کاریکلماتور شورایی بابل!
این ماه، ماه "رجب" نیست، هر چه قدر هم که یا "غفار" بگویید.
مردم در دوازدهم فروردین یک صدا گفتند "آری"، اما قرار نیست در این ماه به هر کسی "آری" گفته شود.
کسی که هم "ملا"ست و هم "رئیس"، حجت الاسلام رئیسی است.
ما به "اسماعیل" هایی نیاز داریم که اگر از نژاد "ولی" حق باشند قربانی راه حق می شوند.
مشایعت رفتگان و طنین یاد مرگ در شهرها برای آن است که همه عاقبت خود را به یاد داشته باشند. حضور "حسین جعفرزاده" (رئیس سابق زندان) در شورا نیز می تواند عاقبت احتمالی اعضا را هر آن به آنها یادآور شود.
از اول هم که به ما سنگ "مرمر" را نشان دادند جنسش از شیشه بود نه سنگ؛ اما چه سنگ و چه شیشه اگر بشکند تیزتر و برّان تر می شود. حاجیه "فیروز" ها را باید قدر دانست که پیک نوروز هستند.
"سید مجتبای هاشمی"، خوش تیپ ترین شهید فداییان اسلام در ذوالفقاریه آبادان است. "سید مصطفای هاشمی"، خوش تیپ ترین شهید زنده وارثان ذوالفقار در آبادی بابل است.
"حسین حسین" گفتن های ما باید "نوری" در دلمان ایجاد کند که چراغ راهمان باشد و شهرمان را روشن کند.
نمی توانید "منصف" باشید و با بی انصافی ها کنار بیایید. برای همین فقط مردم هستند که صلاحیتتان را تأیید می کنند.
تلفیق فرهنگ ایرانی - اسلامی، می شود: "کوروش" "رضا" پور.
اگر بیمار هستید به "پزشک داروساز" هم نیاز دارید.
جالب است "چاقو" را کسی پرت می کند که "کارد"گر نیست.
"ناصر" بودن خوب است به شرط آن که منصورتان مردم باشد. البته آن که "قنبر" زاده است، غلام مولاست و خادم مریدان مولا.
نماینده شورا باید همواره"رضا"ی خدا را در نظر داشته باشد. او "شافع" مردم است نه مسئولان.
"رضا نادی" هم "کاشی" است.
مثل علی رضا قلی زاده، "طوری" صحبت کنید که خدا را خوش بیاید.
هر "نوروزی"، "نوروز طلایی" نیست.
بیدآبادی ها به هر بادی نمی لرزند؛ به خصوص اگر از نسل "حیدریان" باشند.
در تاریخ هم "جعفر" صادق (علیه السلام) داریم و هم جعفرهای دیگر. رجاء "واثق" دارم که جعفر ما "صدق" تعهد به اندیشه انقلاب را در گرو نفی تفکر لیبرالیسم فرهنگی ضدانقلاب می داند.
"عناوین ورزشی" بعضی ها به گونه ای است که انگار کاندیدای شورای شهر پکن شده اند.
اگر شهرداری، "بلدیه" است، شورای شهر "نابلدیه" نباشد.
حرف آخر: هر عقلی مشورت را می پسندد؛ اما مدیریت شورایی امور، بحث دیگری است. "شوروی" هم "شورایی" اداره می شد که سرانجام فروپاشید.
