باب الحسین

از تاریخ تولدش هم پیداست؛ قرار نیست از حسین جدا بماند.

از کودکی یاور حسین بود و تا آخر پای او ایستاد و به هیچ امان نامه ای تن نداد.

آخرین ذکر لب عطشان او هم قبل از شهادتش یاد برادر بود.

ابالفضل هیچ گاه از حسین جدا نماند، جز در مزار و بارگاهش.

مزار او اندکی با حرم اباعبدالله فاصله دارد و دارای بارگاهی مستقل است و نگاه ها را به خود خیره می سازد تا یادمان نرود که گفته اند: "همه شهدا به مقام عباس غبطه می خورند."1

1-وَإنَّ لِلْعَبّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبارَکَ وَتَعالی مَنْزِلَةٌ یَغبِطَهُ بِها جَمیعَ الشُّهدَاءِ یَوْمَ القِیامَة

امام سجاد علیه السلام امالی شیخ صدوق ص462