از پلیس فتا گله مندیم

همین نویسنده اصلاح طلب هتاکی که به امام رضا علیه السلام توهین کرده پیش از این نیز توهین هایی را در فضای مجازی نسبت به باورهای دینی داشته است؛ اما کسی توی دهانش نزده است.

در سایه غفلت پلیس فتا بارها دیده شده که بعضی از اشخاص حقیقی و حقوقی با اسم و عکس واقعی خود به اسلام و انقلاب و ارزش ها توهین می کنند، نوامیس شهدا را مورد تمسخر قرار می دهند، مطالب کانال های معاند را در گروه های مجازی پخش می کنند، انواع گپ های مبتذل پسر و دختری را راه می اندازند، اقدام به کشف حجاب می کنند و ...

حالا این وسط نعوذبالله کسی پیدا شود که صاحب قدرتی را در گوشه ای از کشور به چالش بکشاند یک دفعه رگ گردن آقایان نظارتی فضای مجازی باد کرده و به تکاپو می افتند که حتما موضوع را پیگیری نمایند.

عزیزان زحمت کش ما در فتا باید بدانند که نظام اسلامی به معنای میز متزلزل فرماندار و شهردار و امام جمعه و داماد امام جمعه و رییس ثبت احوال و مدیر شرکت پست و ... نیست. اگر قرار است سر ارزش های انقلابی غیرت نشان ندهیم بهتر است آخرت خود را هم به دنیای اهل تزویر نفروشیم.

مشاور جوان بهتر است یا سالمند؟!

عده ای معتقدند که برای بهتر شدن فعالیت ها و پیشبرد امور باید با جوان ها به مشورت پرداخت. برای همین است که بعضی از مسئولان مشاورین خود را از بین جوانان انتخاب می کنند.

در مقابل، عده ای دیگر نیز بر این باورند که از افراد با تجربه باید در مقام مشاوره استفاده شود. این اختلاف نظر باعث شده است که بسیاری از مدیران مردد بمانند که بالاخره برای مشورت در امور باید اولویت را به جوان ها بدهند یا به کنهسالان و خبرگان مجرب؟

امام علی علیه السلام به این مناقشه پاسخ داده است.

بنا بر فرمایش و استدلال امیرالمومنین علی علیه السلام، انسان عاقل برای مشورت، باید سراغ هر دو طیف مذکور رفته و خود را از سرچشمه استعداد و ظرفیت فکری و تجربی جوانان و سالخوردگان بهره مند سازد:

"هر گاه در کاری که برایت پیش آمده است احتیاج به مشورت پیدا کردی، ابتدا آن را با جوانان در میان بگذار؛ زیرا جوانان تیزهوش تر و از سرعت حدس بیشتری برخوردارند. سپس درباره آن با میان سالان و پیران رایزنی کن تا عیبش را بیابند و نیکش را برگزینند؛ چرا که آنان از تجربه بیشتری برخوردارند."

شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، 20/337

برسد به دست طلبه ای که خودش می داند!

(متن میهمان)

بسم الله الرحمن الرحیم

سخنان آیت الله توکل، نماینده مردم استان مازندران در مجلس خبرگان و استاد دروس خارج فقه حوزه علمیه قم در خصوص مخالفت با برگزاری کنسرت های هنجارشکن و آلوده به حرام، به همان میزان که حمایت و رضایت مومنین را به دنبال داشت، ناراحتی رسانه های معارض و معدودی از عناصر واداده را نیز به همراه آورد.

در این بین، طلبه ای اهل یکی از شهرهای پرافتخار مازندران، متنی را به آیت الله توکل رساند و با یکی از رسانه های مطرود و فراموش شده استان مصاحبه ای انجام داد و در تماس تلفنی با برخی از دوستان طلبه نیز دست و پا زد تا ادله ای را سر هم کرده و خود را مخالف فرمایش بزرگان نشان بدهد.

فارغ از ادبیات سخیف و اشکالات عجیب املایی و انشایی نگارنده، سطح پایین پرسش های وی، اصل سبقه تحصیلی او در حوزه های علمیه را نیز دچار تردید کرده است. جالب آن که وی در ابتدای نامه، خود را شایسته حضور در بین نامزدهای انتخابات مجلس خبرگان نیز دانسته که به اذعان خودش به دلیل عدم احراز بصیرت و سوءپیشینه، صلاحیت وی از طرف شورای محترم نگهبان مورد تأیید قرار نگرفته است.

یک- این برادر مدعی فضل و علم و درک، در سطرهای مختلف نامه خود، آیت الله توکل را به کاربرد عبارتی خطاب به مسئولین متهم نمود که از اساس کذب محض است و آیت الله توکل چنین عبارتی را در سخنرانی خود خطاب به مسئولان به کار نبرده است.

دو- سطح پایین سواد نگارنده آن جا آشکار می شود که وی گمان نموده مخالفت با کنسرت به معنای مخالفت با موسیقی است و به این استدلال عالمانه! تمسک جست که چون تلویزیون موسیقی پخش می کند پس برگزاری هر نوع کنسرتی هم مجاز شمرده می شود! به نظر می رسد یک طلبه مبتدی هم با اشراف به فتاوای مقام معظم رهبری و سایر مراجع عظام به خوبی می داند که مخالفت با کنسرت های آلوده به حرام با توجه به فضای هیجانی و مختلط آن که در بسیاری از موارد منجر به اشاعه منکر می گردد به معنای مخالفت با اصل موسیقی نیست، بماند که صرف پخش یک موسیقی از صدا و سیما نیز به معنای جواز آن نوع موسیقی محسوب نمی گردد.

سه- وی در اظهار نظر اندیشمندانه! دیگری، پیشنهاد داده است که در صورت مشاهده منکر در فضای فرهنگی باید به مسئولان امر گزارش داد! در حالی که سخنان آیت الله توکل در خصوص اجتناب از اعطای مجوز به کنسرت های حرام آلود، مصداق همان گزارش و توصیه و تذکر به مسئولان برای مقابله با جریانات خزنده ای است که تحت لوای فرهنگ و هنر درصدد تعمیق خودباختگی و هرزگی فکری و غفلت از حقایق فطری و الهی برآمده اند. بی شک مسئولان دلسوز و متعهد نیز در چارچوب وظایف قانونی خود با عنایت به تذکر علما، در زدودن آلودگی و اختلاط و هرزگی بعضی از فضاهای هنری و فرهنگی به رسالت دینی خویش عمل خواهند کرد.

چهار- نگارنده نامه در ادعایی عجیب تر و با صبغه سکولاری، تصور نموده که در شأن یک استاد اخلاق نیست که در مواجهه با منکرات اجتماعی و اخلاقی، واکنش نشان بدهد! آیا فردی که خود را در طراز علمای مستعد حضور در مجلس خبرگان می داند آن قدری با احکام و منویات دین آشنا نیست تا بداند که اخلاق و عرفان دینی به معنای تصوف و عزلت نشینی نبوده بلکه با تأسی از سیره ائمه اطهار علیهم السلام، آمیزه علم و عمل، نشانگر میزان صداقت یک عالم و مومن حقیقی است؟ آیا جز این است که جهاد و امر به معروف و نهی از منکر و فرهنگ شهادت طلبی، جلوه هایی زیبا ازالتزام به اخلاق نبوی و سیره علوی و مرام خاندان وحی شمرده می گردد؟

پنج- متن فوق بیشتر از آن که به منزله دفاع و حمایت از سخنان انقلابی نماینده مردم ولایتمدار مازندران تلقی شود دفاع از عملکرد تیزبینانه شورای محترم نگهبان در رد صلاحیت روحانی نماهای جاه طلب و بلندپروازی است که با کمترین درون مایه علمی و فقهی و معرفتی، سودای تکیه بر کرسی های حساس نظام اسلامی ایران را در سر می پروانند. به راستی اگر بصیرت و هوشیاری و دقت نظر فقهای شورای نگهبان نبود، امثال این طلبه کم سواد و ناآشنا با مبانی فقه جامع و پویای شیعه، چه بلایی بر سر باور و ایمان و آبروی ملتی می آوردند که تحقق آرمان تمدن نوین اسلامی را برای سعادت بشریت در اقصی نقاط عالم دنبال می نماید؟

یکی از شاگردان آیت الله توکل 30/1/1397

دور است زما تن به مذلت دادن

میلاد امام سجاد علیه السلام و روز گرامیداشت مقام اسرا و آزادگان رو به همه آزادگان جنگ نرم، بازداشتی ها، احضاریه خورها و دادگاه رفته های جبهه حزب الله تبریک عرض می کنم.

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم ...

بهشت و جهنم برای چه کسانی جاودانه است؟

گاهی این سوال مطرح می شود که انسان در دنیا نهایتاً صد، صد و بیست سال عمر می کند؛ بر فرض که همه این عمر را در گناه بگذراند، در آن عالم باید به همین مدت عذاب ببیند نه بیشتر. پس چرا خدا عده ای را برای همیشه در جهنم نگه می دارد؟ این با عدالت خدا منافات ندارد؟

در جواب باید گفت: همان طور که در آموزه های دینی بارها تکرار شده، دنیا محلی برای عرضه و اثبات میزان ایمان یا کفر انسان ها و جلوه گاه خوبی ها و بدی های آدم هاست. عده ای از گنهکاران هستند که به رغم ارتکاب اعمال ناپسند، می دانند که اشتباه کرده اند و در عمق باطن خود، احساس ندامت داشته و این آمادگی و گرایش را دارند که روزی از گناهان خویش توبه کنند. حساب این طیف از گناهکاران با آن دسته از افرادی که گناه و ظلم و عصیان را به عنوان یک "راه و روش" برگزیده و با خیال آسوده دست به ستم و اعمال ناروا می زنند و هیچ گاه قصد اصلاح رویه خود را ندارند، تفاوت دارد.

این قاعده البته برای نیکوکاران نیز اجرا می شود.

امام جعفر صادق علیه السلام در این رابطه می فرماید:

إنما خلد أهل النار فی النار لأن نیاتهم کانت فی الدنیا أن خلدوا فیها أن یعصوا الله أبدا. و إنما خلد أهل الجنة فی الجنة لأن نیاتهم کانت فی الدنیا أن لو بقوا فیها أن یطیعوا الله أبدا، فبالنیات خلد هؤلاء و هؤلاء. ثم تلا قوله تعالی: " قل کل یعمل علی شاکلته " قال: علی نیته.

اهل دوزخ از این رو در دوزخ جاودان باشند که نیت داشتند اگر در دنیا جاودان باشند همیشه نافرمانی خدا کنند و اهل بهشت از اینرو در بهشت جاودان باشند که نیت داشتند اگر در دنیا باقی بمانند همیشه اطاعت خدا کنند پس این دسته و آن دسته به سبب نیت خویش جاودانی شدند، سپس قول خدای تعالی را تلاوت نمود: بگو هرکس طبق طریقه خویش عمل می کند. فرمود: یعنی طبق نیت خویش.

اصول کافی، ج 3، ص 135 – 136

خدا کند که همیشه جزو نیکوکاران باشیم؛ اما چقدر خوب است اگر خدای ناکرده مرتکب خطا و گناهی شدیم، فرصت توبه و جبران آن را از دست ندهیم.

تشکر از امام جمعه بابل

بر خودم لازم می دانم از موضع انقلابی امروز امام جمعه بابل در خصوص برگزاری کنسرت تشکر کنم.

متأسفانه از صدا و سیما تا ارشاد و شهرداری و ... دیگر مجموعه های فرهنگی مدت هاست که درصدد تبدیل موسیقی به عنوان نیاز و خواسته اصلی مردم هستند و این مسأله البته در راستای ایجاد غفلت و سرخوشی کاذب نسبت به حقایق عالم خلقت و زدودن اصالت های فطری است.

هنر تا زمانی ارزش تلقی می شود که بیدار کننده و رشد دهنده بشر باشد.

حقیقت امر آن است که اصرار بیش از حد بر گسترش موسیقی در قالب برگزاری کنسرت و آلوده نمودن جامعه به فضاهای هیجانی و مختلط و محرّک و وسعت بخشیدن به دامنه گناه و هرزگی، یک ترفند سیاسی و مخدر در جهت حقیقت زدایی و ایجاد حاشیه امن برای سیاست بازانی است که بقای ثروت و قدرت و استمرار چپاولگری و زیاده خواهی خود را در تباهی و غفلت مردم می دانند.

هیچ کس با موسیقی مخالف نیست؛ اما قرار دادن موسیقی به عنوان مطالبه و نیاز نخست جامعه، دروغی فاحش به منظور فراموشی اولویت های واقعی زندگی مردم است.

دادستان بابل یاد بگیرد

معاون مدیر کل و رییس اداره ارشاد مشهد بازداشت شدند

واقع امر آن است که دادستان ها اگر بخواهند، می توانند در بسیاری از امور دخالت کرده و در مقابل کژی ها قد علم کنند.

اتفاق خلاف شرعی که در یکی از مجتمع های تجاری شهر مشهد رخ داد و منجر به دخالت دادستان و برخورد با دو تن از مسئولان فرهنگی این شهر گردید، جالب و درس آموز است. فضای هیجانی و مختلط و موزیکالی که در یک مراسم جشن رقم خورد، رقص تعدادی از جوان های دختر و پسر را به دنبال داشت که حساسیت دادستان این شهر را برانگیخت.

به همان میزان که رقص مختلط زن و مرد حرام شرعی و مستلزم برخورد مسئولان است، تشویق بانوان به دوچرخه سواری علنی در سطح معابر که از سوی شهرداری بابل و هیأت دوچرخه سواری صورت می گیرد نیز بنا بر نص صریح فتوای مقام معظم رهبری و همه مراجع، دارای حرمت شرعی است.

دعوت از بانوان برای حضور در استادیوم ورزشی و تماشای مسابقات بسکتبال مردان نیز همین طور.

دادستان به عنوان مدعی العموم می تواند و باید به گزارش استانداری درباره تخلفات اداری در زمان شهرداری سابق و نیز زمزمه هایی که در مورد تخلفات مالی شهرداری فعلی شنیده می شود ورود پیدا کرده و ضمن استیفای حقوق جامعه، اعتماد مردم به نظام اسلامی را تقویت نماید.

سطح دغدغه مسئولان در نظام اسلامی باید به گونه ای باشد که دفاع از حق دین و مردم را اولویت اصلی کار خود بدانند.

خدا را شکر دولت منحرف نیست!

انرژی هسته ای را دادیم رفت مفت چنگ آمریکا و اروپا در ازای دستاوردی تقریباً هیچ، تحریم ها هم هر روز سر جای خود ابقا می شود، دلار به عرش اعلی پرواز می کند، دیپلماسی لبخند، جز سرافکندگی در مقابل ملت های مستضعفی که به ایران اسلامی چشم دوخته بودند حاصلی برایمان نداشته است. پچ پچ ها درباره مذاکرات موشکی و کاهش توان دفاعی کشور دیگر از حالت درگوشی خارج شده است.

از کمیته مذاکرات محرمانه هسته ای تا سازمان محیط زیست و ... به حیاط خلوت جاسوس ها تبدیل شده است.

فرهنگ جهاد و شهادت به مرور از کتاب های درسی حذف می شود و جای خود را به آموزش روابط جنسی می دهد قربة الی الغرب!

رسانه های انقلاب و نیروهای مستقل حزب الله هر روز بیشتر از دیروز مورد تحقیر و تحدید و تهدید دولتی ها قرار می گیرند.

رئیس جمهور با ادبیاتی گزنده به عالی ترین مقام سیاسی و مذهبی کشور طعنه و کنایه می زند، سپاه و دیگر نهادهای ارزشی را مورد هجو و تخریب قرار می دهد، از رفتار و گفتار ائمه، تفسیری واژگون و تحریف شده ارائه می کند.

آمار اختلاس ها و زد و بندهای چپاولگرانه سیاسیون وابسته به دولت سر به فلک کشیده است.

اقتصاد مملکت اوضاع خوبی ندارد و هر روز خبر ورشکستگی یکی از کارخانه ها و معادن و ... از گوشه و کنار کشور به گوش می رسد. آمار بیکاری رو به فزونی است. بازار دچار رکود شده است.

وزرا و مسئولان عالی دولت، فرهنگ رفاه طلبی، اشرافی گری و زراندوزی را یک ارزش تلقی کرده و خلق و خوی شان میانه ای با شعائر انقلاب ندارد.

جبهه فرهنگی مومن انقلاب در اوج غربت قرار گرفته و امکانات مادی و معنوی دولت در خدمت جناح فرهنگی غیر مومن و غربگرا به کار گرفته می شود.

رسانه های وابسته به دولت فرصتی دست بدهد احکام اسلام و اصول انقلاب را مورد تردید و تمسخر قرار می دهند.

عمران و آبادی و طرح های بزرگ خدماتی سال هاست که به حالت تعلیق درآمده و بخش قابل توجهی از وزارتخانه ها در عرصه خدمت رسانی، حرفی برای گفتن ندارند. دیگر خیلی ها به این باور رسیده اند که انگار عده ای از سر وابستگی یا وادادگی مأموریت دارند ملت را به مرز ناامیدی و طغیان سوق بدهند.

همه این حرف ها درست؛ اما باز هم باید خدا را شکر کرد که لااقل دولت، منحرف نیست!!

مدعیان حقوق بشر بخوانند!

کسی که خدا را قبول دارد و به وحدانیت و تدبیر و تقدیر او ایمان آورده است اگر نعمتی را در اختیار برادر مومنش دید، یقین دارد که مصلحت الهی بر این امر قرار گرفته و در دل خود نه تنها احساس ناراحتی نمی کند، بلکه خداوند را بر آن چه که بر خود و دیگران مقدر دانسته سپاس می گذارد. این گونه است که حسد را مترادف با نفی ایمان به وحدانیت خدا و همطراز با شرک دانسته اند.

کسی که خدا را قبول دارد و به وحدانیت و تدبیر و تقدیر او ایمان آورده است، نیک می داند که مراعات حقوق مادی و معنوی دیگران و حفظ حریم افراد، به معنای اطاعت از خدا و حفظ حریم حق تعالی است. بی اعتنایی به حق الناس، گناهی سخت و بزرگ است که هرگز از انسان مومن حقیقی، سر نخواهد زد. از این رو کسی که حقوق دیگران را پایمال می کند در واقع در تبعیت و اعتقاد به خدا سستی ورزیده و از این که او را قدرت مطلق و ناظر اعمال خویش بداند، غفلت نموده است.

حسد، البته یکی از ریشه های اصلی تجاوزگری به حقوق دیگران است و حتی اگر به مرحله عمل یعنی بغی و تجاوز نرسد نیز امری نکوهیده محسوب می گردد. دوست و دشمن، به خصوص دلدادگان به غرب، این آموزه اسلام را بیاموزند که صدها سال پیش از ظهور همه داعیه داران حقوق بشر، مردم را از تجاوز به حقوق دیگران حتی در مرحله ذهن و قلب، نهی نموده و آن را معادل شرک به خدا تلقی نموده است:

امام جعفر صادق علیه السلام می فرماید: یَقُولُ إِبْلِیسُ لِجُنُودِهِ أَلْقُوا بَیْنَهُمُ الْحَسَدَ وَ الْبَغْیَ فَإِنَّهُمَا یَعْدِلَانِ عِنْدَ اللَّهِ الشِّرْکَ

شیطان به سپاهیانش مى گوید: میان مردم حسد و تجاوزگرى بیاندازید چون این دو، نزد خدا برابر با شرک است.

کافى (ط-الاسلامیه) ج2، ص327، ح2

یادداشت مقام معظم رهبری درباره مناجات شعبانیه

بسم‌الله الرحمن‌الرحیم 

دعا، وسیله‌ی مؤمن و ملجأ مضطر و رابطه‌ی انسان ضعیف و جاهل با منبع فیاض علم و قدرت است، و بشر بی‌رابطه‌ی روحی با خدا و بدون عرض نیاز به غنی بالذات، در عرصه‌ی زندگی سرگشته و درمانده و هدر رفته است؛ «قل ما یعبؤا بکم ربیّ لولا دعاؤکم»1. 

بهترین دعا آن است که از سرمعرفتی عاشقانه به خدا و بصیرتی عارفانه به نیازهای انسان انشا شده باشد، و این را فقط در مکتب پیامبر خدا (صلّی‌اللَّه‌علیه واله‌وسلّم) و اهل‌بیت طاهرین او - که اوعیه‌ی علم پیامبر(ص) و وراث حکمت و معرفت اویند - می‌توان جست. ما بحمداللَّه ذخیره‌یی بی‌پایان از ادعیه‌ی مأثوره‌ی از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) داریم که انس با آن، صفا و معرفت و کمال و محبت می‌بخشد و بشر را از آلایشها پاکیزه می‌سازد. 

مناجات مأثوره‌ی ماه شعبان - که روایت شده اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) بر آن مداومت داشتند - یکی از دعاهایی است که لحن عارفانه و زبان شیوای آن، با مضامین بسیار والا و سرشار از معارف عالی‌یی همراه است که نظیر آن را در زبانهای معمولی و محاورات عادی نمی‌توان یافت و اساساً با آن زبان قابل ادا نیست. این مناجات، نمونه‌ی کاملی از تضرع و وصف حال برگزیده‌ترین بندگان صالح خدا با معبود و محبوب خود و ذات مقدس ربوبی است. هم درس معارف است، هم اسوه و الگوی عرض حال و درخواست انسان مؤمن از خدا. 

مناجاتهای پانزده‌گانه که از امام زین‌العابدین حضرت علی‌بن‌الحسین (علیه‌السّلام) نقل شده، گذشته از خصوصیت بارز دعایی مأثور از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام)، این مزیت را داراست که به مناسبت حالات مختلف مؤمن، مناجاتها را انشا فرموده است. 

خداوند به همه توفیق استفاضه و خودسازی به برکت این کلمات مبارک را عنایت فرماید. 

آمین. 

69/10/1 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

1. قُلْ مَا یَعْبَؤُاْ بِکُمْ رَبِّی لَوْلا دُعَآؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَاماً. بگو: اگر دعای شما نباشد، پروردگار من برای شما وزن و ارزشی قائل نیست (زیرا سابقه‏ی خوبی ندارید). شما حقّ را تکذیب کرده‏اید و به زودی کیفر تکذیبتان دامن شما را خواهد گرفت. سوره مبارکه فرقان آیه 77