اول یقه خودتان را بگیرید
یکی از شاکی ترین و پرادعاترین و منتقدترین اقشار جامعه، بخشی از معلمان عزیز هستند. ضمن احترام به معلمین دلسوز و با شخصیت اما اگر سری به نشست ها یا گروههای مجازی این صنف بزنید خیلی زود دچار سرسام می شوید. یکضرب شکایت و گله و آه و ناله و خبرهای منفی که ما چقدر بدبخیتم و همه جا خراب شده و کسی به فکر حل مشکلات نیست و هیچ چی سر جای خودش قرار ندارد و... این طرز فکر چقدر باعث میشود از کیفیت تدریسشان بزنند بماند.
حالا خدا نیاورد کارتان گیر کند پیش همین عزیزان در اداره آموزش و پرورش یا دفاتر مدارس. مثلا نامه ای بخواهید. چشمتان روز بد نبیند، این هست آن نیست، این پاس می دهد به آن، آن به این؛ نمی شود، طول می کشد، امروز برو فردا بیا، بیا این قسمت را خودت انجام بده و... گاهی هم که ویرشان میگیرد پولی طلب کنند در راه خدا و...
خب یکی نیست به این جماعت بگوید آن مدیران و مسئولان و صاحب منصبانی هم که کارشان را درست انجام نمیدهند و از دستشان فغان دارید تربیت شده خودتان پشت همین میز و صندلی ها هستند از آسمان که نیامده اند. شما اینید که آنها هم آن شدند.
