پای چوبین
چوب شد پاهایم
از بس در این ایستگاه ایستاده ام
اما چه خوب شد
دیدم مسافر کوچولوی خسته ای را
که سوار بر واتو واتو
اوج می گرفت
و در اقیانوس رویاهایش
با سریندی پتی
هم بازی می شد.
بل و سپاستین همچنان به راهشان ادامه می دادند
بار پاپاپا پشت هم قیافه عوض می کرد
شاید برای سرگرمی ما
خانواده دکتر ارنست
مهاجران جزیره فطرت بودند
هر جند سگ پتی بل از این وضع ناراضی بود
پای دنی چه زود خوب شد
سوار بر وانت آرزوها
آنت و لوسین را دیدم
که از کنار مزرعه حنا رد می شدند
و برای پرین دست تکان میدادند
سندباد و پینوکیو
دور از چشم گربه نره
شطرنج بازی می کردند
و رامکال در سوگ عمو جغد شاخدار
به بنر گل هدیه می داد
سرم گیج می رود
عدالت حکم می کند زیر پاهایم علف سبز شود
از بس که منتظر ماندم
اما لااقل دیدم
پای بهادری زیر چرخ های اتوبوس له نشد (اشاره به سریال های ماه رمضان)
باور کنید ابراهیم، بت شکن بود
که می گویم قرآن خلیل می ارزد
به تمام قرآن های پر زرق و برق اکرم های عقیم
همان قرآن پاره پاره شده بدون جلد که پدر جد خلیل هم توان صحافی آن را ندارد
آیا ندیدید محمود شوکت
فقط دو سال در زندان ماند
و یک ماه بعد یتیم خانه راه انداخت و خیریه جمع می کرد؟
طوری که فرج هم باورش شد
در کشور ما همیشه احسان و نرگس
به پای هم پیر می شوند
اما بیچاره آنت و لوسین
که هیچ گاه بزرگ نشدند
طفلک حاج فخار
چه چهره دلنشینی داشت
و آرامشی که پدر صبر را در می آورد
و نگاه نافذی که تنبان رضا خان را می لرزاند
راستی علی دایی در جام جهانی
خیلی دوید تا قلعه نویی سرمربی شود
و گرنه عدالت حکم می کرد رییس فدراسیون ما بشود حداد عادل فردوسی پور
دلم برای شهرام جزایری تنگ شده است
عدالت، کرباسچی می خواهد
فهیم نبود علی رضا
که نفهمید پا فشاری بر سر کچل پیمان
شب آرامش او را
به صبح گره خواهد زد
من ایستاده ام در این ایستگاه
و جوراب هایم بوی گند گرفته اند
اما شاید دیر یا زود
اتوبوسی بیاید
که رییس جمهور آینده ما خودش راننده آن باشد
شما را نمی دانم
ولی مادر زن خسرو پرویز هم می داند
که عدالت، هم عِدل عدول از عدل نیست
اگر اهل خط بازی نیستید
روی دیوار دلتان بنویسید:
مارکس می گفت عدالت
پوپر می خواند
لنین مدینه فاضله را نشخوار می کرد
فوکویاما با اتوپیا می رقصید
استالین، انسانیت را بلغور می نمود
نیکسون، حقوق بشر استفراغ می کرد
اما مرد مهتابی شب های من
کفش هایش را خودش پینه می زد
و دنیایش به اندازه آب بینی بز
بی مقدار بود
که امروز
یک صفحه نهج البلاغه
خطرش بیشتر از میلیون ها ورق شب نامه های زیر زمینی است .
والسلام سید حمید مشتاقی نیا 16/8/85
