کاندیدای سر کاری
کلمات تابع قصد و اراده اند. کسی حرفی بزند بدانید معنی اش را نمی داند یا دقت لازم را نداشته یا از باب مزاح و تفنن گفته، جدی اش نمی گیرید.
در دادگاه هم همین طور است. بر قاضی محرز شود کسی از حرفی که زده منظوری نداشته در می گذرد.
در عبادات و معاملات و ازدواج هم همین است. قصد باید مشخص باشد و صرف کاربرد کلمه، مفید تحقق معنا نیست. کسی قصدش خواندن نماز ظهر باشد اشتباهی بگوید نماز عصر اشکالی ندارد و نیّتش اصل خواهد بود نه کلامش. معامله بچه و سفیه را چون قصدی ندارند نافذ ندانسته و باطل می شمارند. کسی صدبار بگوید می خواهد شما را به جایی برساند بدانید جدی نیست سوار ماشینش نمی شوید. خطبه عقدی که در فیلم سینمایی خوانده می شود محرمیت آور نیست چون اراده و قصدی پشتش قرار ندارد.
علیرضا زاکانی قصد حضور در پاستور را ندارد. این را همه می دانند، شورای نگهبان نمی داند؟ یکنفر هم حاضر نمی شود برای او ستاد بزند. می دانند تریبون مفتی را گیر آورده وقت ملت را بگیرد و از خودش و کارهایش بگوید و رقبا را خسته کند و نهایتا به نفع دیگری کنار رفته و سهمش را بردارد.
کاندیداتوری جهانگیری در زمانی که معاون رییس جمهور بود و رقابت او با مقام مافوقش کاملا صوری و نخ نما بود. همه می دانستند او کاندیدای پوششی است. شورای نگهبان در قبال وقت و امکانات جامعه مسئول است.
