پدر، مادر، ما محکومیم!!

سال ۸۳ یه جانباز اعصاب و روان تو تهران بنام محمد رجبی ثانی با اشتباه قاضی بازداشت شد با اشتباه قاضی مجال استفاده از دارو پیدا نکرد و وقتی عارضه عصبیش عود کرد از سوی عزیزان متصدی زندان به حدی مورد عنایت قرار گرفت که نهایتا به شهادت رسید.
قوه قضاییه اولش تکذیب کرد. سر و صدا که بلند شد ماجرا رو پذیرفت و دیه شهید رو از بیت المال! پرداخت کرد. بعبارت دیگه این مردم بودن که محکوم شدن!
چن ساله مردم فریاد میزنن سواحل توسط نهادهای دولتی و حکومتی اشغال شده. نهایتا دستور تخریب صادر میشه و اموال بیت المال به شکل گسترده ای هدر میره. هیچ مسئولی مواخذه نمیشه که هیچ دم به ساعت رو مخ ما رژه میرن که ببین چقدر عدلیه قاطعیت داره از حقوق مردم دفاع میکنه چرا تشکر نمیکنین؟!