندش به نام یوسف نیز چهار سال بعد به خیل شهیدان دفاع مقدس پیوست. شهید اصفهانی از مال دنیا یک خانه مسکونی داشت. همان را فروخت و با پنج کودک قد و نیم قدش مستأجر خانه مردم شد؛ اما پول فروش خانه اش را به حساب صد امام واریز کرد تا پناهی برای بی سرپناهان فراهم شود.

این قصه معروف را لابد شنیده اید. پادشاهی برای شکار رفته بود که راه را گم کرد و میهمان ناخوانده و ناشناس مردی بادیه نشین شد. مرد برای پذیرایی از این میهمان رهگذر، چیزی نداشت جز یک رأس گوسفند که همان را سر برید و پیشکش میهمان نمود. شاه موقع خداحافظی، خود را معرفی کرد و از میزبان خواست تا اگر مشکلی داشت به دربار او رجوع کند.

مدتی بعد مرد فقیر صحرا نشین از زور فشار معیشت، قصد دربار حاکم کرد و راهی شد. پادشاه از او استقبال کرد و خواست تا محبتش را جبران کند. از اطرافیانش مشورت خواست. یکی گفت صد رأس گوسفند به او عطا کن. یکی گفت صد رأس گوسفند و گاو و اسب و ... هر کس کمتر یا بیشتر نظری داد. وزیر عاقل دربار اما رو به پادشاه کرد و گفت: مرد بیابان نشین هر چه را که در دنیا داشت برای خدمت به تو عطا کرد، تو هم اگر می خواهی هم سنگ محبت او رفتار کنی، باید هر آن چه را که در بساط داری به او ببخشی. ...

اگر قرار است در بابل خیابان و میدانی به نام مرحوم نوشیروانی شود و یا روزی به نام او اختصاص یابد و یا کنگره ای به پاسداشت نام و یاد او برگزار شود، حق آن است که همه شهر را به نام شهید رحمت الله اصفهانی بشناسیم.