هر ده روز یک پزشک خودکشی میکند؟!

 

بعضی فعالان عرصه بهداشت و درمان از جمله دبیرکل خانه پرستار در صفحات مجازی خود مدعی شدند هر ده روز یک پزشک در ایران خودکشی میکند.

وزارت بهداشت تا کنون درباره میزان صحت این آمار سکوت کرده.

آقای پزشکیان هم مصاحبه کرد و گفت تقصیر اصولگراهاست.

بعضی پزشکان هم یادداشتهایی منتشر کرده و درصدد علت یابی این اقدام زشت همکارانشان برآمده اند. از جمله اینکه گفته اند درآمد کم! حضور در مناطق محروم! برخورد نامناسب مردم! دوری از خانواده و ... دلایلی است که منجر به خودکشی پزشکان می شود.

کدام پزشکی است که نداند بسیاری از امراض جسمی نشأت گرفته از ملالت ها و بیماری های روحی است؟ طبیب باید به موازات جسم با روان هم آشنا باشد؛ اگر نه به یقین پزشک حاذقی نیست. تمایل به خودکشی علامت یک بیماری عمیق روحی است. به نظر می رسد دانشگاههای علوم پزشکی علاوه بر آموزش علم طب و شناخت پیچ و خم و قواعد درمان جسم نیازمند آموزش اخلاق و معنویت هم هستند. بر فرض صحت ادعای پزشکان در خصوص علت خودکشی همکاران جوانشان نباید از نظر دور نگاه داشت که بسیاری از مردم هم در ابتدای شروع به کار و زندگی با درآمد پایین و حضور در مناطق سخت و مشکلات عدیده دیگر دست و پنجه نرم می کنند. 

پزشکی که نتواند درد خودش را بشناسد، پزشکی که نتواند صبوری به خرج داده و مشکلات موقت زندگی را تحمل کند، پزشکی که راهی برای جبران خلأهای روحی و معنوی خویش نیافته و انتظار دارد پس از هفت سال تحصیل به همه خواسته های مادی دست پیدا کند بعید است بتواند حال مردم را خوب کند.

یک نکته را هم بنا به تجربه عرض کنم چون در چند گروه مجازی پزشکان و نیز فرهنگیان عضو بوده ام دیده و خوانده ام همانقدر که بعضی معلمان به شکل مشمئز کننده ای در حال فوروارد مکرر پیامهایی هستند که نشان می دهد همه خورده و برده اند و فقط معلمان هستند که مظلوم واقع شده و از مسابقه بخور بخور جا مانده اند، بخشی از پزشکان نیز به رغم برخورداری از مواهب قابل توجه مادی با رصد وضع اقتصادی و امکانات رفاهی چند متخصص شهیر، احساس میکنند اگر چند دستگاه خودرو لوکس و چند ویلا و خانه و مغازه و... در فهرست دارایی هایشان ثبت نباشد مغبون بوده و وقتشان را هدر داده اند. نمی شود کتمان کرد سطح توقع جامعه با نابخردی متولیان فرهنگی و شیطنت رسانه های مجازی در رقابت بر سر مصرف گرایی و رفاه طلبی و اشرافی گری و... چنان بالا رفته که گاه احساس می شود با هیچ میزان درآمدی قابل تسکین نباشد.

این باور غلط در حالی شکل گرفته که بسیاری از همین افراد در دهه های گذشته رویای زندگی امروز را در خواب هم نمی دیدند و نیز بسیاری از مردم در کشور خودمان هستند که از کمترین امکانات مادی بی بهره بوده و حسرت زندگی آنها را می خورند؛ اما صبوری به خرج می دهند.

به یک انقلاب اخلاقی در نحوه نگرش به مقوله معیشت و زندگی نیازمندیم. این مساله البته نافی رفتار غلط بعضی مسئولان در دامن زدن به شکاف طبقاتی و ویژه خواری و نادیده گرفتن حقوق مردم عادی کوچه و بازار نیست.

خود فروشی

 

مجموعه مستند "ضد" تولید سوره مهر در یکی از قسمتها به دانشمندانی می پردازد که پول می گیرند تا شهادت دروغ بدهند. یک نمونه اش مربوط به رد ادعای گرم شدن زمین است. یک نمونه اش در مخالفت با سرطان زا بودن سیگار و مصرف توتون است. علتش هم تفکر درآمد زایی نظام سرمایه داری است که نفع بیشتر را به اضمحلال بشریت ترجیح می دهد.

یک اشاره ای هم به ماجرای خانم ریچل کارسون و اتهام دخالت این جانور شناس در مرگ پنجاه میلیون آفریقایی داشت که البته نیازمند بررسی بیشتر است.

اخیرا نیز درباره عوارض سوء واکسن آسترازنکا اطلاعاتی از سوی تولیدکنندگان در رسانه ها منتشر شده که تأسف بار است.

مشابه این مزدوری را در فضای سیاسی یا اقتصادی هم زیاد شاهد هستیم. مثال جهانی اش سفیدسازی استکبار و صهیونیسیم در افکار عمومی است. یا در کشور خودمان فی المثل افشاگری پیرامون اختلاس محیرالعقول فولاد مبارکه نشان داد رسانه های مخالف با تحقیق و تفحص از این کارخانه پول هنگفتی دریافت کرده اند. به راستی چرا انسان حاضر میشود وجدانش را به فروش بگذارد؟

تا این جا را داشته باشید.

اخیرا که موضوع شرب خمر عده ای از پزشکان مطرح شد یک بنده خدایی که انسانی معمولی مثل بسیاری از مردم است پیام داد و نوشت بعید میدانم سیگار و الکل مضرّ باشند چون خیلی از پزشکان دنیا سیگاری و الکلی هستند!

برایش توضیح دادم که علم ضامن عمل نیست و چه بسیار افرادی که خوب حرف میزنند اما خوب عمل نمی کنند و ...

خدایی اش چقدر عقل آدمها به چشمشان است؟ چقدر قضاوتها و تقلیدها بر اساس ظواهر صورت میگیرد. خیلی ها وقتی عکس و فیلم کسی را می بینند که دارد میخندد و خوش می گذراند حسرت میخورند و گمان می کنند او همیشه شاد و خوشگذران است. در حالی که اگر به زندگی خصوصی او سرک بکشند متوجه بسیاری از تناقض ها در این ظاهر فریبی خواهند شد.

اسلام می گوید کونوا دعاة الناس بغیر السنتکم. مردم را با غیر از زبانتان به سوی خدا دعوت کنید. معروف است شیخ حسین زاهد چشمش کم بینا شده بود. گاهی موقع تردد در بازار دچار مشکل می شد و با مردم برخورد میکرد. از آیت الله خوانساری مرجع عصر خود استفتا کرد آیا بهتر نیست در خانه بنشیند و به خیابان نرود مبادا بر اثر ضعف بینایی به نامحرم برخورد کند؟ آیت الله فرمود رفت و آمد تو در جامعه هم مصداق امر به معروف و نهی از منکر است. نفس مردان حق، یاد حق را زنده نگه میدارد. خلاصه اش اینکه حتی تشییع او باعث تحول در شخصیت عارفی چون حسین تهرانی معروف به شیخ حسین کبیر شد که تا پیش از آن لات و عرق خور بود.

تا اینجا را هم داشته باشید.

اینکه گفته اند عالم دریده (بی عمل و فاقد تعهد) کمر دین را می شکند از همین بابت است. بسیاری از مردم بابت رفتار علما و روحانیت به دین خوشبین یا بدبین می شوند. همه باید مواظب باشیم شرافتمان را به شیطان نفروشیم. خود فروشی لزوماً تن فروشی نیست.

خاک و ریشه

 

این روزها مطالبی از بعضی هنرمندان خارج نشین منتشر میشود که نشان می دهد بابت جلای وطن پشیمانند و در غرب با درد غربت و مشکلات معیشتی و... دست به گریبان هستند.

هر از گاه اخباری از سرقت یا تجاوز و زندانی شدن بعضی پناهجویان در کشورهای غربی نیز منتشر می شود.

این خبر هم دیروز منتشر شد: "یک زن پناهجوی ایرانی در آنتالیا با نام ساناز جلیلی بعد از صدور حکم دیپورت پلیس مهاجرت ترکیه، خودکشی کرد و جان باخت. پرونده‌ این پناهجوی ۳۴ساله بعد از سال‌ها انتظار و به‌رغم داشتن قبولی سازمان ملل، به دست پلیس مهاجرت ترکیه بسته شد."

فکر میکنم خوب است این روزها صدا و سیما فیلم سینمایی تجارت ساخته مسعود کیمیایی را بعد از سه دهه دوباره پخش کند.

یک جای فیلم، فرامرز قریبیان وقتی می بیند پسرش که به اروپا مهاجرت کرده عاشق زنی شده که نمی داند پدر فرزندش کیست می خواباند زیر گوشش. می گوید پس غیرت ایرانی ات چه شد؟ بعد ادامه میدهد: پل سازی بیا اینجا پل بساز، دکتری بیا دردهای مردمت را درمان کن، مخالفی بیا اینجا مخالفت کن اینجا مبارزه کن اینجا زندان برو...

غرب برای ایرانی های با شرافت و غیرتمند یک زندان بزرگ است. خفت و ذلت در غربت بسیار تلخ است.

 

کنایه دوست داشتنی

مجری از خداداد عزیزی پرسید سه نویسنده ایرانی را نام ببر. جواب داد: سه نویسنده ایرانی از کجا پیدا کنم؟!

امیر آقایی کنایه وار در این باره استوری جالبی منتشر کرد.

از محتوای این استوری خوشم آمد چون برخلاف طیف مدعی روشنفکری و آزاد اندیشی که تلاش در بایکوت و نادیده گرفتن نویسندگان و هنرمندان متعهد و ارزشی دارند امیر آقایی از برخی نویسندگان سرشناس متعهد و میهن پرست و غرب ستیز نیز در میان اسامی نویسندگان برجسته کشور نام برده و به نوبه خود نسبت به اصحاب قلم ادای دین کرد.

 

از این آدم فراری باشید

 

آدمها گاهی دلشان می گیرد دوست دارند پیش یکنفر درد دل کنند.

یک بار

دوبار 

سه بار

چه اشکالی دارد انسان سنگ صبور دیگران باشد و با کلام یا رفتار تسکینشان بدهد؛ اما کسی که هزار بار یک موضوع را مدام تکرار کرده و گله و غر زدن را عادت خود قرار داده و روی اعصاب دیگران رژه می رود، دنبال تسکین و مشورت و درد دل نیست؛ موجودی روانی است که تا از دیگران هم دیوانه ای مثل خودش نسازد دست بردار نخواهد بود.

فقط لگد به دین آزاد است؟

 

عبدالله ویسی بابت اظهارنظری که پیرامون سازمان لیگ داشت و عملکرد فدراسیون فوتبال در نظارت بر دوپینگ و زد و بند بعضی تیمها را زیر سوال برد در حکمی سریع و غیابی از سوی کمیته انظباطی به پرداخت دو میلیارد تومان جزای نقدی محکوم شد. او یکهفته فرصت دارد این مبلغ را پرداخت نموده و یا برای همیشه از عرصه مربی گری خداحافظی کند!

صدایی از کسی برنخاست و کسی به وجاهت صدور چنین حکم سخت گیرانه ای اعتراض نکرد.

اما اگر یک دادگاه صالحه پس از چند جلسه بررسی و استماع دفاعیات متهمی که به احکام دین خدا دهن کجی کرده دو هزار تومان جریمه در نظر بگیرد از نگاه بعضی، منافی با آزادی بیان بوده و هجمه ای گسترده را به دنبال خواهد داشت.

البته در همین مستطیل سبزرنگ نیز بدترین اهانتها به نوامیس مردم صورت گرفت و این شدت واکنش را از سوی متولیان امر در پی نداشت.

گر مرد رهی میان خون باید رفت

پرچم ایران و امام و آقا و اسلام و انقلاب در قلب آمریکا و اروپا بالا رفت. نه به خاطر تلاش و ابتکار رایزنهای فرهنگی جمهوری اسلامی، این مردانگی و شهامت و غیرت و حماسه مردان پولادین سپاه اسلام در مصاف چشم در چشم با غاصبان کودک کش و ویرانگر پست بود که پیام انقلاب را به جهان صادر نمود.

اگر به شعارهایی که دادیم عمل کنیم و ضد استکبار و مدافع حقوق مستضعفان باشیم انقلاب خود به خود صادر گردیده و فطرتهای زلال انسان های عدالت جو با ما همراه خواهد شد.

مدرسه ضرار

 

مدرسه به اصطلاح علمیه ای که به تروریستهای راسک پناه داد را باید با خاک یکسان کرد، صرف برخورد با مسئولان آن کافی نیست. همدستی در قتل هموطن و ایجاد ناامنی همراستا با رژیم صهیونیستی و همزمان با تقابل موشکی ایران و رژیم غاصب، برخوردی همطراز با دشمنان و منافقان مسجد ضرار را می طلبد.

مشق روز

 

افراد سمی نق نقوی همیشه طلبکار و یکجا نشین که انتظار دارند از زمین و زمان برایشان برکت و نعمت ببارد را بیندازید دور. از آدمهای ابله اگر اصلاح شدنی نیستند دوری کنید.

کارهایی که از روی احساس و یا رودربایستی انجام می دهید را بگذارید کنار.

افکار تیره آزار دهنده را از خود دور کنید.

گذشته فقط برای عبرت است نه حسرت. آینده نیاز به تدبیر دارد نه حرص و غصه و ترس. وکیلی بهتر از خدا نیست.

اراده کنید که راحت نفس بکشید.

انسان فراتر از رفاه، نیازمند آرامش است. آرامش زمانی به دست می آید که خودآزاری را کنار نهاده و با قضای الهی سازگار شویم. برای دنیا و آخرت، همزمان تلاش کنیم؛ اما یادمان نرود دنیا گذرا و مقدمه و مزرعه آخرت است.

جهل نوین

 

دوستان اعتراض می کنند که چرا رییس دانشگاه علوم پزشکی فارس به جای محکوم کردن رفتار خلاف اخلاق و شرع پرشکانی که شراب نوشیده اند در مرگشان پیام تسلیت با عباراتی پر طمطراق صادر کرده و... بعضی هم که اصلا از محضر قانون خواستار مجازات این تعداد پزشک خاطی شده اند.

همین دو ماه پیش بود عده ای از کادر درمانی یکی از بیمارستانهای تهران اعتصاب کردند. خانواده ای کودک بیمارشان را انجا بردند که به دلیل اعتصاب پذیرش نشد و ساعاتی بعد جان سپرد. دادستان رفت و با چند نفر از عوامل خاطی بیمارستان برخورد کرد. جناب رییس سازمان نظام پزشکی به جای آنکه طرف مردم و حق را بگیرد طرف صنف خود را گرفت و با حضور در آن بیمارستان به دلجویی از کادر پزشکی پرداخت!

قبلا هم در این رابطه عرض کردم، مدرک با درک تفاوت دارد. ضمن احترام به پزشکان دلسوز و خدوم اما نمی شود از وجود پزشکانی پول پرست و سیر ناشدنی و زیر میز بگیر و اخلاق ستیز غافل شد. مدعیان پر سر و صدایی که برای همه شئون زندگی مردم نسخه پیچیده و داعیه دار نجات بشریتند اما خود در منجلاب منیّت و سودخواهی و منفعت پرستی ولو به قیمت تضییع حقوق دیگران، فرو رفته اند.

با یک بال؟!

 

بعضی رفقای متدین تعریف کرده اند، یکی می رود صفحه شخصی شان به بهانه درد دل، سر حرف را باز می کند که ده سال پیش ازدواج کرده. در همان زمان ابتدای عقد و محرمیت پیش ار عروسی، سر ماجرایی از همسرش دلگیر می شود. شب خواب امام زمان را می بیند که فرمود از همسرت جدا شو! او هم جدا شد. حالا ده سال است آه آن طرف گویا دامنش را گرفته، روز خوش ندارد، انواع بیماری های روحی و جسمی به سراغش آمده، دیگر نتوانست ازدواج کند همیشه در کار او و حتی برادر و خواهرش گره افتاده و ... بعد اینطور جمع بندی کرده که چون پای دین ایستاده دارد تقاص پس می دهد!

خدا می داند این حرفها را تا بحال چند جا نشسته و گفته.

ابدا نمیخواهم در نقد خواب و میزان اعتبار و حجیت آن از نظر شرع چیزی بنویسم.

این فرد را هم بر خلاف نظر دوستان، عنصر مشکوک نمی دانم که مثلا دنبال تخریب وجهه دین است و...

اصل را بر صداقت میگذارم چون چنین آدمهای ابلهی را چند باری از نزدیک دیده ام. آدم هایی که درک حداقلی خود از دین را ملاک قرار داده و به گمانشان هر که خلاف آن باشد راه ضلال در پیش گرفته است.

دین منهای عقل و عقل منهای دین یک آفت است. این دو قرار است مکمل هم باشند. آدم ابله به خودش و به جامعه و به دین لطمه ای می زند که از دست دشمن هم ساخته نیست.

بر سبیل هدایت

 

امام صادق علیه السلام امام صادق است. اگر کسی میخواهد در مسیر روشنگری و جهاد تبیین به پیروی از امام صادق شرکت کند باید مثل ایشان صداقت داشته و از غلتیدن در کذب و تهمت و تخریب ولو آن که هدفش الهی باشد بپرهیزد.

فرمود دوست دارم جوانان مذهبم را یا دانشمند ببینم یا در حال کسب دانش. همه ائمه عالم بودند؛ اما امام صادق علیه السلام چون مجال نظام بخشی بر علوم دین و نشر سازمان دهی شده معارف اسلام را یافت رییس مکتب شیعه لقب گرفت.

امسال سالگرد شهادت موسس فقه جعفری مقارن شده است با سالگرد شهادت استاد مرتضی مطهری. انقلاب اسلامی نیز برخاسته از جنبش عالمان و اندیشمندان است.

چند سال پیش آقا خطاب به جوانان فرمود به جای آنکه ساعتهای عمرتان را هر روز صرف خواندن مطالب بعضا بی فایده و فرصت سوز فضای مجازی کنید کمی هم وقت بگذارید آثار شهید مطهری را بخوانید.

کسی می خواهد راه ائمه را ادامه دهد، کسی می خواهد انقلاب را در گامهای بعدی همراهی کند باید اهل مطالعه و تفکر باشد.

خیلی ها اهل اندیشیدن نیستند.

خیلی ها اهل کتاب خوانی نیستند.

بدتر آنکه خیلی از آنهایی که ساعتها در فضای مجازی حضور دارند یک متن ساده و معمولی منتشر شده در همین فضا را هم درست و حسابی و عمیق نخوانده و گاه بر اساس تیتر یا حروف برجسته یا تصاویر آن برداشتی نموده و به اظهار نظر می پردازند.

می توانستند امام را دست بسته به دارالاماره ببرند؛ کسی که در مقابلشان دست به شمشیر نبرد و مقاومتی نکرد، اما خانه اش را به آتش کشیدند تا زن و بچه و اهل و عیال را به واهمه بیاندازند؛ جگر امام را بسوزانند. نبرد نبرد حق و باطل، ستیز شرک و توحید، تقابل پلشتی و رذالت با فطرت و انسانیت و شرافت است. گفت اگر دلم سوخت نه برای زن ها و بچه هایی است که از ترس آتش و حمله مأموران به این طرف و آن طرف پناه می برند، در خانه علی را هم آتش زدند در حالی که دختر رسول پشت آن ایستاده بود؛ اگر دلم سوخت برای زن ها و بچه هایی است که از ترس آتش و حمله دشمن جایی نبود که بتوانند به آن پناه ببرند. باید برای اسیری و آوارگی آماده می شدند. ما تا ابد داغ کربلا و مصیبت کوچه های مدینه بر سینه داریم.

همه ائمه عالم بودند. همه ائمه لزوماً دست به شمشیر نبردند؛ اما همه شان شهید هستند. علم و معرفت و معنویتی ارزشمند و مفید و موثر است که دشمن از آن احساس خطر کند. اگر دنبال دانش و هنر و معرفت و... رفتیم مثل مطهری و مفتح و هاشمی نژاد و دستغیب و شهریاری و کاظمی آشتیانی و آوینی و طالب زاده و... جامعه اسلامی یا محیط پیرامون خود را یک قدم به جلو ببریم. آن که طرف دار شرک و عصیان و پلشتی است باید از ما بیزار باشد. اگر رهرو صراط حقیم از هیچ بلیه ای نهراسیم.

امام صادق علیه السلام یک فرزندی دارد در قم به نام علی بن جعفر. وقتی امام رضا به امامت رسید زنده بود و سن و سالی از ایشان می گذشت. بین مردم جایگاه و منزلتی داشت. دید عده ای در امامت علی بن موسی الرضا تشکیک می کنند. اناالرجل نخواند. دکان و دستگاه باز نکرد. خاضع و خاشع رفت جلوی جمع، دست برادر زاده را که سالها از او کوچکتر بود بوسید و حقانیت امامت ایشان را به همه مریدان اهل بیت و آنهایی که دچار شبهه و تردید بودند اثبات نمود. امروز مزار نورانی او شمع پروانه های دلسوخته وادی عشق و وصال است. شده است محور و نگین حلقه مستان شراب طهور ایمان و شهادت. هر کس به گلزار شهدای قم آمده و به یاران صدیق ولایت سلام می کند عرض ارادتی هم به آن پیر فرزانه یادگار امام صداقت دارد. مسیر شهدا، مسیر ائمه، مسیر هدایت و روشنگری است. اینگونه است که فرموده اند یتیم نوازی کنید و بالاترین مصداق یتیم نوازی، دستگیری و هدایت سرگشتگانی از امت رسول الله است که راه حق را گم کرده اند.

بی بی سی و ارتباط با اجنه

 

سالها پیش با استاد جوانی در حوزه آشنا شدم که به شکل مستمر پیرامون مدعیان ارتباط با عالم غیب و احضار ارواح و... تحقیق داشت آنهم به شکل میدانی و رو در رو. از دست این جماعت گاه کتک هم خورده بود. جمع بندی اش این بود این قماش افراد به دلایلی از جمله اصرار بر گناه و... توانسته اند با اجنه شیطانی ارتباط برقرار کنند. اجنه ای که در دسته شیاطین هستند هم کارشان را خوب بلدند. یک مدت پیش گویی ها و اخبار درستی به آنها می دهند. مثلا میروی پیششان می گویی دزد فلان مغازه کیست چه بسا درست و به یقین دزد را به شما معرفی کنند. خوب که اعتماد شما و اطرافیانتان جلب شد ناگهان بر اساس طبع شیطانی شان یک آدم درست و محترم را به عنوان دزد و شیاد و انسان نادرست جا می زنند و چون در این مدت چشم و گوش مخاطب محو اخبار غیبی آنها شده متأسفانه این حرف را پذیرفته و آن فرد مومن و پاک را بی آبرو می سازند.

البته هر گناهکاری مهلتی دارد. وقتی اجنه می فهمند مهلت فرد به پایان رسیده زود دور و برش را خالی می کنند. برای همین است که گاهی دیده میشود فردی برای چند سال توانسته اخبار غیبی بدهد بعد یکهو دستش خالی شده و دیگر توان غیب گویی ندارد.

بگذرم.

هنوز هم وقتی سوار اتوبوس یا تاکسی می شوید ممکن است کسی را ببینید که در مقام کارشناسی خبره به تعریف و تمجید از بی بی سی پرداخته و به ضرس قاطع مدعی می شود تنها پایگاه خبری دنیا که همیشه راست و درست سخن می گوید همین بی بی سی روباه صفت خودمان است.

خب، معلوم است شیطان رو بازی نمی کند.

به یقین بسیاری از اخبار بی بی سی درست و دست اول است؛ تا بتواند اعتماد عموم را جلب کند.

بی بی سی، فیک نیوز فلان جریان انتخاباتی نیست که با چند دروغ پیاپی خودش را ضایع و بی اعتبار سازد.

بی بی سی قرار است خط دهنده و جریان ساز باشد.

مثلا می آید اعلام می کند که چون افغانستانی ها و ایرانی ها فارسی زبانند از این پس اخبار داخلی دو کشور را در یک سایت مشترک به نمایش خواهد گذاشت. وقتی نگاه مردم دو کشور را به خود جلب کرد شروع می کند به جهت دهی اذهان از طریق پر رنگ سازی اخبار مربوط به برخورد مسئولان دو کشور با اتباع و شهروندان یکدیگر و کتک خوردن دستفروش افغان و توقیف کامیون ایرانی در مرز و... در نتیجه بغض و نفرت و زمینه درگیری بین دو ملت را د راستای اهداف جهانی استکبار ایجاد می کند.

یا فی المثل اخبار سیل در ایران و آمریکا را همزمان پوشش می دهد. مردم ایران را نشان می دهد که در ساعات اولیه سیل، گرفتار و سرگردان شده اند. زندگی شان را آب برداشته است. همزمان این تیتر را برجسته می سازد که یک زن معلم در آمریکا پس اندازش را داده و پنجاه جفت کفش برای سیل زدگان این کشور خریداری کرده است! مخاطب کم اطلاع پیش خودش می گوید غربی ها عجب انسان های دلسوز و شریفی هستند. بی بی سی به ظاهر دروغ نگفته است اما هیچ گاه حاضر نیست اخبار مربوط به اقدامات جهادی مردم کشورمان در کمک رسانی به حادثه دیدگان را نشان دهد. یا فلاکت مردم طوفان زده اوکلاهامای آمریکا را به تصویر بکشاند.

یادمان نرود کار بی بی سی خط دهی و جریان سازی است.

اینکه یک سال و نیم بعد از ماجرای دختری که بر اثر افسردگی و مشکلات خانوادگی خودکشی کرده، درست همزمان با بالا گرفتن تب اعتراضات دانشجویی در غرب نسبت به فجایع انسانی غزه و برافراشته شدن تصاویر و نمادهای مرتبط به انقلاب اسلامی و برخورد وحشیانه پلیس غرب مدعی تمدن و آزادی با دانشجویان معترض، ناگهان بی بی سی به فکر افشای تجاوزی موهوم توسط پلیس ایران می افتد نمونه ای از همان شیطنت های جنی و روباه صفتانه بازوی رسانه ای نظام سرمایه داری و غارتگری انگلیس و آمریکاست.

قدم به قدم وا می رویم!

 

بازی پرسپولیس و سپاهان مملو از فحاشی رکیک نسبت به نوامیس یکدیگر آنهم در حضور بانوان بود. خود این بانوان هم به شکل مستقیم هدف فحش های ناموسی قرار گفته و البته بعضی از آنها به مقابله به مثل پرداختند. در روز روشن در جامعه اسلامی مقابل دهها چشم و دوربین، عده ای داد بزنند نوامیس همدیگر را با الفاظ چاله میدانی هرز و روسپی بخوانند؟! 

ایران و ایرانی چه مرد و چه زن در همه ادوار تاریخ به حیا و نجابت و غیرت شهره بود. فرهنگ سازی غلط فوتبال و انفعال مسئولان میز پرست در برابر زیاده خواهی رسانه ای معدودی از دختران خودباخته دارد مسیر تمدن و فرهنگ یک ملت کهن و خوشنام را به سمت بی حیایی و دریدگی سوق می دهد. آنجا که غیرت و شرافت و عفت بی معناست متعلق به فرهنگ این آب و خاک نیست. انتخابات تمام شد. مسئولان تا دیر و بدتر از این نشده فکری به حال فرهنگ و اخلاق جامعه بکنند که زیر چرخهای تمدن سوز تراوای رسانه ای غرب در حال له شدن است. برای اصولگرایان رد شدن از فتاوای مراجع حلال است، عبور از مرزهای اخلاق و انسانیت چطور؟

بعد از کشف حجاب، هم آغوشی با نامحرم، شرابخواری و بی غیرتی هم در حال عادی سازی است.

مسئول قانون شکن، خائن است

 

25 سال پیش گفتند چون فعلا مکانی برای دفن زباله نداریم زباله های شهر بابل و شهرهای اطراف را در دل جنگل زیبای منطقه انجیل سی تخلیه می کنیم.

بخش عمده ای از جنگل و منابع طبیعی و اراضی کشاورزی و باغداری در این 25 سال نابود شد. موجودات زنده بسیاری جان سپردند. آلودگی و بیماری ناشی از دفن صدها تن زباله و نفوذ شیرابه مسموم آن در عمق زمین و آبهای جاری اطراف، خساراتی هنگفت روی دست مردم و دولت باقی گذاشت.

آن اوایل عده ای از اهالی خواستند جلوی این اقدام را بگیرند. کتک مفصلی خوردند. به آنها گفته شد مطالبه گری باید از طریق مجاری قانونی باشد.

سال 1400 عده ای از اهالی به قانون پناه بردند. قوه قضاییه هم در رأی بدوی و هم در مرحله تجدیدنظر با توجه به اسنادی که نشان از خسارت سنگین دپوی زباله در جنگل داشت حکم به منع استمرار آن داد.

الان سال 1403 است. مردان قانون در شهرداری و دولت نه به وعده 25 سال پیش خود عمل کرده اند و نه به حکم سه سال پیش قانون.

هنوز هم می گویند جای مناسبی برای دفن زباله نداریم!

خب در این 25 سال چه می کردید؟ چه کسی باید یقه متولیان این قصور و ترک فعل خسارت بار را بگیرد؟

اگر قرار باشد مطالبه گری قانونی هم به بن بست برسد دیگر چگونه می شود مردم را به صداقت مسئولان و اصلاح امور خوشبین نگاه داشت؟

چگونه است گاه کلبه سی ساله اهالی بومی جنگل نشین به بهانه صیانت از منابع طبیعی در سرمای زمستان ویران می گردد اما کوه عظیم الجثه زباله با آسیب های وحشتناک آن به راحتی نادیده گرفته می شود؟

الان چه کسی دارد به قانون دهن کجی می کند؛ مردم یا مسئولان؟ 

وعده های مختلفی از سوی مسئولان شهری و استانی و کشوری بارها مطرح شده از تخصیص اعتبار برای راه اندازی دستگاه زباله سوز تا تغییر مکان دپوی زباله و ... کدام نهاد باید پیگیر راستی آزمایی وعده های توخالی مسئولان بوده و از اعتبار و وجاهت نظام اسلامی دفاع کند؟

نهادهای اطلاعاتی باید با ورود به این موضوع، مافیای احتمالی و افراد ذی نفع در اطاله حل معضل زباله را شناسایی و به دادگاه معرفی کنند.

اگر قانون را شوخی نمی دانید

 

یکنفر در اتوبوس بی آر تی خط جوانمرد قصاب بارها اقدام به زورگیری و موبایل قاپی کرد و دستگیر نشد!

یک شهروند با دیدن او در اتوبوس به سایر مسافران گوشزد میکند که مراقب وسایل با ارزش خود باشند.

زورگیر متوجه شده و او را با زنجیر به باد کتک میگیرد. فیلم این صحنه دردناک در فضای مجازی منتشر می شود.

بالاخره زورگیر به دام قانون می افتد.

اگر حکم اعدام یا شلاق این زورگیر و دیگر زورگیرها که هر از گاه تصاویر و اخباری از خباثتشان منتشر میشود بلافاصله در همان محل و به طور علنی اجرا نشود، یعنی همچنان سر کاریم و هزاران بار دیگر شاهد تکرار چنین وقایع تلخی خواهیم بود.

بی وفایی!

 

یک مطلبی میخواندم به مناسبت سالگرد درگذشت نخستین زن بازیگر سینمای ایران به نام صدیقه (روح انگیز) سامی نژاد که با فیلم دختر لر درخشید. او دهم اردیبهشت سال 76 در تهران و در تنهایی مرده است. عجیب است فریدون جیرانی به این بهانه نوشته است:

"ریشه سرگذشت تلخ بازیگران در سینمای ایران را باید در جامعه‌ای جستجو کرد که نتوانسته است تفکر مدرن را بومی کند و در خود حل نماید."

یعنی باز هم تقصیر را انداختند گردن جامعه!

یادم می آید وقتی خبر فوت جهانگیر جهانگیری و حسین شهابی را شنیدم واقعا فکر کردم سر کاری است. چرا؟ چون در بین هم صنفی های خودشان هیچ بازتابی نداشت. سینماگرها در حد یک صفحه تسلیت و یادبود هم برایشان اهمیتی قائل نشدند. 

منوچهر نوذری به خاطر ضمانت مالی به زندان رفت چند نفر از همکارانش حالی از او پرسیدند؟ در حالی که اغلبشان در پول غوطه می خوردند. پرویز بهرام در بیمارستان بود. همسرش مصاحبه کرد گفت یک نفر از سلبریتی ها و هنرمندها سراغش را نگرفت.

چقدر هنرپیشه ها وقتی به کهولت رسیدند توسط صنف خودشان فراموش شدند؟ همین الان غلامحسین لطفی و بهروز بقایی و فرامرز صدیقی و محمد کاسبی در بستر بیماری هستند. چند نفر از همکارانشان سراغشان را می گیرند؟ چندی پیش غلامحسین لطفی در مصاحبه با محمدرضا علیمردانی مقابل دوربین نتوانست بغضش را کنترل نموده و از درد تنهایی زار زار گریست.

جماعت خودباخته الکی خوش که گدای نگاه دیگرانند اغلب پای همسران خودشان هم نمیتوانند بایستند و کارشان به جدایی میکشد چه به اینکه بخواهند پای همکارانشان مانده و به وقت پیری و تنهایی هوایشان را داشته باشند. بعد هم طلبکارانه می آیند یقه مردم را چسبیده و ژست روشنفکری می گیرند که اگر هنرمندی در گمنامی است تقصیر جامعه است!

با اعتبار خودتان بازی نکنید

 

سابق بر این کتابهای مرکز اسناد را دوست داشتم. دستم می رسید با ولع می خواندم. فهرست منشورات آن را همیشه مرور میکردم. مدتی است نظرم دارد از این انتشارات بر میگردد. احساس میکنم تکثر سوژه ها و ورود افراد کم حوصله به عرصه تحقیق و پژوهش و مبنا قرار گرفتن میزان صفحات در پرداخت حق الزحمه باعث تنزل کیفیت آثار شده است. بعضی وقتها ابهامات و تناقضات محتوایی به حال خود رها می شود. چندی پیش درباره کتابی با موضوع هفتم تیر در وبلاگ نوشتم که بدون ذکر دلیل خاص مدعی شده اند بمب گذاری ششم تیر مسجد ابوذر کار منافقین بوده نه فرقان. حمایت جامعه روحانیت از بنی صدر را لاپوشانی میکرد.

الان کتابی دستم است با موضوع آیت الله جنتی به روایت ساواک. تدوینگر اثر، طبق روال این سالها کتاب را به آب بسته و حجم آن را قطور و ملال آور ساخته. حالا از این بگذریم عجیب اصرار دارد شروع نهضت امام را از سال 42 بداند و اصلا به نقش امام در حوادث سال 41 اشاره نمیکند و به موازات این سکوت شک برانگیز تلاش دارد ایستادگی در مقابل لوایح شش و سه گانه شاه را متأثر از بیدارگری هیات (جامعه) مدرسین قلمداد کند!

خب پس چرا برخوردی که با امام شد با جامعه مدرسین نشد؟ چرا حساسیتی که طلاب و مردم روی امام داشتند روی بقیه آقایان نداشتند؟ سال 41 این امام بود که نمایندگانی به شهرهای مختلف فرستاد و علما و مردم را بر ضد انقلاب سفید شاه و مردم بسیج کرد. امام بود که شرکت در انتخابات ششم بهمن را حرام اعلام کرد. امام بود که استقبال از شاه در چهارم بهمن قم را قدغن اعلام کرد. خطاب شاه در سخنرانی آن روز به سمت امام بود. واقعه دوم فروردین 42 در فیضیه بازتاب حرکت امام در سال 41 بود که شاه و عناصرش را به انتقام برانگیخت. مردم که بیخود به سمت خانه امام راه نیفتادند. امام بود که در خانه اش را بر خلاف همه بزرگان باز گذاشت و بر ضد شاه موضع قاطع گرفت و ...

جامعه مدرسین حتی جامعه روحانیت، روی سر ما اما همه چیز را که نباید انتخاباتی نگاه کرد. دهها سند و کتاب تاریخی درباره نقش امام پس از فوت آیت الله بروجردی و به خصوص در تقابل با اصلاحات شاهشناهی در سال 41 منتشر شده که به راحتی قابل اغماض و تحریف نیست.

قبل از آن که وعده بدهید!

 

گویا آقای رییسی هفته بعد به قم سفر میکند.

دی ماه 1400 قم جزو اولین مقاصد سفر استانی رییس جمهور بود. به آرشیو آن روزها رجوع کنید وعده رییس جمهور درباره راه اندازی منوریل قم را خواهید دید. اما از آن وقت تا به حال که دو سال و نیم میگذرد حتی یک متر پیشروی هم در احداث این پروژه دیده نشد. امیدوارم آقای رییسی قبل از آنکه قول و وعده ای بدهد میزان هماهنگی و تبعیت زیردستانش را به درستی مورد سنجش قرار دهد.

گفتنی است پروژه منوریل قم از زمان دولت نهم و دهم کلید خورد. بعد با اعتراض بعضی مسئولان غیر دولتی استان که معتقد بودند عبور منورریل باعث هتک حرمت حرم است! تا مدتها تعطیل ماند. دولت روحانی در اوایل استقرار مدعی افتتاح آن گردید. بعد تصویری از ورود واگن منوریل به قم منتشر کردند که به دلیل بی دقتی در حمل آن به پل هوایی برخورد کرد و آسیب دید!! بعد از آن هم دیگر کسی پیگیر اجرای این طرح نبود. واقعاً یک نفر باید حساب و کتاب کند تعطیلی پروژه ها از روی حب و بغض های سیاسی چقدر به مملکت خسارت می زند؟

در دولت نهم و دهم احداث فرودگاه قم در سلفچگان نیز کلید خورد. دفتری هم برای جذب سرمایه گذاری مردمی راه اندازی شد. دولت روحانی که آمد مدعی شدند پرواز هواپیما می تواند باعث ترسیدن مرغ هایی شود که در یکی از مرغ داری های اطراف نگه داری می شوند! این پروژه هم خوابید و مدتی بعد گفتند پیمانکار پولهای سرمایه گذاری شده را بالا کشید و رفت! آقای رییسی هم که آمد با توجه به حضور بقایای فکری مسئولان و سیاستگذاران دولت قبل در قم، نتوانست کار خاصی انجام دهد.

خدا عاقبت مردم را با این سیاست بازی ها ختم به خیر کند.

جای خالی یاکریم ها

 

بعید است دو ماه شده باشد. آمدند اینجا، روی گلدان کاکتوس نیمه پژمرده بالکن خانه ما، لانه ساختند. دو دانه تخم گذاشتند. مراقب بودیم از اینکه به ما پناه آورده اند پشیمان نشوند. جوجه ها از تخم بیرون آمدند. مادر و پدر می آمدند برایشان غذا می آوردند. جوجه ها بزرگ شدند. پر گشودند و رفتند. لانه شان به یادگار باقی مانده است. می رویم روزی چند بار زل می زنیم به جای خالی شان. ما که پدر و مادرشان نیستیم! دلمان می خواهد گاهی بیایند به ما سری بزنند. راستی پرنده ها دست ندارند. با همین منقارشان چه لانه خوب و راحتی می سازند. این هم از هنرهای اعجاب انگیز خداست.

حیوانات که به اندازه انسان عقل و شعور ندارند اینطور می توانند هنرنمایی کنند، طبیعی است انسانها در بستر اراده خدا، قادر به درخشش در هر زمینه ای خواهند بود.

امروز روز شهادت مرتضی مطهری است. گاهی با خودم فکر میکنم یک انسان می تواند با قدرت اندیشه و بیان، حرفی بزند که تا چند دهه بعد راهگشای جامعه باشد. بعضی آدمها هم می توانند کاری کنند یا حرفی بزنند که تا مدتها آسیب زا و خسارت آفرین بار باشد. از اقشار دیگر بگذریم. طلبه ای که نتواند مثل مطهری -حالا نه لزوما در عرصه خرد و تولید فکر- بدرخشد و راه و هنر و اثری تربیتی و تبلیغی و علمی و ... از خودش به جا بگذارد وقتش را هدر داده است. باید تلاش کنیم مبدأ و منشأ حرکت و تحول ولو در محدوده ای کوچک باشیم. کاری کنیم وقتی رفتیم جایمان خالی نباشد. خدا اثر گذار و هنرمند است، طبعاً انسان را که خلیفه خود نامیده در هنرورزی و اثر گذاری می پسندد. هر چقدر انسان کارهای بزرگتری انجام دهد نشان می دهد به خدایی بزرگ و بزرگوار نزدیک شده است.