دکترها به بهشت نمی روند!
تا آنجا که یادم می آید هیچ وقت نشد که سریالی از مهران مدیری ساخته و پخش بشود و من زبان به نقد آن باز نکنم.
این بار اما در حاشیه او را بسیار پسندیده ام. جامعه پزشکی با توجه به حساسیت شغلی و متأسفانه ظلم ها و اهمال های گاه و بیگاهشان نیاز به نقدی جدی و تکان دهنده داشتند که مدیری از پس از این رسالت مردمی خود به خوبی برآمده است.
شاید بگویید در همه مشاغل آدم های خوب و بد وجود دارند؛ در همه اصناف اتفاقاتی می افتد که مصداق ظلم به مردم است و ...
من حرفتان را قبول می کنم ولی حساسیت کار پزشک از جنس دیگری است.
پزشک با جان و سلامت مردم سر و کار دارد.
پزشک با جیب و به عبارت دیگر با دار و ندار مردم سر و کار دارد.
پزشک با اعتماد مردم سر و کار دارد.
خیانت و اشتباه در چنین مقامی، نتیجه ای سیاه و غیرقابل جبران خواهد داشت. از سوی دیگر رفتار مغرورانه و منّت آلود بسیاری از اعضای جامعه پزشکی، بار روانی و عصبی خاصی را در روح و دل مردم به جا می گذارد.
اشتباه پزشک، یک جنایت است مثل قاضی که او نیز از چنین جایگاه حساسی برخوردار بوده و امید دارم روزی سعه صدر عالیجنابان به سمت و سویی سوق پیدا کند که نقد این طیف هم جای خود را در فضای رسانه پیدا نماید.
ریشه ای ترین آسیب در هر شغلی اعم از پزشکی و قضاوت و حتی روحانیت و ... عادی شدن کار و وظیفه است. این عادی شدن و بی انگیزگی و بی تفاوتی، گاه نتیجه اش عکس مقتضایی است که اصل یک حرفه و شغل و هنر به خاطر مواجهه با ضرورت آن پدید آمده است.
