در رهروی از امام صادق(ع) صداقت داشته باشیم
برای آنها که می گویند: امام صادق، امام علم و تهذیب و تدریس و انزوا بود و بس و کاری به سیاست و قیام و جهاد نداشت، همین یک پرسش کافی است که اگر چنین بود پس چرا اهل ظلم، او را دشمن شمرده و در چنین ایامی با آن وضع دستگیر کرده و به شهادت رساندند؟
ماجرای شهادت امام صادق علیه السلام البته حرف دیگری هم در بطن خود نهفته دارد. علم دین، زمانی ارزش دارد که دشمنان دین از آن احساس خطر کنند. این را برای آنانی گفتم که داعیه علوم دین را دارند؛ اما از این که دشمنان دین برایشان کف و سوت زده و به دستشان تریبون می دهند به وجد می آیند. فرق تشیع انگلیسی با مذهب ناب و زلال اهل بیت در همین نکته نهفته است.
وصف صداقت امام جعفر صادق علیه السلام را تنها به شفاف سازی تاریخی برای تقابل با جریان منحرف جعفر کذّاب محدود ندانیم. همه آنانی که دم از رهروی آن امام می زنند رفتار خویش و تعهد عملی به آموزه های مکتب ولایت را سنگ محک راستگویی خود قرار داده و عیار صداقتشان را در "تشابه رفتاری" با اهل بیت علیهم السلام بسنجند، اگر نه، طوطی هم می تواند "گفتار"ش را با هر که بخواهد، شبیه سازی کند.
