من و شهید مدنی، همین الان، یهویی!
شب گذشته توفیق شد در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها نایب الزیاره دوستان باشم. به طور کاملاً ناگهانی یادم افتاد که روز بعد یعنی بیستم شهریور، سالگرد شهادت آیت الله سید اسدالله مدنی است. می دانید که مزار شریف این عالم مجاهد در حرم مطهر حضرت معصومه قرار دارد.
بلافاصله به طرف مزارش رفتم تا فاتحه ای بخوانم. دیدم طبق معمول، چند نفر آن جا کنار قبرش نشسته اند و مشغول استراحتند. بعد برایم سؤال پیش آمد که چند نفر از این خیل عظیم زائر، می دانند که امشب شب شهادت این مرد فرزانه روزگار است؟ چه کسی باید به آنها این خبر را بدهد؟ به یقین خیلی از زوار اگر اطلاعی از این موضوع داشته باشند، همان طور که بر مزار مراجع تقلید می ایستند و فاتحه ای می خوانند، سری هم به قبر این شهید محراب خواهند زد.
واقعاً چه می شد اگر به اندازه یک کاغذ آ چهار، روی دیوار کنار قبر ایشان می نوشتند که فردا سالگرد شهادت این بزرگوار است؟ می دانید معرفی عالمان مظلومی چون آیت الله مدنی، چه تأثیری در دشمن شناسی نسل جوان کشورمان خواهد داشت؟ می دانید با معرفی چنین الگوهایی می توانیم چه راه روشنی را پیش روی نسل جدید حوزه های علمیه قرار بدهیم؟
ما در برابر فضای فرهنگی جامعه دچار انفعالیم و قدر ظرفیت های فرهنگی مان را نمی دانیم و در قبال دارایی های ارزشی خود ناشکری می کنیم.
