غائله شهرداری بابل از نگاهی دیگر

در این نوشتار قصد دارم تا عبرت ها و آموزه های اتفاق اخیر در شهرستان بابل پیرامون اعتراض میدانی یک عضو عدالتخواه شورای شهر نسبت به عملکرد شهرداری بابل را از زاویه ای دیگر مورد بررسی قرار دهم:

1- فرض را بر این بگذاریم حسین منصف یک عامل مزدور دشمن، دارای کینه شخصی، باج خواه و ... است. گذشته از هر پشت پرده و نیّتی که در اقدام او نهفته باشد به هر حال باید بپذیریم که شبهات طرح شده درباره برخی اقدامات شهرداری نیازمند تبیین و روشنگری است. به عبارت دیگر باید وظیفه  ذاتی روابط عمومی دستگاه ها را در چنین مواردی به آنها گوشزد کرد. هر شهروند بی طرفی وقتی می بیند یک عضو شواری شهر که به تناسب جایگاهش نمی تواند آدم بی اطلاعی باشد ابهاماتی را درباره عملکرد شهردار و معاونانش مطرح می کند و آقایان هم بی خیال عالم، هیچ تحرکی برای پاسخگویی رسمی از خود نشان نمی دهند به طور طبیعی این ذهنیت برایش پدید می آید که لابد حضرات حرفی برای گفتن ندارند.

امیدوارم شهردار محترم بابل و یا لااقل واحد روابط عمومی شهرداری از این طرز فکر که در صورت سکوت می توانند حرف منتقد خود را – فارغ از هر انگیزه ای که در آن نهفته باشد – با شکست مواجه کنند دست برداشته و برای افکار عمومی، ارزش بیشتری قائل شوند. ما در سیستم حوزه نیز چنین رویه ای داریم. وقتی کسی شبهه ای را بر ضد دین مطرح می کند حتی اگر یقین داشته باشیم که عامل و جیره خوار موساد یا آل سعود است نخستین وظیفه مان حل شبهه و پاسخ گویی به ادعای طرح شده است. حق آن است که معنای لغوی واژه "مسئول" را از یاد نبریم.

2- شورای شهر یک نهاد تصمیم گیر و مؤثر اما به شکل جمعی است. هیچ فردی چه برای هدف خیر و یا برای غرض شرّ خود نمی تواند به تنهایی سمت و سوی کامل و موفقی را در حوزه اختیارات شورا رقم بزند. حسین منصف امروز به نقطه ای رسید که سال ها پیش حجت الاسلام یزدانی عضو انقلابی دیگر شورا به آن رسیده بود. این مشکل در مجلس نیز نمایان است. به طور مثال برخی نمایندگان حزب اللهی تلاش دارند تا وزیر امور خارجه را در قبال مذاکرات محرمانه هسته ای نسبت به مجلس، پاسخگو نمایند. وزیر خارجه هم با اعتماد به نفس اعلام می کند که حتی اگر استیضاح شود – که نمی شود – هم حاضر به پاسخگویی به مجلس نیست. با این وصف اقلیت انقلابی نمی تواند حتی شفاف ترین اختیارات قانونی خود را نیز اعمال نماید. جریان های عدالت خواه و بدنه نیروهای ارزشی شهرستان بابل باید تلاش کنند به جای فرستادن یک یا دو عضو به شورا اکثریت این مجموعه را به دست آورند.

3- الحمدلله مشکلی که می خواهم به آن اشاره کنم در شهرستان بابل مصداقی ندارد. متأسفانه برخی مدیران با کیاست در برخی مناطق برای آن که حاشیه امنی را برای خود ایجاد کنند یکی از بستگان درجه یک مقامات طراز اول آن منطقه را به سمتی در سطح معاونت یا مشاورت خود منصوب می کنند.

برخی مسئولان نیز در جمع های محدودی از نیروهای ارزشی نفوذ کرده و با تقبّل برخی هزینه های فرهنگی مثل اطعام یا تأمین امورات سایت و ... به نوعی تلاش می کنند آن جمع را نسبت به خود نمک گیر سازند. متأسفانه بعضی نیروهای ارزشی در بزنگاه تقابل حق و باطل به دلیل همان نمکی که خورده اند، دچار پیش داوری شده و یا به ورطه تردید و سکوت می غلطند. بالاخره این همه شعار درباره بصیرت کجا قرار است نتیجه بدهد؟ یک دست مریزاد گرم و تاریخی به برادران عزیزم در انصار حزب الله بابل بدهکارم که به رغم وجود برخی کدورت ها در جریان جشنواره موسوم به نواها و آوا که در هفته دفاع مقدس در بابل صورت گرفت و رنجش هایی را نسبت به برادرمان محمد حسین منصف ایجاد کرد بی هیچ کینه شخصی، این بار با قدرت پشت سر او ایستاده و او را در این ایام سخت تنها نگذاشته و تمام قد، خواهان پاسخگویی مسئولانه شهرداری نسبت به اتهامات وارده گردیدند.

4- آنهایی که اقدام حسین منصف را مصداق اخلال در نظم عمومی دانستند یا معنای اخلاگری را خوب متوجه نشدند و یا معنای نظم عمومی را. در این باره انشاءالله به زودی مباحثه ای طلبگی و حقوقی را رو در رو با مسئولان ذی ربط خواهم داشت. به راستی چه کسی می تواند تصور کند که شهرداری؟! هم ممکن است مساوی با نظام باشد و به تبع آن مخالف شهردار، تضعیف کننده نظام تلقی شود؟! به هر حال امیدوارم گره ای که با دست باز می شود را کسی به دندان نکشیده و نخواهد هزینه ای جدید را به نظام تحمیل کند.

5- جسته و گریخته از اخبار مربوط به وساطت و ریش سفیدی امام جمعه شهرستان بابل جناب حجت الاسلام روحانی در این ماجرا مطلع هستم. حسن درایت این بزرگوار در این قصه بسیار ستودنی است. می دانم که حسین آقای منصف ارادت ویژه ای نسبت به شخص امام جمعه دارد. انشاءالله به زودی با تدبیر و مدیریت پدرانه ایشان شاهد ختم به خیر شدن ماجرای اخیر خواهیم بود.