نمایندگان ورزش نمایندگان فرهنگ ما باشند
ایرانی ها در ورزش به خصوص در رشته کشتی که ورزش اول کشور ایران است علاوه بر ابعاد قهرمانی در بعد اخلاقی و پهلوانی هم همواره خوش درخشیده اند. غلامرضا تختی فقط یکی از این چهره های درخشان است که در عرصه بین الملل نام و نشانی برای خود و افتخاری برای کشور ثبت نموده است.
یادم می آید در جریان مسابقات المپیک سئول، عسکری محمدیان وقتی در مسابقه فینال از حریف خود شکست خورد و به مدال نقره دست یافت به جای گریه و ناراحتی بلند شد و ایستاد، حریف را در آغوش کشید از زمین بلند کرد و دور تشک چرخاند. چهره خندان و رفتار اخلاقی او تا مدتها در رسانه های ورزشی دنیا بازتاب مثبت و ارزنده داشت. در همین بازیهای اخیر کشتی نیز با اینکه امیرحسین زارع از طرف حریف خود ضربه ای ناجوانمردانه ذریافت کرد اما بلند شد و روی او را بوسید.
حالا این ایران با این ارزشها و مفاخر اخلاقی و منش پهلوانی بخاطر رفتار بچگانه چند ورزشکار بی اعتبار شود جفاست. چرا یک کشتی گیر فرنگی کار بخاطر نفس گرفتن برادرش ظرف آب را روی تشک پرتاب میکند و محروم میشود؟ چرا جودوکار بینا به تیم ملی جودوی نابینایان می رود و آبروی خودش و کشور را با محرومیت و اخراجی که در مسابقات پارالمپیک آسیایی نصیبش میشود مورد خدشه قرار میدهد؟ مسئولان ورزش بیش از پیش توجه داشته باشند که برای ایران متمدن، بالاتر از رنگ مدال، امتیاز فرهنگ و اخلاق و ادب است که در جهان رقیب ندارد.
