ایران – عربستان
من اتفاقا دیدگاه تقریبی دارم و الگوی نگاه سیاسی خود را سید جمال می دانم و معتقدم اتحاد و دوستی و تکیه بر مشترکات بین شیعه و سنی می تواند پیروزی عالم اسلام بر دنیای کفر و الحاد و زیاده خواهی و چپاول را رقم بزند و به جد اعتقاد دارم اگر رایزن های علاف فرهنگی ما در کشورهای اسلامی درست کار می کردند بسیاری از جوانهای فریب خورده و بی اطلاع اهل سنت که به اخوان و جبهه النصره و حتی داعش پیوسته اند نگاه بهتری به جمهوری اسلامی پیدا می نمودند و شاید در یک جبهه به مصاف رژیم کودک کش غاصب و حامیانش می رفتیم و...
اصلا هم تمایلی ندارم بعضی تحلیلها را بپذیریم که سازش اخیر همان برجام دو و سه است که به آن تن داده ایم و...
اما اینکه دست روی دست بگذاریم و سخن از تغییر پرچم سعودی برانیم و درست در هنگامه فشار رسانه ای و نفتی و سیاسی و دلاری آل سعود و همپیمانانش و میدانداری اوباش داخلی اغتشاشگر وابسته به آنها سراغ صلح و دوستی با همسایگان برویم پیام خوبی به ذهن مخاطب منتقل نمی کند.
بماند که وزارت خارجه هم عملا از سیر این تحولات کنار گذاشته شده و دبیر شورای امنیت ملی به جا مانده و نماینده فکری دولت قبل در حال انجام امور دیپلماتیک است که این امر هم معنای خاص خودش را دارد.
آرمانگرایی و استقامت و ادعا را دوست دارم؛ اما باید پذیرفت دم زدن از شعارهای بزرگ نیازمند حضور آدم های بزرگ و با ایمان و معتقد است که هم از اصول و داعیه ها کوتاه نیایند هم در اداره مملکت حرفی برای گفتن داشته باشند.
بار دیگر به ما یادآوری شد که در فرودگاه بغداد چه کسی را از دست دادیم