در راه "من"!

 

اخیرا امام جمعه یکی از شهرهای شمالی کشور در سفر به قم به هر طلبه ای که پای سخنرانی اش نشست مبلغ سیصد هزار تومان پرداخت کرد!

مرتبطین وی از قبل اعلام کرده بودند به طلابی که در مجلس سخنرانی او در قم حاضر شوند هدیه نقدی اعطا خواهد شد.

این پولها از کجا می آید؟ اگر از مال شخصی امام جمعه است باید پرسید مگر درآمد امام جمعه ها چقدر است؟

اگر از اموالی است که متعلق به طلاب بوده و باید دست آنها برسد چرا صرفا طلابی از آن بهره مند می شوند که پای سخنرانی وی زانو  بزنند؟ این کار به معنای سوءاستفاده شخصی از اموال عمومی نیست؟ تضییع حقوق طلابی که در جلسه حاضر نشدند مصداق نادیده گرفتن حق الناس نیست؟

پرسش اصلی اما این جاست امام جمعه ای که می داند حتی بین هم لباسی های خودش هم جایگاه خوبی ندارد و برای پر کردن مجلس سخنرانی در بین طلاب مجبور است از اهرم تطمیع استفاده کند اساسا چه اصراری بر حضور در این منصب دارد؟ چرا از خودش نمی پرسد رفتارهای متناقض و باندبازی ها و فامیل بازی هایش چه بر سر اعتماد عمومی آورده است؟

عمله سودجوها نباشید

 

صدا و سیما دارد جشنواره آگهی های بازرگانی برگزار می کند. حالا جالب است در تبلیغ همین جشنواره و توجیه آن از عبارت "عدالت گستر" استفاده می کند!

فارغ از اینکه بخش قابل ملاحظه ای از تبلیغات بازرگانی اساساً غلو و دروغ است مثل همین حشره کش صوتی که مصداق کلاهبرداری علنی است؛ چگونه می توان دامن زدن به جوّ کاذب خرید، فرهنگ مصرف گرایی، تحریک حسّ فقر و نیاز، ایجاد عقده های اجتماعی، شکاف طبقاتی و تبعیض و تقویت نظام سرمایه داری را در راستای عدالت گستری توصیف کرد؟!

البته وقتی بانکداری ما که طبقه محروم را بر خلاف شعائر انقلاب رها ساخته و در خدمت سرمایه داران و دلال ها و جماعت رانت خوار است عنوان اسلامی را یدک می کشد چرا تبلیغ فرهنگ ویرانگر مصرف گرایی در راستای عدالت تعبیر نشود؟

یاد گرفته ایم پشت نقاب کلمات مخفی شویم.

در مملکتی که قرار است معنویت و اخلاق پررنگ شود دامن زدن به حسّ دنیاخواهی و رفاه طلبی و پول پرستی، عین خودکشی است.

برای مرضیه خانم

آن موقع که تازه با دایی نامزد شده بود را یادم است. پنج یا شش سالم بود. خوشحال بودم و دور و برشان بدو بدو می کردم. اشتباهی هم پای دایی را لگد کردم که آه از نهادش بلند شد.

اول دبستان را یادم است. پیش خودم گفتم زندایی دیپلمه هست پس لابد نقاشی اش هم خوب است. بنده خدا را رودربایستی می انداختم برایم نقاشی بکشد. خانم مهرپویان معلم ما بود فهمید گفت کار خودت نیست.

در هر شرایطی می خندید. نمی دانم چرا. یکبار از بالای نردبان افتاد. همه از ترس خشکمان زد. اما او فقط خندید.

هفته پیش رفتم عیادتش. نحیف و لاغر شده بود. گفتم همان روحیه قدیم را داشته باشی خوب می شوی. آرام تبسم کرد. گفت راست میگویی درد همیشه برای من نامفهوم بود. بعد گفت این بار خیلی سختی کشیدم. درد دارد مرا از پا در می آورد. دیگر راضی ام به رضای خدا هر چه او بخواهد. بعد شروع کرد به عذرخواهی و حلالیت از همسر و فرزندانش. گفتم ان شاءالله خوب می شوی می آیی قم. 

مادر بزرگ که فوت کرد پنجم دبستان بودم. زمستان بود سرد و بارانی. زندایی مسافر تو راهی داشت ما دو تا را گذاشتند خانه، بقیه رفتند دنبال مقدمات غسل و کفن و... خودم را به تشییع رساندم او نتوانست. گفتند برایت ضرر دارد. دوست داشت بیاید. زندگی چقدر زود می گذرد.

من هم امروز دوست داشتم در تشییعش حاضر باشم اما دیر فهمیدم و دیگر فرصتی نبود این همه راه را تا قائمشهر بروم. شنیدم به عروسش گفت خوب بشوم با هم برویم قم منزل حمید. برایش قرآن خواندم. نماز خواندم. ان شاءالله روحش امشب میهمان حضرت معصومه باشد. آخرین سفر زمینی اش مشهد بود. اولین سفر آسمانی اش قم باشد، کربلا و نجف میهمان ابدی خوان کرامت اهل بیت. اسمش که مرضیه بود امیدوارم خدایش ببخشاید و مرضی معبودش قرار گرفته باشد. اللهم انّا لا نعلم منها الا خیرا...

ممنون می شوم برای شادی روح زندایی ام مرضیه خانوم قاسمی صلواتی هدیه کنید. این صلوات ها نور می شود و شب تاریک قبر و قیامت درگذشتگان را روشن می سازد.

امروز در سنندج چه گذشت؟

 

روز 28 دی ماه را به خاطر بسپارید. سال 1365 در چنین روزی بر اثر بمباران 18 نقطه از مناطق مسکونی شهرستان دلاورخیز سنندج توسط پنج فروند هواپیمای رژیم بعث عراق تنها در عرض 6 دقیقه 220 نفر از کودکان، زنان و مردان بی گناه و غیر نظامی این شهر به شهادت رسیدند و ده ها نفر نیز مجروح گردیدند. شش نفر از اعضای یک خانواده در کنار هم به خاک و خون غلطیدند. شهید بیژن گرامی خودش را برای حضور در اردوی تیم ملی جوانان آماده می کرد که به همراه دوستانش در حین تمرین در زمین خاکی فوتبال به شهادت رسید و جنازه اش به سختی مورد شناسایی قرار گرفت.

 

آنهایی که دم از مظلومیت مردم کُرد و دفاع از حقوق آنان می زنند چرا این جنایت هولناک را از یاد برده اند؟

مردم غیور کردستان همواره در سخت ترین شرایط، پای انقلاب و تمامیت ارضی ایران اسلامی ایستاده اند.

دولت عراق، دور بر ندارد!

 

دولت عراق در قبال تهاجم مستمر و هفتگی ارتش ترکیه به خاک این کشور مهر سکوت بر لب زده اما با حمله ایران به عناصر تروریست در اربیل زبان به اعتراض گشوده و دنبال شکایت به مجامع بین المللی است.

حالا که این طور است به جاست تا دولت ایران هم با شکایت از عراق به عنوان آغازگر جنگ تحمیلی دنبال دریافت غرامت از این دولت باشد. چه معنی دارد کویت در دو سه سال اخیز توانست بیش از پنجاه و دو میلیارد دلار خسارت خود بابت جنگ نفت که در دوره صدام اتفاق افتاد را از دولت فعلی عراق پس بگیرد و ما که چند برابر خسارت دیده ایم چیزی نگیریم؟!

هیات در اسارت

 

رزمندگان اسیر ایرانی از برگزاری هر نوع تجمعی منع شده بودند. یکی از کارهای مخفیانه اسرا برگزاری هیات بود. البته چند نفری باید به نگهبانی می ایستادند که یک وقت مسیر زندانبانان عراقی به آسایشگاه نیفتد.

این پارچه از دوختن چند تکه دشداشه عربی بوده و حاوی تصویری نقاشی شده از عصر عاشورا با نام هیات عزاداران حضرت رقیه سلام الله علیهاست که شرح آن در عکسنوشته دیگری آمده توسط اسرا با نخهای زائد لباس و پتو و... ساخته شده و یواشکی از آن مراقبت می شد تا زمان برگزاری مراسم هیات که در گوشه ای نصب می گردید. محمدحسین منصف از آزادگان دلیر بابل که در کتاب خاطرات خود با عنوان شب موصل به تفصیل این ماجرا و دیگر هنرها و خلاقیتهای اسرا را شرح میدهد پارچه هیات را دور کمرش پیچید و به یادگار به ایران آورد.

امیدوارم دوستان متولی گنجینه و موزه دفاع مقدس استان مازندران در فکر نگهداری مطلوب و حفظ این میراث ارزشمند فرهنگی برای انتقال به نسلهای بعد باشند.

یکرنگ

This poem was nominated poem of 2005.
Written by an African kid, amazing thought :
"When I born, I Black, When I grow up, I Black, When I go in Sun, I Black, When I scared, I Black, When I sick, I Black, And when I die, I still black... And you White fellow, When you born, you pink, When you grow up, you White, When you go in Sun, you Red, When you cold, you blue, When you scared, you yellow, When you sick, you Green, And when you die, you Gray... And you call me colore???


وقتی به دنیا میام، سیاهم، وقتی بزرگ میشم، سیاهم، وقتی میرم زیر آفتاب، سیاهم، وقتی می ترسم، سیاهم، وقتی مریض میشم، سیاهم، وقتی می میرم، هنوزم سیاهم... و تو، آدم سفید، وقتی به دنیا میای، صورتی ای، وقتی بزرگ میشی، سفیدی، وقتی میری زیر آفتاب، قرمزی، وقتی سردت میشه، آبی ای، وقتی می ترسی، زردی، وقتی مریض میشی، سبزی، و وقتی می میری، خاکستری ای... و تو به من میگی رنگین پوست؟؟؟
نقل از سایت ایرانیان انگلیس

پشت پرده یک پوزخند

 

اواسط دهه هشتاد دانشجویی در شهر ما بود به نام فرشاد که مسئولیت انجمن اسلامی یکی از دانشگاهها را برعهده داشت. این پسر هم از نظر درسی هم اخلاقی و انظباطی و هم سیاسی دارای مشکلات و تخلفات عدیده بود از تقابل با نیروهای ارزشی تا بسترسازی برای ارتباط نامشروع و هنجارشکنی؛ اما هیچ وقت با او برخوردی صورت نمی گرفت، یا لااقل برخوردها جدی نبود. حتی یکبار بابت مشروطی پیاپی در چند ترم باید از دانشگاه اخراج می شد که نهایتا از وزارت علوم تماس گرفتند و دوباره او را به دانشگاه برگرداندند.

در پیگیری های رفقا مشخص شد این آقا فرشاد ما مخبر یکی از نهادهاست و تحت این عنوان با خیال راحت به هر کثافت کاری دست میزند و می داند که سر بزنگاه، جایی هست که به دادش رسیده و گره کارش باز شود.

تا رسید به حوادث سال 88 و کشف یک عملیات بمب گذاری (شیمیایی) در دفتر رییس دانشگاه که قرار بود موقع برگزاری یکی از جلسات عمل کند. در تحقیقات دوستان بسیج مشخص شد عنصر پشت پرده این اقدام خرابکارانه، همان جناب فرشاد خان است که در نهایت با پافشاری نهاد رهبری و بسیج دانشجویی حکم اخراج وی صادر شد.

حدود سه دهه است که کم و بیش در انواع فعالیت های انقلابی رو زمینی و زیر زمینی دخالت داشته ام. دوستان بسیاری را می شناسم اعم از انقلابی و ضد انقلابی و چپ و راست و حتی از فرقه های ضاله و... که به زندان افتاده و یا موقتا بازداشت شده و مورد بازجویی قرار گرفته اند. بنابر تجربه عرض میکنم به طور معمول سعی بعضی نهادهای امنیتی این است که از فرصت بازداشت و بازجویی و پرونده قضایی استفاده نموده و از متهم برای مجموعه خود یک خبرچین بسازند. این شوق وافر در جذب حداکثری و شیرین کاری سازمانی در واقع فرصت مغتنمی برای متهم است که با قول و قراری ظاهری، راه خلاصی خود را هموار نموده و پرونده اش را سفید یا لااقل کمرنگ نماید و پس از آزادی در سایه ارتباط با نهاد ذی ربط و خبر رسانی گزینشی به دستگاه امنیتی، حاشیه ای امن برای ادامه فعالیتهای خود ایجاد کند.

این که می بینید خبرنگار یا سلبریتی و دانشجویی بلافاصله بعد از آزادی با پوزخند به قوانین و سیاستهای جاری کشور نگاه کرده و مقابل دوربین به هنجارشکنی و تمسخر ارزشها می پردازد گاه از همین اطمینان حاصل از ساخت و پاخت در پستوهای نهاد امنیتی و قضایی نشأت می گیرد.

حتی مهندس بازرگان هم به زیباکلام اعتماد نداشت!

مردم ایران دکتر زیباکلام را در حالت ها و اشکال متفاوتی تماشا کرده اند. گاهی در مقام یک منتقد تاریخی ٬ فرهنگی و اجتماعی در شبکه چهار، گاهی در موضع روشنفکری که آمریکا را از حمله به ایران برحذر می دارد، به عنوان سخنران ستادهای انتخاباتی هاشمی رفسنجانی، مردی که حاضر است چکمه های رضاخان قلدر را بوسه بزند ! و . . .

این بار از زاویه ای دیگر به نکته ای تاریخی درباره شخصیت این صاحب نظر همه فن حریف ! برخورد کردم:

روزنامه اطلاعات . پنج شنبه 26مهرماه 1358 . شماره 15980 .

" . . . آیت الله خلخالی در مورد ربودن زیباکلام نماینده نخست وزیری گفت :

وقتی که در سفر اول به کردستان در پاوه بودم ، آقای زیباکلام نزد من آمد و اظهار داشت که مدت دو یا سه ماهی است که در کردستان به سر می برم ، از اوضاع و احوال کردستان با خبر هستم و اگر شما راجع به این منطقه حرفی دارید بگویید . اما چون من سرم شلوغ بود ، حرفی نزدم تا بار دیگر ایشان را در سقز دیدم و سرانجام با ایشان در مهاباد ملاقات کردم .

در مهاباد تعدادی از پاسداران به من مراجعه کردند و گفتند : آقای زیباکلام با دموکرات ها ارتباط و سر و سرّی دارد و به میان آنها می رود و با آنها همکاری می کند .

پاسداران همچنین گفتند که : زیبا کلام گفته است تا سر پاسداران انقلاب را در کردستان نبریم ، دست بردار نیستیم !

خلخالی سپس گفت : با توجه به این اظهارات من زیباکلام را به محکمه احضار کردم و از ایشان سوال کردم که به چه مناسبت با دموکرات ها رابطه برقرار می کنید ؟

ایشان منکر شد ، ولی پاسداران روبه روی ایشان ایستادند و گفتند که : آقای زیبا کلام علیه پاسداران انقلاب فعالیت وسیعی دارد . در این جا چون شهادت پاسداران به حکم بینه شرعیه در پیش اینجانب حجت بود ، طبق دستور قرآن و اسلام به آقای زیباکلام اخطار کردم که شما حق ماندن در مهاباد را ندارید و باید هر چه زودتر این منطقه را ترک کنید ، در غیر این صورت شما را توقیف می کنم !

خلخالی سپس گفت : بعد از آن که از کردستان بازگشتم تازه اسم ایشان را در جراید خواندم که به عنوان نماینده نخست وزیر در آن منطقه است . من البته به نماینده بودن یا نبودن ایشان کاری ندارم و به من مربوط نیست ؛ ولی این امر که دموکرات ها ایشان را ربوده اند و پس از دو روز مذاکره وی را آزاد کرده اند ، کذب محض است و هیچ دلیل و مدرکی مبنی بر ربودن ایشان وجود ندارد و با توجه به این که می گفتند زیباکلام از طرف چپ ها در منطقه فعالیت می کند ، من ربودن ایشان را و ملاقات با سران دموکرات را یک نوع توطئه می دانم ؛ زیرا شاهد ربودن پاسداران و مردم کوچه و بازار بودم که چگونه آنها را می ربودند و کشته تحویل می دادند . حال چطور ایشان را از فرمانداری ربوده اند و پس از دو روز مذاکره آزاد کرده اند ! ، سوالی است که باید به آن پاسخ داده شود . "

مرحوم صادق خلخالی علاوه بر مصاحبه با روزنامه اطلاعات در سال 58 که متن آن را در بالا خواندید یک بار دیگر عین همین مطالب را در سال  1380 در جلد دوم خاطرات خود ص 115 نیز منتشر کرده است .

جالب است بدانید مرحوم مهندس بازرگان که بر خلاف آیت الله خلخالی مشهور به مدارا و خوش بینی بود نیز زیبا کلام را فردی مشکوک دانسته و وی را متهم می کند که توده ای بوده و از نمایندگی دولت در کردستان عزل می نماید .

صادق زیبا کلام که تحصیل کرده انگلیس است ضمن بیان خاطرات خود از اسارت ! دو روزه در کردستان در مصاحبه با مجله شهروند امروز شماره هفتاد و یک به رد ادعایش توسط مسئولین وقت و شخص بازرگان نیز اشاره می کند :

"  اما این مساله ( ادعای اسارت در کردستان ) سبب شد تا طرف خودم یعنی دولت موقت، شورایعالی امنیت ملی، صادق خلخالی، مرحوم سرلشگر ظهیرنژاد (که آن زمان سرهنگ و فرمانده لشگر 64 ارومیه بود) آقای حسنی امام‌جمعه ارومیه و برخی دیگر از شخصیت‌های دست‌اندرکار در کردستان، نسبت به من دچار تردید و سوءظن شوند . . . دولت موقت عذرم را خواست . . . مرحوم بازرگان به چمران گفتند که من از اول هم خیلی به این زیباکلام اعتماد نداشتم و به او اطمینان نمی‌کردم. به خودم هم پس از آن جریان گفتند که شما توده‌ای نیستی؟ ! "

قحط الرجال نیست

 

ولایتی در سن 78 سالگی همچنان به‌عنوان مشاور امور بین‌الملل رهبر انقلاب ، عضو حقیقی مجمع تشخیص مصلحت نظام، رئیس هیئت مؤسس و هیئت امنای دانشگاه آزاد، استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، عضو شورای سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، دبیرکل مجمع جهانی بیداری اسلامی، عضو مجمع جهانی اهل بیت و رئیس بیمارستان مسیح دانشوری فعالیت می‌کند.

غنچه خورشید

 

این عکس به دستم رسید. نوشته بود رویش گل از سنگ کنار مزار شهید محسن سجودی. گفتم شاید سرکاری باشد!

شهید محسن سجودی برادر سردار شهید یوسف سجودی است.

خودم هم رفتم و دیدم. از لای سنگ کنار مزار شهید، این گل روییده، آنهم در فصل زمستان.

بابل، گلزار شهدای آرامگاه گله محله.

از زاویه ای دیگر عکسی گرفتم و این بیت شعر را در ذهنم مرور کردم:

هر لاله ای که از جگر سنگ می دمد

آتش به دامن دل فرهاد می زند

 

شعر روی سنگ مزارش هم زیباست. به خصوص آن مصرعی که میگوید: شبیه غنچه خورشید گشتند!

 

از ما بهتران

اینکه عده ای به خاطر عضویت یا ارتباط با بعضی نهادهای نظامی و انتظامی و قضایی و... بتوانند جرایم رانندگی شان را باطل کنند عملاً ترویج اباحه گری و قانون ستیزی و از مصدایق قطعی بی عدالتی است. قانون نباید فقط برای ضعفا باشد.

زنده باد اسرائیل!

سلام علیکم

ببخشید حاج آقا سلمکم الله تعالی فی الدارین

استخاره می خواهم از محضرتان

استفاده از عینک ضد آفتاب خوب است ان شاءالله یا بد ؟

شما که همیشه سیمتان با بالا وصل است پاسخ مرا بدهید

شما همیشه با آن بالا ارتباط داشته اید ( مشروع یا نا مشروعش را نمی دانم)

از ضرباهنگ گیلاسهایتان مشخص بود

راستی شک نکردید انگورش تقلبی باشد ؟

حرف"مفتی " است نه !؟

"از هر " من الشمس است که در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

خوشا به حالتان همیشه از بالا دستور می گیرید

و هر روز "صراط المستقیم" تان مشخص است

تکلیف، تکلیف است یا اخی

شیوخ ما همیشه حماسه می آفریند

در برابر نام غصبی مجوس بر روی خلیج،

برای آزادی جزایر اشغال شده توسط  مشرکین

می گویم"تنب " ها را بی خیال

به "ابوموسی " بچسبید که میراث او را نشخوار کرده اید

"مغضوب علیهم "تان مرا کشته است اید کم الله تعالی

چه صفایی، رو به قبله اول

تا کی برای خادمی حرمین باید اهل "ریاض " بود ؟

اینطوری دیگر قاهره به قهقرا نمی رود

و اردن در "امان " می ماند

اسرائیل هم " بنده خدا " ست

منبر هایتان از طلا باد پاسخ چشم هایم را بدهید

بیخود اشک می ریزد

گویا به نور و گرما حساس است

حتی اگر از یک دانه "مشعل " باشد .

                                            سید حمید مشتاقی نیا 

1387

اگر الله اکبر گفتنهای ما راست باشد!

 

فرعون اراده کرده بود نوزادان پسر را از بین ببرد، مبادا که حکومتش به خطر بیفتد. مادر موسی از دژخیمان او در هراس بود. خدا به دلش الهام کرد طفل را در بستر رودخانه رها کند و به خدا بسپارد و نگران چیزی نباشد.

امر خدا را اطاعت کرد. دخترش را فرستاد نوزاد را دنبال کند. نوزاد به دست همسر فرعون می افتد. مهرش را به دل می گیرد و قصد می کند او را جای فرزند خود نگهداری کند. زنانی را برای شیر دادن نوزاد فرا می خوانند. خدا اینگونه خواست که شیر هیچ زنی را نگیرد تا اینکه به پیشنهاد خواهر موسی که بطور ناشناس، اوضاع را زیر نظر داشت، مادر واقعی او را فراخواندند بی آنکه بدانند مادر همین طفل است. طفل شیر را مکید و مادر را برای همین منظور در کاخ نگاه داشتند.

اراده فرعون، نابودی موسی بود؛ اراده خدا حفظ و صیانت او. مادر موسی با تمام دلشوره ها و علقه های مادری، به خدا اعتماد کرد، خدا جواب اعتماد و حُسن ظنش را داد و فرزند را به دامان پاک او باز گرداند و کاخ و بارگاه دشمن را مأمن آسایش و تنعّم آنها قرار داد.

موسی بزرگ شد و رسالت خود را آغاز کرد. عده ای به او و خدا ایمان آوردند؛ عده ای نه. بخاطر دفاع از یکی از پیروانش که مظلوم واقع شده بود با دشمنی کافر درگیر شد و او را تنها با یک ضربه از پا در آورد. از بیم انتقام دشمنان، آن سرزمین را ترک نمود. موسی فهمید خدا علاوه بر نعمت دانش و خرد و...، قدرت جسمی بینطیری نیز به او عطا کرده. مست و مغرور نشد. با خدا عهد بست از نعماتی که به او داده تنها در مسیر فرامین خودش بهره بگیرد.

در شهری دیگر، بخاطر کمک به دو دختری که حیا و نجابت داشتند، دریچه جدیدی در زندگی اش ایجاد شد و پیر فرزانه ای(حضرت شعیب) بر سر راهش قرار گرفت و به ساحل آرامش رسید.

بعد از ده سال که باید به قرارش با شعیب برای نگهداری از دامهای او عمل میکرد، دوباره تبلیغ برای رسالتش را آغاز کرد. فرعون زیربار نمی رفت و داعیه خدایی داشت. آب، او و لشکریانش را در خود فرو بلعید در حالیکه کاری از دست کسی ساخته نبود.

قارون نیز از قوم موسی بود. ثروت بسیار باعث غرور او شد. بی اعتنا به مبدأ هستی، این مکنت و مال را ثمره لیاقت خودش می دانست و تکبر می ورزید. او و دار و ندارش نیز مدتی بعد در زمین فرو رفتند.

موسی ماند و چراغ هدایت تاریخ شد. راهی را ترسیم نمود و نشان داد که نتیجه اعتماد به خدا و عدم غفلت از جایگاه خالق یکتا، در نهایت با پیروزی و سربلندی همراه است. خدا به وعده های خود عمل می کند و قدرت و ثروت های مادی هیچگاه باعث نجات اهل طغیان نخواهد شد. عاقبت بخیری در گرو اعتقاد و اعتماد به خداست.

امروز نیز جوامع بشری به رغم تجربه انواع دستاوردهای مدرن و رشد چمشگیر علمی و مادی، خلأ وجود معنویت را به خوبی احساس می کنند. ضعف در باور نسبت به وعده های الهی، دین را لقلقه زبان و محصور در ظواهر قرار داده است. کسی که خدا و کلام او را باور دارد در جزییات امور زندگی فردی واجتماعی خویش نیز جز به سیاق اوامر الهی حرکت نمی کند. گمشده انسان ها آرامش است و این آرامش جز در پرتو رضایت و اعتماد به مبدأ هستی به دست نمی آید. امام خمینی(ره) با تکیه بر قدرت و وعده الهی، بی اتکا به قدرتهای عالم، نهضتی بزرگ برخاسته از عمق باورهای اعتقادی مردم را رهبری نمود و رژیمی دست نشانده ابرقدرتها را از پای درآورد. سالهای دفاع مقدس و مقاومت جانانه مرد و زن این میهن در مقابل دشمنی متجاوز و مجهز به پیشرفته ترین سلاحهای روز دنیا مثال دیگری از سربلندی و توفیق در پرتو اعتماد و اتکال به قدرت بی انتهای الهی است.

اگر "الله اکبر" گفتنهای هر روزه و چندباره ما برای اذان و نماز از سر حقیقت و اعتقاد قلبی باشد، خدا را برتر و بالاتر و قدرتمندتر از همه مخلوقات عالم دانسته و دیگر در مقابل مشکلات ریز و درشت زندگی فردی و اجتماعی، ترس و یأس را به دل راه نخواهیم داد. حیات طیبه موسای نبی و مادر گرامی اش تذکری است برای همه موحدانی که هنوز خدا را در زندگی خود به طور کامل وارد ننموده اند و عبرتی برای حاکمان موحد دنیا که هنوز هم باورشان نشده خدا بزرگتر از ابرقدرتهای پوشالی عالم است. خدای ابراهیم، خدای موسی، خدای محمد(ص)، خدای 22 بهمن، خدای صحرای طبس، خدای فتح المبین و بیت المقدس و والفجر هشت و کربلای پنج، همان خداست اگر ما هم همان بندگان دلداده و صادق و مخلص او باشیم.

حماسه هشت، یادی از محمدحسین منصف

 

مرحوم آزاده محمدحسین منصف که در شب عید غدیر گذشته و در حال خدمت رسانی در موکب امیرالمومنین علیه السلام دچار ایست قلبی شد و به دوستان شهیدش پیوست از چهره های کم نظیر فرهنگی و عدالتخواه کشورمان است. دیروز به شکل اتفاقی مصاحبه ای از ایشان در نشریه سبز سرخ متعلق به کنگره شهدای مازندران دیدم که در سال 87 به چاپ رسیده بود. بهانه این مصاحبه راه اندازی نخستین موسسه خصوصی پژوهشی با محوریت دفاع مقدس در کشور است که توسط ایشان انجام گرفت.

شایان ذکر است حسین آقای منصف حائز نخستین های دیگری هم هست. ایشان نخستین کاروان پیاده زیارت مرقد امام در شمال کشور، نخستین روایتگری در سطح مراکز آموزشی و فرهنگی استان، نخستین سفرهای راهیان نور درون شهری و درون استانی کشور و ... را هم راه اندازی کرد. برگزاری نمایشگاههای خودجوش فرهنگی در جای جای استان با هزینه شخصی نیز از دیگر زحمات این بسیجی خستگی ناپذیر است. او البته در مسیر عدالتخواهی، نخستین و تنها آزاده جانباز و پاسدار تاریخ ایران است که به رغم سابقه ایست قلبی در دادگستری بابل شلاق خورد، چندبار بازداشت شد و مورد ضرب و شتم قرار گرفت.

این مصاحبه را با هم بخوانیم:

اشاره:
آقای محمد حسین منصف آزاده سرافرازی است که پس از بازگشت به میهن اسلامی ضمن ادامه تحصیلات دانشگاهی خود با ارایه چند طرح پژوهشی در زمینه دفاع مقدس نام خود را در زمره نویسندگان و محققین این عرصه ثبت نمود. ایشان پیش از این معاونت تحقیقات بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان مازندران را عهده‌دار بوده و هم‌اکنون با رسیدن به مقطع بازنشستگی، پرجنب و جوش‌تر از گذشته علاوه بر عضویت در شورای سردبیری نشریه سبزسرخ نخستین موسسه خصوصی مطالعات و تحقیقات جنگ را با عنوان حماسه هشت در شهر بابل تاسیس کرده است. راه اندازی این موسسه انگیزه‌ای شد برای گفت و گویی جالب و خواندنی با این آزاده قهرمان. گفتنی است از آقای منصف تاکنون دو کتاب با عناوین ابتکار جنگی و نیز کاربرد حیله در جنگ به همراه ده‌ها مقاله تحقیقی منتشر شده است. شرح زندگی ایشان نیز سوژه کتاب جدیدی است که به زودی از سوی دفتر ادبیات مقاومت به چاپ خواهد رسید.

آقای منصف! حماسه هشت به ادعای شما اولین موسسه خصوصی در زمینه پژوهش مرتبط با دفاع مقدس است. انگیزه شما از راه اندازی این مجموعه چیست؟
ـ به نام خدا. این که ادعا شده اولین موسسه خصوصی این طبق اطلاعی است که 13 ماه قبل وقتی در معاونت تحقیقات بنیاد بودم به دست آوردم. البته موسسات و مراکز دیگری هم در سطح کشور هستند که در این ارتباط فعالیت‌هایی دارند اما آن‌ها اگر هم خصوصی باشند تخصصی نیستند یعنی ممکن است همراه با سایر فعالیت‌های خود اقداماتی هم در راستای فرهنگ دفاع مقدس انجام دهند. 
انگیزه‌تان را بیان نکردید!
ـ ببینید افتخارات را نباید محدود به کارهای دولتی کنیم. در کار دولتی معمولاً انگیزه‌ها شخصی نیست. اداری است. البته افرادی هم هستند که در کار دولتی هم با انگیزه‌هایی بالا و غیر اداری فعالیت می‌کنند. اما خیلی وقت‌ها این گونه نیست من مثالی برای‌تان می‌زنم که شاید حاضر نباشید آن را چاپ کنید. وقتی در معاونت بنیاد بودم یکی از مدیران ارشد صدا وسیمای مازندران از آرشیو ما بازدید کرد و ما را مورد تشویق قرار داد. ما در آرشیو خود 3000 عنوان کتاب در زمینه دفاع مقدس داشتیم همچنین 700 ـ 600 ساعت مصاحبه راویان فتح که در زمان جنگ با برخی از رزمندگان استان انجام گرفته بود. 400 ساعت فیلم از رزمندگان مازندرانی داشتیم. به همراه آن‌ها 600 ـ 500 ساعت فیلم نیز وجود داشت که در زمینه دفاع مقدس بعضاً از برنامه صدا و سیما ضبط و آرشیو شده بود. اما این 600 ـ 500 ساعت را ما از کجا آورده بودیم؟ یک موسسه فرهنگی بود در شهرستان بابل به نام حدیث شهود به مدیریت آقای نیک عهد که در خانه‌ای قدیمی و مخروبه آرشیوی را برای دفاع مقدس راه‌اندازی کرده بودند ما تنها یک سوم داشته‌های آن‌ها را کپی کرده بودیم. حالا آن مدیر محترم وقتی آرشیو ما را دید چنین فرمود که شما گنج عظیمی دارید باید همه نویسندگان، هنرمندان و محققان استان بیایند و از این گنجینه استفاده کنند. همه همکاران از این عبارات ایشان خوشحال شدند. من به مسوول خود که انسان بزرگواری است گفتم شما نباید خوشحال باشید. این تعابیر نشان می‌دهد که آن قدر در کشور کم کار شده است که حالا ما از کارهای خودجوش چند جوان مستقل متحیر می‌شویم. اگر نردبان تحقیقات 10 پله داشته باشد ما روی پله اول ایستاده‌ایم آن هم به صورتی لرزان. جمله‌ای از مقام معظم رهبری به خاطرم آمد که فرمودند: هنوز فهرستی از هزاران حادثه جنگ تهیه نشده است. به نظر من بیش‌تر این ضعف‌ها به خاطر اداری بودن کارهاست. تجربه ثابت کرده کارهای فرهنگی وقتی با انگیزه شخصی انجام می‌گیرد با موفقیت توام می‌شود. اصلاً ارزش کارها به این است که مردمی باشد مثلاً در یک مناسبت همه اداره‌ها پارچه نصب می‌کنند به نظر شما این بیش‌تر ارزش دارد یا آن که مردم در این مناسبت‌ها پرچم نصب کنند؟
می‌خواهید مستقل بمانید؟
ـ ان‌شاالله اگر خدا بخواهد قصد دارم تا آخر مستقل بمانم.
لابد مسوولین شما را دلگرم کرده‌اند؟
ـ من از مسوولین انتظاراتی دارم. آن‌ها هم قول‌هایی داده‌اند که هنوز انتظارات را برآورده نکرده‌ام. من از بنیاد حفظ آثار با پررویی کتاب می‌گیرم آن‌ها هم مجاب می‌شوند. اما متاسفانه کنگره شهدای استان به من می‌گوید که باید کتاب‌های چاپ خودشان را خریداری کنم و از اهدا آن طفره می‌روند. البته آقای اسماعیلی لارج عمل می‌کند از ایشان توانسته‌ام چندین کتاب از جمله همین خاک و خاطره حضرت‌عالی را دریافت کنم. من این جا به خاطر برقراری ارتباط با مراجعه کنندگان به هر کدام یک کتاب هدیه می‌دهم. اگر آن‌ها اهل قلم باشند هر بار به آن‌ها کتاب هدیه می‌دهم. کتاب‌هایی که هرگز به دست آن‌ها نرسیده است به یک نویسنده تاکنون 60 ـ 50 کتاب داده‌ام چون او اهل ذوق و مطالعه است. برخی از نویسندگان به من می‌گویند که برای گرفتن کتاب از برخی متولیان فرهنگ دفاع مقدس باید هفت خوان رستم را طی کنیم. این کارها وظیفه ارگان‌های دولتی است.
از حیطه کاری‌تان بگویید در چه زمینه‌هایی می‌خواهید فعالیت کنید؟
ـ همان طور که در کارت تبلیغی هم نوشته‌ایم پژوهش، تدوین، طراحی و چاپ ویژه‌نامه‌های تخصصی دفاع مقدس، انجام پژوهش‌‌های مقایسه‌ای بین دفاع مقدس و سایر جنگ‌های دفاعی تاریخ معاصر، برگزاری همایش‌های علمی و تحقیقاتی در مورد جنگ ایران و عراق. مشاوره و کمک در امر پایان نامه‌های دانشگاهی در حوزه دفاع مقدس، معرفی سوژه‌های مستند و ویژه دفاع مقدس برای فیلم سازان و برنامه‌سازان رادیو و تلویزیون و انجام فعالیت‌ تحقیقاتی در مورد آن. برگزاری نمایشگاه‌های تخصصی کتاب، فیلم، نرم‌افزار و اقلام فرهنگی، طراحی و اجرای نمایشگاه‌های تجسمی و تحقیقاتی بر اساس اسناد، موضوعات و حوادث واقعی جنگ، انجام نظرسنجی‌های مرتبط با دفاع مقدس و … 
آقای منصف! واقعاً این همه موضوع در اختیار دارید؟!
ـ در این عرصه موضوع‌های متنوعی وجود دارد. درکار تحقیقات باید شناگر ماهری بود. کار من تحقیقات فنی است. این جا به شبهات و سوالات پیرامون جنگ هم جواب می‌دهیم. مثلاً آیا واقعاً ما بودیم که با امواج انسانی می‌جنگیدیم یا دشمن؟ متاسفانه آن روی سکه جنگ خوب نشان داده نشده است. مثلاً جیش الشعبی عراق را با بسیج خودمان مقایسه کنید. جیش الشعبی با روی کار آمدن حزب بعث راه می‌افتد که در آغاز جنگ 10 سال از تشکیل آن می‌گذرد. آن‌ها در اولین روز جنگ نیم میلیون عضو داشتند که همگی وارد خرمشهر می‌شوند. بسیج در 5 آذر فرمان تشکیل می‌یابد تا 31 شهریور تنها حدود 9 ماه از تاسیس آن می‌گذرد بماند که از زمان صدور فرمان تا تشکیل آن و نیز موانع موجود در آن زمان که بسیج با آن مواجه بوده است. در کتاب حزب بعث و جنگ نوشته خالد حسین النقیب سندی از ارتش عراق به چشم می‌خورد که از فرمانده‌هان ارشد تقاضا شده از حضور جیش الشعبی در خطوط مقدم جلوگیری کنند زیرا کارایی لازم را دارا نیستند. ببینید جیش الشعبی در عراق باری بر دوش نظامیان است در حالی که بسیج در ایران باری از دوش نظامیان برمی‌دارد. خیلی جاها اول بسیج پیش قدم می‌شود و بقیه قوا پشتیبانی از آن‌ها را بر عهده می‌‌گیرند. آقای باقرزاده قرار است مصاحبه‌هایی را با کسانی انجام دهند که به نوعی در جنگ به عراق کمک کرده‌اند مثل وزیر خارجه اسبق فرانسه. کار بسیار لازم و جالبی است اما ای کاش این امکانات را کمی اختصاص می‌دادند برای اعزام تیمی به عراق تا با برخی فرمانده‌هان آن‌ها مصاحبه شود عراق که از فرانسه به ما نزدیک‌تر است. 
من در تایید حرف شما می‌گویم این آقای سرتیپ عمید نَذَر یا نذرا که مسوول اسرای ایرانی در عراق بود الان دارد در بغداد زندگی می‌کند. اگر با او مصاحبه شود قطعاً حرف‌های زیادی درباره برنامه‌های حزب بعث برای اسرای ایرانی دارد.
ـ بله همین‌طور است چند وقت پیش یک عکاس معروف عراقی که در بصره زندگی می‌کرد در ازای فروختن عکس‌های خود به ایران خواست تا به زیارت امام رضا (ع) مشرف شود این اقدام هم صورت گرفت او عکس‌هایی داشت از پاسدارانی که توسط بعثی‌ها زنده به گور می‌شدند به هر حال این‌ها اسناد جنگ ماست، می‌شود با آن‌ها قرارداد بست و … 
تا آخر می‌خواهید در همین دفتر کوچک کارهای‌تان را ادامه بدهید؟
ـ من که دوست دارم بتوانم مکانی را بخرم تا در آن‌جا کتابخانه‌ی تخصصی دفاع مقدس را راه اندازی کنم یا مرکز اسناد جنگ آرشیو فیلم و … حتی در زمینه اسارت. ما در بابل 320 آزاده داریم، نامه‌های آن‌ها آرشیو کلاس‌های تاریخ و سیاست است. می‌شود مرکز اسناد جنگل را راه‌اندازی کرد. طبق مصوبه 278 شورای امنیت ملی در سال 79 که به تایید مقام معظم رهبری هم رسیده است 5 شهر استان مازندران که در سال‌های 59 تا 63 درگیری‌های داخلی داشته‌اند جزو مناطق جنگی به حساب می‌آیند. کروکی حمله به خانه‌های تیمی، خاطرات مربوط به آن و بازجویی‌ها مجموعه زیبا و ماندگاری می‌شود. 
در حال حاضر چه می‌کنید؟
ـ بعد از انگیزه و سازماندهی آرشیو در اولویت کار هر موسسه‌ای است آرشیو منبع اطلاعات است و پشتوانه تحقیقات. من از طریق اینترنت هم اطلاعات جالبی را تهیه و دسته بندی کرده‌ام حیف که توان زیادی ندارم. با این حال با همین آرشیو کوچک پیش می‌آید که بعضاً برخی نهادها و ارگان‌ها هم برخی اسناد را از من می‌خواهند. مرکز تخصصی دفاع مقدس باید یک مرکز پاسخگویی باشد.
این‌جا اجاره‌ای است یا متعلق به خودتان؟
ـ اجاره‌ی است. از ماه بهمن تا کنون دارم حدوداً هر ماه 100 هزار تومان در مجموع هزینه می‌کنم. البته کارها هنوز رسماً شروع نشده.
مگر مجوز ندارید؟
ـ راستش هر جا که می‌روم همه ارگان‌ها می‌گویند شما آدم فرهنگی و پرسابقه‌ای هستی کارت را شروع کن کسی نمی‌تواند به تو چیزی بگوید به هر حال گویا کارهای مقدماتی یک سالی طول کشیده است.
بابت خدمت‌تان می‌خواهید از مردم پول هم بگیرید؟
ـ در کارهای تئوریک و مشاوره‌ای که نه اما اگر از ما کارهای عملی بخواهند خوب با آن‌ها قرارداد می‌بندیم.
خیلی‌ها پاساژ 22 بهمن بابل را بلند نیستند.
ـ با شماره 09111150195 یا 2297505 ـ 0111 تماس بگیرند بنده در خدمت‌شان هستم.
بنده موسسات زیادی را در تهران، قم و مازندران سراغ دارم که بعضاً بودجه‌های زیادی را هم برای فعالیت در زمینه دفاع مقدس جذب کرده‌اند مکان‌های بزرگ و امکانات زیادی خریداری کرده‌اند اما به مرور کارآیی‌شان را از دست داده‌اند شما چه می‌‌کنید تا دچار این آسیب نشوید؟
ـ من هدف بزرگی دارم اما هیچ وقت قدم بزرگی برنمی‌دارم. تنها برمبنای داشته‌ها و توان خود حرکت می‌کنم آهسته و پیوسته. ما باید همواره خود را در دامنه کوه تصور کنیم نه در نوک قله. اگر روزی فکر کنیم که به قله و نهایت رسیده‌ایم، متوقف خواهیم شد. ما ادعای بزرگی نداریم اگر به ما کمک کردند چه بهتر، اگر هم نه باز هم قدم به قدم ان‌شاالله جلو خواهیم رفت. 
آقای منصف! مسولین استان که شما را می‌شناسند پس نباید خیلی نگران حمایت و … باشید.
ـ اخیراً نامه‌ای داده‌ام به دست سردار باقرزاده، نوشته‌ام که برای مردمی شدن کارها من پیش‌قدم شده‌ام. وقت و هزینه می‌گذارم اما شعارها هم باید یک روز تحقق پیدا کند. در آن نامه تقاضای سیستم کامل کامپیوتر کرده‌ام؛ همچنین کاغد و قلم هم خواسته‌ام تا بدانند از نظر مالی ضعیفم. برعکس انگیزه یک چیز دیگر هم خواسته‌ام. چند وقت پیش طرح تحقیقاتی داده‌ام درباره دفاع مقدس. کار گروه فرهنگ و هنر بسیج استانداری آن را قبول کرده است. در بسیج هم رفتم و از طرح دفاع کرده‌ام. همه طرح را قبول دارند اما متاسفانه هنوز قراردادی با من منعقد نشده است. 
راستی نگفتید چرا حماسه هشت، تازه هشت آن را هم انگلیسی نوشته‌اید؟
ـ ارشاد از من 5 اسم خواسته است نمی‌دانم با کدام یک موافقت می‌کنند اما حماسه هشت را از اول انتخاب کرده بودم هشت را انگلیسی نوشته‌ام تا بگویم جنگ 8 ساله ما یک جنگ فرامنطقه‌ای بوده و در جغرافیای خاصی محدود نمی‌شود. 
ضمن تشکر از شما اگر هر صحبتی چه با خوانندگان سبزسرخ و چه با مسوولین دارید لطفاً بیان بفرمایید.
ـ خواننده‌های سبزسرخ که همه آدم‌‌های باحالی هستند چرا که در این دنیای رنگارنگ مطبوعات کار مربوط به شهدا را می‌خوانند. حرف من با مسوولین است که دو صد گفته چو نیم کردار نیست. این فرصت آزمون خوبی برای این ادعاست که کار فرهنگی باید به میان مردم برود. من پایگاه بسیجی را سراغ دارم که بی‌هیچ حقوق و مواجبی به اندازه‌ی یک ارگان فرهنگی فعالیت می‌کند. ان‌شاالله امور بیش از پیش مردمی شود. 

ابوالمشاغل

 

خدمت شما عرض شود که این چند خط را خود بنده خدا برای معرفی خودش در کانالش منتشر کرده:

🔻کانال رسمی  دکتر علی آقا محمدی 🔻
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام
 رئیس ستاد توانمندسازی محلات کشور 
رئیس گروه دفتر اقتصادی مقام معظم رهبری
عضو هیئت مدیره تیم استقلال 

لینک کانال 🔴⬇️⬇️⬇️🔴🔴

 این طور افراد که سرشناس هستند معمولا در بین فامیل و محل و همشهری ها و دوستان و... هم محل رجوع هستند و سرشان حسابی شلوغ است. اگر از بعضی سمت های غیر رسمی ذکر نشده محتمل بگذریم آن سه مسئولیت اقتصادی که بر دوش این بزرگوار است هر یک به تنهایی سهمی وافر در سرنوشت زندگی و معیشت مردم دارد. هر یک از این مسئولیتها نیازمند مطالعه و تحقیق و بحث و بررسی و صرف انرژی است. مدیرانی هم هستند که تعدد مشاغلشان بسیار بیشتر از موارد و فهرست مشغله های این بنده خداست.

حالا اینکه چرا بعضی امور مملکت قفل شده و فاقد حیات و جنبش است و تحول خاصی در زندگی مردم رخ نمی دهد یک عاملش بر می گردد به همین یک دست و چند هندوانه بودن بعضی حضرات که تازه خودشان با افتخار از آن یاد میکنند. یک مسئولیت را بچسبید و با همه توان در پیشبرد و قوّت همان متمرکز شوید.

سردار هادیانفر

این خبر هم لابه لای اخبار کشور گم شد. رییس پلیس راهور کشور دیروز تغییر کرد. حالا عزل شد، بازنشست شد یا یک جابجایی معمول سازمانی بود الله اعلم.

می دانید، راستش بارها دیده ام بچه های عدالتخواه هم وقتی به جایی می رسند حساب کار دستشان می آید که اگر میخواهند این روند رشد اداری را ادامه دهند لازمه اش سکوت و سازگاری با محیط پیرامون و همداستان شدن با سایر مدیران است.

 

سردار سید کمال هادیانفر اما با اینکه شغلی انتظامی دارد و باید فرمانبردار باشد انسانی حرّ و با انصاف و رک و شجاع است و از این بابت حق بزرگی بر گرده جریان عدالتخواهی دارد. او و سازمان تابعه اش بارها به طور مستقیم و صریح و مستند، صنعت خودروسازی کشور را به چالش کشیده و تنها مجموعه ای بودند که مافیای خودروی کشور را وادار به واکنش و پاسخگویی نمودند. می دانید که از مقام معظم رهبری تا رییس جمهورهای مختلف و وزرا و نمایندگان مجلس و ... منتقد صنعت خودرو سازی کشور هستند. این موضوع به عامل مشترک و وحدت بخش بین ملت و دولت تبدیل شده است!! اما هیچ گاه کسی زورش به خودروسازها نرسید و نتوانست آنها را مجاب به پاسخگویی کند.

تعبیر از بعضی محصولات خودرویی به عنوان ارابه مرگ و ارائه آمارهای مختلف از خسارات ناشی از غیراستاندارد بودن لوازم خودروهای چینی به ظاهر تولید ملی و در نهایت ارائه مستنداتی در این خصوص که اگر کل صنعت خودروسازی کشور تعطیل شده و خودروی استاندار وارد شود با صرفه جویی حاصل از کاهش تصادفات و کنترل وضعیت آلودگی هوا و حفظ جان مردمی که بر اثر تصادف یا آلودگی جان می بازند و تعدادشان در سطح کشتار جنگی است میتوان تمام کارگران بیکار شده کارخانه های خودروسازی را حقوق داد و تأمین نمود.

دوره مدیریت شجاعانه سردار هادیانفر و دوستان و یارانش دوره ای طلایی از مدیریت شجاعانه در دفاع از حقوق مردم بود که وظیفه قدردانی از آن را داریم.

برای این سردار عزیز آرزوی توفیق روزافزون دارم.

مگر میشود این اندازه پست بود؟

آدم ببیند به حیوان ظلم میشود هم نمیتواند طاقت بیاورد گوشه ای بایستد و تماشا کند و ساکت بماند. جماعتی که عجمیان و علی وردی را با شکنجه و قتل صبر به شهادت رسانده و بر پیکرشان می تازند و رقص و پایکوبی میکنند یا در قبال کشتار وحشیانه هموطنان بی دفاع و مظلوم خودشان توسط داعش ابراز خوشحالی می کنند مشکلشان اعتقادی و عقلی نیست. انسان به حکم فطرت نمیتواند در مقابل زجر و درد کودکان و زنان و ... بی تفاوت باشد. نمی شود پذیرفت این رویکرد، صرفاً یک نوع نگرش و برداشت ذهنی و درونی است. چه بسیار انسان هایی که مشروب میخورند، دزدی هم میکنند اما وجدانشان اجازه نمیدهد تکه تکه شدن کودکی را ببینند و زبان به تمسخر بگشایند. خیلی از اوباش هم برای خودشان خط قرمزهایی دارند. 

تعارف که نداریم. در حلال زادگی چنین افرادی با این مرتبه از پستی باید شک کرد. قوه قضاییه پیش از صدور هر نوع حکم و اتخاذ موضع و برخوردی در وهله نخست باید دستور اثبات حلال زادگی این افراد از طریق انجام آزمایش دی ان ای در مراکز معتبر پزشکی را صادر نماید.

عدو شود سبب خیر اگر...

 

خون شهید که هدر نمی رود.

غول های رسانه ای دنیا که عظمت راهپیمایی اربعین را سانسور می کردند به طریق اولی تمایلی به پوشش اخبار مربوط به سالگرد حاج قاسم و تجمع شکوهمند مریدان طریق شهادت را ندارند.

حالا اما حادثه کرمان و جنایتی که در حق زن و کودک و پیر و جوان این مرز و بوم صورت گرفت رسانه های دنیا را مجبور کرد اعتراف کنند که حاج قاسم، قهرمان ملی و تاریخی مردم ایران است و یادآور شدند این قهرمان بزرگ که داعش خون آشام او را دشمن خود شمرده و حتی دوست دارانش را به خاک و خون می کشد توسط آمریکایی ترور شده که به ظاهر مدعی مخالفت با داعش و تروریسم است.

بی پرده و صریح با مسئولان فریدونکنار

بسم الله الرحمن الرحیم
خبر آن قدر تلخ و ناگوار است که هر شنونده با غیرتی را وا میدارد در صحت آن خود را به شک بیندازد
اما
دردمندانه باید خون گریست و اعتراف کرد خبر راست و درست است.
زنی با پوشش نامناسب وارد خیابان و بازار میشود. دو خانم متدین بر اساس وظیفه دینی و انسانی به او تذکر لسانی میدهند اما در ملاءعام توسط فروشنده ای بی غیرت مورد ضرب و شتم قرار می گیرند.
مسئولان فریدونکنار که خودشان را برای برگزاری کنسرت به آب و آتش زده و متحد و هماهنگ و با به خط کردن اصحاب رسانه درصدد توجیه و تبلیغ آن برآمدند حالا اما در قبال حرمت شکنی بانویی مسلمان که حتی اگر زن یهود بود نیز به فرموده مولا علی حق بود از غصه دق کنند مهر سکوت بر لب زده اند.
مدعیان دین داری و ایمان اگر در کوچه های بنی هاشم بودند هم در قبال حرمت شکنی ناموس رسول الله سکوت پیشه کرده و علی علیه السلام را تنها و خانه نشین رها می نمودند؟! امیدوارم که چنین نباشد.
این واقعه تلخ معرکه امتحانی است برای همه کسانی که با داعیه اسلام و انقلاب به قدرت رسیده و خود را وارث و پیرو راه شهیدان بزرگ این شهر همچون حاج حسین بصیر میدانند.
آن بی شرفی که دست روی بانوی محجبه آمر به معروف بلند کرد اگر در محضر افکار عمومی از سوی متولیان قانون به مجازات سنگین و عبرت آموز محکوم نشود نشانه بی غیرتی و خیانت مسئولان شهر محسوب شده و ننگ ابدی بر پیشانی آنان به شمار خواهد آمد.
والسلام
احمد غلامی جانباز و بسیجی فدایی ولایت