مصلحت اندیشی، اقتدار یا انفعال؟!

درباره تأیید عضویت اقلیت های دینی در شورای شهر فعلاً نظری ندارم؛ اما:

در اوج بحران مدیریت دولتی موسوم به اصلاحات، ماجرای محاکمه جنجال برانگیز هاشم آغاجری سر و صدای زیادی ایجاد کرد.

او به خاطر سخنان گزافی که در کانون معلمان همدان بیان کرد در دادگاه بدوی به اعدام محکوم شد.

متعاقب صدور این حکم با پشتیبانی رسانه های دولتی، موجی از اعتراضات دانشجویی نسبت به آن به راه افتاد تا جایی که بسیاری از دانشگاه های مهم و مطرح کشور به حالت تعطیل درآمد. رسانه های خارجی و نهادهای حقوق بشری هم تا توانستند از این آب گل آلود ماهی گرفتند.

اندکی بعد دادگاه تجدید نظر دوباره به بررسی پرونده پرداخت و حکم اعدام را لغو کرد. جالب و عجیب آن که در دادگاه تجدیدنظر، حکم اعدام نه به حبس ابد که به چیزی حدود چهارسال زندان تبدیل شد؛ آن هم با احتساب مدت بازداشت موقت و ... که در نهایت در مدتی کوتاه منجر به آزادی آغاجری گردید.

این آزادی حس شیرین پیروزی بر اثر فشار رسانه ای و سیاسی را بر کام جناح مقابل و طیف های مغرض نشاند و باعث شد که بسیاری از سردمداران فتنه گر به خصوص در ماجرای کور سال88 به این تحلیل برسند که می توان با فشار اجتماعی و جوسازی تبلیغاتی نظام را از مواضع خود قدم به قدم عقب راند.

فارغ از حقانیت هر یک از احکام صادره دادگاه مذکور این نکته رنج آور در ذهن دلسوزان نظام باقی ماند که چرا در پرونده هایی که ابعاد خبری آن در سطحی ملی و گاه جهانی است قوه عاقله ای به بررسی پیش دستانه وقایع محتمل نمی پردازد؟

اگر حکم واقعی آغاجری اعدام نبود چه نیازی بود که این هزینه سنگین بر دوش نظام تحمیل شود و اگر حکم واقعی او اعدام بود دیگر عقب نشینی و انفعال، چرا؟!

سخن درباره ماجرای عضو زرتشتی شورای اسلامی! شهر یزد نیز بر همین منوال است.

اگر واقعاً مشکلی در عضویت اقلیت ها وجود ندارد نیازی به این همه ماجراجویی و دشمن تراشی نبود اما اگر بر اساس حکم شرع، عضویت این افراد در مناصب تصمیم ساز ممنوع است دیگر مسامحه و مصلحت اندیشی و عقب نشینی چه معنایی دارد؟ حالا یک الف بچه غیرمسلمان در مملکت اسلامی ادعایی می کند که در همه رسانه های بیگانه بازتاب آن قابل رویت است. او اکنون مدعی است که توانسته با متحد ساختن مردم ایران در راستای هدف خود، به پیروزی دست یابد. کسی هم نپرسید این پیروزی دقیقاً با شکست چه فرد یا تفکری رقم خورده است.

قوه عاقله نظام برای پیشگیری از بروز بحران های تبلیغاتی غیر ضروری و دشمن شاد کن، در کجا قرار دارد؟