در گورستان کشتار دسته جمعی مردم توزلا کتیبه ای وجود دارد که این عبارت از ماک دیستار روی آن نقش بسته است:
این جا، انسان برای این زندگی نمی کند که زنده بماند
این جا، انسان برای این زندگی نمی کند که بمیرد
این جا، انسان برای این می میرد که دیگران زنده بمانند.
نبرد خیر و شرّ، نبردی از بدو پیدایش تاریخ تا ابدیت وجود بشر در پهنه گیتی است. اشرار عالم هیچگاه تحمل اخیار را نداشته و وجود خوبی ها و نیکی ها را در تضاد با منافع استکباری خود می شمارند. از ستیز قابیل با هابیل تا محراب سرخ مسجد کوفه و عاشورای اباعبدالله و جنایت در یمن و غزه، سلاطین جور هماره سودای به مسلخ بردن خوبان و مظلومان را داشته و دارند.
دولت مستکبر ایالات متحده یکی از مصادیق پلید جبابر و طواغیت طول تاریخ خلقت است که در قرن اخیر هر جا شرارت و خونریزی و ناجوانمردی و غارتگری و زیاده خواهی بود ردّ پای این جرثومه فساد نیز دیده شده است.
ایران کاشانی و مصدق مگر جز آرمان استقلال در منابع ملی را در سر داشت که کودتای 28 مرداد دژخیمان آمریکا تاب تحملش را نیاورده و سقوط آن را برای ایجاد وابستگی و تضعیف جامعه ایرانی رقم زد؟ جنایتهای وحشیانه آمریکا در ژاپن و ویتنام و شیلی و کوبا و سومالی و عراق و افغانستان و لیبی و ... بماند، خباثت هایی که در طول دهه های اخیر در حق ملت ایران روا داشت از تشکیل ساواک و حمایت مستقیم از جنایات شاه خائن گرفته تا استثمار ملت ایران و به یغما بردن منابع طبیعی آن، دخالت مستقیم در جنگ تحمیلی و راه اندازی کودتاها و حمایت از جدایی طلب ها و اعمال انواع تحریمها ومحاصره های اقتصادی و سیاسی و حتی تحریم دارو برای بیماران بی گناه و سنگ اندازی در راه استقلال کشور و... جلوه هایی از پلیدی دولت مستکبر ایالات متحده در حق مردم مظلوم ایران اسلامی بوده که ثبت و ضبط آن نیز به تدوین دهها کتاب قطور نیازمند است. سیزده آبان پنجاه و هشت، ثمره طوفانی خروش مردم ایران با پیشتازی جوانان دانشجوی پیرو خط امام در واکنش به چند دهه جنایات آمریکای خون آشام در دوره پهلوی ملعون و توطئه برای براندازی انقلاب نوپای اسلامی مردم ایران در همان ماههای نخستین استقرار حاکمیت دینی بود. در تمام این سالها نیز هزاران بار ثابت شده است آمریکا در هر نقطه از عالم اگر منفعتی ببیند از انجام هیچ جنایتی فروگذار نکرده و اساسا با شکل گیری دولتهای مستقل و خودباور مخالف بوده و همواره در صدد تجزیه کشورها و ایجاد وابستگی به منظور تضعیف و چپاول بیشتر ملتهاست.
به رغم همه خباثتهای قلدرمآبانه دولت متخاصم آمریکا، ایران اسلامی به حول و قوه الهی و تکیه بر اندیشه بلند و سازنده "ما میتوانیم" توانست از همه گردنه ها و موانع سخت و تحمیلی دشمن عبور نموده و نه تنها به قدرتی غیرقابل انکار در منطقه تبدیل شود بلکه با صدور فرهنگ مقاومت و نشر تفکر استکبارستیزی و حق طلبی، وجدانهای خفته پابرهنگان عالم را بیدار نموده و هسته های مقاومت را در سراسر دنیا برای دفاع از حقوق ملتها احیا و تقویت نماید. به فرموده مقام معظم رهبری، ایران انقلابی، مظهر اثبات میان تهی بودن آمریکاست.
به یاری خداوند تعالی و ایستادگی و بیداری جوانان این مرز و بوم به رغم همه دسیسه ها و خیانتهای خارجی و داخلی، در گام دوم انقلاب شکوهمند اسلامی تا ترسیم تمدن نوین و بزرگ و جهانی اسلام عزیز و احیای فطرتها و بر هم زدن نظم ظالمانه کدخدای قلدر و زیاده خواه دهکده موهوم جهانی، همدل و همصدا با مستضعفان و محرومان عالم، جبهه بین المللی استکبار ستیزی را تا اهتزاز پرچم لا اله الا الله بر بلندای قله های هستی از پای ننشسته و با جهاد و ایثار و حق طلبی به سهم خود زمینه ساز ظهور منجی بزرگ بشریت، حضرت صاحب الامر عج خواهیم بود.
آش آزادی های حیوانی غرب به حدی شور شد که داد پاپ هم درآمد. او برای چندمین بار است که روحانیون و مردم را از تماشای فیلمهای مستهجن نهی نموده و این نوع تصاویر را منافی سلامت عمومی تلقی می نماید.
غرب در سراشیب سقوط تمدنی است و بزرگان و اندیشمندانش از غریزه محوری و خودکامگی ذیل عنوان آزادی به ستوه آمده اند.
پاپ، تماشای فیلمهای پورن را مسبب اغوای شیطان و آلودگی به گناه می شمارد؛ درست برخلاف مسیر فرهنگی غرب که اصالة اللّذه را معتبر دانسته و بر تنور شهوت و تمایلات جنسی می دمد. شکی نیست فرو رفتن در باتلاق مادیات، اعم از زراندوزی و حرص و حسد و شهوت و شهرت و ... انتهایی جز بطالت و سقوط و هلاکت نخواهد داشت. انسان ذاتا تعالی طلب است و استفاده غیر عادی و افراطی از نعمات و داده های عالم خلقت باعث گمراهی، افسردگی و احساس پوچی درونی خواهد شد.
در تصویر فوق بخشهایی از سخنرانی پاپ را در این خصوص میخوانید اما خوب است در لینک زیر به ثمره آزادی و انسان محوری با نگرش مادی غرب نیز سرک بکشید. سوییس به عنوان مهد رفاه و خوشی و عافیت طلبی و صلح جویی گرفتار آمار قابل توجه خودکشی است:
تو چرا ما رو ول نمیکنی؟!
حاج محمد عرفان از مداحان با اخلاق، اهل حال، خودساخته و انقلابی شهرستان بابل است که نوحه های دلنشین او را همیشه دوست داشته ام. خود حاج محمد و بچه های هیات بیت العباس، قرص و محکم پشت انقلاب ایستاده و در مصاف با جریانات ضددینی همواره پای کار بوده اند.
شب جمعه است، نوحه ای کوتاه اما شورانگیز از این مداح با اخلاص را به شما دوستان اشک آتش تقدیم می کنم:
پزشک در ردای نخست وزیر، کتاب قطور خاطرات ماهاتیر محمد است که مطالعه آن را به تازگی به اتمام رسانده و میتوانم قرص و محکم مدعی شوم که یکی از بهترین کتابهایی است که تا کنون خوانده ام و به شما نیز توصیه میکنم از مطالعه این کتاب ارزشمند لذت ببرید.
ماهاتیر محمد عالم دین نبود؛ اما در همان حد شناختی که از دین داشت ملتزم بود تا به احکام و دستورات و سبک زندگی دینی پایبند بوده و به دانسته هایش عمل کند. بر خلاف بعضی دانش آموختگان درس دین مانند حسن روحانی که درست بر خلاف جهت درس هایی که خواند و مشی و هدفی که دین از حاکمیت بر جامعه دنبال می کرد حرکت نمود.
ماهاتیر محمد از آیه واعدّوا لهم مااستطعتم من قوه این موضوع را نیز برداشت نمود که جامعه اسلامی در همه جهات نه فقط در عرصه نظامی باید مستقل و قوی بوده و هیچ گونه وابستگی به اجانب نداشته باشد. اینگونه شد که مالزی فقیر و حقیر را به کشوری پیشرفته با جهش اقتصادی و بهبود وضع معیشتی مردم تبدیل ساخت.
او در ابتدای جوانی به غرب ایمان داشت و تصور می کرد راه نجات و پیشرفت ملتها در پیروی از غرب شکست ناپذیر است اما دیری نپایید که به تجربه دریافت غرب شکست پذیر و پوشالی است و اساسا مخالف پیشرفت و ترقی و تعالی ملتهاست و از ورود به عرصه بین الملل هدفی جز چپاولگری ندارد. دیدگاههایی که او به تجربه در شناخت آمریکا و اروپا به دست آورد باید در سطح وسیعی منتشر شده و مورد بازخوانی قرار بگیرد.
جامعه مالزی از جهاتی به جامعه ما شباهت داشته است. اینکه گاه افکار بزرگ و متهورانه و خلاقانه، مورد رد و تحقیر بعضی خواص و عوام قرار می گیرد. تولید خودروی ملی و ساخت هواپیما و توسعه بنادر و ارتقای دانش و علم اندوزی از جمله طرح هایی بود که به محض انتشار آن مورد هجو و تمسخر افرادی قرار گرفت که نه تنها خودشان قدم مثبتی در راه خدمت و استقلال بر نمی دارند بلکه مبتلا به بیماری خودتحقیری هستند و تلاش می کنند بقیه را هم از انجام کارهای سخت و بزرگ منصرف سازند.
جالب است بدانیم مخالفان و رقبای سیاسی ماهاتیر از هیچ نوع کارشکنی برای شکست طرح ها و برنامه های او اجتناب نورزیدند و به محض کنار رفتنش از قدرت اقدام به توقف طرح های بزرگ ملی نموده و بسیاری از برنامه های اصلاحی او را ناکام گذاشتند و در رسانه ها به تحقیر وی پرداختند و حتی برای برگزاری جلسات سخنرانی او مانع تراشی کردند.
اما... مالزی درخشید و حالا حالاها در بین کشورهای اسلامی در قله پیشرفت و رشد و توسعه به سر خواهد برد.
این تعریف و تمجیدها از شخصیت متفکر و هدفمند و دلسوز ماهاتیر البته به معنای نفی بعضی اشتباهات او در برداشتهای دینی و سیاست خارجی نیست؛ اما مهم همان است که به دانسته های خود از دین و دانش عمل کرد و مالزی مستقل و پیشرفته و در ادامه، ایجاد کشورهای اسلامی غیر وابسته و پیشرفته از دغدغه های دائمی او بود.
از غرب تا شرق از بلاد کفر تا کشورهای اسلامی همه مدعی دفاع از حقوق بشر و توجه به انسانیت و دفاع از مظلوم و پیروی از عدالتند؛ اما آیا کسی حواسش به گرسنگان دنیا هست؟
سردبیر نشریه ای می گفت: خبرنگاران زن در انجام مصاحبه و تهیه گزارش و مطالب خبری از خبرنگاران مرد موفق ترند. علت آن هم مشخص است. اغلب مسئولان، مرد هستند و اشتهای خوبی برای هم صحبتی و مصاحبه با خبرنگاران زن نشان می دهند.
مدیر موسسه ای که در زمینه تاریخ شفاهی فعالیت می کرد نیز چنین استدلالی برای استخدام کادر محقق بانوان بیان می کرد.
تجربه فضای مجازی نیز ثابت کرد چت های طولانی دو طرفه به طور معمول مختص به افرادی از جنس مخالف است.
مخالفت اسلام با اختلاط زن و مرد لزوما به دلیل جلوگیری از ظهور انحرافات جنسی و غلیان شهوت نیست. خصلت مرد و زن این است که به جلب نگاه و توجه جنس مخالف از طریق شیرین کاری و قهرمان بازی یا مظلوم نمایی و... به منظور رفع خلأهای شخصیتی اهتمام ویژه دارند.
اعترافات شماری از دستگیرشدگان اغتشاشات اخیر نیز در خور توجه است. تعدادی از نوجوانها و جوانهای آشوبگر اذعان داشتند که با دوست دخترشان پا به معرکه گذاشتند و برای آن که جلوی آنها خودی نشان بدهند به انجام کارهای هیجانی و رفتارهای عیر عقلانی مبادرت ورزیدند. حیرت ناظران سیاسی حتی دگراندیشان و معاندان از رفتارهای دور از ادب و خرد تعدادی از دانشجویان و خشم و ستیز بابت شعارها و مطالبات بسیار سطحی و بچگانه آنان را نیز می توان علاوه بر درک ضعیف از واقعیتها و نیازهای جامعه، در چارچوب فضای احساسی و هیجانی ناشی از اختلاط دختر و پسر در دانشگاه ارزیابی کرد.
از نظر اسلام هر شرایطی و فضایی که منجر به تحت الشعاع قرار گرفتن قدرت منطق و زوال عقل گردد و رفتار انسان را از حالت اعتدال خارج سازد، اعم از گوش دادن به موسیقی نامتعارف، مصرف مواد یا نوشیدنی های مسکر و مخدر، فقر و تنگنای معیشتی، تجرّد، تکاثر و زر اندوزی، حرص و احتکار، حسد، اختلاط غیرضروری با جنس مخالف و... مردود شمرده شده و بر لزوم اصلاح آن تأکید گردیده است.
در خصوص نشانه‌های اختلال شخصیت نمایشی، روانشناسان اینگونه گفته اند:
این افراد اغلب در مهارت‌های اجتماعی بسیار حرفه‌ای بوده و می‌توانند از آن برای هدایت افکار سایرین استفاده کنند. امروزه هر کدام از ما حداقل یک مرتبه با فردی دچار این اختلال، که نشانه‌های ذیل را دارد روبه‌رو شده‌ایم (بسیاری از نمونه‌های آنها را در شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام دیده‌ایم):
افرادی که در صورت عدم توجه دیگران ناراحت و افسرده هستند.
معمولاً با خنده‌ها یا صدای نامتعارف سعی در جلب توجه دیگران دارند.
از رفتارها و لباس‌های تحریک آمیز برای جلب توجه دیگران استفاده می‌کنند.
به سرعت دچار تغییر احساسات میشوند.
می‌توانند برای هفته‌ها افسرده و غمگین بوده و ناگهان شاد و پر انگیزه باشند.
رفتارشان شبیه به بازیگران تئاتر بوده و در همه‌چیز از صحبت‌های صمیمی تا نشان دادن احساسات خود اغراق می‌کنند.
بیش از حد به ظاهر خود حساس هستند تا جایی که نسبت به کامل و زیبا بودن آن وسواس فکری پیدا کرده و به عمل‌های جراحی متعدد یا آرایش‌های سنگین روی می‌آورند.
نسبت به انتقاد بسیار حساس بوده و به راحتی گول می‌خورند.
بسیار از محیط و دیگران تاثیر پذیر بوده و شخصیتی مستقل ندارند.
رفتارهای عجولانه، عدم تفکر پیش از انجام کار، عدم تحمل روزمرگی یا سرخوردگی
پرش فکری و عملی از کاری به کار دیگر و نیمه رها کردن تمام برنامه‌های خود
در حفظ روابط خود توانایی نداشته و اغلب شخصیتی دروغین و پوچ دارند.
جالب است بدانید امروزه با افزایش استفاده کاربران از شبکه‌های مجازی، میزان ابتلا به این اختلال در افراد افزایش یافته است. به همین دلیل بسیار اهمیت دارد والدین از همان ابتدا، نسبت به آموزش استفاده صحیح از این شبکه‌ها و افزایش سطح آگاهی کودکان و نوجوانان خود اقدام کنند.
دیروز این جمله ریاست قوه قضاییه بازتاب گسترده ای در سطح رسانه ها داشت: "با عدالت اجتماعی مورد انتظار فاصله داریم."
عدالت طلبی و مطالبه گری از تأکیدات مستمر مقام معظم رهبری بوده که اجرای آن می توانست سهم بسزایی در اصلاح امور و کنترل خشم و بدبینی لایه هایی از جامعه داشته باشد؛ اما مسئولان در عمل ثابت کردند که از این واژه هراس فراوانی دارند.
غیر از آقای اژه ای که حالا در دوره آشوب به این خلاء آزاردهنده اشاره کرده، تنها مقام معظم رهبری بود که چنین با صراحت اما در دوره آرامش و ثبات و امنیت با جدیّت گوشزد نمود: "باید اذعان کنیم که در دهه‌ی پیشرفت و عدالت، نمره‌ی مطلوبی در باب عدالت به دست نیاورده‌ایم."
در سالهای اخیر هر جا علم عدالتخواهی برافراشته شد اغلب مسئولان گارد گرفتند و به انحای مختلف از پرونده سازی تا تخریب رسانه ای و حتی دوگانه سازی بین عدالت و نظام اسلامی درصدد تخریب این عنوان برآمدند.
تعارف که نداریم باید اذعان داشت مسئولان از شنیدن واژه عدالت، کهیر می زنند و در رفتار خود ثابت کرده اند حتی اگر تحمل انتقاد و فحاشی مخالفان نظام و اسلام را داشته باشند تحمل نقد عدالتخواهان را نداشته و به هر وسیله ای درصدد حذف آنان بر خواهند آمد. علت هم کاملا مشخص است. عدالت طلبی، مشروعیت حضور بعضی صاحب مسندان را زیر سوال میبرد. مسئولان این گونه می پسندند که در هر حال و وضعیتی که به سر می برند باز هم مصداق عدالت ورزی شمرده شده و مورد تحسین قرار بگیرند حتی اگر حقوق نجومی بگیرند، زندگی لوکس و تجملاتی داشته باشند، فرزندانشان را برای کار و تحصیل و زندگی به خارج بفرستند، اقوامشان یا معافیت از خدمت بگیرند یا سربازی را در بهترین نقاط ممکن بگذرانند، در فک و فامیل و دوستانشان جوان بیکار پیدا نشود، نزدیکانشان به مفاسد مالی و اخلاقی مبتلا باشند، رانت خوار باشند، در عرصه مدیریت و مسئولیت خود دستشان خالی بوده و عملکرد قابل دفاعی نداشته باشند و....
البته ممکن است عده ای این وسط از واژه عدالت سوءاستفاده کرده و غرض ورزی های سیاسی و باندی خود را تحت لوای آن مخفی نگاه دارند اما آیا سوءاستفاده عده ای از نام اسلام باعث می شود ما از اساس دور اسلام خواهی را خط بکشیم؟
آقایانی که به واسطه شبکه های رسانه ای نفتی و بودجه های مقابله با تهاجم فرهنگی و جنگ روانی دشمن و جهاد تبیین، به جای ترویج احکام و مبانی اسلام و انقلاب در صدد حفظ موقعیت خویش و خوش خدمتی برای صاحبان قدرت بوده و تخریب حرکتهای عدالتخواهانه را رسالت خویش می دانند این عبارت مقام معظم رهبری خطاب به مسئولان را نصب العین قرار دهند: "مشروعیت من و شما وابسته به مبارزه با فساد، تبعیض و نیز عدالتخواهی است. این، پایه‌ی مشروعیت ماست".
آقایان مسئول در جمهوری اسلامی! آقایان ائمه جمعه، نمایندگان مجلس، فرمانداران و ....! مردم تبعیض را می بینند. مردم خیانت بانکها به مستضعفان را مشاهده می کنند، شکاف طبقاتی برای همه مشهود است، بدرفتاری بعضی مسئولان و ماموران با مردم بر کسی پوشیده نیست، بیکاری و فقر تنها برای مردم است، بی عدالتی در نظام آموزش موج می زند، خودروسازی نماد چپاولگری است و...
همین قوه قضاییه که معروف به دستگاه عدلیه است گاه از اجرای عدالت فاصله می گیرد. مردم میبینند رسیدگی به جرم و خطای آدم بی کس و کار و محروم و ضعیف با نحوه رسیدگی به جرایم از مابهتران تفاوت دارد. کلبه روستایی جنگل نشین در فصل سرما ویران میشود؛ اما در همان محدوده از ویلای غیرمجاز صاحبان مکنت چشم پوشی می گردد.
از این دست مثالها یکی و دوتا نیست. دشمن هم از فاصله ای که با عدالت اجتماعی مورد انتظار ایجاد کرده ایم حسابی استفاده می کند. دوستان هم غفلت و تنبلی و سکوت می ورزند. مسئولان هم آمران به معروف و ناهیان از منکر را طرد و گاه زندانی می سازند تا راه بر بی عدالتی همچنان هموار بماند.
از آقای اژه ای تشکر میکنم بایت همین مقدار شهامتی که به خرج داد و حقیقتی تلخ را واگویه کرد اما مرور زمان باید ثابت کند عملکرد مسئولان عالی نظام با فعالان مجازی در یک سطح قرار ندارد. توقف در صرف سخن و انتقاد را مردم معمولی هم می توانند انجام دهند اما برنامه ریزی برای برون رفت از این شرایط و حرکت به سمت ایجاد دولت اسلامی (نظام دیوان سالار متناسب با اهداف دین و کشور) وظیفه سنگین مسئولان به خصوص در سطوح عالی نظام است.
بسم الله، این گوی و این میدان. پای دغدغه هایتان بایستید و نواقص و ضعفها را برطرف سازید.
ایرنا نوشت: "تحقیقات نشان می‌دهد که میانگین سن بلوغ در سراسر جهان کاهش‌یافته است و ازاین‌رو، هر کودکی می‌تواند به بلوغ زودرس مبتلا شود. در حال حاضر با بلوغ زودرس در دانش آموزان کلاس‌های چهارم، پنجم و ششم ابتدایی، تعداد نوجوانان نسبت به چند دهه گذشته افزایش قابل‌توجهی داشته است. مطالعات نشان می‌دهد که بلوغ زودرس در دختران بیشتر از پسران اتفاق می‌افتد؛ به‌گونه‌ای که از هر 500 تا 100000 دختر، یک نفر دچار بلوغ زودرس میشود."
درباره بلوغ زودرس کودکان مطالب متنوعی منتشر گردیده اما آنگونه که از بعضی دوستان فعال در این عرصه شنیده ام، مطالب و آمار غیرقابل انتشار، بدتر از شرایطی است که در گزارش های رسمی اعلام شده است.
فارغ از دعوایی که سر علت ظهور این پدیده نامبارک شکل گرفته اعم از اینکه دسترسی آسان کودکان به فایلها و تصاویر مستهجن را عامل تحریک هورمومن ها و بلوغ زودرس بدانیم یا سبک غلط غذایی و تغییر ذائقه خوراکی در کودک را سرمنشأ بروز این پدیده تلقی کنیم، زنگ خطر در لزوم اصلاح نگرش حاکم بر امور تربیتی و فرهنگی جامعه به صدا درآمده است.
اگر در قدیم (عصر کشاورزی) کودکان به واسطه پذیرش مسئولیت، بزرگ می شدند امروز به واسطه فست فودها و هجمه تصاویر و مطالب پورن به بلوغ جنسی و جسمی رسیده و تبدیل به مردها و زنهای پفیلایی میشوند که سهمشان از رشد خلاصه در ظواهر جسمی است و عمق شخصیتی شان در سطح باقی مانده است.
غرب شاید از این موضوع احساس نگرانی نکند اما در جوامعی که هنجارها و خطوط قرمز اخلاقی همچنان پررنگ و با ارزش است نگرانی ها باید فراتر از دغدغه های فردی و گروهی به برنامه ریزی عملیاتی و اصلاح ساختارهای فرهنگی و آموزشی منجر شود. بلوغ زودرس جنسی زمانی بیشتر باعث نگرانی میشود که متوجه باشیم در اغلب موارد بدون همراهی بلوغ عقلی ایجاد گردیده است. طبعا برنامه ریزی ها باید به سمت فعال سازی خرد و تجربه و قدرت اندیشه دانش آموزان نیز کشانده شود.
در این بین اما نظام آموزشی کشور بر مدار وقت کشی و فرصت سوزی دایر گردیده و وجود دروس زائد و طولانی بودن سالهای تحصیل در مدارس، دانشگاه ها و اضافه شدن مدت دوساله خدمت نظام وظیفه، به علاوه شرایط دشوار اشتغال، باعث افزایش سن ازدواج گردیده است.
غریزه و فطرت هر دو مخلوق خدا هستند و جایگاهی بایسته در منظومه عالم خلقت دارند. همانطور که خوردن و آشامیدن و خوابیدن و دفع مواد زائد بدن از نیازهای طبیعی بشریت است و به هیچ وجه نمیتوان آن را نادیده گرفت، تمایلات جنسی نیز حقیقتی غیرقابل اغماض در وجود انسان است که هدایت آن در مسیر درست، باعث تسکین و وقار و سلامت جامعه می گردد.
اصلاح زیرساختهای فرهنگی جامعه، ضرورت اختصار در دروس آموزشی و کوتاه نمودن سالهای تحصیل و سربازی و بسترسازی مناسب برای اشتغال و ازدواج جوانان را گوشزد می نماید. با اتخاذ سیاستی صحیح میتوان میانگین سن ازدواج را به سنین 21 و 22 سالگی رساند و تا حد زیادی مانع از قبح شکنی نسبت به گناه و ایجاد آرامش روانی در جوانان گردید. ازدواجی که البته باید توام با تعقل و تحقیق و متناسب با شخصیت فکری زوج و خانواده هایشان باشد.
چند روز پیش نیز مطلبی درخصوص مصرف مواد مخدر مانند گل و شیشه در بین کودکان دبستانی منتشر شد که لزوم اشراف و نظارت و دلسوزی بیشتر خانواده ها را در عصر حاکمیت فضای مجازی پررنگ جلوه می دهد. علاوه بر دولت، پدر و مادرها هم باید نگران آینده فرهنگی و تربیتی نسل خود باشند.
دیروز خبری منتشر شد درباره محکومیت یک کارگردان سینما به شلاق و تبعید بخاطر تجاوز به دختری که برای تست بازیگری به دفترش مراجعه کرده بود.
تا همین یکی دو ماه پیش و قبل از ماجرای مهسا و اغتشاشگری اوباش فرهنگی، ذیل عنوان جنبش می تو، سیل خروشان افشاگری زنان سینما درباره تجاوز جنسی همکارانشان در فضای مجازی راه افتاده بود. هر روز خبری منتشر می شد درباره تجاوز فلان کارگردان یا هنرپیشه مرد به فلان بازیگر مطرح یا دستیار کارگردان و ... طوری که این اخبار تهوع آور درباره بعضی به اصطلاح هنرمندان در سطح جامعه به امری عادی و روزمره تبدیل شده بود تا جاییکه بعضی فعالان مجازی به شوخی و جدی می نوشتند زنهایی که در سینما مورد تجاوز قرار نگرفته اند باید اعلام وجود کرده و خبرش را منتشر نمایند!
جالب آنکه همین جماعت آسیب دیده از هرزگی مردان فاسد و فرصت طلب، بی توجه به زمینه های این تجاوزات و آزارهای جنسی که نهفته در بی حجابی و اختلاط بی دلیل و خارج از عرف زن و مرد است حالا نسخه رهایی ملت را در مخالفت با حجاب و آزادی ارتباط دختر و پسر معرفی می نمایند و جالب تر آن که مدعیان دفاع از حقوق زن نیز در برابر جنایات مکرر مدعیان روشنفکری در تجاوز به زنان و دختران جوان، مهر سکوت بر لب زده اند.
شعاردهندگان زن، زندگی، آزادی بهتر از هر کسی می دانند احکام اسلام، نجابت و سلامت و آزادی از قید هوسهای جنسی مردان هیز و زندگی شرافتمندانه زنان را تضمین نموده اما با علم به این موضوع باز هم برای لذت جویی و تنوع طلبی خود بر طبل بی قیدی های اخلاقی می کوبند و آزادی را در سخیف ترین ترجمان حیوانی آن معنا می کنند.
یکی نیست به این زنهای طعمه فساد و تجاوز بگوید شما لااقل خودت یک راه درست را صحیح و سالم طی کن بعد به بقیه بگو که پشت سرت قدم بر دارند.
وقتی فضای مجازی بیشتر از پدر و مادرها روی تربیت فرزندان نقش داشته باشد اوضاع بهتر از این نمی شود.
زمان ما بچه دبستانی می خواست خطایی کند و مثلا کاری یواشکی انجام دهد که نشان بدهد مردی شده و توان شیطنت بزرگانه دارد زور میزد عکس اوشین را گیرمی آورد؛ آن هم با لباس یقه بسته معروف به کیمونو و اصلاح مردانه موی سر که واقعا بیشتر شبیه به یک پسر جوان بود تا دختری جذاب که هوش از سر پسرها ببرد.
الان بچه ها به برکت فضای مجازی و همت فیلترشکن ها به راحتی به جدیدترین فیلمها و کلیپهای مثبت 18 دسترسی دارند که آسیب های فرهنگی آن را شما بهتر از من می دانید. یک نمونه اش همین وضعیت امروز بعضی دانشگاههاست با تعابیر و الفاظ زشت جنسی و آرمان در هم لولیدن یک مشت جوان تحریک شده شهوتی و بی عار که به اقتضای بستر غلط فرهنگی جامعه، یارای ازدواج هم ندارند.
مواد مخدر هم گویا وارد دبستانها شده آنگونه که در تصویر فوق می بینید مقامی مسئول دارد به این معضل و خطرات ناشی از آن اشاره می کند.
مدرسه قرار است محل درس و تربیت باشد آن هم در جامعه ای که حتی قبل از ورود اسلام، مملو از غیرت و شرافت و انسانیت بود. باید پذیرفت آموزش و پرورش ما در امور تربیتی و فرهنگی قصور فراوانی داتشه است. دردناک است که بعضی مسئولان این وزارتخانه، خودشان اقدام به تأسیس مدارس غیرانتفاعی با رویکرد آموزشی و پرورشی سالم و دینی می نمایند مثل مدارس فرهنگ و... در صورتی که این عزیزان سالها بر مصدر قدرت بودند و وظیفه داشتند اگر هنری برای تاسیس مدرسه تراز و سازنده دارند در همین مدارس دولتی تحت مسئولیت و مدیریت خود اعمال نمایند.
حذف دروس زائد و بی خاصیت، کاهش تعداد دانش آموزان در کلاسها، تربیت محور شدن همه دروس و ایجاد خلاقیت و پرورش نبوغ، پایش معلمان و دبیران و حذف آموزگاران کم کار یا بی اعتقاد، پررنگ سازی فعالیتهای فرهنگی و مذهبی با رویکرد روانشناختی و حساب شده و... از اموری هستند که باید در برنامه های وزارتخانه انسان ساز جمهوری اسلامی بیشتر مورد مداقه قرار بگیرند. بجنبید تا مدارس ما به پایگاه فرهنگی دشمنان دین و میهن تبدیل نشده است.
ما تو را دعا کنیم؟! تو ما را دعا کن پسر! این جا غریبی. امتیازت عشق به اباعبدالله بود که پا به دیار غربت نهادی، به دفاع از حریم خواهرش شتافتی و پیکرت میهمان خاک قم ماند و روحت کبوتر حرم کریمه اهل بیت گردید امتیاز حسین!
در میان خیل شهدای پاکستانی مدافع حرم در بهشت حضرت معصومه سلام الله علیها، قبر ساده امتیاز حسین نظرم را به خود جلب کرد که رویش با خطی معمولی نوشته شده بود برایم دعا کنید. فدای شهید بزرگواری که حتی بابت قطرات خونش و درد زخم و گلوله و غم فراق از خانواده و ... منّتی بر سر کسی ندارد که هیچ، باز هم تمنای دعای مردم دارد و در محضر خدا بی ادعاست.
ما را دعا کن برادر در این ظلمات حیرانی و سرگشتگی، کشتی نجات حسین علیه السلام را بیابیم و از امواج خروشان غفلت و خودخواهی رها شویم. دعایمان کن امتیاز حسین که نَمی از یَم عنایت شاگردان ممتاز مکتب حسین بر ردای بندگی مان جا خوش کند شاید که در زمره الذین انعمت علیهم الهی، به پیوست عاشقان کوی رستگاری، شهدی از حلاوت وصال با معبود، گوارای کام تشنه مان قرار گیرد.
امروز روز تولد حضرت شاه عبدالعظم بود اما دل و دماغ پست گذاشتن و تبریک نداشتم. خدا میداند چقدر دلم با عطر زیارت سیدالکریم در قبله تهران می تپد و هر بار مجالی دست داد خود و خانواده ام را از تبرک هوای قدسی حریم او بهره مند ساخته ام.
عبدالعظیم حسنی بالاتر از هر جهاد رزمی، - که البته دست به سلاح هم بود- در عرصه جهاد فرهنگی و معرفتی پیشتاز بود و بعنوان شاگرد برجسته ائمه عصر خود در حفظ و تقویت دین مردم کوششی بسیار داشت.
امروز آرمان علی وردی را در تهران تشییع کردند. همه برای غربت و مظلومیت این طلبه جوان اشک ریختند. باطن خبیث شکنجه گران او مانند تبار داعشی و سلفی شان بر همگان عیان شد. این طلبه، یک فعال فرهنگی بود که در حیطه تربیت کودک و نوجوان و ترویج احکام و معارف نورانی قرآن و فقه آل محمد (ص) اهتمام می ورزید. کسی می خواهد راه آرمان را ادامه دهد از کار فرهنگی و تربیتی غافل نشود.
استقامت این شهید را در فیلمی که شکنجه گران منتشر کردند دیدید. کتک میخورد اما التماس نمیکرد. یک جورهایی یاد غربت و مظلومیت طلبه شهید امر به معروف، علی خلیلی افتادم. یکماه قبل از شهادتش در حالی که حال بدی داشت و در بیمارستان بستری بود و ایام را به سختی و با درد سپری می کرد از او پرسیدم اگر بعد از این همه مدت و همه دردها و رنج هایی که از اصابت چاقو به گلویش تحمل نموده به همان صحنه و به همان لحظه بر گردد باز هم حاضر است در دفاع از ناموس مردم جلوی اشرار بایستد. با همان صدای نحیفش که به سختی نفس می کشید پاسخ داد اگر باز هم به آن شب برگردم در دفاع از ناموس مسلمین تعلل نمیکنم. از کاری که برای خدا انجام دادم پشیمان نیستم.
حوزه اگر می خواهد انقلابی باشد طلبه هایی مثل علی خلیلی و آرمان علی وردی که حججی های جنگ نرم هستند، تربیت کند تا در مسیر تبیین و صیانت از احکام شرع، لحظه ای دچار تردید و تعلل نشوند.
امروز در تصاویر خبری دیدم پرچم یا لثارات الحسین را بر فراز گنید احمد بن موسی شاهچراغ برافراشته اند. قطعا در خونخواهی از شهدای مظلوم اسلام ، اسرائیل و آل سعود و اذناب داخلی شان رنگ امان و آسایش را نخواهند دید.
اولین بار که به شهر زیبای جویبار پا گذاشتم شاید یازده دوازده ساله بودم یا اندکی بیشتر. در بدو ورود پدیده ای که بیشتر از هر چیز برایم قابل توجه بود تعداد بسیار زیاد و غیر معمول موتورسیکلت در سطح این شهر بود. از کوچک و بزرگ انگار یک موتور زیر پایشان قرار داشت. دفعات بعد هم به این موضوع توجه کردم. با خود اهالی هم صحبت می کردم می خندیدند و می گفتند شهر دیگری را اینطور با حجم وسیع موتور ندیده اند.
تا اینکه پایم به قم باز شد. همان اول خیل عظیم جماعت موتور سوار را که دیدم گفتم به جویبار بزرگ آمده ام! در قم هم تعداد موتور خیلی بیش از حد معمول سایر شهرها بود. البته در قم مردم بابت این موضوع نمی خندیدند و گله هم داشتند. اغلب خیابان های اصلی و پرتردد قم در اطراف حرم حضرت معصومه سلام الله علیها، یک طرفه هستند و از این رو تعدد موتورسوارها و علاقه آنها به دور زدن قانون، دردسرها و حوادث تلخی را برای مردم رقم می زد. بر اساس آمار رسمی در اوایل دهه هشتاد قم هر روز شاهد مرگ حداقل یک موتور سوار بود.
با شدت گرفتن نظارت قانونی بر تردد موتورسوارها و ممانعت از ورود آنها به مسیرهای یک طرفه و حرکت بر خلاف جهت، الزام بر استفاده از کلاه، اخذ گواهینامه و ... تا حدودی ایمنی قابل قبولی برای راکبان و مردم به وجود آمد. از سوی دیگر نظارت جدی قانونی باعث کاهش روند استفاده از موتور در این شهر گردید و در حال حاضر می توان اینطور گفت که سطح و حجم تردد موتورسواران در قم دیگر تفاوت چندانی با سایر شهرهای کشور ندارد بر خلاف شهر زیبای جویبار که همچنان مردمش با این وسیله نقلیه خو گرفته اند.
با همه این احوال هر از گاه شاهد حوادث تلخی از سوی راکبان موتور در سطح شهر قم هستیم. بعضی جوانها با علاقه خاصی به موتورسواری رو آورده و با توجه به هیجانات و حس ماجراجویی مختص سنین جوانی، دست به حرکات پرخطر می زنند و برای خود و دیگران آسیب به بار می آورند. موتور را نمی شود منع کرد اما برای استفاده از آن به فرهنگ سازی بیشتری نیاز است.
اینکه کارکرد و دستاورد حضور این شوراهای فقهی در بانکها چه بوده را فعلا نمیخواهم واردش بشوم.
اینکه گاهی احساس می شود این شوراها بیشتر از آنکه دنبال اصلاح نظام بانکی باشند دنبال پیدا نمودن راه توجیه شرعی سیاستهای بانکی هستند و به عبارت دیگر به جای آنکه بانک را با اسلام تطبیق دهند اسلام را با سیاستهای بانک منطبق نموده اند هم الان بحث من نیست.
اینکه بعضا آقایان ناظر دینی بعد از ورود به حیطه بانکی و سازگاری با فضا و جذب در ساختار، بار چند نسل خود را بسته و به ثروت و مکنتی دست پیدا می کنند و اقوامشان هم به کسب و کار خوبی می رسند و ... هم اصلا حرف من نیست.
اینکه چرا به رغم تاکید قاطبه مراجع بر حرمت دریافت دیرکرد از اقساط وام باز هم گوش بانک بدهکار این فتاوا نیست و شورای فقهی بانک هم به روی مبارکش نمی آورد بحث دیگری است.
اینکه درآمد خوب و پول و سرمایه زیر زبان آقایان مزه نموده و بعضا دیده میشود معنای ربا را معکوس و وارونه تفسیر می نمایند و معتقدند با توجه به تورم جامعه اگر پولی بابت سود قرض دریافت نشود مرتکب ربا شده ایم!! و اساسا توجهی به این موضوع نمیکنند که در زمان اهل بیت نیز امکان قحطی و گرانی و تغییر ارزش یک کالا وجود داشت اما باز هم حکم این بود افراد به همان میزانی که کالا قرض داده اند باید دریافت کنند و مبنای ثواب گسترده ای که برای قرض الحسنه ترسیم شده نیز ذیل همین از خودگذشتی و احتمال ضرر نهفته است، بماند برای تاریخ و برای غربت اسلام و حکایت تغییر ذائقه هایی که با طعم پول و ثروت و قدرت ایجاد شده است.
فعلا فقط میخواهم یک حرف بزنم. شمای شورای فقهی مستقر در بانک که همه تان پرورش یافته مکتب دین هستید و باید مروج سبک حیات دینی باشید اگر دنبال اجرای احکام اقتصادی و مالی اسلام نیسیتد یا هستید لااقل این موضوع را مدنظر قرار دهید که تشکیل حکومت دینی به معنای احقاق حق مستضعفان و رسیدگی به محرومان و نفی بی عدالتی و شکاف طبقاتی است.
این یک خط جَنَم را داشته باشید دستِکم بعنوان یک مبلّغ شریعت و معلم دین و اخلاق گوشزد کنید که بانک مثلا اسلامی باید در خدمت مردم عادی و ضعیف و فاقد رانت جامعه باشد نه وقف اغنیا. اگر نه، لااقل به میزان اعتماد و زد و بندی که با سرمایه داران و صاحبان جاه و مقام دارند و حالی که به افراد ذی نفوذ می دهند، هوای مردم عادی جامعه را هم داشته باشند؛ دم شما گرم. همین یک قلم را برای بانکی ها جا بیندازید کار بزرگی انجام داده اید.
پرستش به مستی است در کیش مهر
برون‌اند زین جرگه هشیارها
به شادی و آسایش و خواب و خور
ندارند کاری دل‌افگارها
به جز اشک چشم و به جز داغ دل
نباشد به دست گرفتارها
کشیدند در کوی دلدادگان
میان دل و کام، دیوارها
چه فرهادها مرده در کوه‌ها
چه حلاج‌ها رفته بر دارها
چه دارد جهان جز دل و مهر یار
مگر توده‌هایی ز پندارها
ولی رادمردان و وارستگان
نبازند هرگز به مردارها
مهین مهر ورزان که آزاده‌اند
بریزند از دام جان تارها
به خون خود آغشته و رفته‌اند
چه گل‌های رنگین به جوبارها
همینی که الان داری بهش میگی دانشجو و واسش نوشابه باز میکنی و قربون صدقه ش میری، شیش ماه پیش دانش آموز بود، موی سرش از یه حدی بلندتر میشد میزدی پس کله ش، موبایل حق نداشت بیاره مدرسه، شوخی خرکی میکرد چک ناظمو خورده بود، تاخیر داشت باید با ولی ش می اومد مدرسه ...
یهو واسش دولا راست میشی که تو دیگه دانشجویی، مقدسی، برا خودت کسی هستی، خیلی حالیته و... بعدشم چارتا دختر مینشونی کنارش میخوای جفتک نندازه؟! خب بنده خدا فک کرده خبری شده. یا تو مدرسه یه کم بهشون شخصیت بدین یا تو دانشگاه اینقد بهشون پر و بال ندین.
چندباری فیلمهای مرتبط با حمله عنصر تروریست به حرم شاهچراغ را نگاه کردم، فردی هست لباس شخصی، میانسال با کت و شلوار قهوه ای که اولین نفری است که مقابل فرد تروریست می ایستد و با اسلحه کمری به سمتش تیراندازی می کند. در یکی از گزارش ها نیز خواندم که وی ظاهرا از نمازگزاران بوده و به مقابله با تروریست پرداخت تا اندکی بعد نیروی انتظامی نیز از راه رسید و اقدام به دستگیری مهاجم مجروح نمود.
وظیفه خودم می دانم از این برادر لباس شخصی که اگر چه مامور امنیتی بوده اما برای نماز و زیارت و بعنوان شهروند عادی به حرم رفته بابت این شهامتش تشکر کنم.
در واقعه رژه اهواز دیدیم که بعضی ماموران با این که مسلح بودند برای دفاع و شلیک به مهاجمین دچار تعلل و تردید شدند و منتظر دستور از بالا ماندند.
از طرف دیگر در عملیاتهای تروریستی غافلگیرانه همیشه این احتمال وجود دارد که فرد مهاجم دارای یک یا چند همراه مسلح باشد که وظیفه پوشش و حمایت از او را دارند یا اساسا مجهز به جلیقه انفجاری باشد و نزدیک شدن و شلیک به او خظرناک باشد. این تردیدها در زمانی که شما تنها و فاقد برنامه و دستور باشید بیشتر سراغتان آمده و قدرت تصمیم گیری را از شما سلب می کند. برای همین معتقدم سرعت عمل و شهامت این برادر لباس شخصی ستودنی و قابل تقدیر است که بی توجه به این گمانها مردانه ایستاد و مهاجم را هدف قرار داد. البته خوب است یاداوری کنم در واقعه ماه رمضان مشهد و حمله ضارب مجهز به سلاح سرد به طلاب زائر حرم رضوی، باز هم این نیروهای مستقل مردمی بودند که قبل از ورود نیروهای امنیتی و انتظامی به طور خودجوش وارد عمل شده و مهاجم را دستگیر و خلع سلاح نمودند.
آخ آخ آخ، اینقدر این روزها سوژه زیاد است که یادم رفت به بهانه فوت شیخ علی تهرانی مطلبی بنویسم.
اسم شیخ علی را مرحوم ابوترابی برای من پررنگ کرد. یکی دو سال قبل از فوت سید آزادگان توفیق شد با کاروان پیاده روی ایام عرفه که آن زمان به دلیل بسته بودن راه کربلا، از اسلام آباد غرب تا مرز خسروی صورت می گرفت همراه شوم. فکر کنم سال دوم یا سوم طلبگی بود حوالی سالهای 77 یا 78. دوستانی از بابل هم بودند مثل مجید قلی پور، مرتضی سیدی، حسین حبیبی، علی رنجبر و...
آن جا البته با طلاب تهرانی و کرمانشاهی هم دوست شدیم.
بگذریم. مرحوم ابوترابی هر روز چند کلامی صحبت و نصیحت و نکته داشت. یک بار اسم شیخ علی تهرانی را برد و اینطور بیان کرد:
- روزی شیخ علی دست مرا گرفت، کناری کشید و گفت آقای ابوترابی! این را بدان هیچ کس مثل من نمیتواند تا آخر پای امام بایستد و همراهی اش کند. این آقایان بهشتی و خامنه ای و هاشمی و... همه شان روزی از امام جدا شده و او را تنها میگذارند اما این من هستم که تا آخر با او خواهم ماند و...!
ابوترابی ادامه داد: بعد همین شیخ علی چیزی نگذشت به رژیم بعث که دشمن خون آشام امام و انقلاب و مردم بود پیوست و در رادیوی عراق گفت امام اصلا خدا را قبول ندارد!
حاج آقا به ما طلبه ها نگاهی کرد و گفت: مواظب غرور باشید، آخرش آدم را زمین می زند.
بعدها بابت کار بر روی خاطرات اسارت در دفتر ده نمکی، آشنایی بیشتری با شخصیت و افکار شیخ علی تهرانی که داماد مقام معظم رهبری (شوهر خواهر) بود پیدا کردم. منافقین جنگ روانی و فکری شدیدی در اردوگاههای اسارت راه انداخته بودند اما به اذعان اسرا ناراحت کننده ترین اتفاق این بود که یک روحانی با سابقه انقلابی بیاید در اردوگاه و علیه امام و انقلاب و کشورش حرف بزند و دل دشمن را شاد کند. شبهه معروف حرام بودن نماز خواندن رزمندگان در زمین غصبی (خاک عراق) هم تولید این بابا بود که البته روحانیون اسیر همان جا جوابش را می دادند ولو به قیمت کتک خوردن مفصل از دست زندانبانان بعثی. شیخ علی اما هیچ نظری درباره تجاوز دشمن به میهنش و کیلومترها خاکی که اشغال کرده بود، نداشت.
شیخ علی همان اوایل یا اواسط دهه هفتاد به ایران بازگشت و اظهار ندامت کرد و مورد عفو قرار گرفت؛ هر چند همین چند سال قبل هم مصاحبه ای در نفی ولایت فقیه داشت که نشان داد آب پیدا کند باز هم شناگر ماهری است.
من حرف مرحوم ابوترابی را قبول دارم، غرور بدجور آدم را زمین می زند. اینکه درحدیث داریم متکبر بویی از بهشت نمی برد، یا جمله ای که چند روز پیش در خاطرات ماهاتیر محمد خواندم که گفت خدا بخواهد کسی را زمین بزند او را مغرور می سازد. همه اینها درست است و دماغ آدم مغرور قطعا به خاک مالیده خواهد شد. اما حسد و خودخواهی را هم باید در چرایی رویکرد لجبازانه بعضی افراد در نظر گرفت. یک جمله ای از امام رحمت الله علیه نقل است به گمانم در کتاب جهاد اکبر که گفت طلبه باید خودسازی کند و اگر خودسازی نکرد از خدا طلب مرگ کند! سخن درست و تکان دهنده ای است. همه آدمها نیاز به خودسازی دارند؛ اما طلاب بابت رسالت سنگینی که برعهده گرفته اند اگر در تمایلات مادی غوطه ور باشند و منیّت داشته باشند و به حرف دینی به جای عمل دینی اکتفا کنند، خودپرستی و منفعت طلبی و جاه و مقام و لذت جویی را پیشه خویش سازند نه تنها خودشان سقوط کرده بلکه جمعی دیگر را نیز به ورطه هلاکت و بدبختی می کشانند؛ والعاقبة للمتقین.
