پیشنهاد مقاومتی یک روحانی به یک روحانی دیگر!
آسید ابوالفضل نورانی، از روحانیون رزمنده بابلسری مقیم قم، چند روز پیش تماس گرفت و پیشنهادی مقاومتی را برای دولت مطرح کرد و خواست که آن را در وبلاگ منتشر کنم.
حرف حساب این سید اولاد پیامبر این بود که در جریان سفرهای استانی رئیس جمهور محترم، بنرهای انبوه و گاه غیرقابل شمارشی در شهرهای مسیر سفر نصب می شود که هزینه های مربوط به آن بسیار قابل توجه است. بعضی وقت ها به نظر می رسد اگر به تعداد همین بنرهای تبلیغاتی نصب شده در خیابان ها، مردم به استقبال جناب رئیس بروند فیلمبردارهای صدا و سیما برای پوشش خبری مراسم سخنرانی و تصویربرداری از زوایای خاص اینقدر به زحمت نمی افتند. از سوی دیگر کاربرد این بنرهای تبلیغاتی تنها چند روز است و بعد باید آنها را به دور انداخت. این روحانی بزرگوار پیشنهاد داد یک نهادی متولی این موضوع شود که بعد از اتمام هر سفر، بنرها را از جا کنده و صحیح و سالم تحویل مقصد بعدی سفرهای استانی بدهد.
البته اجرای این طرح مستلزم آن است که زیر بنرها اسم شهر و استان خاصی درج نشود و صرفاً به نام همان صنف و گروهی که زیر بنر ثبت شده اکتفا شود.
مثلاً متن بنر می تواند به این شکل تنظیم شود: همه با هم بدون سر دادن شعار اضافی، به استقبال سرآمد ترین رئیس جمهور تاریخ ایران می شتابیم؛ از طرف صنف کله پزی ها و... یا این متن: نام تو را فریاد می زنیم ای رئیس؛ از طرف بوقچی های ورزشگاه شهر.
این بود پیشنهاد این روحانی دلسوز – روحانی قهرمان قصه ما نه آن یکی – که در راستای اقتصاد مقاومتی مطرح شد؛ اما من با پیشنهاد ایشان به شدت مخالفم و از این رو از طرح آن در وبلاگ خودداری می کنم.
آخر مؤمن خدا! همین طوری اش که این قدر بریز و بپاش می شود و ته خزانه همیشه جارو خورده است، حضرات معتقدند معجزه کرده اند و تورم به صفر رسیده و به رغم آزاد سازی قیمت ها، منّت گذاشته و یارانه ما را همان چهل و پنج هزار و پانصد تومان چهار پنج سال پیش نگه داشته اند. وای به حال این که بخواهند توی این جور مسائل صرفه جویی کنند و چیزی ته کیسه خزانه شان باقی بماند؛ آن وقت است که مدعی شوند تورم به رقم منفی رسیده و ملت یک چیزی هم به آنها بدهکار است و بعد بزنند همین آب باریکه یارانه ای ما را قطع کنند؛ شما جواب خلق خدا را می دهی حاج آقا؟!
