خودت معجزه ای اما معجزه را قبول نداری؟!
علم، رقیب معجزه نیست؛ پنجره ای است برای کشف و درک روزنه هایی از عالم اعجاز.
علم، محصول خرد است و خرد و انسان و همه هستی، مصادیقی از معجزات الهی. همین که هستی و فکر میکنی یعنی اعجاز خدایی. آنچه خدا آفرید یعنی اعجاز، آنچه که درباره اعجاز خدا سخن می گوید علم است آنهم با همه نقص ها و فراز و فرودها و آزمون و خطاهایی که در ساحت اراده و فهم بشر، اجتناب ناپذیر است. اینکه بگوییم علم را باور داریم و معجزه را نه، باز هم اعتراف به پذیرش رشحاتی کوچک و کم فروغ از گستره اعجاز الهی است. پیشرفت علم و خروج از رخوت و نخوت و ایستایی، در گرو یومنون بالغیب، ممکن خواهد بود.
کور کوری میکنیم و چهار دست و پا جلو می رویم و اسم هر چه که با لامسه خود شناختیم را می گذاریم علم، اشکالی ندارد؛ اما در برابر راه درازی که مانده و ناپیداهایی که نشناخته ایم، حسّ رقابت و انالرجلی و گردن کشی نداشته باشیم.
