بازخوانی راز قطعنامه، در بابل!
1- قطعنامه که به امضای دولت ایران درآمد دشمن به این توهم دچار شد که ایران اسلامی دیگر یارای نبرد با ارتش عراق را ندارد. پذیرش قطعنامه 598 توسط ایران که مدعی بود جنگ را تا رفع فتنه در عالم و تا آزادسازی قدس شریف ادامه خواهد داد باعث طمع شدید دشمنان گردید. از این رو عراق با آغاز تک گسترده ای از ناحیه جنوب غربی کشور دوباره وارد خاک مقدس جمهوری اسلامی گردید و توانست تا نزدیکی دروازه اهواز – جایی که حتی در آغاز تهاجم به ایران نیز نتوانسته بود به آن برسد – پیشروی کند. از مدخل غربی کشور نیز نیروهای وابسته به منافقین از مسیر مرز خسروی تهاجم گسترده ای را به کشور آغاز نمودند و توانستند تا سی کیلومتری شهر کرمانشاه پیشروی کنند. بسیج تاریخی نیروهای مردمی البته این توطئه دشمنان را خنثی نمود اما این عبرت در ذهن مردم کشورمان حک شد که اگر دشمن با امضای یک قرارداد احساس کند ایران دچار ضعف شده است با ناجوانمردی به دنبال عمق بخشیدن به مطالبات نامشروع بوده و نهایت تلاش را برای امتیاز گرفتن از نظام مقدس جمهوری اسلامی انجام خواهد داد.
2- در تاریخ انقلاب اسلامی ثبت شده است که مذاکره کننده ایرانی با مک فارلین چه کسی بوده است. در تاریخ انقلاب اسلامی ثبت شده است که مجمع عقلای مجلس نیز توسط همان فرد تشکیل و اداره می شد. مجمعی که به دلیل پرداختن به بحث صلح آنهم در سالهای سرنوشت ساز دفاع مقدس، به دستور صریح حضرت امام رحمةالله علیه تعطیل گردید. آنچه که براساس مستندات موجود و منتشرشده به دست آمده، نشان می دهد نماینده ایران در سازمان ملل متحد به دستور قائم مقام وقت فرماندهی کل قوا و هماهنگی وزیر وقت امور خارجه و بدون اطلاع حضرت امام (ره) در سیزدهم اسفند سال 1366 قطعنامه 598 را در شورای امنیت سازمان ملل امضا کرد. گویا از این رواست که در تیرماه سال67 حضرت امام پس از اطلاع از این موضوع، ضمن پذیرش قطعنامه مذکور و حمایت مدبّرانه از مسئولان وقت، از امضای این قرارداد که متضمن تأمین کامل منافع ایران نبود به عنوان نوشیدن جام زهر یاد می نماید. ایشان در اقدامی عجیب پس از پذیرش قطعنامه 598 تا خرداد سال 68 یعنی آخرین لحظه حیات طیبه خویش دیگر هیچ سخنرانی عمومی را در دیدارهای مردمی ایراد نفرمودند و شاید تلاش نمودند به این طریق، ضمن تثبیت حکیمانه موقعیت جمهوری اسلامی، نارضایتی خود از شرایط پدید آمده توسط مسئولان وقت کشور را به گوش تاریخ برساندند.
جالب آنکه در تمام سال های اخیر برخی تحلیلگران و مطلعین اوضاع پشت پرده ایران اسلامی در زمان پذیرش قطعنامه، تنها علت قبول آن را مربوط به بی انگیزگی مردم برای حضور در جبهه عنوان کرده اند! البته حتی اگر این ادعا را - که در پاسخ به تک آخر عراق در خوزستان و عملیات غرورآفرین مرصاد توسط مردم باطل گردید – بپذیریم باید به دنبال علل وقوع آن نیز باشیم که باز هم به سیاست های غلط ستاد تبلیغات جبهه و جنگ بازگشته و باز هم پای حلقه ای خاص به میان می آید.
حلقه دخیل در شرایط به وجود آمده در سال های انتهایی دفاع مقدس، مدتی است که دوباره از دل تاریخ سربرآورده و به دلیل آغاز اقداماتی مشکوک به خصوص در حیطه فن آوری هسته ای، خطر تکرار تحمیل زهرنامه 598 را در ذهن ها تداعی کرده است. نکته اینجاست که بسیجیان امام خامنه ای با عبرت از تجربیات گرانقدر تاریخ انقلاب و دفاع مقدس و هوشیاری عمارگونه در مواجهه با تبلیغات رسانه ای، تنها مرجع رسمی و قابل اعتماد خود در تعیین مواضع نظام اسلامی را ولی امر خویش دانسته و بی اعتنا به خط های انحرافی ایجاد شده توسط برخی از مسئولان، گوش به فرمان ایشان سپرده و به یاری خداوند امکان تکرار حادثه تلخ تحمیل جام زهر را هرگز نخواهند داد. نقش آفرینان سال های آخر جنگ باید این نکته را آویزه گوش قرار دهند که مردم ایران اسلامی با رشد سیاسی ایجاد شده از تجربیات تاریخ انقلاب، دیگر با کسی عقد اخوت نبسته و در تحقق منویات رهبر خویش لحظه ای تعلل نخواهند داشت.
سخنران این هفته جلسه عمومی انصار حزب الله بابل در یکشنبه 11 اسفند (مسجد ولایت) کامران غضنفری نویسنده کتاب راز قطعنامه است؛ کتابی منتشر شده از سلسله آثار مکتوب انتشارات کیهان که به مذاق دولت جدید خوش نیامده و بوق های رسانه ای وابسته، شایعه لغو مجوز نشر آن را بر سر زبان ها انداختند. این جلسه فرصت مناسبی برای تبیین دوباره شرایط تحمیلی پذیرش قطعنامه و بررسی انطباق احتمالی آن با وضعیت امروز کشور است.
