خوزستان در زیر خاک
خوزستان نزدیک است که زیر تلی از خاک، دفن شود. سه چهار روزی را که در این دیار بودم با چشم خود رنج طاقت فرسای مردم این سرزمین را در مواجهه با آلودگی بهت آور هوای خوزستان لمس کردم.
باور کنید در عرض چند ساعت کار به جایی می رسد که چند سانت خاک روی هر سطحی را می پوشاند، حنجره ها آلودگی را در خود می بلعند و نفس ها به شماره می افتد.
خشک شدن هور به خصوص در مناطق مرزی که علت آن در بسته بودن راه ورود آب دجله است یکی از اصلی ترین علل خیزش خاک و غبار برشمرده شده است.
من کارشناس نیستم و نمی خواهم نظری در خصوص شرایط زیست محیطی این استان بدهم، فقط می خواهم این را بگویم که شرایط زندگی مردم در خوزستان بسیار آزار دهنده است. جالب است که در این اوضاع، گاه ماسک هم از فروشگاه ها ناپدید می شود.
جنگ نتوانست خوزستان را از سکنه مقاوم آن خالی کند؛ اما ممکن است استمرار گرد و غبار بتواند چنین نتیجه دلخواهی را برای دشمنان این خاک مقدس به دنبال بیاورد. خالی شدن مناطق مرزی از جمعیت، رکن استراتژیک ناامن سازی یک کشور و تهدید نظامی بیگانه محسوب می شود. البته 22 بهمن نشان داد که مردم خطه خون و استقامت، همان شیران دلیر عرصه دفاع مقدس هستند. ولی توجه به این نکته ضروری است که خوزستان با دارا بودن منابع غنی نفت و گاز، کشاورزی و صنعت و ... یکی از قطب های اقتصادی و محورهای تأمین مالی جمهوری اسلامی محسوب می شود و به همان اندازه که در جنگ هشت ساله، انهدام زیرساخت های اقتصادی و صنعتی این استان یک هدف مهم برای متجاوزان بود در شرایط جنگ نرم و نامتقارن نیز می تواند یک استراتژی مهم برای بیگانگان تلقی شود.
ظاهر امر هم نشان می دهد مشکل ایجاد شده در خوزستان با طرح های فوری و ضربتی چندان قابل حل نیست و در این خصوص نیازمند برنامه ای بلند مدت و دیربازده هستیم. بارش باران یا توقف باد تنها می تواند چند روزی از مشکلات مردم خوزستان بکاهد. برای مردم صبور استان خوزستان دعا کنیم و از مسئولان بخواهیم که نگاه به معضلات جوّی خوزستان را از زاویه ای ملی مدّنظر قرار دهند.
