عقبگرد در 1404

 

بیست سال گذشت. چقدر سر و صدا و ژست و وعده و ... ردیف شده بود. متنش را جستجو کنید هنوز توی اینترنت هست. اسمش بود سند چشم انداز بیست ساله ایران. قرار بود بیست سال بعد یعنی سال 1404 ایران به نقطه ای برسد که در همه امور سرآمد کشورهای منطقه باشد. بعد از مدتی این هیاهوها خوابید. دولتها اصلا یادشان رفت چنین سندی هم وجود دارد و افق و چشم انداز کشور به چه سمت و سویی باید باشد.

یکماه دیگر می شود سال 1404. قطعا در بعضی مسائل سرآمد کشورهای منطقه بوده و هستیم؛ اما در شاخص هایی مرتبط با رفاه عمومی و خدمات اجتماعی و اقتصاد و معیشت و ... چطور؟ تنگنای معیشت دارد مردم را له میکند. اسب گرانی یکسره می تازد. بازار آرامش ندارد. کسی حریف بانکها نیست. خودروسازها در حال هجو مفهوم تولید ملی هستند. با اعجاز شورایی که باید نگهبان نظام می بود کشور افتاده دست دولتی ناتراز که زمستان پر از بی برقی و تعطیلی را رقم زده است. مسئولان فرتوت و بی انگیزه هیچ برنامه ای برای تأمین مسکن و اشتغال و ازدواج و ... ندارند. فقرا فقیرتر می شوند. جامعه به حال خودش رها شده و تدبیری برای حرکت به سمت قله های پیشرفت و استقلال و تمدن وجود ندارد. اتاق فکر نظام، مغز راهبردی حاکمیت کجاست؟ چرا نمیتوان برنامه ای برای ارتقای سطح دستاوردهای کشور در امور اقتصادی و اجتماعی و نظامی و امنیتی و علمی و سبک زندگی و... طرح ریزی و اجرا کرد؟ فرهنگ باندبازی و منفعت گرایی و سهم خواهی را چگونه میتوان اصلاح نمود؟ جمهوری اسلامی اگر میخواهد الگوی مردمسالاری دینی در دنیا قرار بگیرد در چه شاخص هایی مبتلا به عقب افتادگی و نیازمند اصلاح است؟ چرا به جای نخبگان با انگیزه و دارای برنامه، همواره شاهد حضور مدیران ضعیف و لوده و بی برنامه اما بله قربان گو و کاسه لیس هستیم؟

این همه پول، پَر!

چرا بانک ملی این همه از دارایی مردم را در آمریکا سرمایه گذاری کرد که به باد فنا برود؟ کسی پیگیر این تدبیر غلط مدیران بانک خواهد بود؟ کسی که پیش دشمنش پول به امانت می گذارد احمق نیست؟ کمک به اقتصاد کشور متخاصم، خیانت نیست؟ شرط میبندم مدیران مربوطه به جای آن که مواخذه شوند با حقوق نجومی دارند به ریش مملکت میخندند.

 

 

در سایت تابناک خواندم:

تسهیلات اعطایی و مطالبات از اشخاص غیردولتی شامل مبلغ ۲۱.۵ میلیون دلار (معادل مبلغ ۸۶۴۰ میلیارد ریال) سپرده تودیعی نزد موسسات ویزا کارت و مستر کارت آمریکا برای صدور کارت اعتباری در سال‌های قبل است که به دلیل تحریم‌های بانکی استرداد آن میسر نشده و معادل ۱۰۰ درصد آن ذخیره در حساب‌ها منظور شده است.

به موجب رای دادگاه منطقه‌ای کالیفرنیا کل سپرده‌های مذکور برای پرداخت غرامت به شاکیان یکی از پرونده‌های حقوقی بین المللی مطروحه علیه دولت جمهوری اسلامی مسدود شده و طبق شواهد موجود، دیوان عالی کشور آمریکا فرجام خواهی بانک را رد و دستور تقسیم وجوه توقیفی بین شاکیان را صادر کرده است. 

همچنین سرمایه گذاری در سهام و سایر اوراق بهادار شامل مبلغ ۴۴.۸ میلیون دلار (معادل مبلغ ۳۵۵ میلیارد ریال در زمان تحصیل) سرمایه گذاری در املاک است که با رأی دادگاه منطقه‌ای به نفع آمریکا توقیف شده است. در این خصوص پیگیری موثری برای انتقال مبالغ برداشت شده به حساب دولت انجام نشده است. 

بنابراین، همان‌طور که حسابرس بیان داشته، بانک ملی مبلغ ۴۴.۸ میلیون دلار سرمایه گذاری در املاک داشته که با رأی دادگاه منطقه‌ای به نفع آمریکا توقیف شده اما بانک ملی پیگیری موثری برای انتقال این مبالغ برداشت شده به حساب دولت انجام نداده و نیازمند شفاف سازی از سوی مدیران بانک ملی است.

شفاف و پاسخ گو

مناظره امشب را دیدم. این جمع را لزوما نماینده جامعه نخبگانی ایران نمی دانم. به نحوه بررسی و تأیید صلاحیتهای شورای نگهبان در انتخابات مجلس و خبرگان و ریاست جمهوری نقد جدی دارم که قبلا بیان کرده ام.

نامزدها بحث تخصصی قابل توجهی نداشتند و تقریبا همه یک حرف را می زدند؛ اما از نظر من سعید جلیلی اشراف و تسلط بیشتری نسبت به امور جاری کشور در عرصه اقتصاد داشت.

خوبی مناظره ها و برنامه های پرسش و پاسخ به خصوص در حضور نخبگان یا دانشجویان و طلاب همین است که روشن می شود چه کسی چه چیزی در چنته دارد. مقام معظم رهبری هم از مسئولان خواسته بودند به میان مردم و جوانان رفته و با آنها دیدار و گفتگو داشته باشند. اغلب مسئولان از این کار سر باز می زنند. عده ای هم صرفا در محیط هایی کنترل شده حضور نمایشی دارند و بعضا به سوالها جواب مشخصی نداده، کلی گویی کرده و زود از جمع خارج می شوند.

از مصطفی پورمحمدی خوشم نمی آید. ایشان دبیرکل جامعه روحانیت مبارز تهران است که اساسا به این جریان حسن ظن ندارم. جمعیتی که حسن روحانی و ناطق نوری و هاشمی رفسنجانی از بزرگان آن بوده اند. جماعتی که در ماههای نخست انقلاب مقابل شهید بهشتی ایستاده و ابوالحسن بنی صدر را که یک آقازاده بود مورد حمایت قرار دادند.

نکته دیگر اما درباره رویکرد تبلیغاتی کاندیداهاست. همه کاندیداها متفق القول بودند که در کشور فسادهایی وجود دارد، اختصاصی سازی صورت گرفته، انحصار خودروسازی و اداره غلط نظام بانکی به کشور لطمه زده، تورم پدر مردم را درآورده، از توانایی نخبگان و بضاعت و استعداد کشور استفاده نگردیده، رانتخواری و بی عدالتی هست و... خب یکی نیست بگوید پدر آمرزیده ها! شما همه تان یا نماینده یا رییس مجلس یا وزیر و عضو هیات دولت بوده اید. باید جوابگو باشید در منصبی که قرار داشتید چقدر از اختیارات و ظرفیتهای خود برای اصلاح امور بهره گرفته اید؟ جوری ژست نگیرید که انگار تا به حال مدیریت کشور در اختیار عناصری از کره دیگر بوده و خودتان در وضعیت موجود هیچ نقشی نداشته اید.

از شما بعید است پدرجان!

 

آیت الله علوی بروجردی در توییت اخیر خود اینگونه نوشت:

"اساتید کاردان را از دانشگاهها اخراج نکنید! دانشجوها را از دست ندهید! این خبر خجالت آور است که در سال گذشته، نزدیک به ده هزار پزشک متخصص مهاجرت کرده اند. چرا با تنگ نظری با این افراد برخورد میکنید؟ اگر بخواهیم اقتصاد و سایر امور را اصلاح کنیم به این متخصصان نیاز داریم."

من کلا خوشم می آید از اینکه علما و طیف حوزوی ولو آن قشر که در سالهای مبارزه با رژیم ستمشاهی مهر سکوت بر لب داشتند، حالا زبان به گلایه و نقد امور بگشایند. مردم دوست دارند دردهایهایشان را از زبان روحانیت بشنوند اما خدایی اش خوب است کمی در بیان مستدل حرفها دقت داشته باشیم.

بر فرض صحت این ادعا یعنی اخراج اساتید کاردان و از دست دادن دانشجوها و مهاجرت ده هزار پزشک متخصص! خدمت شما عارضم که پزشکان معمولا دیگر دانشجو به حساب نمی آیند و اغلبشان کرسی تدریس و استادی هم ندارند و خروج آنها از کشور به بیان همکاران و همفکرانشان در سازمان نظام پزشکی ربطی به تنگ نظری های سیاسی نداشته و از باب کسب درآمد بیشتر بوده است. ما هم از این اتفاق خرسند نیستیم اما اصلاح اقتصاد ارتباط چندانی با رشته پزشکی و متخصصان مربوطه ندارد.

از حضرات انتظار می رود قبل از انتشار هر متنی نسبت به پیوستگی موضوعی عبارات دقت بیشتری نشان دهند.

ازمیر ایران!

به این آمار تأسف بار دقت کنید:

"هموطنانمان از ابتدای سال 97 تا کنون 8 هزار واحد مسکونی فقط در ازمیر خریداری کرده‌اند."

هنوز سال نود و هفت به پایان نرسیده و در این اوضاع بلبشوی اقتصادی، هشت هزار واحد مسکونی فقط در یکی از شهرهای ترکیه توسط مردم کشور ما خریداری شده است! بماند املاکی که در گرجستان و دوبی و ... توسط ایرانی ها خریداری شده.

سرمایه گذاری در کشورهای بیگانه، علاوه بر خروج ارز از کشور و صدمه به اقتصاد ملی، در مواردی بسیار موجب از بین رفتن سرمایه مردم و کلاهبرداری شرکت های خارجی شده است.

کار این دست از هموطنان قطعا قبیح بوده و رفتاری بر خلاف منافع ملی محسوب می شود؛

اما امیدوارم مسئولین ما هم به طور جدی تری روی این مسأله وقت بگذارند که چرا خیلی ها از سرمایه گذاری در کشور خود اکراه داشته و آن را به نفع خود نمی دانند؟ چه موقع قرار است موانع سرمایه گذاری خصوصی در امور تولیدی و خدماتی مرتفع شود؟

کدام نهاد متولی فرهنگ سازی در راستای سرمایه گذاری در داخل کشور و پیشگیری از فرار سرمایه است؟

لینک زیر را مطالعه کنید، بد نیست:

https://www.tabnak.ir/fa/news/860534/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%A7%D9%85%D8%B3%D8%A7%D9%84-8-%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D9%85%D9%84%DA%A9-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%B2%D9%85%DB%8C%D8%B1-%D8%AE%D8%B1%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%D9%86%D8%AF