برای پدری که این فرزند را تربیت کرد
ساعاتی پیش خبر درگذشت عالم مجاهد آیت الله شرعی در رسانه ها منتشر شد. این عالم وارسته پدر طلبه شهید محمدتقی شرعی است. عظمت روحی این پدر را از فرزند فاضل و اندیشمندی که در راه اسلام تربیت کرد بهتر می توان شناخت.
حجت الاسلام شهید شرعی در روز تولد امام محمد تقی علیه السلام به دنیا آمد. نامش را به میمنت این تقارن، محمد تقی گذاشتند. عمرش به اندازه امام محمدتقی علیه السلام بود و درست در روز میلاد آن امام (هجده اسفند 1365) در 25 سالگی به شهادت رسید و در گلزار شهدای قم به خاک سپرده شد. از شهید محمدتقی شرعی وصیت نامه جالبی به جای مانده که طلاب و حوزه های علمیه را مخاطب توصیه های خود قرار داده است. در بخشی از این وصیت نامه می خوانیم:
... اما نکته ای که غفلت از آن موجب انحرافی عظیم و ضربات جبران ناپذیر بر پیکر انحراف ستیز حوزات علمیه می شود این است که: ما در راه کسب یا گسترش بینش سیاسی – اجتماعی و نیز اقتصادی به علم رایج که محصول مجامع علمی شرق و غرب است، روی آورده و بنیان بینش خود در این امور را بر آن تنظیم کنیم و احیاناً با گزینش احادیث و فرازها منقطع از کتاب و سنت رنگ مذهبی نیز به آن بخشیم و به عنوان تحقیقاتی در این امور عرضه نمائیم و شاید این موضع، بعضاً مورد این اعتراض دلسوزانه واقع شود که نویسنده این سطور احادیثی چون اطلبواالعلم ولوبالصین را فراموش نموده است و در برخورد با مسائل راه افراط را پیشه ساخته است. اما به جاست که در آخرین گفتار رسمی حیاتم به این مهم اشاره کنم که علوم سیاسی- اجتماعی- اقتصادی و در یک کلام علوم انسانی ناظر بر بررسی روابط فردی و اجتماعی انسان است و مسلماً این علوم بدون یک بینش و تفسیر خاص از انسان در روابط اجتماعی، جز مسایل حیات اجتماعی و فردی بشر را بررسی نمی کنند و بدون شک، مبانی تحلیلی و بینش این علوم فرسنگ ها از اسلام فاصله داشته و در مورد مسائل بینش های متناقض و متضادی با اسلام را ارائه می دهند.
در صورتی که این علوم الگوی موضع گیری ما در قبال مسائل شود، مخصوصاً در حوزه ای که تنظیم اصول موضوعه علوم انسانی دانشگاه های دنیا بر اساس مبانی اسلامی بر عهده اوست، وضعیت ما که سال ها قدرت سامان دهی اسلام در روابط درونی و بیرونی بشر را سرلوحه مبارزاتمان قرار داده ایم، بسیار فاجعه آمیز خواهد بود و مصداق بارز "کر علی مافر" خواهیم شد...
اگر هدف حوزه، ابلاغ پیام انبیای الهی و ترسیم صحیح مسیر ائمه هدی و جهانی نمودن انقلاب اسلامی و مضمحل نمودن استکبار جهانی و دفاع از حریم ارزش ها در مقابل هجوم های سهمگین فرهنگی دشمن و نجات مستضعفین در بند گیتی و هدف های والای دیگر است، باید بدانیم که دسترسی به این اهداف گرانسنگ، جز با تهذیب نفس میسر نمی گردد که ذروة الغایات لاینالها الا اولی التهذیب.
